ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δογματικές «διαρθρωτικές αλλαγές»

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις που ξεκινήσαμε δεν κατευθύνονται από δόγματα και ιδεοληψίες», επανέλαβε χτες για πολλοστή φορά ο Κ. Καραμανλής, ίσως για να το πιστέψει και ο ίδιος.

Κι όμως, αυτές ακριβώς οι διαρθρωτικές αλλαγές, δηλαδή οι ανατροπές των δικαιωμάτων των εργαζομένων, αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση Καραμανλή είναι βουτηγμένη μέχρι την κορυφή στο δογματισμό, δεν μπορεί να δει ούτε πόντο πέρα από το μονόδρομο της καπιταλιστικής διαχείρισης. Τα ρητορικά δήθεν ερωτήματα που έθεσε απευθυνόμενος προς τα «αριστερά» έδρανα, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Ιδού τι είπε ο πρωθυπουργός: «Ειλικρινά όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν δεν υπάρξουν νέες επενδύσεις, εάν δεν υπάρξουν νέες επιχειρήσεις, πώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις δουλειάς; Είναι ή δεν είναι σίγουρο ότι η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας οδηγεί σε τόνωση της απασχόλησης, σε μείωση της ανεργίας, σε πιο υψηλό βιοτικό επίπεδο; Είναι ή δεν είναι βέβαιο, πως η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας επιτρέπει τελικά τη βελτίωση του κοινωνικού κράτους;».

Εξίσου ειλικρινά και κατηγορηματικά, λοιπόν, απαντάμε στον Κ. Καραμανλή, ότι οι πολιτική της κυβέρνησής του κάθε άλλο παρά οδηγεί σε όσα παρουσιάζει ως σίγουρα και βέβαια.

Ολέθριες για τους πολλούς

Και δεν το λέμε αυτό, απλά και μόνο, παίρνοντας υπόψη τις αντεργατικές και αντιλαϊκές συνέπειες των μέτρων, που προωθεί τον καιρό αυτό η κυβέρνηση, ή την ολοφάνερη λογική της ισοπέδωσης και εξίσωσης προς τα κάτω των εργατικών δικαιωμάτων, που χαρακτηρίζει την πολιτική της.

Στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα οδηγεί και η πραγματικότητα: Τόσα χρόνια τώρα, οι μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης του παραγόμενου πλούτου και τα συνεχώς και περισσότερα υπερκέρδη των επιχειρήσεων δεν έχουν οδηγήσει στην αντιμετώπιση της ανεργίας, ούτε έχουν δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, ενώ ούτε λόγος μπορεί να γίνει για καλύτερο βιοτικό επίπεδο. Αντίθετα, τις τελευταίες δεκαετίες, το χάσμα πλουσίων - φτωχών γίνεται αβυσσαλέο, η ανεργία μεγαλώνει, το βιοτικό επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων χειροτερεύει κ.ο.κ. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι η πολιτική της κυβέρνησης δε «βλέπει» τα ολέθρια αποτελέσματά της για τους πολλούς, αλλά μάχεται δογματικά για τα συμφέροντα των ελαχίστων, μιας χούφτας μονοπωλίων.

Επικίνδυνη «παρέα»...

Επιμένουν! Για δεύτερη φορά καλούν τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ να απεργήσουν αύριο, για να δώσουν «αγωνιστική απάντηση στην επιχείρηση ακύρωσης θεμελιακών ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, στη συνεχή συρρίκνωση των εισοδημάτων μας από την ακρίβεια και τις φοροαφαιμάξεις διαρκείας, αλλά και στα σχέδια εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων σε ΟΤΕ και άλλες ΔΕΚΟ» (!!!). Εχουν όνομα: Είναι ο Γ. Παναγόπουλος και ο Χρ. Οικονόμου, πρόεδρος και γραμματέας αντίστοιχα της ΟΜΕ-ΟΤΕ. Εχουν και παράταξη: την ΠΑΣΚΕ, που μαζί με τους συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ σφαγίασαν τους εργαζόμενους τους ΟΤΕ, παλιούς και νέους. Εχουν και επικεφαλής: Τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλο, που μαζί με τους συνδικαλιστές του ΣΥΝ καλούν αύριο τους εργαζόμενους να απεργήσουν για να υπερασπιστούν την αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση του ΠΑΣΟΚ. Είναι όλοι τους μια «παρέα». Μια «παρέα» επικίνδυνη, που όσο οι εργαζόμενοι τους αφήνουν ανενόχλητους να τους κοροϊδεύουν κατάμουτρα, η κυβέρνηση και το κεφάλαιο θα τρίβουν τα χέρια τους από χαρά...

Η πολιτική της εμπορευματοποίησης

Πληρώνεις ανελλιπώς κάθε μήνα τις ασφαλιστικές εισφορές σου. Οταν όμως χρειαστεί να καταφύγεις στις υπηρεσίες του ασφαλιστικού σου φορέα, π.χ. ΙΚΑ, τότε δέχεσαι τα κρύα ντους το ένα μετά το άλλο.

