Πάντως, όσοι δεν πείθονται ή δε θέλουν να πειστούν, από τα όσα αναφέρονται στο προηγούμενο σχόλιο, τους... αφιερώνουμε ένα μικρό απόσπασμα από την πρόσφατη κοινή συνεδρίαση των συμβουλίων πανεπιστημιακής και τεχνολογικής εκπαίδευσης (ΣΑΠΕ και ΣΑΤΕ) του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ), το οποίο είναι χαρακτηριστικό του αδιεξόδου χαρακτήρα του κυβερνητικού «διαλόγου»:

-- Αρχικά θέλω να ξεκαθαρίσω ότι εγώ εδώ δεν εκπροσωπώ το πανεπιστήμιο, αφού δεν έχει συνεδριάσει η Σύγκλητος, αλλά ό,τι πω αποτελεί δικιά μου προσωπική άποψη... (πρύτανης Πανεπιστημίου Αιγαίου).

-- Προτείνω να ψηφίσει το σώμα, ως αίτημα προς την κυβέρνηση, ότι ζητάει τη σταδιακή εξισορρόπηση της χρηματοδότησης προς τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ... (εκπρόσωπος καθηγητών ΤΕΙ).

-- Αν τεθεί θέμα ψηφοφοριών, θα αναγκαστώ να αποχωρήσω. Εδώ είμαστε για να λέει ο καθένας τη γνώμη του... (εκπρόσωπος Πολυτεχνείου Κρήτης).

Και δε λέμε, έχουν τις δικές τους ευθύνες, όσοι πρυτάνεις ή εκπρόσωποι πανεπιστημίων και εκπαιδευτικών, δε βάζουν το μαχαίρι στο κόκαλο και δε λένε τα πράγματα με τ' όνομά τους, περιοριζόμενοι στα «δικά» τους προβλήματα, αλλά τις μεγαλύτερες και πρώτες ευθύνες έχει η κυβέρνηση. Πολύ περισσότερο, γιατί προωθεί συνειδητά τη συγκεκριμένη πολιτική και τακτική και, απλώς, αναζητά προσχήματα και συνενόχους, για την υλοποίησή της.

Η χώρα μας πληρώνει περισσότερα για τις εισαγωγές κρεάτων και γαλακτοκομικών προϊόντων, από όσα για εισαγωγές πετρελαίου και, γενικότερα, ενέργειας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 50% και πλέον της κατανάλωσης αγελαδινού γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων εισάγεται, ενώ το ντόπιο βοδινό κρέας καλύπτει μόνο το 25% των καταναλωτικών αναγκών στην Ελλάδα. Τα στοιχεία αυτά - κι άλλα ανάλογα - που παρουσιάστηκαν στο 4ο Πανελλήνιο Συνέδριο Κτηνιατρικής Παραγωγής Ζώων, στη Θεσσαλονίκη, αποδεικνύουν πόσο λάθος είναι ο προσανατολισμός της αγροτικής οικονομίας στη χώρα μας, όπου η σχέση φυτικής και ζωικής παραγωγής είναι περί το 70 προς 30.

Κι ενώ οι εκάστοτε κυβερνήσεις κάνουν λόγο για «αναδιαρθρώσεις», δεν παίρνουν κανένα μέτρο για την αναπροσαρμογή αυτής της σχέσης υπέρ της ζωικής παραγωγής. Αντιθέτως, κάνουν ό,τι μπορούν για να υποβαθμιστεί κι άλλο η κτηνοτροφία, η οποία φυτοζωεί κι απειλείται με αφανισμό.

Βεβαίως, η πολιτική αυτή δεν οφείλεται στην άγνοια, ούτε στην ξεροκεφαλιά των κυβερνώντων, αλλά αποτελεί ενσυνείδητη και προγραμματισμένη επιλογή, για να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των πολυεθνικών που τροφοδοτούν τη χώρα μας με ζωικά προϊόντα. Το γεγονός ότι η Ελλάδα ευρίσκεται υπό διατροφική εξάρτηση κι ο λαός μας τρέφεται με εισαγόμενα προϊόντα, αμφιβόλου ποιότητας και προβληματικής υγιεινής, δε φαίνεται ν' απασχολεί τους εναλλασσόμενους κυβερνώντες...

Πράγματι, επί 1,5 - 2 χρόνια δουλεύαμε ομαλότατα με αυτό το καθεστώς, ώσπου άλλαξε ο πρόεδρος...».

Ρωτάμε, λοιπόν, τον κ. Μανασή και τον τότε πολιτικό του προϊστάμενο, εάν αληθεύουν όσα ισχυρίζεται ο εκδότης του «Αδέσμευτου Τύπου»; Κι αν ναι, με ποια κριτήρια και ποια λογική προχώρησαν στην «ειδική» αυτή συμφωνία, με μια μόνον εφημερίδα; Εάν, βέβαια, είναι η μοναδική...