Ο Ρικάρντο Αλαρκόν ντε Κεσάδα

Η ομιλία έχει ως εξής:

«Αυτή η συνάντηση συγκλήθηκε με σκοπό να επανεξετάσει την πρόοδο που έχει σημειωθεί ως "προς τις δεσμεύσεις που είχαν γίνει στη Διακήρυξη της Χιλιετίας του ΟΗΕ" και "την εφαρμογή των αποφάσεων και των δεσμεύσεων των μεγάλων Συνδιασκέψεων και Συνόδων των ΗΕ". Αυτός ο στόχος, όμως, διαστρεβλώθηκε πλήρως.

Είχαν τεθεί οκτώ αντικείμενα και 18 στόχοι, οι περισσότεροι με καταληκτικό χρονικό ορίζοντα το 2015. Ηταν κάθε άλλο παρά υπερφίαλοι. Να μειωθεί η φτώχεια και η πείνα στο μισό, να γίνει η πρωτοβάθμια εκπαίδευση προσβάσιμη σε όλους, να ενθαρρυνθεί η ισότητα των φύλων και η ισχυροποίηση των γυναικών, να μειωθεί η παιδική θνησιμότητα, να βελτιωθεί η μητρική υγεία, να καταπολεμηθούν το ΕΪΤZ και άλλες σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες, να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του περιβάλλοντος, να αναπτυχθούν παγκόσμιες συμμαχίες για την ανάπτυξη.

Ελάχιστα έγιναν για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι. Σε πολλά από αυτά τα πεδία, στην πραγματικότητα υπήρξε οπισθοδρόμηση.

Αυτό έπρεπε να συζητήσουμε εδώ, σήμερα, να αναλάβουμε αποφασιστικές και επείγουσες δράσεις που θα μας επέτρεπαν να προχωρήσουμε μπροστά. Αυτή ήταν η υποχρέωσή μας, όλων όσοι συμμετέχουμε στη Σύνοδο.

Αυτό του οποίου γινόμαστε μάρτυρες, όμως, είναι μια ασυγχώρητη κοροϊδία. Αυτή η συνάντηση υπέστη πειρατεία διά μέσου μιας βασανιστικής μεθόδευσης. Αυτοί που αυτοϋμνούνται ως ιδιοκτήτες του κόσμου δε θέλουν ούτε καν να θυμηθούν τις υποσχέσεις τους και τις υποκριτικές φανφάρες που τις συνόδευσαν.

Και το χειρότερο, επιδιώκουν να επιβάλουν τις υποτιθέμενες μεταρρυθμίσεις στα Ηνωμένα Εθνη με μόνο στόχο να καθυποτάξουν πλήρως τον οργανισμό και να τον μεταμορφώσουν σε εργαλείο της παγκόσμιας δικτατορίας τους.

Θέλουν ο πόλεμος και η ηγεμονία τους να γίνουν νόρμες που ο κόσμος θα αποδέχεται χωρίς καμία αμφισβήτηση. Στην πορεία, με τη βοήθεια υποτελών τους κορυφαίων (σ.τ.μ.: ελληνικά στο πρωτότυπο), καταξεσκίζουν τη Χάρτα σε κομματάκια, επιδιώκουν να υποβαθμίσουν τη Γραμματεία σε ένα εργαλείο που θα εξυπηρετεί τα σχέδιά τους, και προσβάλλουν τη Συνέλευση και τον κόσμο που αυτή, και μόνο, εκπροσωπεί.

Στο όνομα τίνος πράγματος; Μια δύναμη τα όρια της οποίας η αλαζονεία τους τούς εμποδίζει να δουν; Εναν ψευδεπίγραφο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας που σφαγιάζει ολόκληρους λαούς και οδηγεί χιλιάδες νέους Αμερικανούς στο θάνατό τους; Μιας πολιτικής που, ταυτόχρονα, υποκριτικά υπερασπίζεται έναν καταδικασμένο και καθ' ομολογία του τρομοκράτη, όπως ο Λουίς Ποσάδα Καρίλες, και κατά παράβαση των ίδιων των νόμων των ΗΠΑ, κρατά πέντε αθώους ανθρώπους στη φυλακή, τιμωρώντας τους επειδή πραγματικά καταπολεμούσαν την τρομοκρατία;

Η απληστία, ο εγωισμός και ο παραλογισμός θα μας οδηγήσουν στην καταστροφή, και αυτοί που αρνούνται να δουν την πιθανότητα ενός άλλου κόσμου, που θα καθοδηγείται από αλληλεγγύη και δικαιοσύνη, δε θα γλιτώσουν από αυτή.

