ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 3 Ιούλη 2005
Σελ. /24
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Δισκογραφικές «αποδράσεις»

Υπήρξε η πιο πολυτάλαντη και δημιουργική προσωπικότητα στο χώρο της κιθάρας στη χώρα μας τον 20ό αιώνα, ο στυλοβάτης της ελληνικής κιθαριστικής τέχνης, ο σπουδαίος δάσκαλος και μουσικός, ο εξαίρετος και διεθνώς αναγνωρισμένος σολίστ.

Ο λόγος για τον Δημήτρη Φάμπα, που έφυγε από τη ζωή πριν εννέα χρόνια, έχοντας ευτυχώς προλάβει να πλουτίσει το ρεπερτόριο της κιθάρας με έργα πολύ όμορφα και δεξιοτεχνικά, που απαιτούν ανεπτυγμένη τεχνική και ερμηνευτική ικανότητα από τον εκτελεστή. Με φανερή τη γνώση του οργάνου, καθώς και το γνήσιο ταλέντο του, ο Δ. Φάμπας δημιούργησε έργα αυθεντικά, λυρικά με έντονα τα ελληνικά χρώματα και επιρροές από την παραδοσιακή μας μουσική. Μια αντιπροσωπευτική επιλογή από το πλούσιο συνθετικό έργο του είχαμε την ευκαιρία ν' απολαύσουμε με ερμηνεύτρια την κόρη του, σπουδαία κιθαρίστρια Εύα Φάμπα, στο νέο cd της με τίτλο «Eva Fambas plays Fambas», που κυκλοφόρησε όχι από ελληνική, αλλά από την ιταλική δισκογραφική εταιρία «AULIA». Περιλαμβάνει τους ελληνικούς χορούς Σούστα, Βλάχα, Καραγκούνα, δύο σπουδές κονσέρτου Νο 8 και 23, την Ελληνική Σουίτα (4 μέρη, Στη χώρα των Κενταύρων, χορός Τσάμικος, Ρεματιές, χορός Συρτάκι), τη Σουίτα σε παλιό στιλ (αφιέρωμα στον S. Bach), 3 Ρομαντικά πρελούδια, το Πορτρέτο του Σεγκόβια, το Ποίημα, το Παραμύθι και τον Φανταστικό Χορό.

Αφορμή για την έκδοση του cd υπήρξε η επιτυχημένη συναυλία της Ε. Φάμπα, τον περασμένο Γενάρη, στο «Marrucino» Θέατρο στο Chieti της Ιταλίας (με έργα Δ. Φάμπα), καθώς αμέσως μετά η κιθαρίστρια υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρία «AULIA» και τον πολιτιστικό οργανισμό «SIMT». Το cd, πάντως, θα κυκλοφορήσει σύντομα και στην ελληνική αγορά, ενώ τώρα διατίθεται και μέσω διαδικτύου από την ιστοσελίδα της εταιρίας www.aulia.info.


  • Τις καλύτερες στιγμές των συναυλιών του τα τελευταία χρόνια επέλεξε ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και τις «έκλεισε» σε μια συλλογή, που ονόμασε «Αλκυονίδες Μέρες - Από τη Νυρεμβέργη στην παλιά Λευκωσία» (ΕΜΙ). Ενα CD με 18 τραγούδια - σταθμοί από τις περιοδείες του εντός και εκτός Ελλάδας - δικά του, αλλά και κάποια αγαπημένα του άλλων δημιουργών. Από το «Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ», στο «Ρίξε κόκκινο στη νύχτα» και από το «Ημίφως» στο «Ιδανικός κι ανάξιος εραστής». Στο δίσκο περιλαμβάνονται και δυο καινούρια τραγούδια (από ζωντανή ηχογράφηση επίσης), το «Αφησέ με εδώ» και οι «Αλκυονίδες μέρες». Μαζί του τραγουδούν σε διάφορους χώρους και χρόνους οι: Χρήστος Θηβαίος, Ελισάβετ Καρατσόλη, «Κίτρινα Ποδήλατα», Σταύρος Λογαρίδης, Αναστασία Μουτσάτσου, Φίλιππος Πλιάτσικας, Διονύσης Τσακνής.
  • Μας έχει «ταξιδέψει» στη «Χώρα των Ασμάτων» και στο «Φως» των τραγουδιών, αποκαλύπτοντας γοητευτικούς φωνητικούς ιριδισμούς μέσα από ένα μελωδικό «Καλειδοσκόπιο» και ένα αξέχαστο «Κοντσέρτο για μια φωνή». Στον «Ορίζοντά» της έχουν ανατείλει όμορφα τραγούδια, δοσμένα από μια φωνή με μεγάλο εύρος δυνατοτήτων. Ο λόγος για την τραγουδίστρια Καλλιόπη Βέττα, που συνεχίζοντας τη δισκογραφική διαδρομή της, προσφέρει έναν καινούριο δίσκο - τον πέμπτο κατά σειρά - με τίτλο «Πρωί της Κυριακής» («Universal»). Εντεκα τραγούδια, γραμμένα από διαφορετικούς συνθέτες και στιχουργούς, το καθένα με διαφορετικό ύφος και ήχο, απαρτίζουν το δίσκο, που ως σύνολο δίνει την αίσθηση ότι κλίνει προς την ποπ πλευρά. Τη μουσική υπογράφουν οι Μιχάλης Κουμπιός (επιμελήθηκε και την παραγωγή, ενώ έγραψε πέντε τραγούδια), Τάσος Γκρους, Ηλίας Λιούγκος, Πέτρος Βαγιόπουλος, Νίκος Γιούσεφ, Μανώλης Λιδάκης, ενώ ένα ορχηστρικό ο Μιχάλης Νικολούδης. Τους στίχους έγραψαν οι Γιώργος Ανδρέου, Νίκος Σταθόπουλος, Γιώργος Κοροπούλης, Διονύσης Καψάλης, Κωνσταντίνος Τσούτσιας, Ζωή Παπαδοπούλου, Ηλίας Κατσούλης, Μ. Κουμπιός. Σ' ένα τραγούδι συμμετέχει ερμηνευτικά ο Δημήτρης Ζερβουδάκης.

