Θυμίζουμε ότι ο διαγωνισμός που είχε προκηρύξει η θυγατρική εταιρία του ΕΟΤ, η Εταιρία Τουριστικής Αξιοποίησης (ΕΤΑ ΑΕ) για την παραχώρηση των παραλιών της Βούλας (Α και Β Αλιπέδου), της Βουλιαγμένης, της Γλυφάδας, της Αναβύσσου, του Αλίμου κ.ά. σε κοινοπραξίες επιχειρηματιών, ήταν η κατάληξη μιας προδιαγεγραμμένης πορείας. Χρόνια πριν και σταδιακά είχε ξεκινήσει η παραχώρηση στο μεγάλο κεφάλαιο των παραλιακών φιλέτων (π.χ. η παραλία του Αγίου Κοσμά στο Ελληνικό).
Θα μπορούσε μάλιστα κάποιος να πει ότι οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με το έργο του Βιολογικού Καθαρισμού της Ψυττάλειας (σ.σ. που έγινε με χρήματα του ελληνικού λαού) φρόντισαν περισσότερο να...«καθαρίσουν» τις ιδιοκτησίες των επιχειρηματιών, παρά να δώσουν λύση στο πρόβλημα της μόλυνσης του Σαρωνικού προς όφελος των κατοίκων. Αλλωστε, το γεγονός ότι το έργο αυτό δε συνοδεύτηκε από τις απαραίτητες προβλέψεις για έργα υποδομής για την εναπόθεση της λυματολάσπης του βιολογικού καθαρισμού, με αποτέλεσμα χιλιάδες τόνοι να μολύνουν περιοχές του Λεκανοπεδίου, «φωτογραφίζει» τις πραγματικές προθέσεις των κυβερνήσεων... Την ίδια στιγμή λοιπόν που οι επιχειρηματίες επιβάλλουν εισιτήριο και θησαυρίζουν από τις καθαρές ακτές που είναι δημόσια περιουσία, οι κάτοικοι του Περάματος, του Κερατσινίου ή των Ανω Λιοσίων και του Θριασίου (σ.σ. εκεί όπου ρίχνονται εκτός από τους τόνους των απορριμμάτων της Αττικής και η λάσπη της Ψυττάλειας) «αναπνέουν» τους επικίνδυνους ρύπους που παράγονται από την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής.
Και φυσικά, η είσοδος είναι μόνο η αρχή, αφού στις οργανωμένες πλαζ τα πάντα πληρώνονται. Συγκεκριμένα το πάρκινγκ, σε κάποιες παραλίες χρεώνεται εξτρά και κυμαίνεται από 2 έως 9 ευρώ! Οι ξαπλώστρες, επίσης, σε κάποιες περιπτώσεις χρεώνονται έξτρα και ξεκινούν από 2,5 και καταλήγουν στα 4 ευρώ! Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ένα μπάνιο μιας τετραμελούς οικογένειας σε μια οργανωμένη παραλία να ξεκινά από 25 ευρώ, σχεδόν όσο και το μεροκάματο ενός εργαζόμενου, και να φτάνει μέχρι και τα 45 με 50 ευρώ!!!
Ολα αυτά βέβαια χωρίς να φάει και να πιει κανείς κάτι, από τις διάφορες καντίνες και τα μπαρ της παραλίας, γιατί τότε το κυριακάτικο ή και καθημερινό μπάνιο θα φτάσει να κοστίζει σχεδόν όσο ένα βδομαδιάτικο. Καθώς, ανάλογα σε ποια πλαζ βρίσκεται ο καθένας χρεώνεται ανάλογα και το νερό, ο καφές, το παγωτό και όλα τα υπόλοιπα. Ενδεικτικά ένα μπουκάλι νερό 1/2 λίτρου, στις πιο «οικονομικές» παραλίες ξεκινά από 0,50 ευρώ (170 δρχ.) και ανεβαίνει στα 0,70 ευρώ (210 δρχ.) μέχρι και το 1 ευρώ (340 δρχ.). Επίσης, ένας καφές, φραπέ, ξεκινά από 2 ευρώ (700 δρχ.), στις οικονομικές περιπτώσεις και «προχωρά» στα 3,30 ευρώ (1.100 δρχ.) ή και παραπάνω.
