Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι της Πάτρας «που δεν προσκυνάνε την ΟΝΕ» δίνουν σήμερα, στις 6.30 το απόγευμα, μπροστά στο Εργατικό Κέντρο το αγωνιστικό παρών συμμετέχοντας στο πανεργατικό συλλαλητήριο που διοργανώνει η Συντονιστική Επιτροπή Σωματείων και Συνδικαλιστών. Με αυτό τον τρόπο, οι εργαζόμενοι που βλέπουν τα εργασιακά τους δικαιώματα να πλήττονται από την αντεργατική κυβερνητική πολιτική και οι στρατιές των ανέργων που έχασαν τη δουλιά τους εξαιτίας της πολιτικής επιλογής των κυβερνήσεων, «υποδέχονται» τον πρωθυπουργό, ο οποίος επισκέπτεται αύριο την Αχαΐα για να «χοροστατήσει» στη φιέστα που ετοίμασε ο μηχανισμός του κυβερνώντος κόμματος.

Χτες, σε συνέντευξη Τύπου, η Συντονιστική Επιτροπή Σωματείων και Συνδικαλιστών τόνισε πως οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι της πόλης που βιώνουν καθημερινά το δράμα της ανεργίας, τα Σωματεία και οι Συνδικαλιστές που τιμούν την ψήφο των συναδέλφων τους, διοργανώνουν συλλαλητήριο κατά της ανεργίας στην πόλη που το ποσοστό της έχει ξεπεράσει το 30% την ίδια περίοδο «που ροκανίθηκαν πάνω από 200 δισ. από επιτήδειους επιχειρηματίες στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας». Η επιτροπή τονίζει πως αυτή η κατάσταση είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της κυβέρνησης Σημίτη, η οποία από τη μία σκορπίζει αφειδώς χρήματα σε επιτήδειους κι από την άλλη αρνείται ένα στοιχειώδες έκτακτο επίδομα 200.000 δρχ. σε κάθε άνεργο και δεν καθιερώνει αποζημίωση στο 80% του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη.

Οι συνδικαλιστές τονίζουν πως αυτή την κοινωνία της ανισότητας διαμορφώνει η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που γίνεται στο όνομα της ΟΝΕ, την οποία η κυβέρνηση και πολλές δυνάμεις «έχουν κάνει εικόνισμα και προσκυνάνε». Ξεκαθάρισε πως οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να προσκυνήσουν αυτό το «εικόνισμα», καταγγέλλοντας την πλειοψηφία της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου, η οποία «διάλεξε το ρόλο του κομματάρχη που θα φιλήσει το χέρι του Μαυρογιαλούρου που έρχεται να τάξει». Εκπρόσωπος της ΣΕ σημείωσε πως ο πρωθυπουργός έχει επιλέξει σαν συνομιλητές του τους χειροκροτητές «συνδικαλιστές» που κρατούν σφραγίδες κι όχι αυτούς που εκπροσωπούν τους εργαζόμενους, όμως η πλειοψηφία των εργαζόμενων «θα τον υποδεχτεί με τη γνωστή χειρονομία που ο λαός επιφυλάσσει για τους Μαυρογιαλούρους».

Η Συντονιστική Επιτροπή κατήγγειλε πως στη διάρκεια της επίσκεψης του πρωθυπουργού θα ακουστούν πλασματικά στοιχεία περί «ανάπτυξης» και «μείωσης της ανεργίας», τονίζοντας όμως πως «το κορυφαίο πρόβλημα της ανεργίας δεν μπορεί να παραβλεφτεί ούτε να αντιστραφεί η πραγματικότητα» και κάλεσε όλους τους εργαζόμενους και τους ανέργους της πόλης να συμμετάσχουν μαζικά στο αποψινό συλλαλητήριο κατά της ανεργίας, το οποίο θα χαλάσει τις κυβερνητικές φιέστες και θα δώσει στον «πρωθυπουργό της ανεργίας» την υποδοχή που του αρμόζει.

