ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 29 Ιούλη 2005
Σελ. /28
Οι ... διαφωνίες

Γρηγοριάδης Κώστας

Βεβαίως και υπάρχει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας στην ελληνική οικονομία. Βεβαίως και υπάρχουν «αγκυλώσεις και δυσλειτουργίες στην αγορά εργασίας της χώρας μας». Βεβαίως και χρειάζονται τομές και γενναίες μεταρρυθμίσεις, στην κατεύθυνση της ευελιξίας της εργασίας, της «διευθέτησης» του εργασιακού χρόνου, ακόμη και της οικονομικής ενίσχυσης των εργοδοτών. Τα προαναφερόμενα είναι ορισμένες από τις θέσεις, που ανέπτυξαν τις μέρες αυτές στη Βουλή ο Γ. Παπανδρέου και άλλα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, στη διάρκεια της συζήτησης του κυβερνητικού αντεργατικού νομοσχεδίου για τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας και είναι αποκαλυπτικά της πλήρους συμφωνίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την πολιτική της κυβέρνησης.

Κατά τ' άλλα, βέβαια, το ΠΑΣΟΚ διαφωνεί και καταψηφίζει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, όπως έκανε και η ΝΔ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Αλλωστε, στο πλαίσιο της ίδιας πάντα φιλομονοπωλιακής πολιτικής του «ευρωμονόδρομου», υπάρχουν πολλοί τρόποι να «σφάξεις» τους εργαζόμενους. Με ή χωρίς «διάλογο», με ή χωρίς «συναίνεση», δίνοντάς τους λίγα ή ακόμη λιγότερα ψίχουλα, κλπ.

Προσυπογράφει...

«Προσυπογράφω την αγόρευση του προέδρου του Συνασπισμού κυρίου Αλαβάνου» αφού «η τοποθέτησή του ήταν προσανατολισμένη πολιτικά με ορθό και σαφή τρόπο. Γιατί, όλα αυτά τα πολύ ενδιαφέροντα και σωστά που είπε, τα είπε στραμμένος στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί έτσι διαμορφώνονται, και ιστορικά και ιδεολογικά και κοινωνικά, αλλά και πολιτικά τα πραγματικά μέτωπα». Η τοποθέτηση ανήκει στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, Ε. Βενιζέλο και έγινε στην προχτεσινή συνεδρίαση της Βουλής, στη διάρκεια της συζήτησης του αντεργατικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης.

Τα συμπεράσματα είναι δικά σας...

Το πλεόνασμα...

«Πρέπει πρώτα να συμβάλουμε στο να δημιουργηθεί εθνικό πλεόνασμα και από εκεί και πέρα να περάσουμε σε πολιτικές αναδιανομής, που είναι απαραίτητες για να ενισχυθούν οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι άνεργοι». Αυτά είπε προχτές στη Βουλή ο υπουργός Απασχόλησης, Π. Παναγιωτόπουλος. Την απάντηση, όμως, την είχε ήδη πάρει, λίγη ώρα προηγούμενα και, μάλιστα, με επίσημα στοιχεία, από την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα: «Από το 1995 έως το 2002 σε κάθε εκατό ευρώ αύξησης του παραγόμενου πλούτου, τα σαράντα δύο ευρώ πάνε στην κεφαλαιοκρατία, δηλαδή σε μια μικρή μειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και τα είκοσι εφτά ευρώ πάνε στα εκατομμύρια εργαζόμενους. Κι εδώ δεν είναι πρόβλημα κακής διανομής, όπως πολλές φορές ακούμε από στελέχη του Συνασπισμού. Είναι πρόβλημα ιδιοκτησίας του πλούτου. Είναι πρόβλημα ταξικής εκμετάλλευσης».

Τώρα, η κυβέρνηση της ΝΔ θέλει να κάνει ακόμη χειρότερη για τους εργαζόμενους την προαναφερόμενη από την Αλέκα Παπαρήγα πραγματικότητα των προηγούμενων χρόνων. Δήθεν, για να δημιουργηθεί πλεόνασμα και υποσχόμενη κάποια μελλοντικά ψίχουλα στους χαμηλόμισθους, στους χαμηλοσυνταξιούχους και τους ανέργους...

