ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τι λέει η υπουργός Παιδείας;

Γρηγοριάδης Κώστας

Αλήθεια, όλα αυτά τα παιδιά, μαθητές και μαθήτριες Γυμνασίου ή Λυκείου, που μαζεύονται κάθε φορά ως ζωντανό κοινό, σε τουλάχιστον μία πρωινή τηλεοπτική εκπομπή της ζώνης 10 το πρωί έως 1 το μεσημέρι, για να χορεύουν και να βαρούν παλαμάκια σε οξυζεναρισμένες τηλεπαρουσιάστριες και σε φιντάνια «μουσικών ακαδημιών», πηγαίνουν εκεί αντί ...εκπαιδευτικού περιπάτου ή γίνεται στο πλαίσιο κάποιου ειδικού προγράμματος γνωριμίας της μαθητικής νεολαίας με τη σύγχρονη τηλεοπτική πραγματικότητα; Μήπως, η κυρία υπουργός Παιδείας, πριν ασχοληθεί με άλλη μια ...αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, την αξιολόγηση των πανεπιστημίων και τον κατώτερο μέσο βαθμό εισαγωγής σε ΑΕΙ - ΤΕΙ, πρέπει να ασχοληθεί με περισσότερο καθημερινά ζητήματα; Δηλαδή, να μην καταντούν οι νέοι και οι νέες ξεμωραμένες τηλεοπτικές γλάστρες; `Η, ίσως, αυτό χαλάσει τις δημόσιες σχέσεις του υπουργείου με καναλάρχες και τηλεπαρουσιαστές; `Η, ακόμα χειρότερα, η πολιτική της κυβέρνησης συνίσταται σε αυτό ακριβώς; Παιδιά χαζοχαρούμενα, στα πρόθυρα της ημιμάθειας, αξιολογούμενα απλώς ως αναβαθμισμένες «γλάστρες»;

Θα γίνουν ακόμη χειρότερα

Αποκαλυπτικά τα στοιχεία που παρατέθηκαν σε πρόσφατη εκδήλωση της Πανσπουδαστικής Κ.Σ. του Φυσικού Τμήματος του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν και με βάση τα επίσημα στοιχεία, 4.000 είναι οι φυσικοί (26%) που εργάζονται στα φροντιστήρια, άλλοι 4.000 (26%) ετεροαπασχολούνται ή είναι άνεργοι, στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση είναι 6.000 (38%), ενώ 1.500 (10%) δουλεύουν πάνω στο αντικείμενό τους, αλλά σε επιχειρήσεις, οργανισμούς, κλπ. (π.χ., σε ΟΤΕ, Πολιτική Αεροπορία, κ.α.). Ο μέσος χρόνος παραμονής των πτυχιούχων γενικά στην ανεργία - πάλι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία - είναι 3 χρόνια, ενώ για το διαγωνισμό του ΑΣΕΠ που διεξάγεται αυτό το διάστημα οι υποψήφιοι είναι πάνω από 70.000, για περίπου 6.000 θέσεις. Παρατέθηκαν στοιχεία, επίσης, τα οποία αποδεικνύουν ότι μπορεί να απορροφηθεί τουλάχιστον το 50% των πτυχιούχων αν καλυφθούν οι τρέχουσες ανάγκες.

Κι αν αναρωτιέστε τι θα γίνει, με την παραπέρα εφαρμογή και κλιμάκωση της πολιτικής πρόσδεσης και υποταγής της εκπαίδευσης -πρώτα και κύρια της τριτοβάθμιας - στην αγορά και στους νόμους της, στην ανταγωνιστικότητα και στην κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων, μια και μόνη είναι η απάντηση: Ακόμη χειρότερα θα γίνουν τα πράγματα...

Κάποιοι καλοπερνάνε...

Μπορεί, τις μέρες αυτές, οι εργαζόμενοι να σκέφτονται με δέος τα νέα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης, αλλά οι πρόεδροι και διευθύνοντες σύμβουλοι των εταιριών του Δημοσίου και των λεγομένων ΔΕΚΟ καλοπερνάνε, σύμφωνα με όσα διαβάσαμε στα προχτεσινά «Νέα». Κι αν θέλετε και λεπτομέρειες διαβάστε μηνιαίες αμοιβές:

Διευθύνων Σύμβουλος «Ελληνικά Πετρέλαια»: 18.121 ευρώ.

Πρόεδρος Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς: 15.884 ευρώ.

Διευθύνων Σύμβουλος ΔΕΗ: 14.107 ευρώ.

Διευθύνων Σύμβουλος ΔΕΣΜΗΕ: 10.510 ευρώ.

Διευθύνων Σύμβουλος «Ολυμπιακές Αερογραμμές»: 10.000 ευρώ.

Διευθύνων Σύμβουλος «Ελλ. Τουριστικά Ακίνητα»: 9.433 ευρώ.

Και πέρα απ' αυτά, οι επικεφαλής των εταιριών, οργανισμών, κλπ., έχουν συνήθως και διάφορες άλλες παροχές. Για παράδειγμα, τους χορηγούνται πιστωτικές κάρτες χωρίς όριο πληρωμών, τους παρέχονται αυτοκίνητα και κινητά, έξοδα παράστασης, ημερήσιες αποζημιώσεις για ταξίδια, κλπ., κλπ. Κι αν έχετε την απορία, μήπως όλ' αυτά γίνονται τώρα με την κυβέρνηση της ΝΔ, σας πληροφορούμε, ότι τα ίδια γίνονταν και επί ΠΑΣΟΚ. Και σ' αυτό τον τομέα, η ΝΔ συνεχίζει στον ίδιο δρόμο της προηγούμενης κυβέρνησης, παρά τα όσα έλεγε προεκλογικά, περί δραστικής μείωσης των προκλητικών αμοιβών των υψηλόβαθμων στελεχών.

