ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 27 Μάρτη 2005
Σελ. /32
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2005
Για έναν ταξικό ενωτικό και διεκδικητικό γιορτασμό

Στην πλατεία Συντάγματος στις 10 π.μ. η πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, στις 11 Μάη

Από την περσινή συγκέντρωση και πορεία
Από την περσινή συγκέντρωση και πορεία
Με νωπές ακόμα τις εικόνες από την πανεργατική κινητοποίηση στις 17 Μάρτη και τις μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις σε 57 πόλεις της χώρας, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ «βάζουν πλώρη» για το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς του 2005. Οι ταξικές δυνάμεις, μαζί με όλους τους εργαζόμενους, ετοιμάζονται να τιμήσουν την εργατική Πρωτομαγιά, τους αγώνες και τους νεκρούς της εργατικής τάξης.

Καθώς φέτος - λόγω του Πάσχα - ο γιορτασμός της Πρωτομαγιάς θα γίνει στις 11 Μάη, οι ταξικές δυνάμεις θα ξεδιπλώσουν για 45 μέρες τη δράση τους, για να φτάσει το μήνυμα της Πρωτομαγιάς, σε όλους τους χώρους δουλιάς, στα μεγάλα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις, να αγκαλιάσει εκατοντάδες χιλιάδες εργατοϋπαλλήλους, να περάσει σε κάθε εργατογειτονιά, σε πόλεις και χωριά.

Με πολύμορφες εκδηλώσεις, με συζητήσεις μέσα στα εργοστάσια, με στάσεις εργασίας τις παραμονές του εορτασμού, με το απαραίτητο έντυπο υλικό, με συνάξεις πολιτιστικές, το ΠΑΜΕ, φιλοδοξεί να πρωτοστατήσει σε έναν ακόμα ταξικό, ενωτικό και διεκδικητικό γιορτασμό. Στόχος στην πορεία προς την κορυφαία γιορτή της εργατικής τάξης, να δυναμώσει η συσπείρωση και νέων δυνάμεων στο ΠΑΜΕ, να μαζικοποιηθούν τα συνδικάτα.

Η πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Αθήνα θα γίνει στην πλατεία Συντάγματος στις 10 π.μ. και από εκεί οι διαδηλωτές θα κατευθυνθούν στην πρεσβεία των ΗΠΑ, για να καταδικάσουν την ιμπεριαλιστική νέα τάξη, να εκφράσουν τη διεθνιστική τους αλληλεγγύη στους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στην κατοχή των Αμερικανοευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Στους λαούς που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική υποδούλωση. Στην απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας θα απευθύνει χαιρετισμό ο Τούρκος συνδικαλιστής Σαμπρί Τοπσού, επικεφαλής των ταξικών συνδικάτων στη γειτονική χώρα. Επίσης παιδικό συγκρότημα θα παρουσιάσει ένα μουσικό αφιέρωμα από τραγούδια του Μάνου Λοΐζου.

Στην πορεία προς την Πρωτομαγιά του 2005 η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ σχεδιάζει μια σειρά εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες. Ειδική εκδήλωση για τους οικονομικούς μετανάστες και τα δικαιώματά τους στις αρχές του Απρίλη, ημερίδα για την υγιεινή και την ασφάλεια στους χώρους δουλιάς. Αγώνα δρόμου με τη συμμετοχή νέων εργαζομένων, που θα διαβεί τη διαδρομή από το Σκοπευτήριο της Καισαριανής μέχρι το Παναθηναϊκό Στάδιο. Από τον τόπο της θυσίας των 200 κομμουνιστών την Πρωτομαγιά του 1944, μέχρι το σημείο που έγινε η πρώτη Πρωτομαγιά στη χώρα μας το 1893.

Ιδιαίτερη σημασία έχει, ο γιορτασμός της Πρωτομαγιάς να γίνει υπόθεση των πρωτοβάθμιων σωματείων, των ίδιων των συνδικάτων. Με τις μορφές και τους τρόπους που εκείνα θα επιλέξουν να εκφραστεί μαζικά και αποφασιστικά η καταδίκη στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Να προβληθούν οι διεκδικήσεις και τα αιτήματα της εργατικής τάξης.

