Αξίζουν συγχαρητήρια στο ΚΚΕ για την πρωτοβουλία του να ασχοληθεί με το θέμα της νεολαίας, σε μια ειδικής βαρύτητας συνδιάσκεψή του. Η εργατική τάξη και το κόμμα της το ΚΚΕ είναι η μόνη τάξη και το μόνο κόμμα που έχει ειδικό ενδιαφέρον να ασχοληθεί με τα προβλήματα της νεολαίας. Για την εργατική τάξη και το κόμμα της, το ΚΚΕ, το κέντρο είναι ο άνθρωπος και τους νέους τους βλέπει σαν συνέχιση της ανθρώπινης ζωής και την επιβίωση του ανθρωπίνου γένους, σαν συνέχιση του κόμματός της σαν κύριο στοιχείο της επανάστασης. Για την αστική τάξη, τους καπιταλιστές, το κέντρο είναι το κέρδος, δεν ενδιαφέρονται για τον άνθρωπο, τους νέους τους βλέπουν μόνο σαν μελλοντικό εμπόρευμα στο εμπόριο της εργασίας. Δεν ενδιαφέρονται για τα προβλήματά τους, απεναντίας τους φοβούνται για την επαναστατικότητά τους.

Τελευταία διάβασα μια συνέντευξη που έδωσε μεγάλος ξένος αστός οικονομολόγος σε ένθετο περιοδικό μεγάλης καθημερινής εφημερίδας, ο οποίος περιέγραψε με μελανά χρώματα την κατάσταση που θα επικρατήσει τα επόμενα χρόνια: Η φτώχεια θα αυξηθεί, η πείνα θα αυξηθεί, οι μισθοί θα μειωθούν, οι συντάξεις θα κοπούν. Φυσικό βγήκε το ερώτημα: Θα ακολουθήσουν εκρήξεις, θα ακολουθήσουν επαναστάσεις, δε φοβάστε; Και η απάντηση: Οχι δε φοβάμαι, γιατί την επανάσταση την κάνουν οι νέοι, και νέοι δε θα υπάρχουν.

Το πρωταρχικό θέμα, το κυρίαρχο πρόβλημα είναι η υπογεννητικότητα και η διάλυση της οικογένειας. Η αστική τάξη, παρά τις υποκριτικές διακηρύξεις και τα κροκοδείλια δάκρυα για τους κινδύνους της υπογεννητικότητας, κάνει το παν να αυξήσει αυτήν την υπογεννητικότητα. Προωθεί τις άγονες συμβιώσεις είτε ομοφυλοφιλικές, είτε ετεροφυλοφιλικές. Κατ' αυτόν τον τρόπο διαλύει την οικογένεια. Προωθεί την πορνεία και μετέτρεψε τη γυναίκα σε εμπόρευμα. Οι γάμοι ανάμεσα στους αστούς γίνονται από συμφέρον. Τους μετέτρεψαν σε εμπορική συναλλαγή. Ανάμεσα σ' αυτά τα αστικά ζευγάρια, που ο γάμος έγινε χωρίς σεξουαλική έλξη ανάγκασε τη γυναίκα αλλά και τον άντρα να καταφύγουν στην παράνομη ικανοποίηση. Η μοιχεία παίρνει διαστάσεις πρωτόφαντες. Στο τέλος, ο κάθε σύζυγος ζει τη ζωή του, τα παιδιά εγκαταλείπονται στις γκουβερνάντες, η ζωή του είναι συμβατική και η οικογένεια ουσιαστικά διαλύεται, γιατί τυπικά διατηρείται μόνο χάρη στην κληρονομιά. Για την αστική τάξη, για τα μονοπώλια δεν υπάρχει άλλο ιδανικό από το χρήμα, από το κέρδος. Ολα μεταφράζονται σε χρήμα, ο έρωτας, η φιλία, η φιλοπατρία. Η δίψα του κέρδους οδηγεί την οικογένεια και την κοινωνία στη σήψη, που οι αναθυμιάσεις της αρχίζουν και κάνουν πνιγηρή την ατμόσφαιρα.

Στη δίψα του κέρδους και στη διεύρυνση της αγοράς έχει τη ρίζα και η ανησυχητική εξάπλωση των ναρκωτικών και του αλκοολισμού.

Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός δε διαλύει μόνο την αστική οικογένεια, αλλά έχει και διαλυτικές επιδράσεις και στην προλεταριακή οικογένεια. Από τη στιγμή που μετέτρεψε τον δουλοπάροικο σε προλετάριο και δίνοντάς του μεροκάματο πείνας ανάγκασε να πάει και η γυναίκα του εργάτρια με ακόμα πιο μικρό μεροκάματο, που και αυτό δε φτάνει αν έχει δημιουργήσει οικογένεια και βιάζεται να στείλει και το γιο του ή την κόρη του, πριν ακόμα κλείσουν τα 14 χρόνια.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες και όταν ο γάμος προέρχεται από αμοιβαία συμπάθεια μεταβάλλεται αρκετές φορές σε αβάσταχτο ζυγό. Αυτές οι εργαζόμενες γυναίκες πώς να εκτελέσουν το μητρικό τους καθήκον και να φέρουν στον κόσμο παιδιά; Πώς θα τα αναθρέψουν, αφού από τα άγρια χαράματα μέχρι αργά το βράδυ είναι υποχρεωμένες, μαζί με τον άντρα τους, να είναι στο εργοστάσιο; Η αστική κοινωνία θεωρεί τη μητρότητα ιδιωτική υπόθεση και σχεδόν δεν παίρνει κανένα μέτρο για την προστασία της. Απεναντίας, αν μια γυναίκα μείνει έγκυος διώχνεται από το εργοστάσιο, δεν την ενδιαφέρει αν αυτές οι διωγμένες γυναίκες από την πείνα και την εξαθλίωση καταφεύγουν στην παράνομη έκτρωση. Και ενώ υποκριτικά, οι αστοί υμνούν το ρόλο της μητρότητας, χιλιάδες εργαζόμενες δεν έχουν τη δυνατότητα να εκτελέσουν ούτε τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους - του ρόλου τους αυτού, γιατί πριν ακόμα ξημερώσει αποσπούν τα παιδιά από το στήθος και τα αφήνουν στο έλεος του Θεού για τη φύλαξη και για τη διαπαιδαγώγηση στο έλεος του δρόμου. Γιατί δεν έχει παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις ούτε βρεφικούς, ούτε παιδικούς σταθμούς.

Οι νέοι άνθρωποι αναποκατάστατοι ακόμη, χωρίς οικονομικούς πόρους, αποφεύγουν να κάνουν γάμο στην πιο γόνιμη ηλικία. `Η και αν παντρευτούν δεν προγραμματίζουν για πολλά χρόνια - και φυσικά τα πιο καλά από άποψη γονιμότητας - να κάνουν παιδιά και καταφεύγουν στα αντισυλληπτικά ή στην έκτρωση. Και ενώ προς χάρη των δικαιωμάτων του ανθρώπου πάνω στο σώμα του, προς χάρη δήθεν της απελευθέρωσης της γυναίκας στο σεξ, η κοινωνία προωθεί τους ερωτευμένους σε προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις εμποδίζοντάς τους να κάνουν γάμο, διαπομπεύει την ανύπαντρη μητέρα, που μπροστά στο δίλημμα της διαπόμπευσης προτιμά να κλείσει σε σακούλα νάιλον τον καρπό του σπλάχνου της και να το ρίξει στα σκουπίδια. Και αν το κρατήσει, τρέμει στην ιδέα ότι η ανέχεια και η φτώχεια της θα το κάνει ένα δυστυχισμένο πλάσμα, που θα βασανίζεται από την πείνα, το κρύο, την αμορφωσιά και την αθλιότητα και που θα καταριέται την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκε και αυτήν που το γέννησε.

Η καπιταλιστική βαρβαρότητα, λεηλατώντας τον πλούτο της μισής ανθρωπότητας, άφησε τη μισή ανθρωπότητα στη μεγάλη φτώχεια και στην πείνα και έτσι τα παιδιά που γεννιούνται πεθαίνουν κατά χιλιάδες και κατά εκατομμύρια από την πείνα και τις αρρώστιες.

