Πρόκειται για μια ακόμη επιχείρηση συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών της ανεργίας και εξιλέωσης του συστήματος που την παράγει, το οποίο, άλλωστε, όλοι τους στηρίζουν με νύχια και με δόντια. Γιατί, διαφορετικά, θα έβρισκαν τα κότσια να πουν - τουλάχιστον - πού ήταν οι πολιτευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες τους, αλλά και τα ΜΜΕ που σήμερα «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους», όταν έκλειναν τα εργοστάσια που καταγράφουν σήμερα. Είτε επί της προηγούμενης, είτε επί της σημερινής κυβέρνησης.
Μήπως δεν ήταν οι βουλευτές και οι συνδικαλιστές του δικομματισμού, που ζητούσαν, π.χ., στην περίπτωση της «Τρικολάν» να σταματήσουν οι εργαζόμενοι τις κινητοποιήσεις και να ζητήσουν όλοι μαζί την ένταξη της περιοχής στη Δ` Ζώνη κινήτρων για τους επιχειρηματίες; `Η, μήπως, δεν ήταν τα σημερινά κανάλια και εφημερίδες που αφιέρωναν στο πρόβλημα και τους εργατικούς αγώνες ένα μονόστηλο ή λίγα δευτερόλεπτα στον πολύτιμο τηλεοπτικό χρόνο; Το γεγονός ότι τώρα τους έπιασε ο πόνος, όπως και η παρουσίαση του προβλήματος με τον πιο ανώδυνο για την κυρίαρχη πολιτική τρόπο, μόνο κινδύνους κρύβουν για τους εργαζόμενους.
Ολόκληρο καυγά έστησαν χτες ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στην Ολομέλεια της ΓΣΕΕ για το αν έπρεπε ο πρόεδρος Χρ. Πολυζωγόπουλος να συναντήσει μόνος του ή μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του προεδρείου τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εναν καυγά για το θεαθήναι και για να δοθεί η ανάλογη τροφή στα ΜΜΕ. Αλλά, όπως παρατήρησε εύστοχα η Μαρία Τσαγκατάκη, στέλεχος του ΠΑΜΕ, παίρνοντας το λόγο στην Ολομέλεια, «εδώ μέσα, οι της πλειοψηφίας τσακώνεστε για το ποιος δείχνει σεβασμό ή όχι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ομως, όλοι σας δεν έχετε δείξει κανένα σεβασμό στην εργατική τάξη και στα προβλήματά της». Από εμάς περιττεύει κάθε σχόλιο.
«Το μέλλον για τη νεολαία δεν είναι ο καπιταλισμός. Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Το προαναφερόμενο σύνθημα ακούστηκε και πάλι στο πρόσφατο φεστιβάλ της Νεολαίας του ΣΥΝ. Και μπορεί το σύνθημα να «χαϊδεύει τ' αυτιά», αλλά σε κάθε σκεπτόμενο και λογικό άνθρωπο θα προκαλούσε μια σειρά ερωτήματα: Ποιος είναι αυτός ο «άλλος κόσμος»; Και πώς ξέρουμε ότι είναι εφικτός, χωρίς να προσδιορίσουμε, τουλάχιστον, τα βασικά χαρακτηριστικά του; Στο κάτω κάτω της γραφής, για ποιο μέλλον να παλέψει η νεολαία, όταν ο «άλλος κόσμος» είναι χαμένος σε πυκνή και αδιαπέραστη ομίχλη;
Κι αν κάποιος παραπέμψει για απαντήσεις στις υπόλοιπες θέσεις του ΣΥΝ, τότε οι αντιφάσεις γίνονται ακόμη περισσότερες και, κυρίως, μεγαλύτερες. Οι προτάσεις του τελευταίου περιγράφουν ουσιαστικά έναν «ανθρώπινο καπιταλισμό», όπου θα ζουν σ' ένα πλαίσιο κοινωνικής δικαιοσύνης και συνεργασίας κεφαλαιοκράτες και εργαζόμενοι. Περιγράφουν, δηλαδή, μια ψευδαίσθηση, έναν κόσμο ανέφικτο.
Με άλλα λόγια, ο ΣΥΝ καλλιεργεί αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες στη νεολαία, επιχειρώντας, ταυτόχρονα, να κρύψει απ' αυτή, ότι ο μόνος και εφικτός κόσμος, για τον οποίο αξίζει και πρέπει να παλέψει, είναι ο σοσιαλισμός.