Από τη συζήτηση με τον πρόεδρο του Συνδικάτου Οικοδόμων

- Ηκυβέρνηση δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι αντιμετωπίζει την ανεργία. Ποια είναι κατάσταση στην Πάτρα;

- Η ανεργία στην Πάτρα έχει σπάσει όλα τα κοντέρ. Βασιλεύει η παραγωγική αποδιάρθρωση και η ερήμωση. Η Πάτρα μετατράπηκε σε πόλη - «νεκροταφείο» εργοστασίων και βασικών παραγωγικών μονάδων. Είναι η πόλη «κρανίου τόπος» για τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες και τους νέους. Είναι η πόλη της ανεργίας, η πρωτεύουσα της ανεργίας.

Σύμφωνα και με τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ, σε έγγραφό του, προς το Συνδικάτο Οικοδόμων, μας κοινοποιεί ότι στις καταστάσεις του, μέχρι το τέλος του περασμένου Οχτώβρη, ήταν γραμμένοι 12.380 άνεργοι, από τους οποίους, όμως, μόνο το 1/3, για την ακρίβεια 3.980 επιδοτούνται.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αρχές της δεκαετίας του '90, τότε που έκλειναν τη ναυαρχίδα της κλωστοϋφαντουργίας, την «Πειραϊκή - Πατραϊκή», τη μεγάλη φάμπρικα του «Λαδόπουλου», που έβαζαν ταφόπλακα στην «Πιρέλι» και στη ΒΕΣΟ, τότε που άλλες μικρότερες βιομηχανίες και βιοτεχνίες της πόλης έκλειναν η μία μετά την άλλη, εκείνο ακριβώς το διάστημα το απασχολούμενο εργατικό δυναμικό μειώθηκε κατακόρυφα. Υπολογίζουμε ότι στο νομό χάθηκαν περίπου 20.000 θέσεις εργασίας.

Από τότε η ανεργία δε μειώθηκε, αλλά, επειδή έπεσαν δεκάδες δισεκατομμύρια στους διάφορους αετονύχηδες και στα λεγόμενα προγράμματα κατάρτισης και επανακατάρτισης, πλασματικά, τεχνικά, το ποσοστό ανεργίας εμφανίζεται πιο χαμηλό. Ομως το πραγματικό αποτέλεσμα από αυτά τα δεκάδες δισ. που ξεκοκαλίστηκαν αυτήν την περίοδο, δεν ήταν παρά μια φούσκα για τους άνεργους.

- Τι δείχνουν τα στοιχεία;

- Σύμφωνα με μελέτη του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ για την ανεργία και την απασχόληση στο Νομό Αχαΐας, για λογαριασμό της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, γίνεται καθαρό ότι αυτό που κατάφεραν, όλα αυτά τα δεκάδες προγράμματα και σεμινάρια, ήταν ν' αυξήσουν τη μερική, εποχιακή και ευκαιριακή απασχόληση, την ίδια στιγμή που το ποσοστό της μόνιμης απασχόλησης έπεσε κατακόρυφα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις εργασιακές σχέσεις, αλλά και ν' αυξήσουν κατακόρυφα την κερδοφορία της εργοδοσίας. Δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν μόνιμες θέσεις εργασίας. Αλλωστε, και η κυβέρνηση δεν ευελπιστούσε σε κάτι τέτοιο, το μόνο που επιδίωκε και επιδιώκει είναι να κατευνάσει τις αντιδράσεις, να μην σπάσει το καζάνι της οργής που σιγοβράζει και να δημιουργήσει αυταπάτες, ότι «κάτι μπορεί να γίνει».

