Το αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ «χαλάρωσε», οι «ελληνικές θέσεις» ικανοποιήθηκαν, αλλά ο ελληνικός λαός θα πρέπει να σφίξει και άλλο τα λουριά! Οσο και αν ακούγεται οξύμωρο και παράλογο, αυτό υποστήριξε με κάθε σοβαρότητα ο Κ. Καραμανλής μετά τις εργασίες της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, η οποία αποφάσισε να «ανανεώσει» και να κλιμακώσει τη νεοφιλελεύθερη επίθεση κατά των λαών, ισχυροποιώντας τα δύο όπλα της: το Σύμφωνο Σταθερότητας και τη Στρατηγική της Λισαβόνας.

Ανεξάρτητα από τις προπαγανδιστικές ακροβασίες του Κ. Καραμανλή, προκειμένου να σπείρει σύγχυση και να ρίξει στάχτη στα μάτια των λαϊκών μαζών, γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι ένα: Ερχεται «τσουνάμι» αντιλαϊκών μέτρων!

Ακριβώς γι' αυτό προϊδέασε στις δηλώσεις του μετά τη Σύνοδο ο πρωθυπουργός, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι ήδη έχει ενσωματώσει και κάνει πράξη τις αποφάσεις των «25». Την ίδια ώρα που χαιρέτισε τη συμφωνία για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, εκφράζοντας μάλιστα την ικανοποίησή του «γιατί καταφέραμε να συμπεριληφθούν στη συμφωνία αυτή οι ελληνικές θέσεις», την ίδια ώρα έδινε το «πράσινο φως» για πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, επιβεβαιώνοντας ότι η μόνη συνέπεια του νέου Συμφώνου είναι να σφίξει πιο πολύ τη θηλιά γύρω από το λαιμό του ελληνικού λαού, όπως άλλωστε και όλων των λαών της ΕΕ.

Αυτή τη φορά ο Κ. Καραμανλής δεν έκανε καν τον κόπο να διαψεύσει τα σχέδια της κυβέρνησης για άμεση λήψη νέων, επιπρόσθετων, αντιλαϊκών μέτρων, στο όνομα της πειθαρχίας στους σιδερένιους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ. «Είναι φυσικό να υπάρχει διαρκής προβληματισμός για την αναζήτηση τρόπων, που θα βοηθήσουν να επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα στο πλαίσιο της πολιτικής μας», απάντησε όταν ρωτήθηκε αν η κυβέρνηση προτίθεται να πάρει νέα μέτρα. Το ίδιο φυσικό θεώρησε να μπουν νέοι έμμεσοι φόροι στα λαϊκά στρώματα, στο όνομα της μείωσης του ελλείμματος στο 3% που ορίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας. Επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά τις πληροφορίες, που η ίδια η κυβέρνηση διοχέτευε τον τελευταίο καιρό για να προετοιμάσει το έδαφος, ο Κ. Καραμανλής όταν ρωτήθηκε αν θα επιβληθούν έμμεσοι φόροι στα ποτά και τα τσιγάρα, απάντησε ότι «είναι φυσικό το υπουργείο Οικονομικών να είναι σε ένα διαρκή προβληματισμό πώς θα μειώσει τη δημόσια σπατάλη και θα διευρύνει τη φορολογική βάση»...

Ομως η έμμεση φορολογία, η πιο επαχθής και αντιλαϊκή φορολογία, δεν είναι βέβαια το μοναδικό μέτρο στο οπλοστάσιο της κυβέρνησης, προκειμένου να συμμορφωθεί με το «χαλαρό» κατά τα άλλα Σύμφωνο Σταθερότητας. Η άγρια λιτότητα στους μισθούς και τις συντάξεις, οι αντικοινωνικές περικοπές δαπανών σε Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική Πρόνοια, οι ιδιωτικοποιήσεις, αποτελούν σταθερούς άξονες της κυβερνητικής επίθεσης.

Την ίδια στιγμή, δεν υστερεί καθόλου στην υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών αλλαγών που προβλέπει η Στρατηγική της Λισαβόνας, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της προσέλκυσης επενδύσεων. Εχει ήδη ενσωματώσει στο «εθνικό πρόγραμμα» και προωθεί με ταχύτερους ρυθμούς βασικούς «δείκτες», όπως η απελευθέρωση του ωραρίου, η παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η ανατροπή κατακτήσεων στην Κοινωνική Ασφάλιση. Παράλληλα, εκτός από τη φορολογική ασυλία και τα αναπτυξιακά «κίνητρα», εκχωρεί στις πολυεθνικές «φιλέτα» της δημόσιας περιουσίας, των τουριστικών και των ολυμπιακών ακινήτων, τους αυτοκινητόδρομους και έπεται συνέχεια... Η βούληση του πρωθυπουργού για ταχεία εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών εκφράστηκε με κάθε σαφήνεια στην τελευταία συνέντευξη Τύπου προς τους ξένους ανταποκριτές.

Είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση της ΝΔ θεωρεί αυτονόητο καθήκον της τη συμμόρφωση με τους κανόνες της ΕΕ, φιλοδοξώντας μάλιστα να βρεθεί στην πρώτη γραμμή της υλοποίησης των πολιτικών που υπαγορεύουν το Σύμφωνο Σταθερότητας και η Στρατηγική της Λισαβόνας. Αυτός είναι και ο λόγος που αισθάνεται εξαιρετικά άβολα και αμήχανα με τη «διάσταση απόψεων», σύμφωνα με την κομψή φράση του πρωθυπουργού, που υπήρξε με την Κομισιόν εξαιτίας του «βασικού μετόχου». Η κυβέρνηση οχυρώνεται πίσω από το Σύνταγμα, μήπως και περισώσει ό,τι μπορεί από το νόμο της, που φτιάχτηκε για να προωθήσει τους στόχους της πολιτικής ηγεμονίας της, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει τη διάθεση να έρθει σε κόντρα με τις Βρυξέλλες. Είναι καταδικασμένη να συμμορφωθεί και να υποταχθεί στο δίκαιο των πολυεθνικών και της Κομισιόν. Οχι όμως και ο ελληνικός λαός, που - μαζί με τους άλλους λαούς της ΕΕ - πρέπει να ανατρέψει το σημερινό οικοδόμημα των μονοπωλίων.