- Πώς διαγράφεται το 2000 για τους εργαζόμενους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση;

- Τόσο οι εργαζόμενοι στους δήμους, όσο και οι υπόλοιποι έχουν να αντιμετωπίσουν και το νέο έτος την επίθεση της κυβέρνησης σε δικαιώματα και κατακτήσεις τους. Η επίθεση αυτή αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στον κρατικό προϋπολογισμό του 2000, ο οποίος αποτελεί ένα συμπληρωματικό μηχανισμό αναδιανομής του πλούτου, που δημιουργούν οι εργαζόμενοι σε βάρος τους και σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Η λιτότητα σε κοινωνικές δαπάνες συνεχίζεται, ενώ οι αυξήσεις για τους εργαζόμενους του δημοσίου και των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) κυμαίνονται στα εξευτελιστικά ποσοστά του 2,1 έως 2,6%. Είναι αυξήσεις, που δεν καλύπτουν ούτε κατά ένα χιλιοστό τις αυξημένες ανάγκες των εργαζομένων και απέχουν πάρα πολύ από τις τεράστιες απώλειες, που είχε το εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων από τη συνεχή πολύχρονη λιτότητα. Σε όλα αυτά, πρέπει να προσθέσουμε τα δισεκατομμύρια που πληρώνουν οι λαϊκές οικογένειες για φροντιστήρια, τα χάλια των δημόσιων νοσοκομείων, την ανεργία που ξεπερνά το 13%, με επίσημα στοιχεία. Με άλλα λόγια, η κύρια πηγή των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν και το 2000 οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ είναι η κυβερνητική πολιτική.

- Ποια είναι τα κύρια προβλήματα του κλάδου και τα αντίστοιχα αιτήματα που πρέπει να προταθούν;

- Ενα από τα σημαντικότερα είναι η διαιώνιση του θεσμού των εκτάκτων και της μερικής απασχόλησης ή εργολαβικής σύμβασης. Πρέπει να τακτοποιηθούν άμεσα όλοι όσοι βρίσκονται σήμερα στη δουλιά και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και δεν καλύφθηκαν με τη νομοθετική ρύθμιση του 1997. Ταυτόχρονα, πρέπει να τακτοποιηθούν και αυτοί των δημοτικών επιχειρήσεων, που δουλεύουν σε οργανωμένες υπηρεσίες των δήμων. Δεν είναι δυνατόν, εργαζόμενοι δύο, τρία, ακόμα και εννιά χρόνια, να θεωρούνται έκτακτοι. Κύριο αίτημα αποτελεί η αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων υπηρεσιών των δήμων, που γίνονται είτε άμεσα είτε έμμεσα, μέσα, δηλαδή, από τις δημοτικές επιχειρήσεις, καθώς σαν αποτέλεσμα έχουν την πρόσθετη αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Στα αιτήματα του 2000 πρέπει να είναι, επίσης, η επέκταση των βαρέων ανθυγιεινών και σε άλλα επαγγέλματα, πέρα από την καθαριότητα. Η μείωση του ορίου συνταξιοδότησης στο 58ο έτος της ηλικίας και άλλα. Βέβαια, πρέπει να πούμε ότι πολλά προβλήματα των εργαζομένων στους ΟΤΑ είναι συνυφασμένη με το πώς αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τον ίδιο το θεσμό και τις επιλογές που εφαρμόζει σε αυτόν.

- Ποιες είναι αυτές οι επιλογές; Βλάπτουν ή ωφελούν το θεσμό;

- Επιγραμματικά, οι όποιες κυβερνητικές παρεμβάσεις στόχο έχουν τη μετατροπή της ΤΑ σε οδοστρωτήρα εργασιακών κατακτήσεων, καθώς την καλούν να εφαρμόσει τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις ελαστικές μορφές εργασίας. Στόχο έχουν τη μετατροπή της ΤΑ σε μηχανισμό επιβολής των αντιλαϊκών κυβερνητικών επιλογών, σε επιχείρηση, που θα πουλά και θα αγοράζει έργα, υπηρεσίες και αρμοδιότητες, στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς. Τόσο αυτές οι επιλογές, όσο και τα προβλήματα των εργαζομένων στην ΤΑ πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο συνεδριάσεων των Σωματείων των εργαζομένων στους δήμους της χώρας, ώστε από κοινού να διεκδικήσουν δυναμικά λύσεις.