«Οι πολίτες στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές θα διαμορφώσουν μια νέα προοδευτική πλειοψηφία πρώτα απ' όλα σε τοπικό επίπεδο, αλλά σίγουρα και σε εθνικό επίπεδο» είπε ο Γ. Παπανδρέου, μιλώντας τις προάλλες στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Κι αν αναρωτιέστε, γιατί θα αποτελεί μια «προοδευτική πλειοψηφία» το ενδεχόμενο θετικών αποτελεσμάτων στις τοπικές εκλογές για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η απάντηση είναι πολύ ...απλή: Ο «πράσινος» ευρωμονόδρομος, η «πράσινη» λιτότητα, οι «πράσινες» καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις και «απελευθερώσεις», τα «πράσινα» ξεπουλήματα των δημοσίων επιχειρήσεων, η «πράσινη» ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, οι «πράσινες» ρουσφετολογίες κλπ., κλπ. είναι... προοδευτικά, σε αντίθεση με τα αντίστοιχα «γαλάζια», τα οποία είναι συντηρητικά και δεξιά.
Οπως καταλαβαίνετε, τα πάντα είναι θέμα ...χρώματος. Υπάρχουν και οι κομμουνιστές, βέβαια, που λένε ότι όλα πρέπει να κρίνονται με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού και, επομένως, το ΠΑΣΟΚ έχει εξίσου με τη ΝΔ συντηρητική και δεξιά πολιτική, αλλά αυτά είναι... αναχρονιστικά και... ξεπερασμένα και, σύμφωνα με ορισμένους (Γ. Φλωρίδης), ...ακροδεξιά. Η ...ουσία του σύγχρονου βρίσκεται στην ικανότητα - έτσι λένε σήμερα την απατεωνιά - να παρουσιάζεις το μαύρο ως άσπρο. ΄Η, μιλώντας με τους όρους της αγοράς, να πουλάς...
Ομως, το πιο εντυπωσιακό είναι να βλέπει κανείς να γουρλώνουν τα μάτια και να ωρύονται τα πρώην κυβερνητικά και νυν πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, μιλώντας για διαύλους και για «ελλιπή νομικά πλαίσια».
Πώς γίνεται και όσο ήταν αυτοί στην κυβέρνηση δεν είχαν αντιληφθεί τίποτε από όλα αυτά; Πώς γίνεται και δεν είχαν αντιληφθεί τη ζοφερή πραγματικότητα; ΄Η μήπως την περίοδο εκείνη οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ δεν απέλυαν ασύδοτοι, δεν έκλειναν ραδιοσταθμούς και εφημερίδες και δεν «ενημέρωναν» όπως αυτοί νόμιζαν;
Μάλλον, θα ήταν καλύτερα, για τους πρώην κυβερνώντες να περιορίσουν τουλάχιστον τις κορόνες. Αλλωστε, είναι σχετικά πρόσφατες και οι θέσεις που πήραν, όταν συζητούνταν στη Βουλή η υπόθεση του «βασικού μετόχου», που ακόμα «εκκρεμεί» στις Βρυξέλλες.
AKOMH 15.000 στρατιώτες θα σταλούν στο Αφγανιστάν ανακοίνωσε ο γραμματέας του ΝΑΤΟ. Προφανώς, η ...ειρήνευση» και η «ανάπτυξη» της χώρας συνεχίζεται. Κι όπως όλοι γνωρίζουν, οι διαδικασίες αυτές, σε ορισμένες τουλάχιστον χώρες, γίνονται με το πιστόλι στον κρόταφο και έχουν ως αναπόσπαστο στοιχείο τους τη στρατιωτική κατοχή...
Αραγε γνωρίζει κάτι γι' αυτό η ελληνική κυβέρνηση και το υπουργείο Εθνικής Αμυνας; ΄Η μήπως η αποστολή στρατευμάτων εκτός Ελλάδας στο πλαίσιο των ΝΑΤΟικών επιχειρήσεων έχει γίνει ...ρουτίνα και ούτε καν ανακοίνωση δε χρειάζεται; Ρωτάμε απλώς.
ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ όλοι στην καταπολέμηση της ανεργίας, ζήτησε χτες ο υφυπουργός Εργασίας Γεράσιμος Γιακουμάτος από τη Βουλή, αφού, όπως είπε, «δεν είναι υπόθεση του Κώστα Καραμανλή».
Και δεν περιαυτολόγησε, βέβαια, ο υφυπουργός, αλλά πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι δίνει το παράδειγμα. Ξημεροβραδιάζεται καθημερινά στα τηλεοπτικά «παράθυρα», αντιμετωπίζοντας και συκοφαντώντας απολυμένους που ζητούν από την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της, για το συνεχές κλείσιμο επιχειρήσεων σε πάμπολλους κλάδους.