Από τη Γιορτή των Ισπανών κομμουνιστών

Στη γιορτή συμμετείχαν επίσης εκπρόσωποι από κομμουνιστικά και άλλα κόμματα όπως: Πορτογαλικό ΚΚ, ΚΚ Κούβας, Κολομβιάνικο ΚΚ, ΚΚ Βενεζουέλας, ΚΚ Χιλής, ΚΚ Περού, ΚΚ Βολιβίας, ΚΚ Τσεχίας - Μοραβίας, το κόμμα Ενότητα του Λαού του Ιράκ, που συμμετέχει στην ιρακινή αντίσταση. Επίσης παραβρέθηκαν εκπρόσωποι κινημάτων και κομμάτων από την Αλγερία, την Παλαιστίνη, τη Μοζαμβίκη και αλλού.

Το ΚΚΕ και το «Ρ» εκπροσώπησε ο Δημήτρης Καραγιάννης, μέλος της Συντακτικής Επιτροπής της εφημερίδας, που πήρε μέρος και μίλησε σε εκδήλωση που διοργάνωσε η μηνιαία εφημερίδα του ΚΚ Ισπανίας «Mundo Obrero» (Εργατικός Κόσμος) για την 75η επέτειό της και για την ανάγκη οι κομμουνιστικές εφημερίδες να δυναμώσουν τη συνεργασία τους. Μίλησαν επίσης δημοσιογράφοι από την εφημερίδα του Πορτογαλικού ΚΚ «Αβάντε», από την «Ουμανιτέ» της Γαλλίας και ο οικοδεσπότης διευθυντής του «Μούντο Ομπρέρο», Ινες Φερνάντεζ.

Το ειδικό φύλλο του «Ριζοσπάστη» που εκδόσαμε στην ισπανική γλώσσα, βρήκε για άλλη μια φορά μεγάλη απήχηση στους επισκέπτες της γιορτής του ΚΚ Ισπανίας.

Ο Στρατής Κουνιάς, μέλος της Γραμματείας της ΕΕΔΥΕ, πήρε επίσης μέρος σε συζήτηση ενάντια στις στρατιωτικές βάσεις στην Ευρώπη και για την ανάγκη να οργανωθεί μια διεθνής καμπάνια ενάντια σε αυτά τα ορμητήρια του ιμπεριαλισμού.

Κάθε χρόνο και φέτος, το ΚΚ Ισπανίας και άλλες οργανώσεις που συμμετέχουν στη γιορτή, προβάλλουν το αίτημα για τη δημιουργία ενιαίας δημοκρατίας «Ρεπούμπλικας», όπως η 2η Δημοκρατία που δημιουργήθηκε από τη δημοκρατική κυβέρνηση τη δεκαετία του '30. Μιλούν λοιπόν για την 3η Ρεπούμπλικα και για ενιαίο λαϊκό κράτος και όχι «βασιλευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία» που ισχύει σήμερα. Ετσι φέτος στα περίπτερα ήταν έντονη η αναφορά στην ένδοξη ιστορία του λαϊκού κινήματος που συγκρούστηκε με τον φασισμό, στους ήρωες - ηγέτες κομμουνιστές Ντολόρες Ιμπαρούρι(Πασιονάρια) και Πέπε Ντίαζ καθώς και στις Διεθνείς Ταξιαρχίες από κομμουνιστές και αντιφασίστες - δημοκράτες από όλο τον κόσμο, που στην περίοδο 1936 - 1939 έσπευσαν στην Ισπανία να υπερασπιστούν την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου ενάντια στο φασισμό και τον Φράνκο.

Επίσης κυρίαρχο ζήτημα και της φετινής γιορτής ήταν η προσπάθεια του ΚΚ Ισπανίας (μετά το πρόσφατο 17ο Συνέδριό του τον Ιούνη) να ενισχύσει τον αυτοτελή του ρόλο ως κόμμα μέσα στη συνεργασία-συμμαχία της Ενωμένης Αριστεράς. Για χρόνια, όπως αυτοκριτικά διαπιστώνεται και από τους ηγέτες του ΚΚ Ισπανίας, έχει ατονήσει η αυτοτελής δράση του κόμματος και παρατηρείται μια διάχυσή του μέσα στην Ενωμένη Αριστερά, με αποτέλεσμα το κόμμα να φαίνεται να λειτουργεί ως μια τάση μέσα στη συμμαχία και η Ενωμένη Αριστερά να φαίνεται ως ενιαίο κόμμα. Ετσι σημειώνεται ότι σήμερα απαιτείται ισχυρό κόμμα για να υπάρξει ισχυρή Ενωμένη Αριστερά, που δεν πρέπει να έχει μόνο εκλογικό χαρακτήρα.