Το πολιτικό παράδοξο

Τον περασμένο Δεκέμβρη, μετά το τότε Συμβούλιο Κορυφής της ΕΕ, οι κυβερνώντες και διάφοροι άλλοι πανηγύριζαν, ισχυριζόμενοι ότι οι αποφάσεις του Συμβουλίου υποχρεώνουν την Τουρκία, να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου Τελωνειακής Σύνδεσης και, πάντως, πριν από την αναμενόμενη έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων στις 3 Οκτώβρη. Οκτώ περίπου μήνες μετά, οι εξελίξεις έρχονται να δικαιώσουν τα όσα αντίθετα εκτιμούσε τότε ο «Ριζοσπάστης». Η προχτεσινή δήλωση του Βρετανού πρωθυπουργού και προεδρεύοντος την περίοδο αυτή στην ΕΕ είναι σαφής και δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία. «Υπενθυμίζεται σαφώς ότι η υπογραφή του Πρωτοκόλλου από την Αγκυρα δεν αφορά στην αναγνώριση της Κύπρου», δήλωσε ο Τ. Μπλερ, μετά τη συνάντησή του με τον Τούρκο ομόλογό του.

Ας μη μιλά, επομένως, για «πολιτικά παράδοξα» ο εκπρόσωπος του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, παριστάνοντας τον αφελή. Το μόνο πολιτικό παράδοξο στην όλη υπόθεση είναι το θράσος της κυβέρνησης, να επιμένει στην πώληση φούμαρων για μεταξωτές κορδέλες...


Τα ... ευγενικά

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΩΡΑ, ΓΙΑ ΝΑ γελάει κανείς είναι όλ' αυτά ή για να οργίζεται; Ισως και τα δύο μαζί. Για τον «Κώδικα Συμπεριφοράς Δημοσίων Υπαλλήλων» που παρουσίασε χτες η κυβέρνηση μιλάμε, προκειμένου - όπως λέει - να εμπεδώσει μια νέα διοικητική κουλτούρα.

Μήπως πρέπει, όμως, πρώτα να ...ασχοληθεί η κυβέρνηση με τη δική της συμπεριφορά; Αραγε, πόσο ...ευγενικό είναι να διατηρεί κανείς τους σημερινούς εξευτελιστικούς μισθούς στο Δημόσιο κι από πάνω να δίνει αυξήσεις κάτω κι από τον πληθωρισμό; Πόσο ευγενικό είναι να έχεις εσωτερικούς κανονισμούς, που εμποδίζουν στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα;

Επίσης, πόσο ευγενικό είναι να συμπεριφέρεσαι στο δημόσιο τομέα σαν να είναι ...το χωράφι του πατέρα σου και να διορίζεις όποιους θέλεις, όπου θέλεις και όπως θέλεις, όπως έκαναν και οι προηγούμενοι;

Μάλλον είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να γίνουν ...αγενείς προς αυτούς, που τόσα χρόνια τώρα και μέχρι σήμερα έχουν φέρει τα πράγματα στη σημερινή τους κατάσταση.

ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΕΙΣ για τις διαστάσεις, που θα πάρει, τελικά, η αντιτρομοκρατική παράνοια στην Ευρώπη. Οι συλλήψεις με διαδικασίες ανύπαρκτες δίνουν και παίρνουν στη Βρετανία, ενώ στην Ιταλία αναζητούν στρατόπεδα «καμικάζι» σε κάθε γειτονιά.

Το πού οδηγούν όλα αυτά το γνωρίζουμε, γιατί έχουμε το προηγούμενο των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου μια εκστρατεία τρομο-λαγνείας προηγείται άθλιων αντιδημοκρατικών μέτρων.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ισως εκεί πρέπει να αναζητήσουμε και το «μέτρο» της κατάστασης, που διαμορφώνεται τώρα στην Ευρώπη. Η κινδυνολογία θα είναι ανάλογη του μεγέθους των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων, που ετοιμάζονται σιωπηρά.

Πρέπει πρώτα να μας «τρομοκρατήσουν», μιλώντας για «τρομοκράτες». Και μετά θέλουν να μας ...τρομοκρατήσουν, για τα καλά και μια για πάντα, εμφυτεύοντας, ει δυνατόν, μια κάμερα παρακολούθησης στον καθέναν μας.