Ενός κόσμου δίχως πείνα και φτώχεια, που θα παρέχει σε όλους μια υγιή ζωή, μόρφωση και αξιοπρέπεια, ενός κόσμου ελεύθερου από την καταπίεση και τις διακρίσεις, χωρίς πολέμους και γενοκτονικούς αποκλεισμούς, όπου η εκμετάλλευση των πιο αδύναμων θα τερματιστεί.

Οι ισχυροί μπορούν να προσποιούνται ότι δεν το πιστεύουν, αλλά τα φτωχά έθνη έχουν δικαίωμα στην ανάπτυξη και θα συνεχίσουν να μάχονται γι' αυτήν.

Θα συνεχίσουν να παλεύουν γι' αυτήν, πέρα από αυτούς εδώ τους τοίχους, έξω από αυτή την αίθουσα. Ενάντια στον αποκλεισμό, στους εκφοβισμούς και στις απειλές, η Μπολιβαριανή Εναλλακτική Λύση για την Αμερική (ALBA) προκύπτει ως αποτέλεσμα της ιστορικής ηγεσίας και της γενναιοδωρίας του Προέδρου Ούγο Τσάβες Φρίας, ο λόγος του οποίου εκφωνήθηκε εδώ χτες, απηχώντας τις φωνές των λαών, που υποστηρίζουμε πλήρως, για την καταδίκη του αποκλεισμού. Η Μπολιβαριανή Εναλλακτική Λύση για την Αμερική (ALBA) είναι ένα παράδειγμα της αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς, ξαναδίνει ελπίδα σε πολλούς, και κινείται για την αληθινή ολοκλήρωση και ανάπτυξη, αναγγέλλοντας ένα διαφορετικό κόσμο που μπορούμε να χτίσουμε όλοι εμείς μαζί. Η ALBA, μια νέα αυγή, χαράζει στον κόσμο από το Νότο».

Η ευρω-ενωσιακή πλευρά δείχνει να δυσαρεστεί την τουρκική πλευρά, που έχει στα χέρια της επιστολές θεσμικών οργάνων και εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Ενωσης που διαβεβαιώνουν ότι η ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας στην ΕΕ δε θα μπλεχτεί με το Κυπριακό. Αυτό επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά ότι οι ευρω-ενωσίτες χειρίζονται κατά το δοκούν αντιφατικές θέσεις που διατηρούν στο συρτάρι τους αδιαφορώντας για ηθικοπλαστικές φερεγγυότητες. Στο σημείο αυτό πρέπει να κατανοηθεί πλήρως η πολιτική αρχή, το πλαίσιό της κι ο τρόπος λειτουργίας της ευρω-ατλαντικής συμμαχίας.

Χαρακτηριστικό δείγμα γι' αυτό είναι ότι η ΕΕ αποδέχεται την επαναφορά προς συζήτηση λύσης του Κυπριακού του «σχεδίου Ανάν». Δηλαδή, επαναφέρει τον κατακτητή όχι πλέον με την αυθαίρετη μορφή της στρατιωτικής κατοχής αλλά με τη θεσμοθετημένη μορφή μιας συνταγματικής κατοχής. Ταυτόχρονα, ανοίγει το δρόμο της μεταλλαγής των τουρκικών στρατευμάτων σε στρατεύματα ΝΑΤΟ-ΕΕ, όπως επιχειρείται η σύμπλευση του ΟΗΕ με το ΝΑΤΟ στην επιδιωκόμενη μεταρρύθμισή του. Η ερώτηση για το μέλλον της Κύπρου και της Τουρκίας παραμένει αναπάντητο, χωρίς αχτίδα επίλυσής τους.