Κατά τ' άλλα, βέβαια, το ΠΑΣΟΚ διαφωνεί και καταψηφίζει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, όπως έκανε και η ΝΔ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Αλλωστε, στο πλαίσιο της ίδιας πάντα φιλομονοπωλιακής πολιτικής του «ευρωμονόδρομου», υπάρχουν πολλοί τρόποι να «σφάξεις» τους εργαζόμενους. Με ή χωρίς «διάλογο», με ή χωρίς «συναίνεση», δίνοντάς τους λίγα ή ακόμη λιγότερα ψίχουλα, κλπ.
«Προσυπογράφω την αγόρευση του προέδρου του Συνασπισμού κυρίου Αλαβάνου» αφού «η τοποθέτησή του ήταν προσανατολισμένη πολιτικά με ορθό και σαφή τρόπο. Γιατί, όλα αυτά τα πολύ ενδιαφέροντα και σωστά που είπε, τα είπε στραμμένος στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί έτσι διαμορφώνονται, και ιστορικά και ιδεολογικά και κοινωνικά, αλλά και πολιτικά τα πραγματικά μέτωπα». Η τοποθέτηση ανήκει στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, Ε. Βενιζέλο και έγινε στην προχτεσινή συνεδρίαση της Βουλής, στη διάρκεια της συζήτησης του αντεργατικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης.
Τα συμπεράσματα είναι δικά σας...
«Πρέπει πρώτα να συμβάλουμε στο να δημιουργηθεί εθνικό πλεόνασμα και από εκεί και πέρα να περάσουμε σε πολιτικές αναδιανομής, που είναι απαραίτητες για να ενισχυθούν οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι άνεργοι». Αυτά είπε προχτές στη Βουλή ο υπουργός Απασχόλησης, Π. Παναγιωτόπουλος. Την απάντηση, όμως, την είχε ήδη πάρει, λίγη ώρα προηγούμενα και, μάλιστα, με επίσημα στοιχεία, από την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα: «Από το 1995 έως το 2002 σε κάθε εκατό ευρώ αύξησης του παραγόμενου πλούτου, τα σαράντα δύο ευρώ πάνε στην κεφαλαιοκρατία, δηλαδή σε μια μικρή μειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και τα είκοσι εφτά ευρώ πάνε στα εκατομμύρια εργαζόμενους. Κι εδώ δεν είναι πρόβλημα κακής διανομής, όπως πολλές φορές ακούμε από στελέχη του Συνασπισμού. Είναι πρόβλημα ιδιοκτησίας του πλούτου. Είναι πρόβλημα ταξικής εκμετάλλευσης».
Τώρα, η κυβέρνηση της ΝΔ θέλει να κάνει ακόμη χειρότερη για τους εργαζόμενους την προαναφερόμενη από την Αλέκα Παπαρήγα πραγματικότητα των προηγούμενων χρόνων. Δήθεν, για να δημιουργηθεί πλεόνασμα και υποσχόμενη κάποια μελλοντικά ψίχουλα στους χαμηλόμισθους, στους χαμηλοσυνταξιούχους και τους ανέργους...
Τον περασμένο Δεκέμβρη, μετά το τότε Συμβούλιο Κορυφής της ΕΕ, οι κυβερνώντες και διάφοροι άλλοι πανηγύριζαν, ισχυριζόμενοι ότι οι αποφάσεις του Συμβουλίου υποχρεώνουν την Τουρκία, να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου Τελωνειακής Σύνδεσης και, πάντως, πριν από την αναμενόμενη έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων στις 3 Οκτώβρη. Οκτώ περίπου μήνες μετά, οι εξελίξεις έρχονται να δικαιώσουν τα όσα αντίθετα εκτιμούσε τότε ο «Ριζοσπάστης». Η προχτεσινή δήλωση του Βρετανού πρωθυπουργού και προεδρεύοντος την περίοδο αυτή στην ΕΕ είναι σαφής και δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία. «Υπενθυμίζεται σαφώς ότι η υπογραφή του Πρωτοκόλλου από την Αγκυρα δεν αφορά στην αναγνώριση της Κύπρου», δήλωσε ο Τ. Μπλερ, μετά τη συνάντησή του με τον Τούρκο ομόλογό του.
Ας μη μιλά, επομένως, για «πολιτικά παράδοξα» ο εκπρόσωπος του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, παριστάνοντας τον αφελή. Το μόνο πολιτικό παράδοξο στην όλη υπόθεση είναι το θράσος της κυβέρνησης, να επιμένει στην πώληση φούμαρων για μεταξωτές κορδέλες...
Μήπως πρέπει, όμως, πρώτα να ...ασχοληθεί η κυβέρνηση με τη δική της συμπεριφορά; Αραγε, πόσο ...ευγενικό είναι να διατηρεί κανείς τους σημερινούς εξευτελιστικούς μισθούς στο Δημόσιο κι από πάνω να δίνει αυξήσεις κάτω κι από τον πληθωρισμό; Πόσο ευγενικό είναι να έχεις εσωτερικούς κανονισμούς, που εμποδίζουν στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα;
Επίσης, πόσο ευγενικό είναι να συμπεριφέρεσαι στο δημόσιο τομέα σαν να είναι ...το χωράφι του πατέρα σου και να διορίζεις όποιους θέλεις, όπου θέλεις και όπως θέλεις, όπως έκαναν και οι προηγούμενοι;
Μάλλον είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να γίνουν ...αγενείς προς αυτούς, που τόσα χρόνια τώρα και μέχρι σήμερα έχουν φέρει τα πράγματα στη σημερινή τους κατάσταση.
ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΕΙΣ για τις διαστάσεις, που θα πάρει, τελικά, η αντιτρομοκρατική παράνοια στην Ευρώπη. Οι συλλήψεις με διαδικασίες ανύπαρκτες δίνουν και παίρνουν στη Βρετανία, ενώ στην Ιταλία αναζητούν στρατόπεδα «καμικάζι» σε κάθε γειτονιά.
Το πού οδηγούν όλα αυτά το γνωρίζουμε, γιατί έχουμε το προηγούμενο των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου μια εκστρατεία τρομο-λαγνείας προηγείται άθλιων αντιδημοκρατικών μέτρων.
Ισως εκεί πρέπει να αναζητήσουμε και το «μέτρο» της κατάστασης, που διαμορφώνεται τώρα στην Ευρώπη. Η κινδυνολογία θα είναι ανάλογη του μεγέθους των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων, που ετοιμάζονται σιωπηρά.Πρέπει πρώτα να μας «τρομοκρατήσουν», μιλώντας για «τρομοκράτες». Και μετά θέλουν να μας ...τρομοκρατήσουν, για τα καλά και μια για πάντα, εμφυτεύοντας, ει δυνατόν, μια κάμερα παρακολούθησης στον καθέναν μας.