Στη «φάκα» του κέρδους

Η κυβέρνηση επιμένει ότι με την πολιτική της διατήρησε τις μικρότερες τιμές υγρών καυσίμων σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι πικρή η «παρηγοριά» για τους εργαζόμενους, που έζησαν αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης κατά 50% τον περασμένο χειμώνα και της αμόλυβδης περίπου 28% από την αρχή του χρόνου. Με κερδισμένες τις εταιρίες του χώρου, που κατέγραψαν κέρδη πολλών εκατομμυρίων ευρώ, όπως και επί ΠΑΣΟΚ. Σ' αυτή τη λογική, κινείται και η νέα ρύθμιση για την τιμολόγηση του πετρελαίου, που είναι σίγουρο ότι η κυβέρνηση θα τη χρησιμοποιήσει για αύξηση των κρατικών εσόδων και οι εταιρίες για να βγάλουν περισσότερα κέρδη. Ο χειμώνας θα 'ρθει και το νέο χαράτσι, ανεξάρτητα από τη ρύθμιση, πλησιάζει.

Η «κρίση» με τα καύσιμα εμπεριέχει τα διεθνή κερδοσκοπικά παιχνίδια, την εγχώρια κοροϊδία περί «αναπόφευκτης» αύξησης των τιμών, τις θεωρίες για τις αλυσιδωτές αντιδράσεις, με συνέπεια την ακρίβεια και τα ασύστολα ψεύδη των εταιριών περί ...«αυτοσυγκράτησης». Ολοι ξέρουν, όμως, ότι η διαμόρφωση της λιανικής τιμής των υγρών καυσίμων είναι μια σύνθετη υπόθεση. Ο πρόεδρος των ΕΛΠΕ, Τ. Χριστοδούλου, έθεσε πριν από λίγο καιρό, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό, και μια άλλη παράμετρο. Αυτή των τιμών διύλισης, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων: «Στο δυτικό κόσμο, Ευρώπη και Αμερική, δεν υπήρχε ούτε ένα νέο διυλιστήριο να χτιστεί, γιατί τα περιθώρια της διυλίσεως, το κέρδος δηλαδή ήταν περιορισμένο. Και εφόσον ήταν περιορισμένο δεν υπήρχε και κανένα μεγάλο κίνητρο να γίνουν καινούρια διυλιστήρια και το γεγονός ήταν ότι υπήρχε πάντοτε κάποιο πλεόνασμα δυνατότητας διυλίσεως, το οποίο κρατούσε και τις τιμές πιο χαμηλά, το διύλιστρο δηλαδή πιο χαμηλά. Αυτό, λοιπόν, το πληρώνουμε τώρα».

Τα λεγόμενα του Τ. Χριστοδούλου αποκαλύπτουν μία από τις αιτίες της τεχνητής αύξησης των τιμών των υγρών καυσίμων. Περισσότερα διυλιστήρια σήμαινε μεγαλύτερο κόστος σε υποδομή για τους ιδιώτες, αλλά και διύλιση μεγαλύτερων ποσοτήτων πετρελαίου, άρα μεγαλύτερη προσφορά πετρελαϊκών προϊόντων. Η μεγαλύτερη προσφορά μπορεί να οδηγεί σε πτώση τιμών συγκυριακά όμως, γιατί υπάρχει και η διαμόρφωση των μονοπωλιακών τιμών, και εδώ οφείλεται βασικά η αύξηση. Στο να αποκομίζουν οι εταιρίες μεγαλύτερα κέρδη.

Επιβεβαιώνεται έτσι ξανά η δράση του μεγάλου κεφαλαίου. Που αυτή την περίοδο, με τις «ευλογίες» της ΕΕ και της κυβέρνησης, με προκλητικές παροχές και προνομιακούς όρους, ετοιμάζει την εισβολή του συνολικά στο χώρο της ενέργειας με την ολοκλήρωση του θεσμικού πλαισίου για την «απελευθέρωση» των αγορών ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου. Ακόμα και τώρα, που όλα «σκιάζονται» από τη «φοβέρα» του ευρωμονόδρομου και των πολιτικών υπηρετών του, δεν είναι αργά για προβληματισμό. Αυτή την ώρα, που η κυβέρνηση υπόσχεται στους καταναλωτές, στους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους έναν «ενεργειακό παράδεισο», ποιος αμφιβάλλει για τον τρόπο που θα λειτουργήσουν οι μεγαλοϊδιώτες παραγωγοί και έμποροι; Με κριτήριο το μεγαλύτερο κέρδος. Για το λαό μονόδρομος είναι μόνο η αντίσταση σ' αυτή την πολιτική με κατεύθυνση την ανατροπή της. Αλλωστε, μόνο αν ο τομέας της ενέργειας γίνει λαϊκή περιουσία θα γίνει φτηνή για το λαό.


Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