Αυτοί που δεν μπορούν να πληρώσουν τα ακριβά εισιτήρια, για να μπουν στις οργανωμένες παραλίες αναγκάζονται να πηγαίνουν στις ελεύθερες παραλίες της υπόλοιπης Αττικής. Ετσι, για να πάει κάποιος σε μια παραλία της Ανατολικής Αττικής θα χρειαστεί να διανύσει από 30 μέχρι και 60 χιλιόμετρα. Η κατάσταση που επικρατεί στις ελεύθερες παραλίες, είναι στις περισσότερες περιπτώσεις απαράδεκτη. Στην καλύτερη περίπτωση η υποδομή που υπάρχει είναι μόνο κάποιες ντουζιέρες, ενώ στη χειρότερη οι λουόμενοι θα πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι με αρκετές δεκάδες πλαστικά μπουκάλια και σκουπίδια. Μάλλον με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση θέλει αφενός μεν να δημιουργήσει το άλλοθι για να ξεπουλήσει και αυτές αλλά και να στρέψει τους ...πελάτες στις ιδιωτικές πλαζ.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ελεύθερης παραλίας που βρίσκεται λίγο πριν από την οργανωμένη πλαζ στα Αστέρια της Γλυφάδας. Εκτός από τα σκουπίδια που υπάρχουν στην ακτή, υπάρχει μόνο μία ντουζιέρα, η οποία όμως είναι ...στραβή και πανάρχαια. Πριν την αμμουδιά υπάρχουν βρώμικα νερά και μερικά ...σκουπίδια να «διακοσμούν» το χώρο.
«Αντί να πάμε για καφέ, είπαμε να έρθουμε για μπάνιο», μας είπε η 19χρονη Μαρία, που είχε πάει για μπάνιο στην οργανωμένη πλαζ της Βούλας. «Δεν μπορούμε να πάμε πιο μακριά γιατί δεν έχουμε μέσο μεταφοράς, οπότε ήρθαμε εδώ. Το χαρτζιλίκι μας, άλλωστε, δε φτάνει για πιο πολλά».
«Με τη σύνταξη που παίρνουμε δεν μπορούμε να πάμε για μπάνιο δίπλα στην οργανωμένη. Καθαρά βρώμικα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Κάνουμε εδώ μπάνιο μας αρέσει ή όχι», λέει η κυρία Καίτη 72 χρονών που κάνει μπάνιο μαζί με τον άντρα της στην ελεύθερη παραλία που είναι κοντά στα Αστέρια της Γλυφάδας.
Μιλούν στον «Ρ» οι Χρ. Κορτζίδης, επικεφαλής της «Δημοτικής Συνεργασίας για το Ελληνικό» και Χρ. Δουρίδας, επικεφαλής της «Αγωνιστικής Δημοκρατικής Ενότητας» Αλίμου
Ο Χρήστος Κορτζίδης, δημοτικός σύμβουλος και επικεφαλής της παράταξης «Δημοτική Συνεργασία για το Ελληνικό», μίλησε στον ««Ρ» για την πλαζ του Αγίου Κοσμά, η οποία από το 1994 μισθώθηκε από την εταιρία «Ποσειδών ΠΕΤΡΟΚΛΑΜΠ ΕΠΕ».
«Το 1994 μισθώθηκε ο χώρος της πλαζ του Αγίου Κοσμά από την εταιρία "Ποσειδών ΠΕΤΡΟΚΛΑΜΠ ΕΠΕ", που είναι περίπου 23 στρέμματα. Η εταιρία που τη διαχειρίζεται χρησιμοποιεί την πλαζ την ημέρα και το βράδυ έχει κάποια κέντρα διασκέδασης. Το αποτέλεσμα είναι η παραλία του Ελληνικού να είναι στο σύνολό της κλειστή», υπογράμμισε ο Χρ. Κορτζίδης.
Και συμπληρώνει: «Ενα μεγάλο κομμάτι της καταλαμβάνουν οι δύο επιχειρήσεις, η πλαζ και τα κέντρα διασκέδασης, ενώ δίπλα υπάρχει μια πίστα κάρτινγκ και ένα άλλο σημαντικό κομμάτι της καταλαμβάνει πια το Ολυμπιακό Κέντρο Ιστιοπλοΐας, όπου μεθοδεύεται η ιδιωτικοποίησή του και η μετατροπή του σε μια μεγάλη μαρίνα. Συγκεκριμένα, σε λίγες μέρες θα γίνει η προκήρυξη του διαγωνισμού, όπου προγραμματίζεται να γίνουν και εμπορικά καταστήματα, κάποια δωμάτια, κ.ά.».