Η αστική τάξη στο σημερινό στάδιο κρατάει αντιφατική και υποκριτική στάση στο θέμα αυτό. Εχει μετατρέψει το σεξ σε εμπόρευμα και κηρύσσει την απελευθέρωσή του, τον χωρίς περιορισμό ελεύθερο έρωτα. Εχει μετατρέψει τη γυναίκα σε αντικείμενο ηδονής και την ηδονή σε εμπόρευμα που αποδίδει κέρδος. Εχει διαποτίσει την κοινωνική ζωή, τη λογοτεχνία, το θέατρο, τον κινηματογράφο, το εμπόριο από άκρατο σεξουαλισμό. Στον Τύπο, στην τηλεόραση, στους τοίχους δεν υπάρχει διαφήμιση για το πιο απίθανο προϊόν που να μην συνδέεται με το σεξ. Κάνει το παν για να διαλυθεί η οικογένεια, να μειωθούν οι γεννήσεις και να συρρικνωθεί η νεολαία. Ενώ λοιπόν η αστική τάξη κάνει τα πάντα να διεγείρει το σεξουαλισμό γιατί έτσι διευρύνει το εμπόριο του σεξ και μεγαλώνουν τα κέρδη. Από την άλλη η ίδια υποκριτικά και στα λόγια καταδικάζει τον ηθικό ξεπεσμό και την τάση της σεξουαλοποίησης των πάντων. Καταδικάζει στα λόγια την πορνεία, τη μοιχεία, τις προγαμιαίες σχέσεις, τα εξώγαμα, τα διαζύγια, τις αμβλώσεις, τη διάλυση της οικογένειας. Χωρίς όμως να μας εξηγεί γιατί συμβαίνουν αυτά και χωρίς να κάνει τίποτα για να εξαφανιστούν εκτός από τους αφορισμούς και τις προφητείες ότι ο κόσμος με τον ηθικό ξεπεσμό θα καταστραφεί. Οι κομμουνιστές, το ΚΚΕ, οι νέοι κομμουνιστές, οι ΚΝίτες, οι γνήσιοι εκπρόσωποι της εργατικής τάξης τους λένε ο κόσμος δε θα καταστραφεί. Ο δικός τους κόσμος, ο καπιταλιστικός, που διανύει το πιο σάπιο στάδιό του - το στάδιο του ιμπεριαλισμού θα καταστραφεί και πάνω σ' αυτόν η εργατική τάξη θα χτίσει τον καινούριο κόσμο, τον κόσμο του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, όπου όπως προέβλεψαν οι θεμελιωτές του μαρξισμού και όπως εφαρμόστηκε στην εβδομηνταδυάχρονη ζωή του υπαρκτού σοσιαλισμού, δεν υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου η γυναίκα θα είναι πραγματικά ισότιμο μέλος της κοινωνίας, θα τη λευτερώσει από τη σκλαβιά του σπιτιού, θα μοιραστεί μαζί της το βάρος της μητρότητας και θα δούμε επιτέλους να εξαφανίζεται αυτή η φοβερή κατάρα που απειλεί τη γυναίκα και τη νεολαία και ονομάζεται πορνεία, ναρκωτικά, αλκοολισμός. Ο γάμος θα πάψει να είναι συναλλαγή, εμπορική, πολιτική. Τότε η μονογαμική οικογένεια θα είναι πραγματική και ολοκληρωμένη. Ετσι θα στερεωθεί η καινούρια σοσιαλιστική οικογένεια, βάθρο και θεμέλιο της κοινωνίας.

Εως ότου όμως γίνει αυτό και εφόσον η αστική τάξη λόγω της φύσης της δεν μπορεί και ούτε θέλει να προστατέψει την οικογένεια, να πάρει μέτρα για τη μείωση της υπογεννητικότητας και μέτρα για τη λύση των προβλημάτων των νέων. Αυτό το βάρος πέφτει στους ώμους της εργατικής τάξης και στους εκπροσώπους της τους κομμουνιστές, στο ΚΚΕ.

Και μέσα στην αστική κοινωνία αντιπαλεύουν και δεν αφήνουν τους καπιταλιστές, που το μόνο τους ενδιαφέρον είναι η απόχτηση με θεμιτά και αθέμιτα μέσα πλούτου και κέρδους, να διαλύσουν την οικογένεια, να αυξήσουν την υπογεννητικότητα και να συρρικνώσουν τη Νεολαία.

Και μέσα στην αστική κοινωνία μαζί με τους αγώνες για την ανατροπή της οι κομμουνιστές παλεύουν για καλές συνθήκες και δωρεάν τοκετό, για γονικές άδειες, για επιδόματα. Για καλύτερες αποδοχές. Ετσι ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, οι νέοι να αποφασίζουν να κάνουν γάμο στην πιο γόνιμη ηλικία και να κάνουν οικογένεια.

Θωμάς Κουγιαγκάς

Ιατρός - συγγραφέας