Ο γόνιμος διάλογος που βρίσκεται σε εξέλιξη στο 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ βρίσκει σήμερα την έκφρασή του στις στήλες του «Ριζοσπάστη». Σύμφωνα με την ανακοίνωση του προεδρείου του Συνεδρίου, η οποία έγινε κατά την πρώτη ημέρα των εργασιών του, όσοι ομιλητές επιθυμούν μπορούν να παραδώσουν απόσπασμα ή περίληψη της ομιλίας τους, μέχρι 300 λέξεις, στην επιτροπή Τύπου του Συνεδρίου, η οποία θα τα παραδώσει στο «Ρ» με σκοπό τη δημοσίευσή τους. Σήμερα, λοιπόν, δημοσιεύονται τα πρώτα κείμενα που παραδόθηκαν στην εφημερίδα μας γι' αυτό το λόγο.

Καθοριστική είναι η συμβολή των κομμουνιστών στη δράση του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού κινήματος των λαών, όπως αυτό εκφράζεται, μεταξύ άλλων, μέσα από τις ιστορικά διαμορφωμένες δομές του, την ΠΟΔΝ, το ΠΣΕ και άλλες οργανώσεις. Το κράτημα στη ζωή, η ανασυγκρότηση και, κυρίως, η μάχη για τον αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό και χαρακτήρα αυτών των οργανώσεων, στη δεκαετία του '90, δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Ο ρόλος των ριζοσπαστικών και συνεπών αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων, άρα πρώτα απ' όλα των κομμουνιστών, έδωσε έμπρακτη απάντηση και από τη σκοπιά του κινήματος στη θεωρία περί τέλους της Ιστορίας και της υποταγής στην ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων. Κράτησε, ταυτόχρονα, ζωντανά τα οράματα του σοσιαλισμού, σε μια εποχή φθοράς τους και κυριαρχίας των ιδεολογημάτων περί παντοκρατορίας του καπιταλισμού.

Χωρίς να υποτιμούμε τις πάσης φύσεως δυσκολίες, χρειάζεται να επιμείνουμε και να εντείνουμε τη δουλιά μας για συσπείρωση κινημάτων, που μάχονται ενάντια στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, τους προληπτικούς πολέμους και την κατοχή, το λεγόμενο ευρωσύνταγμα, τις αμερικάνικες και ΝΑΤΟικές βάσεις. Στα πλαίσια αυτά, να δυναμώσουμε το κίνημα αλληλεγγύης με τους λαούς που βρίσκονται στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού. Ιδιαίτερα φέτος δεν πρέπει να μας διαφύγει, με αφορμή τα 60χρονα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, η προσπάθεια ωμής παραχάραξης και διαστρέβλωσης της ιστορίας των λαών, της μεγάλης συμβολής της Σοβιετικής Ενωσης και των λαών που αντιστάθηκαν και νίκησαν.

Το ανεβασμένο κύρος, που έχει το ελληνικό κίνημα ειρήνης και η ΕΕΔΥΕ στο εξωτερικό, οφείλεται πρώτα απ' όλα στη δράση τους στην Ελλάδα, στη συνέπεια και επιμονή στην αντιιμπεριαλιστική γραμμή συσπείρωσης και πάλης και στη διεθνιστική αλληλεγγύη που προσπαθούμε να εκφράζουμε έμπρακτα. Αυτή είναι και η καλύτερη συμβολή στην οικοδόμηση του ΑΑΔΜ.

Μπορούμε να πετύχουμε κάθε φορά μεγαλύτερους στόχους, αν ανεβάσουμε την απαιτητικότητά μας. Μπορούμε σε όλους τους τομείς δουλιάς και πάλης να συμβάλουμε στο ωρίμασμα και των υποκειμενικών συνθηκών για το άνοιγμα του δρόμου προς τη νέα κοινωνία, το σοσιαλισμό.

Θέλω να καταθέσω τον προβληματισμό μου, σχετικά με τη Θέση 9.

Η άποψη ορισμένων συντρόφων είναι ότι αν παραμείνει ως έχει η Θέση 9, είναι λάθος. Το σωστό λένε ότι είναι «να μην απομακρυνθούμε από το στόχο για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ... με στόχο κυβέρνηση». Νομίζω ότι σ' αυτήν την άποψη υπάρχουν δυο προβλήματα. Πρώτ' απ' όλα επιβεβαιώνεται η εκτίμηση της ΚΕ ότι δεν κατανοείται ότι «το μέτωπο καλείται να φέρει σε πέρας και το έργο της κατάκτησης της λαϊκής εξουσίας».

Δεύτερον, περιορίζει το χαρακτήρα του ΑΑΔ Μετώπου στο στόχο κοινοβουλευτικής κυβέρνησης με προγραμματικές κατευθύνσεις. Ομως, στα ντοκουμέντα μπαίνει ότι το Μέτωπο διεκδικεί τη λαϊκή εξουσία που για μας είναι σοσιαλιστική, για δε τις άλλες πολιτικές δυνάμεις του Μετώπου ο χαρακτήρας της εξουσίας διαφοροποιείται. Είναι άλλο ζήτημα στα πλαίσια της πάλης του Μετώπου και κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις να προκύψει κυβέρνηση, που και γι' αυτή στα ντοκουμέντα λέμε το ρόλο της.