Καθώς νέα αντιλαϊκά μέτρα βρίσκονται στον ορίζοντα. Καθώς οι μισθοί και τα μεροκάματα καθηλώνονται, γενικεύονται οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και καταργείται ο σταθερός χρόνος εργασίας και το 8ωρο, καθώς στο στόχαστρο μπαίνει η κυριακάτικη αργία και η δημόσια κοινωνική ασφάλιση, η εργατική τάξη της χώρας χρειάζεται να δυναμώσει την αντίστασή της. Να μετατρέψει το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς σε βήμα πάλης και διεκδίκησης. Για κατώτερο μισθό 1.200 ευρώ, κατώτερη σύνταξη 960 ευρώ, για σταθερή εργασία με 35ωρο - 7ωρο - 5ήμερο, για την προστασία των ανέργων.

Ενώ η Εαρινή Σύνοδος Κορυφής επιβεβαίωσε ότι η αντεργατική Στρατηγική της Λισαβόνας, εγγράφεται πλέον στο DNA της Ευρωπαϊκής Ενωσης και το λεγόμενο ευρωσύνταγμα πηγαίνει προς ψήφιση, η εργατική τάξη της χώρας μας, οι εργαζόμενοι όλης της Ευρώπης, χρειάζεται πιο σθεναρά να αντιπαλέψουν την ευρω-υποταγή και τον ευρωμονόδρομο. Να αντιπαρατεθούν με το οικοδόμημα του μεγάλου κεφαλαίου που μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ καταδυναστεύουν τους λαούς.

Γιατί είναι ακριβώς η πολιτική αυτών των φορέων που προκαλεί τη χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων, τους πολέμους και τις επεμβάσεις, τη φτώχεια, την πείνα, την απλήρωτη εργασία. Την αύξηση των δυστυχημάτων στους χώρους δουλιάς, την πνευματική μιζέρια, τη διάδοση των ναρκωτικών. Οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τίποτα περισσότερο, παρά μια κοινωνία που θα οργιάζει η ανασφάλεια, ο φόβος, η κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία όλων των μορφών.

Σε αυτό το «βύθισμα» μπορεί να σταθεί εμπόδιο μόνο η εργατική τάξη της χώρας μας, μαζί με τα άλλα λαϊκά στρώματα και τους λαούς όλου του κόσμου. Αυτό είναι το ιστορικό δίδαγμα της Πρωτομαγιάς, σ' αυτό το δρόμο καλεί τους εργαζόμενους το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.

Μπροστά στην Πρωτομαγιά, πιο αποφασιστικά οι ταξικές δυνάμεις, αποκαλύπτουν τους στόχους και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Αναδείχνουν την αναγκαιότητα της πάλης για την ανατροπή και τη ρήξη με τις αντεργατικές πολιτικές του δικομματισμού. Δυναμώνουν το μέτωπο με τις αστικές θεωρίες του «κοινωνικού εταιρισμού», της μοιρολατρίας και του συμβιβασμού, που σκόπιμα καλλιεργούν οι ηγεσίες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Παλεύουν για την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, για την οικοδόμηση της συμμαχίας της με τη μικρομεσαία αγροτιά και τους μικρομεσαίους επαγγελματοβιοτέχνες. Διαθέτουν όλες τις δυνάμεις τους για τη συγκρότηση της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας για την ανατροπή του καθεστώτος της εκμετάλλευσης.


ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
Η ΕΑΜΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

(Να μπει στα σχολεία)

ΕΙΝΑΙ όμορφες οι μαρτιάτικες τούτες μέρες καθώς ο χειμώνας παλεμάει με της άνοιξης το ξύπνημα. Είναι οι μέρες, που τα πρώτα χελιδόνια σπαθίζουν στον ουρανό και τα πετεινάρια βεβαιώνουν την παρουσία τους στα πλάγια του βουνού.

ΓΝΩΡΙΜΕΣ μέρες, που με λαχτάρα τις καρτερούσαμε να φτάσουν. Στο δικό μας εκείνο σχολικό ημερολόγιο περιμέναμε τη στερνή βδομάδα του Βαγγελισμού με την εθνική γιορτή και τα χαρούμενα τρεξίματα στους κάμπους. Μια μικρή γιορταστική παρένθεση που μας έφερνε στης Λαμπρής τις διακοπές, μέρες που κολυμπούσαν μέσα στης άνοιξης το ξεφάντωμα. Είναι μια χαρούμενη ώρα καθώς έχουμε αφήσει τις σχολικές αίθουσες και συντροφιές, συντροφιές τρέχουμε στους γύρω κάμπους και στα πλάγια των λόφων για να κόψουμε λουλούδια και πρασινάδα για να στολίσουμε τις αίθουσες με τα πορτρέτα των ηρώων του 1821.