- Το έδαφος στον κλάδο των εργαζομένων στους ΟΤΑ δίνει τέτοιες προοπτικές;

- Σαν παράταξη επισημαίνουμε πως κριτήριο δράσης για τα συνδικάτα, τους συλλόγους και την Ομοσπονδία μας πρέπει να είναι οι ανάγκες των εργαζομένων. Ανάγκες, όπως σταθερή δουλιά και αυξανόμενο εισόδημα, ανάλογα με τα σημερινά δεδομένα για αξιοπρεπή διαβίωση. Κάτι, που απαιτεί τη σύγκρουση με την ασκούμενη πολιτική. Αυτό επισημάναμε και στην τελευταία, του προηγούμενου έτους, συνεδρίαση της Ομοσπονδίας μας, όπου σαν παράταξη προτείναμε αγώνες, με συγκεκριμένες διεκδικητικές προτάσεις. Οι άλλες παρατάξεις πρότειναν συζητήσεις και καταγραφές των προβλημάτων... Γι' αυτό την υπόθεση πρέπει να πάρουν στα χέρια τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.

Δεν έρχεται να «επικοινωνήσει» με το λαό, τους αγρότες, τους άνεργους, τους εργαζόμενους, τους μαθητές, τη νεολαία.

Δεν έρχεται με «άδεια» χέρια, όπως γράφτηκε σε ορισμένα δημοσιεύματα.

Ερχεται να προπαγανδίσει την πολύ συγκεκριμένη πολιτική της κυβέρνησης, να την εξωραΐσει, να δημαγωγήσει και να αποκρύψει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της. Να προπαγανδίσει την ΟΝΕ, τα «Σύμφωνα Σταθερότητας» και το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ. Ισως και για να συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ και κάποιον παλιό συντηρητικό πολιτικό σημερινό θαυμαστή της πολιτικής του, όπως γράφτηκε στον αθηναϊκό Τύπο.

Γι' αυτό θα 'θελα με αυτό το σημείωμα να εκφράσω ορισμένες σκέψεις.

***

Στην Αχαΐα ζούμε ακόμα πιο έντονα και σε σχέση με όλη την Ελλάδα τα αποτελέσματα της ΕΕ, του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ και της ΝΑΤΟικής υποταγής. Εχουμε ζήσει, έχουμε γνωρίσει τις λεγόμενες αναδιαρθρώσεις, δηλαδή, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη μείωση της φτωχομεσαίας αγροτιάς, την κατάργηση του 8ωρου και την ανεργία, τη μετανάστευση των πολυεθνικών με επιδοτήσεις της κυβέρνησης, όπως στην τελευταία περίπτωση της ΜΙΣΚΟ.

Εχουμε ζήσει τι σημαίνει Ελευθερία Κίνησης Κεφαλαίων και Εμπορευμάτων. Ο κάθε Αχαιός πρέπει να σκεφθεί πού οδηγηθήκαμε αυτά τα χρόνια που εφαρμόστηκε αυτή η πολιτική.