Ευεργέτες της πλουτοκρατίας

Τελειωμό δεν έχουν οι χαριστικές ρυθμίσεις σε όφελος και για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου, σε μια περίοδο, που τα λαϊκά στρώματα της χώρας φορτώνονται και νέα δυσβάσταχτα φορολογικά βάρη. Λίγες μέρες μετά την εφαρμογή των κυβερνητικών μέτρων (αύξηση ΦΠΑ, ειδικών φόρων, κλπ.), ο όμιλος της Τράπεζας Πειραιώς, διά στόματος του προέδρου της, γνωστοποίησε στους μετόχους του ότι για τα επόμενα δυο χρόνια (2005 και 2006) θα πετύχουν να μειώσουν το φόρο για τα κέρδη τους. Ο λόγος; Θα κάνουν, λέει, χρήση των διατάξεων, που ψηφίστηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση, σύμφωνα με τις οποίες μειώνεται ο φορολογικός συντελεστής σε περιπτώσεις «συγχωνεύσεων». Ο συγκεκριμένος όμιλος, όπως και αρκετοί άλλοι, αξιοποιούν τα «ευεργετήματα» του νόμου, «απορροφώντας» απλώς θυγατρικές εταιρίες τους...

Για φιλολαϊκή προοπτική

Δεν περνά μέρα που τα λαϊκά δικαιώματα, κατακτημένες με αίμα ελευθερίες, η ίδια η δυνατότητα των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να ζουν αξιοπρεπώς, να μη δέχονται και ένα ηχηρό ράπισμα. Βαθιά αντιλαϊκή η πολιτική που με προσήλωση εφαρμόζει και η κυβέρνηση της ΝΔ, πιάνοντας το νήμα από εκεί ακριβώς που το άφησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Από κοντά μύριοι όσοι θιασώτες του δήθεν ευρωμονόδρομου να επαναλαμβάνουν μονότονα πως ο λαός μας πρέπει να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι, μέχρι ασφυξίας.

Η αγανάκτηση συσσωρεύεται. Ομως δεν αρκεί. Στις σημερινές συνθήκες είναι πλέον επιτακτικά αναγκαίο οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι επαγγελματοβιοτέχνες και όλοι όσοι θίγονται από την πραγματικότητα που διαμορφώνεται, να αρχίσουν να πορεύονται στο μονόδρομο που υποδεικνύουν τα δικά τους συμφέροντα, οι δικές τους σύγχρονες ανάγκες. Στο μονόδρομο που υποδεικνύει το γεγονός ότι αν σήμερα τα πράγματα είναι άσχημα, αύριο θα είναι ακόμα χειρότερα. Ολοι αυτοί έχουν μόνο μια επιλογή: Να συμβάλουν καθοριστικά στην ανασύνταξη ενός μαζικού ενωτικού κινήματος, στηριγμένου στην κοινωνική συμμαχία, στην αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή στρατηγική. Ενός κινήματος με κύριο χαρακτηριστικό τη διεκδίκηση των σύγχρονων πραγματικών αναγκών τους, μακριά από τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων.

Κανείς δεν μπορεί πλέον να κλείνει τα μάτια, γιατί όταν τα βλέφαρα ξανανοίξουν, τα προβλήματα θα είναι εκεί, ακόμα μεγαλύτερα, μαζί και η απόγνωση στην οποία οδηγούν την εργατική λαϊκή οικογένεια. Η ανάγκη ανασύνταξης του κινήματος αναφέρεται στο τώρα και όχι στο απώτερο μέλλον, όπως και η ανάγκη ο αγώνας του να αποκτήσει πολιτικό βάθος, ώστε να είναι αποτελεσματικός, να φωτίζει την προοπτική. Χώρος για αυταπάτες δεν υπάρχει πλέον. Βαθιά ταξική υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου η πολιτική που ασκείται, ταξική οφείλει να είναι και η απάντηση των εργαζομένων με συνειδητή απόρριψη της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Να τους απορρίψουν ως φύση και θέση εκπροσώπους και υπηρέτες των συμφερόντων της πλουτοκρατίας και γι' αυτό υπονομευτές των δικών τους συμφερόντων.

Οι δικοί τους στόχοι είναι όχι απλά ξένοι, αλλά και εχθρικοί προς τους στόχους που πρέπει να θέσουν οι εργαζόμενοι. Η έγνοια τους για την «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας», για την «αναβάθμιση της Ελλάδας στην περιοχή και στην ευρωπαϊκή καπιταλιστική ενοποίηση», για την «αξιολόγηση της Παιδείας» κ.ά., μεταφράζονται σε απλά ελληνικά σε προγραφή των εργασιακών δικαιωμάτων, του δικαιώματος των παιδιών της λαϊκής οικογένειας στη μόρφωση, σε φαλκίδευση της ειρηνικής συνύπαρξης και ευημερίας των λαών της Βαλκανικής, ολόκληρης της Ευρώπης.

Οσο πιο γρήγορα η εργατική τάξη της χώρας μας και οι σύμμαχοί της πιστέψουν στη δύναμή τους και στη ρεαλιστικότητα της μόνης επιλογής που μπορούν να κάνουν από τη σκοπιά των δικών τους συμφερόντων, τόσο θα αναζωπυρώνεται η ελπίδα για μια προοπτική φιλολαϊκή. Στο χέρι τους είναι να δώσουν δυναμική στην πάλη, με αυτοπεποίθηση πως μπορούν, ανασυντάσσοντας το κίνημά τους και πολιτικοποιώντας τον αγώνα τους, και να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος και να κατακτήσουν τα εδάφη που τους ανήκουν.