  • Είκοσι δύο επιλεγμένες μουσικές και τραγούδια από 42 δίσκους - καρποί της 20χρονης πορείας του «Σείριου» - περιλαμβάνονται στη δισκογραφική έκδοση «Siriopolis 2», που κυκλοφόρησε από την εταιρία - πνευματικό παιδί του Μάνου Χατζιδάκι. Μια περιπλάνηση σε δρόμους μαγικούς, μέσα από εξαιρετικές ερμηνείες. Από τον ίδιο τον Χατζιδάκι να τραγουδά τον «Ηθοποιό» ως «οδηγό» για τον Δημήτρη Χορν μέχρι την Δήμητρα Παπίου στη «Νύχτα» του Σταμάτη Κραουνάκη. Κι ανάμεσά τους οι Χ. Αλεξίου, Μ. Λιδάκης, Ν. Βενετσάνου, Σ. Γιαννάτου, Μ. Μερκούρη, Αλ. Καγιαλόγλου, Γ. Ρωμανός, Ανδρ. Καρακότας, «Earthbound», Στ. Γαδέδη, «Σπείρα - Σπείρα» κ.ά.
  • «Η κυρία Καίτη κι εγώ» τιτλοφορείται η δισκογραφική συνεργασία του Σταύρου Ξαρχάκου με την Καίτη Ντάλη. Η τραγουδίστρια, που είχε στο παρελθόν συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού (Τσιτσάνης, Ζαμπέτας, Γαβαλάς κ.ά.) και για πολλά απουσίαζε από τη δισκογραφία, καταθέτει ερμηνείες λαϊκές και αφτιασίδωτες. Δεκαπέντε τραγούδια, επιλεγμένα από τον Στ. Ξαρχάκο (ανάμεσά τους και κάποια δικά του) και δοσμένα από μια σχεδόν αρχέγονη φωνή, που σκορπά συγκινήσεις, με τη συνοδεία εξαιρετικών μουσικών της ΚΟΕΜ. Ο δίσκος κυκλοφορεί από τη «Legend».

Ρ. Σ.


Κίτσος Μακρής (1)

Για να μιλήσεις για την προσωπικότητα ενός ανθρώπου, πρέπει να ξεκινήσεις από την Αρχή του. Οπως συμβαίνει με ένα βιβλίο, με ένα σημαντικό βιβλίο. Αρχίζεις από την πρώτη σελίδα του και προχωράς. Και όσο προχωράς, τόσο πιο ολοκληρωμένα προσλαμβάνεις τα νοήματά του, κατανοείς τις προθέσεις του συγγραφέα. Χαίρεσαι το περιεχόμενό του. Και στο τέλος λυπάσαι. Λυπάσαι, γιατί τελείωσες. Πολλές φορές σε κυριαρχεί μια περίεργη διάθεση και θέλεις να προεκτείνεις το περιεχόμενο του βιβλίου, να ανιχνεύσεις και άλλα «ενδεχόμενα» στην έμπνευση του συγγραφέα. Να φανταστείς πώς θα ήτανε, αν αυτό το βιβλίο δεν τελείωνε ποτέ και ζούσες για πάντα μέσα στη γοητεία της αφήγησής του.