• Στο Νομό Αχαΐας στον αγροτικό τομέα η απασχόληση το 1981 ήταν 27.450 άτομα, δηλαδή το 28% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Το 1991 έπεσε σε 20.004, δηλαδή στο 20%. Η μείωση ήταν 7.446. Σήμερα σίγουρα είναι μεγαλύτερη. Αλλά και αυτό το 20% «καρπώνεται» κατά μέσο όρο μόνο το 12% του ΑΕΠ του νομού. Πρόκειται για καταστροφική πολιτική σε βάρος της φτωχομεσαίας αγροτιάς του νομού. Σε όλη την Ελλάδα τη δεκαετία '87-'97 εγκατέλειψαν την παραγωγή 129.000 αγροτικές οικογένειες. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της ΚΑΠ, της ΓΚΑΤΤ και της κυβερνητικής πολιτικής. Τα δυο «πακέτα» που μας προπαγάνδιζαν ήταν το χρυσωμένο χάπι για να δεχτούμε το ξεκλήρισμα και τη μείωση του εισοδήματός μας. Το ίδιο ετοιμάζονται να κάνουν και με το «τρίτο» πακέτο.
• Στην τετραετία που πέρασε, το αγροτικό εισόδημα σε όλη την Ελλάδα είχε μείωση 2,5% το '96, 4,4% το '97, 3,9% το '98. Αντίθετα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία των ισολογισμών τους του '97 τα κέρδη των 15 μεγαλύτερων ιδιωτικών εταιριών, που μεταποιούν και εμπορεύονται φρουτολαχανικά, ξεπέρασαν τα 4 δισ. Τα κέρδη των 3 μεγαλύτερων γαλακτοβιομηχανιών έφτασαν τα 6 δισ. Των 2 μεγαλύτερων βιομηχανιών ελαιόλαδου ξεπέρασαν τα 7 δισ. Τεράστια, λοιπόν, τα κέρδη των τραπεζών, των βιομηχανιών τροφίμων και των προμηθευτών γεωργικών εφοδίων. Ενώ για τους αγρότες όλης της Ελλάδας αυξήθηκαν τα χρέη ξεπερνώντας το 1 τρισ.
• Στην Αχαΐα στο όνομα της ΚΑΠ και της ΟΝΕ χτυπήθηκαν ανελέητα οι παραδοσιακές καλλιέργειες με τους νέους κανονισμούς της ΕΕ, τις ποσοστώσεις, τα πρόστιμα, τις χαμηλές τιμές, την «ελεύθερη» κίνηση προϊόντων, όπως η σταφιδοκαλλιέργεια, η αμπελοκαλλιέργεια, τα εσπεριδοειδή, η πατατοκαλλιέργεια και η κτηνοτροφία. Διαλύθηκε ο ΑΣΟ και παραδίδονται στο κεφάλαιο και τους εμπόρους οι συνεταιρισμοί με το νέο νομοσχέδιο.Στην επαρχία της Πάτρας αντί για την προώθηση της λύσης του προβλήματος με νερό και την άρδευση με τη δημιουργία φραγμάτων, ακούμε διαλέξεις. Δεν το ένταξαν σε κανένα πακέτο ούτε στο τρίτο.
• Αυξήθηκαν κατά 50% οι εισφορές των αγροτών στον ΕΛΓΑ. Τριπλασιάστηκαν οι εισφορές στο νέο ΟΓΑ χωρίς να αυξάνεται αντίστοιχα η σύνταξη.
• Συκοφαντούνται και σέρνονται στα «αγροτοδικεία» οι αγρότες της Αιγιάλειας, επειδή αντιστάθηκαν στο ξεκλήρισμά τους. Μαζί με εμάς τους αγρότες και τα παιδιά μας, που είναι μαθητές, επειδή παλεύουν για μια λαϊκή παιδεία, διώκονται με ιδιώνυμα, εισαγγελείς και ΜΑΤ.
• Αυτή η πολιτική των λεγόμενων αναδιαρθρώσεων στην αγροτιά και τη βιομηχανία γεννά την ανεργία. Στην Πάτρα η ανεργία καλπάζει ξεπερνώντας το 25%. Οι σταθερά απασχολούμενοι είναι λιγότεροι από τους μισούς.
• Η ΝΑΤΟική βάση του Αραξου έγινε ορμητήριο στο βρώμικο πόλεμο των ΝΑΤΟ - ΕΕ σε βάρος της Γιουγκοσλαβίας. Στη βάση υπάρχουν πυρηνικές βόμβες, πράγμα που δέχονται ακόμη και οι ΝΑΤΟικοί. Η κυβέρνηση στέλνει τα ΜΑΤ στους αγωνιστές της ειρήνης και στελέχη της δηλώνουν ή ότι δεν υπάρχουν πυρηνικά ή ότι η βάση και τα πυρηνικά είναι μαγαζί του ΝΑΤΟ.

***

Δε φτάνουν, όμως, μόνο η δυσφορία και η αγανάκτηση απέναντι σ' αυτή την πολιτική. Αυτή η πολιτική της κυβέρνησης δε διορθώνεται, δεν αλλάζει. Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλη δήθεν φιλολαϊκή πολιτική, που προπαγανδίζουν άλλα κόμματα, μέσα στα πλαίσια της ΟΝΕ και του ΝΑΤΟ. Ηδη τα χειρότερα έρχονται με την «Ατζέντα 2000», το «Σύμφωνο Σταθερότητας», το Ελσίνκι, το νέο πρόγραμμα λιτότητας μέχρι το 2006.

Δύο δρόμοι διαφαίνονται πιο καθαρά σήμερα. Ο ένας δρόμος είναι αυτός που ζούμε ο οποίος υπηρετεί τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Ο άλλος δρόμος, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της αγροτιάς, των εργαζομένων, της νεολαίας είναι η συγκρότηση ενός λαϊκού μετώπου ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Αν δεν αντισταθούμε, αν δεν αντεπιτεθούμε, αν δεν τα βάλουμε με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, δε θα δούμε άσπρη μέρα στην Ελλάδα και την Αχαΐα.

***

Αυτό φυσικά θα γίνεται καθημερινά.

Αλλά και στις εκλογές με την ψήφο μας μπορούμε να ανοίξουμε ένα παράθυρο στο δρόμο του λαϊκού μετώπου. Να ενισχυθεί, δηλαδή, το ΚΚΕ που χρόνια τώρα, με συνέπεια, με λόγια και με έργα, πρωτοστατεί γι' αυτό το μέτωπο της λαϊκής αντεπίθεσης με όπλο τη λαϊκή ενότητα και την αγωνιστική συσπείρωση των αγροτών, των εργατών, των μεσαίων στρωμάτων και της νεολαίας.