«Συνελεύσεις, κινητοποιήσεις, καταλήψεις. Οταν κλείνουμε τις σχολές, κάνουμε μαθήματα στους δρόμους. Ούτε το μάθημα χάνουμε και βρίσκουμε και την ευκαιρία να ενημερώσουμε το λαό γιατί αγωνιζόμαστε και να τον καλέσουμε να αγωνιστεί μαζί μας», επισήμανε ο Σέρχιο Πουέντε, από την Κομμουνιστική Νεολαία Ισπανίας, δίνοντας στους Ελληνες φοιτητές και σπουδαστές ιδέες για μορφές πάλης δοκιμασμένες σε άλλες χώρες.

«Εχουν γίνει μεγάλες κινητοποιήσεις, όπως για παράδειγμα ενάντια στην επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά», σημείωσε ο Χάρης Θεοχάρης από την ΕΔΟΝ. «Μέχρι τώρα η κατάσταση ήταν παρόμοια με εκείνη της Ελλάδας. Τώρα επιδιώκουμε μια ριζική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση κόντρα στην ιδιωτικοποίηση» υπογράμμισε στη συνέχεια.

Η παράσταση έκανε μικρούς - μεγάλους να γελάσουν και έδειξε πόσο σημερινούς έκανε ο Μίμης Ραβάνης τους αρχαίους μύθους και πώς, με το συγκεκριμένο έργο, ανέδειξε το νόημα που κρύβουν οι μύθοι και οι «μάσκες» των «θεών» του Ολύμπου. Σα να λέμε, είδε το «θεό» των θαλασσών, τον Ποσειδώνα - ηγέτη του εφοπλιστικού κεφαλαίου και τους γιους του Εφιάλτη και Ωτο χαραμοφάηδες, τον Ερμή - ηγέτη του εμπορικού κεφαλαίου, τον Δία - αρχηγέτη όλου του κεφαλαίου, το «θεό» του πολέμου Αρη, υποτακτικό του Δία κλπ. Ξεμπρόστιασε τους ανταγωνισμούς των «θεών» αλλά και τις συμπαιγνίες τους, αφού κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει...

Να σημειωθεί ότι η Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ τίμησε τον Δ. Ραβάνη - Ρεντή όχι μόνο με την παράστασή της, αλλά παραδίδοντας, πριν την παράσταση, μια αναμνηστική πλακέτα του ΚΣ της ΚΝΕ, για τον «Αξέχαστο σύντροφο, αγωνιστή και συγγραφέα Δημήτρη Ραβάνη - Ρεντή», στην παριστάμενη στην εκδήλωση συντρόφισσά του Αλεξάνδρα Κρέμου, η οποία με θέρμη και συγκίνηση συνεχάρη τη θεατρική προσπάθεια της ΚΝΕ.

Παππούδες, παιδιά κι εγγόνια της ΠΕΑΦΕ τίμησαν την Αντιφασιστική Νίκη και τον Χαρίλαο Φλωράκη

Στην εκδήλωση έσμιξαν ουσιαστικά τέσσερις γενιές. Η ασπρομάλλα σήμερα γενιά της ΕΠΟΝ, με τη γενιά των παιδιών, των εγγονιών και δισέγγονών της, κάνοντας πράξη την παράδοση της «κληρονομιάς» της Εθνικής Αντίστασης στις νεότερες γενιές. Λίγοι οι ασπρομάλληδες αγωνιστές, περισσότεροι τα «παιδιά» τους και μαζί τους τέσσερα παιδάκια - εγγόνια και δισέγγονά τους - μαθητές του Δημοτικού, με μικρότερο ένα εφτάχρονο περίπου κοριτσάκι. Μεγάλοι και μικροί - 25 συνολικά - μετά από ένα περιεκτικό προλόγισμα που έκανε η γενική γραμματέας της ΠΕΑΦΕ, Ελένη Μωραΐτη, με παρόντα τον πρόεδρό της Νίκο Καραντηνό, «περιδιάβηκαν» σε ιστορικούς σταθμούς του αντιφασιστικού αγώνα του λαού μας, με αναφορές στην απελευθερωτική δράση του Χαρίλαου Φλωράκη και στον ηρωικό αγώνα της ΕΣΣΔ και των άλλων λαών, διανθίζοντας αυτή την περιδιάβαση με μικρά, αντιπροσωπευτικά κείμενα, συνθήματα του αγώνα, ΕΠΟΝίτικα και αντάρτικα τραγούδια και ποιήματα μεγάλων ποιητών, όπως ο Βάρναλης, αλλά και άλλων αγωνιστών ποιητών. Και το ακροατήριο συγκινημένο και χαρούμενο, ιδιαίτερα για τη συμμετοχή των παιδιών, τα θώπευε αδιάκοπα με το βλέμμα του, βλέποντας σ' αυτά την αυριανή ελπίδα.

Στόχος αυτής της γωνιάς δεν ήταν απλώς η ενημέρωση, αλλά η ανάδειξη της επιτακτικής ανάγκης για τη δημιουργία ενός συστήματος πρωτογενούς πρόληψης. Γιατί τα παιδιά εκείνα που «δε γούσταρα το σύστημα και το άφησα να με κάνει χειρότερό του» είναι πολλά. Ομως υπάρχει διέξοδος, γιατί «αν κάτσεις κι άλλο μπορεί να καείς» και «εκτός από τους δρόμους υπάρχει και ο δικός σου δρόμος». Γιατί «κανείς άλλος δεν μπορεί να ζήσει τη ζωή σου».

Λίγο παραπέρα τα παιδιά που παρακολουθούν τα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα κατασκευάζουν μουσικά όργανα στο δικό τους χώρο του Φεστιβάλ, αποδεικνύοντας στην πράξη το λυτρωτικό ρόλο της Τέχνης στην προσπάθεια απεξάρτησης από ουσίες. Ενώ χαρακτηριστική ήταν η έμπνευση τόσο των καταξιωμένων ζωγράφων, όσο και εκείνων που κάνουν τα πρώτα τους βήματα.

Κάθε γωνιά και χώρος μυρίζει χρώμα, μυρίζει ζωή. Η Πανεπιστημιούπολη έστελνε το δικό της μήνυμα: Το όνειρο είναι πιο δυνατό από τον εφιάλτη.