Μόνο στην προηγούμενη ηγεσία του ΥΠΠΟ «βλέπει» πολιτικές ευθύνες το Ελληνικό Τμήμα του ICOMOS, «προσαρμοζόμενο» στη «γραμμή» Τατούλη
Το ICOMOS, περιγράφοντας την «προϊστορία» του στεγάστρου, αναδεικνύοντας σαφώς τις πολιτικές επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων - και για τον τρόπο ανάθεσης του έργου στην Αρχαιολογική Εταιρία, η οποία δεν έχει τεχνική υπηρεσία, όσο και για το πώς «πέρασαν» οι μελέτες από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο - ορθώς ασκεί κριτική και στη «λογική» των απευθείας αναθέσεων «πακέτο» (μελέτη - κατασκευή) σημειώνοντας ότι αυτές οι επιλογές «συνιστούν ακέραια πολιτική ευθύνη του τέως υπουργού Πολιτισμού, που - όπως αποδείχτηκε από τα πράγματα - αποδείχτηκε μοιραία».
Σωστά προτείνει την κατάργηση του Ταμείου Διαχείρισης Πιστώσεων για την Εκτέλεση Αρχαιολογικού Εργου (ΤΔΠΕΑΕ), «την κατ' εξοχήν παρα-υπηρεσία του ΥΠΠΟ» (σ.σ. είναι ΝΠΙΔ και διαχειρίζεται κονδύλια για μεγάλα αρχαιολογικά έργα, με το πρόσχημα της «ευελιξίας» στις προσλήψεις και τις αναθέσεις). Επιπλέον ζητά «να σταματήσουν να λειτουργούν στο ΥΠΠΟ οι μηχανισμοί και "συμβουλευτικοί" παρα-μηχανισμοί που "διευκολύνουν" τη δυνατότητα ανάθεσης έργων εκτός των Υπηρεσιών του Δημοσίου (...)» και να διακοπεί η χρηματοδότηση της Αρχαιολογικής Εταιρίας για έργα του Δημοσίου.
Στη συνέχεια όμως το ICOMOS... «μαζεύεται». Αν και γράφει ότι η χρηματοδότηση του στεγάστρου με όλους τους παραπάνω όρους συνεχίστηκε και από την παρούσα πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ, χωρίς να υπάρχει κρατική επίβλεψη και υπηρεσία οικονομικού ελεγκτικού μηχανισμού, αυτά «ξαφνικά» δεν αποτελούν πολιτική ευθύνη του ΥΠΠΟ, αλλά υποβαθμίζονται στο «ερώτημα»: «Πώς οι διαχειριστικές αρχές επέτρεψαν τέτοιες τεράστιες υπερβάσεις;» (!)
Εμμέσως - πλην σαφώς - το ICOMOS επιτίθεται και στον υπεύθυνο της ανασκαφής στο Ακρωτήρι, καθηγητή, Χρ. Ντούμα, σημειώνοντας ότι είναι και «σύμβουλος της μελέτης του στεγάστρου και εκπρόσωπος του «κυρίου του έργου» (σ.σ. της Αρχαιολογικής Εταιρίας), «συμπεραίνοντας» πως «έχουμε μια τυπική περίπτωση ταύτισης κριτή και κρινόμενου».
Το ICOMOS, λοιπόν, «ρίχνει» ευθύνες στους υπαλλήλους του ΥΠΠΟ («διαχειριστικές αρχές») και στον ανασκαφέα, αφήνοντας στο «απυρόβλητο» τη σημερινή ηγεσία του ΥΠΠΟ. Μάλιστα, στον καταμερισμό ευθυνών «βλέπει» «σφάλμα μελέτης ή αστοχία υλικών ή κακή εφαρμογή της μελέτης ή και συνδυασμοί αυτών» υπογραμμίζοντας, ουσιαστικά, τη «ρήση» του Π. Τατούλη ότι «δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες. Το θέμα είναι τεχνικό»...
Με την πρόθεση να πετάξει από πάνω του το «ρούχο» της αβάσταχτης ελαφρότητας και να φορέσει αυτό της στήριξης του καλού ελληνικού τραγουδιού, έκανε το πρώτο του βήμα, μετά από επτάχρονη σιωπή, το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης.
Το πρώτο βραβείο έλαβε το λαϊκό τραγούδι «Ξένο Ρούχο» των Δημήτρη Λίβανου (συνθέτης) και Χρήστου Σταυρακούδη (στιχουργός), που ερμήνευσε η Σταυρούλα Αρβανιτοπούλου. Ενα ζεϊμπέκικο γραμμένο από έναν σολίστ του μπουζουκιού - συνεργάτη της Μαριώς - και ερμηνευμένο από μια εκφραστική λαϊκή φωνή. Το δεύτερο βραβείο πήρε το επίσης ζεϊμπέκικο «Κομμάτια για σένα» του Δημήτρη Λασκαρίδη, που ερμήνευσε ο Σώζος Λυμπερόπουλος. Το τρίτο βραβείο δόθηκε στο πολυσυζητημένο για το στίχο του «Χωρίς εσένα» της Ευσταθίας (σύνθεση, στίχος, ερμηνεία). Τα τρία βραβεία συνοδεύτηκαν από χρηματικό έπαθλο 20.000, 10.000 και 5.000 ευρώ, αντίστοιχα.