Αναφερόμενος στο «Ολυμπιακό» έργο του Κέντρου Ιστιοπλοΐας, όπου κατασκευάστηκε για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και τις μεταολυμπιακές ανάγκες των ιδιωτών που θα πάρουν το έργο, ο Χρ. Κορτζίδης σημείωσε: «Με τον τελευταίο νόμο για την "αξιοποίηση" των ολυμπιακών εγκαταστάσεων που ψηφίστηκε στη Βουλή αυξήθηκε και ο συντελεστής δόμησης στην περιοχή, ενώ επιτρέπονταν να χτιστούν μέχρι και 44.000 τ.μ., τώρα επιτρέπεται να χτιστούν μέχρι και 66.000 τ.μ., δηλαδή μπορούν να χτίσουν 57.000 τ.μ. ακόμα!!!»
Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι, όπως λέει ο Χρ. Κορτζίδης, ότι ο Δήμος Ελληνικού κάθε καλοκαίρι εφαρμόζει ένα πρόγραμμα όπου πηγαίνει τους δημότες με πούλμαν για να κάνουν μπάνιο. «Κάθε χρόνο ο Δήμος αναγκάζεται να ψάχνει παραλία ελεύθερη, τη στιγμή που στο δήμο μας υπάρχει μια πλαζ οργανωμένη την οποία όμως δεν μπορεί να τη χρησιμοποιήσει γιατί πολύ απλά είναι ιδιωτική». Οσον αφορά στις δύο επιχειρήσεις που λειτουργούν, στο χώρο της παραλίας, σημειώνει, ότι η εγκατάσταση αυτών των επιχειρήσεων είναι παράνομη και όσον αφορά στις μισθώσεις που έχουν γίνει και όσον αφορά στις χρήσεις γης που γίνονται.
«Είμαστε αντίθετοι με την παραχώρηση χώρων στην παραλία γιατί αναιρούν το δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης στους πολίτες», επισημαίνει ο Χρ. Κορτζίδης και συμπληρώνει: «Η θέση της "Δημοτικής Συνεργασίας για το Ελληνικό" είναι, όσον αφορά στους χώρους που καταλαμβάνουν οι επιχειρήσεις και είναι συνολικά 63 στρέμματα, επειδή είναι παράνομες, πρέπει να ακυρωθούν οι συμβάσεις και να περιέλθουν στο δήμο. Την ίδια ώρα το Κέντρο Ιστιοπλοΐας δεν πρέπει να παραχωρηθεί σε ιδιώτες για να γίνει μαρίνα, αλλά να παραμείνει ναυταθλητικό και πέραν από τα 9.000 τ.μ. που έχουν χτιστεί να μην χτιστεί τίποτα επιπλέον και ο υπόλοιπος χώρος να παραχωρηθεί στο Δήμο, όπου θα έχει ελεύθερη πρόσβαση ο κόσμος για κολύμπι, περίπατο και αναψυχή».
Στα ίδια πλαίσια κινείται και ο Χρήστος Δουρίδας επικεφαλής της «Αγωνιστικής Δημοκρατικής Ενότητας» στον Αλιμο. «Η πλαζ του Αλίμου παραχωρήθηκε από το 1996 σε ιδιώτες. Σήμερα την εκμεταλλεύεται η εταιρία "Ανάπλαση Παραλίας ΕΠΕ". Πριν τις πάρει ο ιδιώτης ήταν εγκαταλειμμένες σε κακή κατάσταση και με αφορμή την ανάπλασή τους παραδόθηκαν στους ιδιώτες», τόνισε ο Χρ. Δουρίδας.
Και συμπλήρωσε: «Η θέση της παράταξης είναι ότι για τις παραλίες πρέπει να υπάρχει κρατική φροντίδα και να υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση του κοινού όχι μόνο της περιοχής μας αλλά όλης της Αττικής».
Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι για τους κατοίκους του Δήμου Αλίμου, αλλά και άλλων δήμων, οι παραλίες είναι «ελεύθερες», αφού έχουν μια ειδική κάρτα που επιδεικνύουν κατά την είσοδό τους και μπαίνουν δωρεάν. Ωστόσο, το ...δωρεάν είναι φαινομενικά δωρεάν, αφού στο τέλος κάθε χρόνου ο ιδιώτης συγκεντρώνει τα στοιχεία που έχει για το πόσοι δημότες έχουν πάει και παίρνει τα χρήματα από το δήμο. Οπότε και πάλι πληρώνουν οι δημότες με έμμεσο αυτή τη φορά τρόπο, μέσω της δημοτικής φορολογίας...