Το στίγμα αυτό δόθηκε και από τις κεντρικές ομιλίες του ΓΓ του Κόμματος, Πάκο Φρούτος και του προέδρου της Εκτελεστικής Επιτροπής, Φελίπε Αλκαράζ. Ο ΓΓ αναφέρθηκε στις εσωτερικές εξελίξεις με τη μεγάλη εργασιακή ανασφάλεια και ευελιξία καθώς και τις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων υπηρεσιών που έχουν προχωρήσει τα τελευταία χρόνια στην Ισπανία. Στη διεθνή σκηνή έριξε περισσότερο βάρος στην επιθετικότητα των ΗΠΑ με τον λεγόμενο «προληπτικό πόλεμο» που αντί να τερματίζει την τρομοκρατία, την ενδυναμώνει ακόμα περισσότερο. Ταυτόχρονα σημείωσε ότι μέσα και από την πρόσφατη καταστροφή του τυφώνα «Κατρίνα», αποδείχτηκε ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δώσει καμία λύση σε κανένα λαϊκό πρόβλημα. Ο νεοφιλελευθερισμός, είπε, έχει αποτύχει. Σημείωσε ότι οι μεταρρυθμίσεις που προωθούνται στα πλαίσια του ΟΗΕ, είναι αρνητικές και επιχειρείται η υπαγωγή όλων των χωρών στις ΗΠΑ.

Επίσης αναφέρθηκε στις αλλαγές που συντελούνται στη Λατινική Αμερική και στη σημασία της προώθησης της Εναλλακτικής Μπολιβαριανής Λύσης για την Αμερική, ALBA, που προωθούν η Βενεζουέλα, η Κούβα και άλλες χώρες. Για την Ευρώπη και την ΕΕ υποστήριξε ότι πρέπει να ενδυναμωθεί το «κίνημα για άλλη Ευρώπη», χαιρέτισε τη νίκη του «Οχι» στα δημοψηφίσματα για την Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη, σε Γαλλία και Ολλανδία, καθώς και το νέο «Αριστερό κόμμα» στη Γερμανία. Το ΚΚ Ισπανίας, διακήρυξε, συμμετέχει ενεργά στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς στα πλαίσια της ΕΕ, σαν μια εναλλακτική λύση της μεταρρυθμιστικής αριστεράς. Στη δική του παρέμβαση ο Φ. Αλκαράζ έδωσε περισσότερη έμφαση στην ενδυνάμωση της οργανωμένης παρέμβασης του κόμματος μέσα στα πλαίσια της Ενωμένης Αριστεράς ενώ με έμφαση υπογράμμισε ότι «πρέπει να επανακατακτήσουμε το "καμάρι", του να είμαστε κομμουνιστές».

Στη γιορτή έγιναν εκδηλώσεις αλληλεγγύης στους λαούς της Κούβας, της Βενεζουέλας, της Παλαιστίνης, του Ιράκ, της Κολομβίας, της Δ. Σαχάρας, και φυσικά δεν έλειψε το γλέντι σε κάθε πιθανό ρυθμό και με πολύμορφες πολιτιστικές γαστρονομικές «πινελιές», αφού η γιορτή δεν παύει ποτέ να είναι ένα μεγάλο λαϊκό πανηγύρι.

Ο κατάλογος ήταν φυσικό να είναι μακρύς. Η ύπαρξη της Σοβιετικής Ενωσης και του σοσιαλισμού, με τη φιλειρηνική πολιτική που ασκούσε, υποχρέωνε ειδικά το κίνημα ειρήνης να συνδέει τον αγώνα του καθολικού πυρηνικού και τακτικού αφοπλισμού με τη μετεξέλιξη προς μια ανώτερη σε ποιότητα κοινωνία, απαλλαγμένη από τα κάθε λογής βαρίδια που είχαν επισωρεύσει παγκόσμιοι πόλεμοι, εθνική και ταξική καταπίεση κι ανταγωνισμοί.

Με δυο λόγια: Το κίνημα ειρήνης, που αναπτύσσεται ξανά στις μέρες μας, πρέπει να θέσει τα πάντα κάτω από το κριτήριο της λογικής και να τα υποχρεώσει να αποδείξουν την ανάγκη της παρουσίας του. Πρέπει να αναπτυχθεί ως καθαρτήριο και κρησάρα ταυτόχρονα που θα αποκαθάρει τον ίδιο τον εαυτό του και θα επιτρέψει να περάσει την πόρτα της οργάνωσής του μόνο ό,τι δικαιολογεί την ύπαρξή του στο χρόνο. Μόνο μέσα από αυτή τη διαδικασία θα κάνει συγκεκριμένο το όραμά του.