Η βραδιά ξεκίνησε με το «Μπαξέ Τσιφλίκι» του Τσιτσάνη, από τα Χάλκινα της Γουμένισσας, για ν' ακολουθήσει το διαγωνιστικό μέρος - ανάμεσα στα τραγούδια υπήρχαν τραγουδιστικές «γέφυρες» του Ζακ Στεφάνου - και το αφιέρωμα στα τραγούδια του Φεστιβάλ από το 1959 - 1997, όπου συμμετείχαν οι Δήμητρα Γαλάνη, Γιάννης Βογιατζής, Γιοβάννα, Γιώργης Χριστοδούλου και Ηρώ.
Παρότι υπήρξαν ενδιαφέρουσες στιγμές, κυρίως στην ερμηνεία και τη σύνθεση, τα περισσότερα από τα διαγωνιζόμενα τραγούδια διακρίνονται από εσωστρέφεια και απαισιοδοξία. «Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω» θα πουν πολλοί... Ομως η κοινωνία δεν κινείται μόνο μέσα στους στενάχωρους «τοίχους» ενός «δωματίου». Ο κόσμος έχει πολλές αιτίες για να γεννήσει τραγούδια. Και ασφαλώς ο πήχης των απαιτήσεων του κοινού από ένα Φεστιβάλ που παρουσιάζεται ως αντίποδας του ευτελούς, διαμορφωμένου από τις επιταγές της δισκογραφίας σκηνικού, ανεβαίνει.
Είναι πολύ νωρίς να πούμε ότι το Φεστιβάλ Τραγουδιού άνοιξε μια φωτεινή χαραμάδα στο ομιχλώδες τοπίο του πολύπαθου ελληνικού τραγουδιού. Ούτε ξέρουμε αν τελικά καταφέρει να γίνει πόλος συσπείρωσης της «άλλης όχθης». Θα δείξει... Αν και πολλοί έχουν επιφυλάξεις για το πώς μπορεί να προχωρήσει ένας «ποιοτικός» θεσμός - ακόμα κι αν δεχτούμε την αγνότητα των προθέσεων των διοργανωτών ΕΡΤ και ΔΕΘ - σε συνθήκες πλήρους εμπορευματοποίησης του τραγουδιού και δυναστείας των δισκογραφικών εταιριών. Αλλωστε η ΕΡΤ πρωτοστάτησε στη γνωστής... ποιότητας Γιουροβίζιον και οι εταιρίες βρίσκουν τρόπους να βάλουν το χέρι τους...
Αύριο, στον ίδιο χώρο, πραγματοποιείται η δεύτερη και τελευταία βραδιά του Φεστιβάλ. Θα έχει το χρώμα σημαντικών δημιουργών, με τραγούδια τους γραμμένα ειδικά για το Φεστιβάλ, ενώ θα παρουσιαστεί αφιέρωμα στον Σταύρο Κουγιουμτζή.
Από την πλευρά του ο «Ρ» απευθύνει στον αξιαγάπητο Αλέκο Αλεξανδράκη και στην οικογένειά του θερμότατες ευχές για την υγεία του.
Σαράντα επιστήμονες, συγγραφείς, ποιητές και καλλιτέχνες από χώρες της Μεσογείου και της Ευρώπης, με κύριο άξονα την Ελλάδα, τη Γαλλία και την Αίγυπτο δίνουν «ραντεβού» στα φετινά «ΚΑΒΑΦΕΙΑ», που θα διεξαχθούν από 9-11/10 στη σύγχρονη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο. Τα «Καβάφεια» διοργανώνουν η «Σύγχρονη Δελφική Αμφικτιονία», η «Bibliotheca Alexandrina», το «Γαλλικό Δελφικό Συμβούλιο» και ο Μικρασιατικός Σύλλογος Αλεξάνδρειας.
Από την ελληνική πλευρά συμμετέχουν οι ποιητές, συγγραφείς, δοκιμιογράφοι: Ανδρέας Βλάχος, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ, Ηρακλής Λογοθέτης, Αντώνης Ζέρβας, Σόνια Ιλίνσκαγια, Λάκης Αποστολόπουλος, Παναγιώτης Σταθόγιαννης, Κώστας Κουτσουρέλης, Νίκος Μαυρίδης, Ηλίας Παπαγιαννόπουλος, Κώστας Ρωμανός, Σπύρος Γιανναράς και Κώστας Κατσαρόπουλος.
Εξι μήνες μετά την εκλογή του ΔΣ του και μισό μήνα μετά την κατάρρευση του στεγάστρου στο Ακρωτήρι(!), το Ελληνικό Τμήμα του ICOMOS (Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων και Τοποθεσιών)... «εμφανίστηκε» με μια «θολή» ανακοίνωση, που αντικειμενικά στηρίζει την «επιχειρηματολογία» της ηγεσίας του ΥΠΠΟ.
«Εγκαλεί» δε τη σημερινή ηγεσία ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα στο υπουργείο. Δε λέει όμως σε ποια κατεύθυνση πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα, όταν αυτή η ηγεσία έχει δώσει άφθονα δείγματα «γραφής» συνέχισης της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής με εκείνης των προκατόχων της. Αρκεί μόνο να αναφέρουμε το σχέδιο του νέου Οργανισμού του ΥΠΠΟ που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, αλλά το ICOMOS δε λέει λέξη.