- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Ακόμα και τα επίσημα στοιχεία δεν μπορούν να κουκουλώσουν τη σφαγή που γίνεται καθημερινά στους χώρους δουλιάς
Τις εγκληματικές ευθύνες του ασύδοτου κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του - που δε διστάζουν να θυσιάσουν ζωές εργατών προκειμένου να παράγουν όλο και περισσότερα κέρδη - αναδεικνύουν ακόμα και αυτά τα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας του υπουργείου Απασχόλησης.
Συγκεκριμένα, μόνο το 2004 στην Ελλάδα σημειώθηκαν 127 θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα». Ενώ την πενταετία 2000-2004 ο αριθμός των θανάτων σε εργατικά «ατυχήματα» έφθασε τους 740. Στοιχεία που επιβεβαιώνουν την παντελή έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλιάς. Να σημειωθεί ότι τα στοιχεία του ΣΕΠΕ δεν απεικονίζουν τα «ατυχήματα» που συμβαίνουν σε όλους τους χώρους δουλιάς, καθώς δεν περιλαμβάνονται τα «ατυχήματα» στους εργάτες γης, στα ορυχεία, στους ναυτικούς και αλλού.
Κάθε χρόνο χιλιάδες εργαζόμενοι σακατεύονται στους χώρους δουλιάς, ενώ μεγάλη συχνότητα παρουσιάζουν και οι ασθένειες που οφείλονται στις συνθήκες εργασίας. Τα στοιχεία του ΙΚΑ δείχνουν ότι την προηγούμενη δεκαετία σημειώνονταν τουλάχιστον 20.000 εργατικά «ατυχήματα» κάθε χρόνο (πριν περίπου δύο χρόνια το ΙΚΑ έπαψε να δημοσιοποιεί ανάλογα στοιχεία)!
Οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου έχουν φροντίσει να εντείνουν την ασυδοσία του, αποδυναμώνοντας ακόμα και τους αρμόδιους κρατικούς μηχανισμούς που ελέγχουν την τήρηση των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι έλεγχοι του ΣΕΠΕ μειώνονται αντί να αυξάνονται τα τελευταία χρόνια. Ετσι, οι Τεχνικές και Υγειονομικές Επιθεωρήσεις το 2004 έκαναν 26.161 ελέγχους, το 2003 28.325 ελέγχους, το 2002 30.044 ελέγχους και το 2001 31.072 ελέγχους.
Σε τουλάχιστον 2,2 εκατομμύρια ανέρχονται οι εργάτες που χάνουν τη ζωή τους ανά έτος σε όλο τον κόσμο, εξαιτίας ασθενειών που σχετίζονται με τη δουλιά τους. Ενώ, επίσης ανά έτος, σημειώνονται περίπου 350.000 θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα». Τα στοιχεία αυτά παρουσιάζει το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ILO) με βάση δεδομένα του 2001 - που και αυτά ελέγχονται για την εγκυρότητά τους. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, ένα στα έξι θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» σημειώνεται στον κλάδο των κατασκευών (περίπου 60.000).
Επίσης, 268 εκατομμύρια εργάτες απουσιάζουν από τη δουλιά τους πάνω από τρεις μέρες λόγω εργατικού «ατυχήματος» και 160 εκατομμύρια εργαζόμενοι ασθενούν λόγω των συνθηκών εργασίας.
Από τη μεριά τους, οι εκάστοτε κυβερνήσεις του κεφαλαίου όχι μόνο φροντίζουν να υποβαθμίζουν τους αρμόδιους κρατικούς μηχανισμούς για την αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου αλλά και θεσμοθετούν νόμους που οι εργοδότες αξιοποιούν για να εντατικοποιήσουν ακόμα περισσότερο την εργασία. Σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, έχει ήδη δρομολογήσει μέτρα για την παραπέρα επέκταση των ευέλικτων μορφών εργασίας (απελευθέρωση ωραρίου, κατάργηση της Κυριακής αργίας, ετήσια διευθέτηση του χρόνου εργασίας, επέκταση της υπερωριακής απασχόλησης κ.ά.) που συντελούν στην υπερεντατικοποίηση της εργασίας και, κατά συνέπεια, στην εξάντληση των εργαζομένων.
Απέναντι σ' αυτή την κατάσταση, μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μπορούν να παλέψουν για την υπεράσπιση της ζωής τους και της σωματικής ακεραιότητάς τους, δυναμώνοντας την ταξική συσπείρωση και πάλη ενάντια στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκφραστές του. Σήμερα ο εργάτης δεν μπορεί να απαιτεί μόνο να γυρίσει ζωντανός και αρτιμελής από το μεροκάματο. Το αίτημα για πλήρη εφαρμογή και επέκταση των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας πρέπει να δένεται με τους αγώνες της εργατικής τάξης για την ανατροπή και της πολιτικής εξουσίας του κεφαλαίου που αποτιμάει τη ζωή του εργάτη με τα μέτρα και τα σταθμά του καπιταλιστικού κέρδους.
«Επίσης, πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να λειτουργήσει η διευθέτηση του χρόνου εργασίας και εκεί όπου δεν υπάρχει συνομιλητής (σ.σ. στις μικρές επιχειρήσεις). Μια σκέψη είναι να δοθεί πιθανόν διευθυντικό δικαίωμα ή δικαίωμα ατομικής συμφωνίας (...)». Τάδε έφη Δ. Κοντός, γγ του υπουργείου Εργασίας, σε χτεσινή του συνέντευξη στον «Επενδυτή». Κι αν δεν έγινε αντιληπτό, το κυβερνητικό στέλεχος κάνει ανοιχτά λόγο για την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων στο ζήτημα της διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Βλέπετε, η κυβέρνηση έχει όραμα για τους εργαζόμενους: Κατά μόνας διαπραγμάτευση για το πόσο περισσότερο ιδρώτα θα τους κλέψει το κεφάλαιο...
Για όποιον ψάχνει να βρει την αιτία της σφαγής στους χώρους δουλιάς, αρκεί και μόνον η αναπαραγωγή της είδησης από την Ιαπωνία. Το τρένο, που πήρε μαζί του κοντά 5 ντουζίνες επιβάτες, είχε μηχανοδηγό που τον κυνηγούσε ένα πρόστιμο, γιατί είχε αργήσει ένα λεπτό σε προηγούμενο δρομολόγιο. Τυπικά, θα «δικάσουν» το νεκρό μηχανοδηγό. Και, βεβαίως, αυτός δεν καταγράφεται στους νεκρούς εργάτες...