ΔΙΚΟΣ μας εκείνος ο κάμπος με τα σπαρτολούλουδα να σκεπάζουν το λόφο και δίπλα τους αμέτρητα άλλα πράσινα και κίτρινα στολίδια που προσφέρονταν κάθε χρόνο για την εθνική γιορτή. Μυρτιές αλλά και δαφνόκλαρα που τα αναζητούσαμε στους γνώριμους τόπους που κοντά τους δούλευαν μέσα στ' αμπέλια και τις σταφίδες οι εργατιές.

ΕΙΧΑΜΕ γνωριμιές με τους ξωμάχους, μας ήξεραν όλους με τα μικρά μας ονόματα και όταν μας έβλεπαν στην εξόρμησή μας να φτάνουμε κοντά τους συχνά αγκομαχώντας τότε μας καλούσαν για να μας προσφέρουν κάτι από το κολατσιό τους που είχαν ετοιμάσει. Κουβεντολόι και πειράγματα για το σχολειό αλλά κι όλα τ' άλλα.

ΘΥΜΑΜΑΙ μια χρονιά πάνω σε μια τέτοια εξόρμηση στου κάμπου τις πλατωσιές μας πέτυχε ξάφνου ένα δυνατό τρέμουλο της γης. Ο κόσμος ανασηκώθηκε, βγήκε έξω από τα καλύβια του.

- Δε μας ξεχνούν οι βουλιασμένοι, είπε φωναχτά ένας γερο-ξωμάχος, ο γερο-Γαλάνης. Κάθε μέρα μας κουνούν. Και πρόσθεσε: Τα καζάνια - είπε - εκεί μέσα στο πέλαο βράζουν ασταμάτητα... Και κάποτε φτάνει η μέρα, που γίνεται το μεγάλο κακό, κι έρχεται ο χαλασμός του τόπου. Ο χαλασμός έφτασε τον άλλο χρόνο, μαρτιάτικη ώρα, που ένας μεγάλος σεισμός σάρωσε όλο σχεδόν το νησί.

ΦΤΑΝΑΜΕ κάποτε στο σχολειό για να τελειώσουμε το στολισμό με τα λουλούδια και την πρασινάδα που είχαμε μαζέψει. Εξήντα τόσα χρόνια, από τότε που ανταμώσαμε του Εικοσιένα τα μηνύματα πάνω σ' εκείνα τα θρανία. Σε μια εποχή δύσκολη σκοταδισμού και κυνηγητού άγριου της δημοκρατικής σκέψης. Ομως παρ' όλα αυτά τα δύσκολα και τις διώξεις οι καθηγητές μας, τότε (τους θυμόμαστε με απέραντη αγάπη) μας έφερναν με το λόγο τους την αλήθεια της ιστορίας, τη λεβεντιά και την αρετή που είχε ο μεγάλος εκείνος αγώνας του Εικοσιένα, ο αγώνας του ξεσηκωμού και της λευτεριάς. Ξεπερνούσαν τις φωτοσβεστικές εντολές και τα «φερμπότεν» των κάθε λογής γκαουλάιτερ της Παιδείας που ψευτίζουν και παραμορφώνουν την ιστορία μας. Από τον «αστερισμό» του Γληνού οι δάσκαλοί μας αυτοί μας άνοιγαν καινούριους ορίζοντες.

ΟΤΑΝ εδώ και 65 χρόνια έφτανε της Αντίστασης η ώρα, το Εικοσιένα, μακριά απ' όλους τους ψεύτικους μουσειακούς γιορτασμούς θα έφερνε το λαό στο δρόμο του αγώνα. Θα τον μεθούσε, όπως πρόσταξε ο Παλαμάς, με τ' αθάνατο κρασί του '21.

Η ΦΛΟΓΑ του '21 ζύμωσε κατάβαθα τις ψυχές των αγωνιστών. Πολύδακρυς στάθηκε, κατά τη ρήση του Γ. Τερτσέτη ο μεγάλος αγώνας, ο ξεσηκωμός της λευτεριάς, το Εικοσιένα. Και ο Μακρυγιάννης με τη γραφή του συμπληρώνει: «... Η πατρίδα δε λυτρώθη με παραμύθια. Λευτερώθηκε με θυσίες και αίματα και όχι να βραβεύονται οι κόλακες και οι αγωνιστές να αδικιούνται. Οτι όταν σκοτώνονταν οι αγωνισταί εκείνοι κοιμόταν...».

ΙΣΑΞΙΑ του 1821 η ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση. Και πρέπει να μπει στα σχολεία, να μπει στο στρατό. Είναι τα μεγάλα μηνύματα των αγώνων του λαού μας. Και πρέπει να μιλήσουν στις καρδιές των νέων μας.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