Ετσι, το ποσοστό της μόνιμης απασχόλησης, οι εργαζόμενοι δηλαδή με σχέση αορίστου χρόνου, το 1990 ήταν 83% επί των απασχολουμένων στο νομό και το 1997 έπεσε στο 57,65. Εκτιμάται ότι σήμερα - δύο χρόνια μετά - το ποσοστό αυτό είναι κάτω του 50%. Δηλαδή, όχι μόνο έχουμε από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στη χώρα, αλλά και από αυτούς που εργάζονται, μόνο οι μισοί έχουν σταθερή δουλιά. Η μερική απασχόληση από το 5% του 1990 πέταξε στο 22,12%, η εποχιακή από 6% έγινε 9,23% και η ευκαιριακή από 4% πήγε στο 11% το 1997. Αξίζει εδώ να υπογραμμίσουμε ότι το ποσοστό της μόνιμης απασχόλησης περιλαμβάνει και τους εργαζόμενους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Απ' αυτό προκύπτει ότι στον ιδιωτικό τομέα, οι εργαζόμενοι με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, είναι μια μικρή μειοψηφία.

- Ποιος ωφελήθηκε πραγματικά από την εισαγωγή των νέων εργασιακών σχέσεων;

- Αυτή την πραγματικότητα εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο και η εργοδοσία και εκείνες οι επιχειρήσεις, που λειτουργούν, αλλά και άλλες, που εμφανίζονται τώρα για να αυξήσουν το βαθμό εκμετάλλευσης και τα κέρδη τους. Απ' αυτή την άποψη, είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της ΑΜΣΤΕΛ, η οποία προχώρησε την τελευταία τριετία σε μια επένδυση ύψους 7 δισεκατομμυρίων δραχμών. Ταυτόχρονα όμως, έδιωξε με «κίνητρα» πάνω από 50 εργάτες, ενώ, όπως υποστηρίζει, «περισσεύουν» ακόμα δεκάδες εργαζόμενοι, εφαρμόζει πολυειδικότητα, άρα και αύξηση της εκμετάλλευσης, ενώ απασχολεί πάνω από 200 εργαζόμενους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρούμε στον ΤΙΤΑΝΑ με το καθεστώς των εργολαβιών, όπου απασχολούνται και ξένοι εργάτες σε συνθήκες μαύρης εργασίας.

Περάσαμε, δηλαδή, στην εποχή του τρίωρου, του τετράωρου, χωρίς ασφάλιση, χωρίς σταθερό μισθό, χωρίς δικαιώματα, στην εποχή του «απασχολήσιμου», για να θυμηθούμε και την έκφραση του εκσυγχρονιστή πρωθυπουργού. Οι εργαζόμενοι της Πάτρας είναι σκλάβοι στο σύγχρονο μεσαίωνα, που δημιούργησε η κυβέρνηση Σημίτη, η οποία δίκαια χαρακτηρίζεται σαν η χειρότερη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα των περίφημων αναδιαρθρώσεων στην πόλη μας, όσον αφορά στην εργασία. Στον τομέα των επιχειρήσεων, οι συγχωνεύσεις, η συγκεντροποίηση της παραγωγής και των κεφαλαίων, το ξεπούλημα στο ξένο κεφάλαιο ελληνικών επιχειρήσεων, είναι η αφετηρία και για τη δραματική αύξηση της ανεργίας και για τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις.

Τις «αναδιαρθρώσεις» αυτές δεν τις πλήρωσαν μόνο οι εργαζόμενοι, προκάλεσαν και την περιθωριοποίηση σημαντικών μεσαίων στρωμάτων, ιδιαίτερα αυτών που δε θεωρούνται αναπτυσσόμενα. Στην πόλη μας, την τελευταία δεκαετία, έκλεισαν χιλιάδες μικρομάγαζα, μικροεπαγγελματίες καταστράφηκαν και ακριβώς την ίδια περίοδο ανθούν και επεκτείνονται με ταχύτητα οι πολυεθνικές του εμπορίου. Μια σειρά πολυκαταστήματα πολυεθνικών εγκαταστάθηκαν στην Πάτρα, στην πρωτεύουσα της ανεργίας και απομυζούν ό,τι έχει μείνει από τη φτωχολογιά της πόλης, αλλά και τους εργαζόμενους σ' αυτά. Το καθεστώς απασχόλησης σ' αυτά, με εξαίρεση κάποια διευθυντικά στελέχη, είναι τα τρίωρα και τα τετράωρα.