Ο Κίτσος Μακρής ήτανε ένα σημαντικό βιβλίο για μένα μόνο που δεν είχα την τύχη να το διαβάσω από την αρχή, από την πρώτη του σελίδα. Και έτσι, όπως συμβαίνει με όλα τα σημαντικά «βιβλία», τελείωσε κι αυτός και γω έμεινα με μια σειρά απορίες, που θα μείνουν έτσι, αναπάντητες. Απορίες τρυφερές, μα πάνω από όλα ανθρώπινες. Τελείωσε, λοιπόν, ο Κίτσος και έφυγε. Και μείναμε εμείς όλοι οι άλλοι να τον θυμόμαστε, πότε συχνά και πότε αραιά και πού. Να θυμόμαστε τα αστεία που μας έλεγε, τους μορφασμούς που συνήθιζε να κάνει στα μικρά παιδιά κι αυτά να γελούνε, και πότε πότε να φοβούνται. Nα γελούμε και μεις μαζί μ' αυτά και να γινόμαστε έτσι όλοι, και ο Κίτσος πρώτος από όλους, παιδιά. Και η κόρη μας η μικρή, η Ελένη, που την έπαιρνε στην πλάτη του και ανεβοκατέβαινε στα καλντερίμια του Αϊ Λαυρέντη να φωνάζει «Σταμάτα Κίστο, κι άσε τα χαζά»! Κι αυτό ήτανε πρώτα απ' όλα ο Κίτσος Μακρής, ένα αδιόρθωτο μεγάλο Παιδί. Ενα «παιδί» που όσα αστεία κι αν έλεγε, όσους μορφασμούς κι αν έκανε, δεν έχανε ποτέ τη σοβαρότητά του. Μια σοβαρότητα που πήγαζε μέσα από τον τρόπο με τον οποίο έβλεπε τον κόσμο γύρω του, αποφάσιζε να τον μελετήσει και για να το πραγματώσει αυτό πήγαινε στις ρίζες του. Πήγαινε στο Λαό, με άλλα λόγια, και μελετούσε τα πολιτισμικά «κατορθώματά» του. Κι όσο πήγαινε βαθιά η μελέτη του αυτή τόσο γινότανε πιο σοβαρός κι άλλο τόσο έμενε «παιδί».

Πότε ακριβώς γνώρισα τον Κίτσο Μακρή δεν το θυμάμαι. Ητανε, πριν από σαράντα χρόνια γι' αυτό εξάλλου και δε θυμάμαι τις λεπτομέρειες αυτής της πρώτης μας γνωριμίας. Θυμάμαι, ωστόσο, τη χειραψία μας που ήτανε μια περίεργη «μετάγγιση» δύναμης και το χαμόγελό του, που ήτανε ένα περίεργο φως από έναν κόσμο γεμάτο παιχνίδια, χρώματα και πρωτόγονες, παιδικές ζωγραφιές, σαν τα κυπαρίσσια από το αρχονταρίκι του μοναστηριού στον Αγιο Λαυρέντιο, ή τα γελαστά πρόσωπα του Ροβέρτου και της Ιουλίας του Θεόφιλου. Κι αυτή η σχέση δεν ήτανε τυχαία. Ο Κίτσος Μακρής ήτανε ένα μείγμα όλων αυτών. Εκεί πρέπει να καταφύγεις, για να μιλήσεις για την προσωπικότητά του, και κει πρέπει να ψάξεις για να βρεις τις λέξεις και να την περιγράψεις. Στις αγιογραφίες της Αγίας Μαρίνας του Κισσού, στις ηρωικές προσωπογραφίες του Θεόφιλου, τις τοιχογραφίες του Ζουπανιώτη. Στις σοφές αφέλειες της λαϊκής τέχνης, όπου αντανακλάται ο πόνος και η χαρά μαζί ενός λαού που έχει την αξεπέραστη μαστοριά να μεταγλωττίζει την περιπέτεια της ζωής σε ζωγραφιά, μεταβαίνοντας από το ένα χρώμα στο άλλο με απροσδόκητη ευελιξία, για να συντάξει στο τέλος, με σπάνιο αφηγηματικό τρόπο, το χρονικό αυτής της περιπέτειας.

Και έτσι σιγά τον πλησίαζα και τον διάβαζα μετά την εποχή της πρώτης μας γνωριμίας τον αλησμόνητο λαογράφο, που δεν «έγραφε» μόνο για το «λαό», σαν ένας σχολαστικός ερευνητής, με σκοπό να αποκαλύψει στους απληροφόρητους αναγνώστες τα «μυστικά» της λαϊκής τέχνης.

(Συνεχίζεται)


Του
Γιώργου ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