- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Του «ΣΤΑΘΗ» από την «Ελευθεροτυπία» |
Ωσπου άρχισε ο κόσμος να βράζει. Το «καλύτερα από χτες» αποκαλύφθηκε παλάτι στην άμμο. Στη Γερμανία η άνεργη δασκάλα, που δε δέχτηκε να εργαστεί σε οίκο ανοχής, διαγράφηκε από τη λίστα ανεργίας. Και οι κοινωνικές κατακτήσεις του σοσιαλισμού στην ανατολική πλευρά εξαφανίστηκαν, στο όνομα της ισότητας με τη Δύση.
Ερχονται τώρα, λοιπόν, να σου πουν ότι όλο το παιχνίδι παίζεται γύρω από το μέγεθος του λεγόμενου κοινωνικού κράτους. Δηλαδή, για το πόσες κατακτήσεις θα θυσιάσεις στο βωμό του κέρδους. Και, μάλιστα, ότι αυτό πρέπει να είναι το πεδίο της αντιπαράθεσης, που θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις, εκεί κι εδώ.
Εξακολουθείς να νομίζεις ότι η αντιπαράθεση αφορούσε και χτες και σήμερα τη βασική αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας και ότι η εργατική τάξη πρέπει να ξεχωρίζει τις πολιτικές δυνάμεις από τη θέση που παίρνουν απέναντι στη βασική αντίθεση; Οχι, καημένε. Οι εργάτες δεν πρέπει να έχουν στόχο να πάρουν την εξουσία για τον εαυτό τους, δεν πρέπει να έχουν δικό τους πολιτικό κόμμα, δεν πρέπει να βλέπουν την εξουσία μόνο στο δίπολο καπιταλισμός - σοσιαλισμός. Υπάρχει, φουκαρά, και ο καπιταλισμός με ...κοινωνικό κράτος!
Αλλά, πού να το καταλάβεις... Σου έχουν πέσει από δίπλα οι κομμουνιστές και σου ροκανίζουν το μυαλό ότι πρέπει να πάψεις να 'χεις αυταπάτες, ότι μόνο στα δικά σου χέρια μπορείς να στηριχτείς, ότι πρέπει να εγκαταλείψεις όλους αυτούς που σου μιλούν για κοινωνικό κράτος, την ώρα που νομοθετούν το ένα μετά το άλλο τα μέτρα για την αύξηση του καπιταλιστικού κέρδους.
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
ΕΘΝΟΣ: ΞΑΦΝΙΚΗ ΤΟΡΠΙΛΗ στις συντάξεις
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΤΑ ΕΞΙ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Τρία κλιμάκια για τη φορολογία
ΤΟ ΒΗΜΑ: Το θαύμα του Σρέντερ και το αίνιγμα της Μέρκελ
Η ΝΙΚΗ: Η Αριστερά στο προσκήνιο
Η ΑΥΓΗ: Γερμανία: το Αριστερό Κόμμα σφήνα στους δύο μονομάχους
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΤΣΕΚ-ΑΠ για Κώστα - Γιώργο
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Μεταθέσεις στα σπίτια τους
Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ οι προσλήψεις στην Πυροσβεστική
ΤΑ ΝΕΑ: Επίδομα θέρμανσης σε πετρελαιάδες
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ οι προκηρύξεις για 2.311 νέες θέσεις
Ο ΛΟΓΟΣ: ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ από τα υπουργεία
ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Μήτση): ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ για χιλιάδες μικρομεσαίους
ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): Η «κοιλίτσα» είναι προάγγελος εμφράγματος
ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Μεικτό σχήμα αναζητούν τώρα για την Ολυμπιακή
ΑΥΡΙΑΝΗ: ΚΑΤΑΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ Ο Γ. ΚΟΥΡΗΣ
ΧΡΗΣΙΜΗ ΣΤΑ ΚΕΡΔΗ: «Πολύ σωστά λέει ο πρωθυπουργός ότι αυτή η κυβέρνηση θέλει, αντί να είναι πρόσκαιρα αρεστή, να είναι μακροχρόνια χρήσιμη. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να συνεχίσει χωρίς συμβιβασμούς και μικροκομματικούς υπολογισμούς που αποτελούν δείγματα συντήρησης και εμποδίζουν την πρόοδο» (το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).
ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΑΣ ΜΕ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ: «Παρ' ότι κανείς δεν αμφιβάλλει για την κοινωνική ευαισθησία της παράταξης και του πρωθυπουργού, η κοινωνία αναρωτιέται ποιες είναι οι πολιτικές και πολύ περισσότερο, οι οικονομικές ενέργειες και πράξεις της κυβέρνησης που το πιστοποιούν (...) δυστυχώς - και εδώ ακριβώς κρύβεται και ο μεγάλος κίνδυνος - το αποτέλεσμα της πολιτικής της κυβέρνησης δεν έχει φτάσει ακόμη "χειροπιαστό" στους οικονομικά ασθενέστερους. Ο μονόδρομος των αλλαγών σε πολλούς τομείς της οικονομίας δεν αποτελεί πανάκεια για το καλάθι της νοικοκυράς, ούτε η κίνηση στο χώρο του κοινωνικού κέντρου αποκλείει το γεγονός ότι ένα λάθος στο μείγμα της πολιτικής μπορεί να μεταβληθεί σε οδοστρωτήρα για αυτούς τους ίδιους που έχει στόχο να συνδράμει» (το κύριο άρθρο στη ΧΩΡΑ).
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ»: «Την έναρξη του εθνικού διαλόγου για το ασφαλιστικό το 2006 προσδιόρισε ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών στη συνάντηση με το προεδρείο της ΓΣΕΕ (...) διαλόγου που θα επικεντρωθεί στους ακόλουθους άξονες: Περιορισμό ή κατάργηση των πρόωρων συντάξεων, επανεξέταση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, δραστική μείωση των δαπανών για τις αναπηρικές συντάξεις... » (το ρεπορτάζ στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).
ΓΙΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ: «Δεν πρόκειται για ανέντιμη ή "αντιπατριωτική" συμπεριφορά. Πρόκειται για συνήθη επιχειρηματική συμπεριφορά προσαρμογής στους νέους όρους εργασίας που διαμορφώνονται σε ευρύτερο από τον εθνικό χώρο, σε μια άλλη διαφορετική ενότητα όρων και δεδομένων. Η μετανάστευση επιχειρήσεων θέτει, με βίαιο και καταναγκαστικό τρόπο, πολλά ζητήματα προσαρμογής της εσωτερικής αγοράς εργασίας» (ο Αντ. Καρκαγιάννης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).
«Τα κόμματα της Γερμανίας, από τους Πράσινους της Αριστεράς ως τους Ελεύθερους Δημοκράτες της Δεξιάς, πρότειναν μια σειρά μέτρων για να αυξηθεί η προσφορά αγαθών και εργασίας στην οικονομία. Ωστόσο, κανένα δεν ανταποκρίθηκε στο πιο άμεσο ζήτημα: Αυτό της χρόνιας ανεπάρκειας της ζήτησης στη Γερμανία. Το μόνο κόμμα που το έκανε αυτό ήταν το μετακομμουνιστικό Αριστερό Κόμμα, το οποίο κινείται στην "παραμεθόριο" του γερμανικού πολιτικού φάσματος. Ετσι ο μόνος συνασπισμός που θα μπορούσε να προσφέρει ισορροπημένη συνταγή για την ασθένεια της γερμανικής οικονομίας θα είναι ένας συνασπισμός των "μετακομμουνιστών" και των ...συντηρητικών! Αλλά κάτι τέτοιο είναι τόσο απίθανο που μάλλον δε χρειάζεται να το συζητούμε περισσότερο...» (άρθρο σε «The Times» / «ΤΟ ΒΗΜΑ»).
«Η κλασική σοσιαλδημοκρατία ...χάνει τον ύπνο της και εμφανίζεται διεθνώς "ζαλισμένη". Δεν αποτελεί εξαίρεση ο Σρέντερ. Εκανε κοινωνικές περικοπές. Δέχτηκε τη μερική απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και δυσκολεύτηκε να αντιμετωπίσει την ογκούμενη ανεργία. Η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία είχε κουράσει και μπροστά στην πίεση των διεθνοποιημένων αγορών είχε χάσει τον κοινωνικό προσανατολισμό της... Η κρίση ήταν φυσικό επακόλουθο. Ομως ο χαρισματικός Σρέντερ δεν "κρύφτηκε" (...) Εθεσε το πρόβλημα στην ουσία: "Τι κοινωνικό κράτος θέλουμε και τι μπορούμε να δώσουμε;" (...) Ετσι η Μάγκι "βούτηξε" από το 47% στο 35% και ο Σρέντερ ανέβηκε από το 25% στο 34% (...) Το συμπέρασμα είναι ότι η απαίτηση της μεγάλης πλειοψηφίας των Ευρωπαίων πολιτών για ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος θα είναι τα επόμενα χρόνια στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης και των εξελίξεων...» (ο Π. Παναγιώτου στο «ΕΘΝΟΣ»).