Ο κύριος Σημίτης έρχεται σε μια Πάτρα, που βογκάει από την ανεργία, που στις συνοικίες της, το κάθε σπίτι βιώνει το τρομακτικό πρόσωπο της ανέχειας και της περιθωριοποίησης ενός τουλάχιστον ανθρώπου του. Ο κύριος Σημίτης έρχεται σε μια Πάτρα, που ερήμωσε από βασικές παραγωγικές δραστηριότητες και ιδιαίτερα τις παραδοσιακές. Σε αυτή την πόλη, ξεπερνώντας κάθε όριο θράσους και υποκρισίας, έρχεται να υποστηρίξει ότι «μειώθηκε η ανεργία». Οτι με την επιδότηση θέσεων απασχόλησης, με τη χρηματοδότηση προγραμμάτων κατάρτισης που μοιράζουν την ανεργία σε δύο και τρεις ανθρώπους και τη μία θέση εργασίας την τεμαχίζουν σε δύο και τρεις, έρχεται να πει ότι η κυβέρνησή του αντιμετωπίζει την ανεργία. Σε αυτή την κατεύθυνση χρησιμοποιήθηκαν και τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης.

Ομως, παρά τις ταχυδακτυλουργίες των ντόπιων επιτήδειων κυβερνητικών μανδαρίνων, η ανεργία καλπάζει. Μόνο γέλια και αγανάχτηση προκαλούν ανακοινώσεις του τύπου ότι η ανεργία στην Πάτρα έπεσε στο 7,5%.

- Ποιες είναι ο πραγματικές αιτίες αυτών των μεγάλων ποσοστών ανεργίας;

- Αυτά, δυστυχώς, είναι τ' αποτελέσματα, των δεσμεύσεων και των υποχρεώσεων, που έχουμε αναλάβει στα πλαίσια της ΟΝΕ, αποτελέσματα των επιλογών όλων των κυβερνήσεων, ενός πολιτικού συστήματος που οικοδομείται με τη στήριξη του κεφαλαίου, αλλά και των πλειοψηφιών των ηγεσιών σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και του Εργατικού Κέντρου πάνω στο εικόνισμα της ΟΝΕ. Ολα έχουν θυσιαστεί και θυσιάζονται σ' αυτό το εικόνισμα, ενώ τα στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας της Αχαΐας και της Πάτρας θεωρούνται εμπόδιο στην «ανάπτυξη», αλά ΟΝΕ.

Σε αυτό το μοντέλο «ανάπτυξης» που θέλουν να επιβάλουν, τη θέση ανθηρών βιομηχανιών, που στο παρελθόν τα προϊόντα τους έφταναν στις αγορές του εξωτερικού, έχουν πάρει πολυκαταστήματα, ναοί του τζόγου - όπως το καζίνο - και στέκια υποκουλτούρας. Σ' αυτή τη μοίρα καταδίκασε την πόλη μας η κυβέρνηση. Στην ίδια πόλη ένα μικρό κομμάτι της, ένα μεταπρατικό στρώμα, πολλαπλασιάζει με ιλιγγιώδης ρυθμούς τις καταθέσεις του στις τράπεζες και στο χρηματιστηριακό τζόγο.

Η επίσκεψη Σημίτη στο μόνο που στοχεύει είναι ν' αλλάξει την «εικόνα» και όχι την πραγματικότητα. Ο πρωθυπουργός της ανεργίας, της βίας και της τρομοκρατίας θα έχει, από τις ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος, τους άνεργους και τους εργαζόμενους, την υποδοχή που του αξίζει.