Η αμφισβήτηση της Θέσης 9 οδηγεί στην αμφισβήτηση και αλλαγή της στρατηγικής μας.

Τουλάχιστον εισάγει την ιδέα μιας ενδιάμεσης εξουσίας - σταδίου με προγραμματικούς στόχους, που δεν ξεφεύγουν από τα όρια της διαχείρισης.

Αυτά έχουν αντίκτυπο στην καθημερινή μας δουλιά, στην επεξεργασία στόχων πάλης για τη δημιουργία συσπειρώσεων στην προοπτική οικοδόμησης του Μετώπου.

Για παράδειγμα, με τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που έχουμε στον τομέα της Υγείας, μπορούμε να πηγαίνουμε με γραμμή συσπείρωσης όπως πριν για αναβάθμιση του υπάρχοντος «δημόσιου» συστήματος και ανάπτυξης των υπηρεσιών Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων;

Απάντηση στα καθημερινά προβλήματα μπορεί να δώσει μόνο η γραμμή συσπείρωσης και πάλης που έχει επεξεργαστεί η ΚΕ με την απόφασή της, το Γενάρη του 2003.

Το σύστημα Υγείας - Πρόνοιας που προτείνουμε έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου στην Υγεία. Παλεύοντας γι' αυτό διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις να κατανοείται ότι ένα τέτοιο σύστημα μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο στα πλαίσια μιας λαϊκής οικονομίας από μια λαϊκή εξουσία.

Είναι επιτακτική ανάγκη να βοηθήσουμε να κατανοείται ο κρίκος σύνδεσης των καθημερινών προβλημάτων με το στρατηγικό μας στόχο και αυτό να μπαίνει στην πολιτική μας δράση.

Στο κέντρο της προσοχής του Κόμματός μας βρίσκεται η ισχυροποίησή του. Ισχυροποίηση που αφορά στο γεγονός να προχωρήσει στο Μέτωπο, στη λαϊκή συμμαχία, στο σοσιαλισμό. Αυτή όμως ούτε από μόνη της θα γίνει, ούτε εμπεριέχει χαρακτηριστικά νομοτέλειας. Αφορά όλο τον κομματικό μηχανισμό, όλα τα στελέχη και μέλη, αφού καλούμαστε να δράσουμε όχι ποσοτικά, αλλά ποιοτικά.

Η ποιότητα έχει άμεση σχέση με την ιδεολογική μας δουλιά, με το ιδεολογικό μας ανέβασμα ατομικά και συλλογικά. Αν δε γίνουν ποιοτικά άλματα σ' αυτόν τον τομέα, ας μην περιμένουμε αντίστοιχα στη δράση μας, στην παρέμβασή μας στο κοινωνικό κίνημα.

Η ιδεολογική μας ισχυροποίηση πρέπει να καταλήγει και να ξεκινά από την αντικειμενική πραγματικότητα, απ' αυτήν να τροφοδοτείται, με τη διαφορά ότι δεν πρέπει μόνο να την κατανοεί, αλλά και τι σχεδιάζει αποτελεσματικά για να την αλλάξει.

Η αλλαγή όμως της αντικειμενικής πραγματικότητας σημαίνει να αλλάξει η κοινωνική συνείδηση της εργατικής τάξης και γενικά όλων των εκμεταλλευόμενων από τον καπιταλισμό κοινωνικών στρωμάτων.

Το κύριο είναι να κατανοηθεί η βασική αντίθεση του καπιταλισμού ανάμεσα στην κοινωνικοποίηση της παραγωγής από τη μια και της ατομικής ιδιοποίησης από την άλλη. Να κατανοηθεί ότι ο καπιταλισμός δε φτιασιδώνεται, δεν εξανθρωπίζεται. Οσο εύκολο όμως είναι αυτά να διατυπώνονται, τόσο δύσκολο είναι να πάρουν σάρκα και οστά. Κι εδώ ο ρόλος της ιδεολογικής δουλιάς είναι καθοριστικός.

Κάθε τι που λέμε εμείς περνά από χίλια κύματα διαστρέβλωσης, των μηχανισμών της αστικής τάξης. Αν λοιπόν αυτό που λέμε δεν το γνωρίζουμε, δεν το έχουμε επεξεργαστεί, δεν πατά στη θεωρία μας, τότε τα αποτελέσματα θα είναι πενιχρά. Το να μιλάμε, π.χ., για καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση, χωρίς να δίνουμε ολόπλευρα τις θέσεις σε βάθος - λείπει το βάθος - έχει ως τελικό αποτέλεσμα να μην πείθουμε ή και να διαστρεβλώνουμε ακόμα και τις γενικές μας θέσεις.

Πρέπει, λοιπόν, να εμβαθύνουμε στα θεωρητικά, ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα. Σ' αυτήν την εμβάθυνση πρέπει να συμμετέχει όλο το Κόμμα, να χρησιμοποιηθούν όλοι οι σύντροφοι, να γίνουν σώματα καθοδηγητικά, συνέδρια ή ημερίδες που θα επεξεργάζονται γενικά και ειδικά τις θέσεις μας. Θα επιτυγχάνεται έτσι συμμετοχή συλλογική και αφομοίωση της πολιτικής μας.