ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 11 Μάρτη 2005
Σελ. /40
Ούτε φιλολαϊκή, ούτε αριστερή

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η έλλειψη κλαδικών πολιτικών και έργων υποδομής, η μη ένταξη της περιοχής σε ευνοϊκότερη ζώνη κινήτρων» φταίει για την αύξηση της ανεργίας στη Θεσσαλονίκη και τη φθίνουσα κατάσταση της πόλης, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΝ, ενώ «η μαζική μεταφορά επιχειρήσεων δημιουργεί προϋποθέσεις ακόμη μεγαλύτερης ανεργίας». Τουλάχιστον αυτά γράφει το σχετικό ρεπορτάζ της χτεσινής «Αυγής».

Στις σημερινές συνθήκες, όμως, της «απελευθερωμένης» κίνησης και δράσης του κεφαλαίου και του οξύτατου ανταγωνισμού των επιχειρήσεων, ο παράγοντας που καθορίζει - πολύ περισσότερο από παλιότερα - το πότε, πού, ποια, κλπ., επένδυση θα κάνει ο όποιος κεφαλαιοκράτης είναι η μεγιστοποίηση των κερδών του. Εκτός και σ' αυτό ακριβώς αποβλέπουν οι επισημάνσεις του Αλ. Αλαβάνου, περί κλαδικών πολιτικών, έργων υποδομής και κινήτρων. Σε τέτοια περίπτωση, βέβαια, μπορεί να γίνουν επενδύσεις και, ίσως, υπάρξει μια συγκυριακή και μικρή μείωση της ανεργίας, αλλά οι πραγματικοί κερδισμένοι τελικά θα είναι οι λεγόμενοι επενδυτές, δηλαδή, οι κεφαλαιοκράτες, αφού τα δικά τους κέρδη θα μεγιστοποιηθούν. Και, τέλος πάντων, η πολιτική αυτή ούτε φιλολαϊκή είναι, ούτε αριστερή. Εκτός και ο πρόεδρος του ΣΥΝ έχει βρει - εκτός των άλλων - τη μαγική συνταγή, με την οποία, και οι κεφαλαιοκράτες θα έχουν τα κέρδη που θέλουν και οι εργάτες θα ευημερούν...

«Τσουχτερό» συλλαλητήριο...

Την ώρα που οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι μετράνε ακόμα και το λεπτό προκειμένου να τα βγάλουν πέρα, είναι τουλάχιστον προκλητικό οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να σπαταλάνε 260 χιλιάδες ευρώ (περίπου 90 εκατομμύρια δραχμές) για τη διοργάνωση του συλλαλητηρίου στις 15 Δεκέμβρη, που δεν έγινε! Ναι, καλά διαβάσατε. Το ποσό αναφέρθηκε από τον ταμία της ΑΔΕΔΥ στην τελευταία συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής, ο οποίος διευκρίνισε ότι αναλογούν στην ΑΔΕΔΥ τα 78 χιλιάδες ευρώ. Ακόμα χειρότερα, τα λεφτά ξοδεύτηκαν από τους εκπροσώπους του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού για τη διαφήμιση του συλλαλητηρίου. Δεν πήγαν για περιοδείες στα εργοστάσια, για επαφή με τους εργαζόμενους και την άθλια καθημερινότητα που βιώνουν στους χώρους δουλιάς, για την ανάπτυξη της μαζικής δράσης. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να γίνει κάτι τέτοιο, αφού συνυπεύθυνες για το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων είναι και αυτές οι πλειοψηφίες. Ξοδεύτηκαν κατά κύριο λόγο σε διαφημιστικά σποτ, φουσκώνοντας ακόμα πιο πολύ τα πορτοφόλια κάποιων ιδιοκτητών μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Το γνωστό τροπάρι...

Τέσσερις φορές ουσιαστικά έχουν εναλλαχτεί στην εξουσία η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, στα 31 μέχρι σήμερα χρόνια από τη Μεταπολίτευση του 1974. Σε όλες τις περιπτώσεις κατάγγελλαν την προκάτοχό τους κυβέρνηση και ωρύονταν για την καμένη γη, τα ερείπια, κλπ, που παρέλαβαν. Κι όταν τα επιχειρήματα αυτά ξεθώριαζαν, τα αντικαθιστούσαν με τα «οράματα», τους «μεγάλους στόχους» και τα «όνειρα», όπως η ένταξη στην τότε ΕΟΚ και νυν ΕΕ, τη μεγάλη και πλούσια αγορά των 250 εκατομμυρίων, την Ενιαία Εσωτερική Αγορά, την ΟΝΕ και το ευρώ, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, κλπ.

Τα ίδια κάνει τώρα και ο Κ. Καραμανλής. Από τη μια, ισχυρίζεται ότι παρέλαβε τεράστια ελλείμματα, δυσθεώρητα χρέη και άδεια ταμεία, ζητώντας από τους εργαζόμενους και το λαό, να σφίξουν ακόμη περισσότερο το ζωνάρι και να υπομείνουν αδιαμαρτύρητα τις προωθούμενες αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές και από την άλλη, υπόσχεται καλύτερες μέρες...

Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε, ότι όσο είδαν καλύτερες μέρες οι εργαζόμενοι στις περασμένες δεκαετίες, άλλο τόσο θα τις δουν τα επόμενα χρόνια; Μάλλον, όχι. Οπως εύστοχα σημείωσε προχτές το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, «όποιος από τους δύο και να είναι στην κυβέρνηση, τα κέρδη της πλουτοκρατίας καλά κρατούν, ενώ η φτώχεια απλώνεται».

Σουλτανάτο...

Αντε να δούμε, τι άλλο θ' ακούσουμε. Σύμφωνα με την τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Κίπρις» έχουν εμφανιστεί ορισμένοι, οι οποίοι ισχυρίζονται πως είναι απόγονοι του σουλτάνου Αμπτουλμετζίτ και διεκδικούν την... κληρονομιά τους στην κατεχόμενη Κύπρο. Στην τελευταία συμπεριλαμβάνεται μεγάλος αριθμός κτημάτων, κυρίως στην Αμμόχωστο και τη Λάρνακα. Η εφημερίδα σημειώνει, μάλιστα, ότι για να διεκδικήσουν την περιουσία θα πρέπει να αποδείξουν ότι όντως είναι απόγονοι του σουλτάνου Αμπτουλμετζίτ. Πάλι καλά, που δεν προβλέπει τίποτε σχετικό το διαβόητο «σχέδιο Ανάν»...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Βαθιά ταξική «αναθεώρηση»

Η έγκριση της «ενδιάμεσης αναθεώρησης της στρατηγικής της Λισαβόνας» (κείμενο Μπαρόσο) από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σηματοδοτεί και τον επίσημο τερματισμό της προπαρασκευής του Εαρινού Συμβουλίου της ΕΕ, στις 22 και 23 Μάρτη στις Βρυξέλλες. Στη διήμερη συνάντησή τους, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα αρκεστούν σε μια τυπική επικύρωση των ντοκουμέντων που συζητήθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα στα Συμβούλια των υπουργών, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στις αντίστοιχες Επιτροπές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στα οποία καταγράφηκε η απόλυτη ταύτιση της πολιτικής ηγεσίας της ΕΕ με το στρατηγικό στόχο του ευρωενωσιακού κεφαλαίου: να κατακτήσει άμεσα την πρώτη θέση στην κούρσα του παγκόσμιου ανταγωνισμού, βαθαίνοντας ακόμα παραπέρα την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.

Στα χρόνια που έρχονται, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα βρεθούν στο επίκεντρο μιας νέας, ανελέητης και βαθιά ταξικής επίθεσης, ενάντια κυρίως στα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα. Πίσω από τις ψευδεπίγραφες διακηρύξεις της «ενδιάμεσης αναθεώρησης» κρύβεται η εναγώνια προσπάθεια της ευρωπαϊκής αστικής τάξης να αυξήσει την κερδοφορία των επιχειρήσεών της, με τη μείωση του μισθολογικού και του μη μισθολογικού κόστους της εργασίας.

Σ' αυτή την κατεύθυνση, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών δεσμεύονται να προωθήσουν τις απαραίτητες θεσμικές αλλαγές, με έμφαση στη γενίκευση της μερικής απασχόλησης, την επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, την κατάργηση των επιδομάτων ανεργίας και των πρόωρων συντάξεων, την καθιέρωση της ιδιωτικής ασφάλισης, την πλήρη παράδοση της Υγείας και της Παιδείας στις κερδοσκοπικές διαθέσεις του κεφαλαίου.

Οι όποιες σοσιαλδημοκρατικές φωνές επικρίνουν τις προτάσεις Μπαρόζο σαν «ακρο-νεοφιλελεύθερες», δεν αμφισβητούν την ίδια τη Στρατηγική της Λισαβόνας και τον αντιλαϊκό της προσανατολισμό. Οι διαφωνίες τους είναι σε επιμέρους, άνευ ουσίας ζητήματα και τελικά συντελούν στο να δημιουργούνται αυταπάτες στους εργαζόμενους ότι το καπιταλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ μπορεί να συγκεράσει τη λαϊκή ευημερία με την αύξηση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Η στοίχιση των εργαζόμενων πίσω από τέτοιες φωνές, είναι βούτυρο στο ψωμί του κεφαλαίου, αφού αφήνει στο απυρόβλητο τη μήτρα των προβλημάτων, που δεν είναι άλλη από τον ίδιο το χαρακτήρα της ΕΕ, ως διακρατικής καπιταλιστικής ένωσης.

Η πενταετής εφαρμογή της Στρατηγικής της Λισαβόνας, προσφέρει ήδη πλούσιο υλικό στους εργαζόμενους για να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Να κατανοήσουν ότι η θέση τους είναι στο Μέτωπο της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για την ανατροπή αυτής της φιλομονοπωλιακής πολιτικής. Στον καθημερινό αγώνα για την προάσπιση των δικαιωμάτων, άρρηκτα δεμένο με το στρατηγικό στόχο να εγκαθιδρύσει ο λαός της κάθε χώρας τη δική του εξουσία, να σχεδιάσει την οικονομία του με βάση τις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες του.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