Μια έγκυος γυναίκα πρέπει να κάνει μια λεπτή και σοβαρή εξέταση (αμνιοκέντηση). Πηγαίνει σε δημόσιο νοσοκομείο και «συναντιέται» με την πρώτη ψυχρολουσία. Η λίστα αναμονής είναι τόσο μεγάλη, που κινδυνεύει πρώτα να γεννήσει και κατόπιν να έρθει η σειρά της. Υποχρεώνεται, λοιπόν, να καταφύγει στον ιδιωτικό τομέα. Πηγαίνει και... συναντιέται με τη δεύτερη ψυχρολουσία, καθώς το κόστος της εξέτασης φτάνει τα 500 ευρώ. Τι να κάνει, όμως, πληρώνει και ελπίζει, ότι θα πάρει πίσω ένα μεγάλο μέρος του ποσού από το ΙΚΑ. Τελικά, πηγαίνει στο τελευταίο και... συναντιέται με την τρίτη ψυχρολουσία, καθώς το ποσό της αποζημίωσης του ΙΚΑ, για τη συγκεκριμένη εξέταση, φτάνει στο... αστρονομικό ποσό των 9,51 ευρώ. Οργίζεται, φωνάζει, βγαίνει απ' τα ρούχα της, αλλά η κατάσταση δεν αλλάζει.

Πέρα απ' τη διαπίστωση, ότι η κοστολόγηση ορισμένων τουλάχιστον εξετάσεων στο ΙΚΑ, μάλλον, χρονολογείται απ' την εποχή της «κυράς μας της μαμής», υπάρχει το γενικότερο και κρίσιμο ζήτημα: Η πολιτική της εμπορευματοποίησης «δουλεύει» πολύμορφα για τη λεγόμενη ιδιωτική πρωτοβουλία και σε βάρος του εργαζόμενου.

Η δική μας απεργία!

Η αυριανή απεργία μάς αφορά όλους. Γιατί η επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση και το κεφάλαιο σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων δεν κάνει διακρίσεις. Είναι ολομέτωπη. Χτυπάει, με τον έναν ή άλλον τρόπο, τον κάθε εργάτη και υπάλληλο ξεχωριστά, αγγίζει το σύνολο των κλάδων στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Πλήττει παλιούς και νέους εργαζόμενους. Σαρώνει ασφαλιστικά δικαιώματα, καταργεί κάθε έννοια σταθερής εργασίας, με πλήρη δικαιώματα. Γκρεμίζει συθέμελα τον κατακτημένο με αγώνες σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας. Γενικεύει τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, αυξάνει την απλήρωτη εργασία. Συρρικνώνει τις συντάξεις και επεκτείνει τα όρια παραμονής στην εργασία, με στόχο τη δουλιά μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Στη θέση του τραπεζοϋπαλλήλου, που σήμερα βλέπει να ανατρέπονται τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά του δικαιώματα, αύριο θα βρεθούν οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ. Το σπάσιμο του χρόνου εργασίας σε «ενεργό» και «ανενεργό» -και άρα απλήρωτη - περίοδο, που βιώνει σήμερα στο πετσί του ο εργαζόμενος της «Καρφούρ», θα αποτελεί αύριο καθεστώς για χιλιάδες εργαζόμενους σε κάθε επιχείρηση. Το εργασιακό Νταχάου που θα αντιμετωπίσει ο νεοπροσλαμβανόμενος υπάλληλος του ΟΤΕ, είναι το σήμερα χιλιάδων εργαζομένων σε μια σειρά κλάδων και θα είναι το μέλλον κάθε νέου εργαζομένου στις πρώην ΔΕΚΟ και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Η άρνηση της κυβέρνησης να εντάξει τους εργαζόμενους των ΟΤΑ στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα προμηνύει το πετσόκομμα της λίστας των επαγγελμάτων που αποδεδειγμένα οδηγούν σε αργό θάνατο. Ο σημερινός εργαζόμενος στην «ΟΤΤΟ Εβρος» είναι ο αυριανός άνεργος της Νάουσας και ο μελλοντικός «επανακαταρτιζόμενος» της «Σίσσερ Πάλκο».

Απέναντι σ' αυτή την κατάσταση κανείς δε δικαιούται να πει «δεν ήξερα». Η στρατηγική της Λισαβόνας δεν κρύβει λόγια. Τα προγράμματα του δικομματισμού επίσης. Το ίδιο και οι διακηρυγμένες θέσεις του ΣΕΒ. Ολοι μιλούν ξεκάθαρα για την ανάγκη βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Για την αύξηση της κερδοφορίας του, που θα προέλθει αναπόφευκτα από τη συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης, από το βάθεμα της εκμετάλλευσης και την επίσπευση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Η επίθεση, που εντείνεται σήμερα, αποτελεί προδιαγεγραμμένο έγκλημα σε βάρος της εργατικής τάξης. Και μάλιστα κατά συρροή, αφού δε σταμάτησε ποτέ, είτε με κυβέρνηση «σοσιαλδημοκρατών», είτε με «νεοφιλελεύθερων».

Οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι συνένοχες στο έγκλημα. Δε στηρίζουν απλά την αντεργατική πολιτική. Βάζουν ανοιχτά πλάτη για να ξεσπάσει στις πλάτες της εργατικής τάξης η λυσσαλέα επίθεση με τη μικρότερη δυνατή αντίδραση. Φοβούνται την ανάπτυξη των ταξικών αγώνων, όσο ακριβώς την τρέμει το κεφάλαιο και τα κόμματά του. Θέλουν να φρενάρουν τη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος για να μη θιχτούν τα στρατηγικά συμφέροντα του κεφαλαίου. Προβάλλουν αιτήματα κομμένα και ραμμένα στις εργοδοτικές αξιώσεις. Τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων καμιά σχέση δεν έχουν με το συνδικαλισμό της συναίνεσης και της υποταγής. Η θέση τους είναι με το ΠΑΜΕ, με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Η αυριανή απεργία είναι δική τους υπόθεση. Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ είναι το πλαίσιο των δικών τους πραγματικών και σύγχρονων αναγκών. Και οι απεργιακές συγκεντρώσεις του Πανεργατικού Μετώπου είναι οι δικές τους, ατόφια εργατικές, συγκεντρώσεις...