Το ICOMOS, περιγράφοντας την «προϊστορία» του στεγάστρου, αναδεικνύοντας σαφώς τις πολιτικές επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων - και για τον τρόπο ανάθεσης του έργου στην Αρχαιολογική Εταιρία, η οποία δεν έχει τεχνική υπηρεσία, όσο και για το πώς «πέρασαν» οι μελέτες από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο - ορθώς ασκεί κριτική και στη «λογική» των απευθείας αναθέσεων «πακέτο» (μελέτη - κατασκευή) σημειώνοντας ότι αυτές οι επιλογές «συνιστούν ακέραια πολιτική ευθύνη του τέως υπουργού Πολιτισμού, που - όπως αποδείχτηκε από τα πράγματα - αποδείχτηκε μοιραία».

Σωστά προτείνει την κατάργηση του Ταμείου Διαχείρισης Πιστώσεων για την Εκτέλεση Αρχαιολογικού Εργου (ΤΔΠΕΑΕ), «την κατ' εξοχήν παρα-υπηρεσία του ΥΠΠΟ» (σ.σ. είναι ΝΠΙΔ και διαχειρίζεται κονδύλια για μεγάλα αρχαιολογικά έργα, με το πρόσχημα της «ευελιξίας» στις προσλήψεις και τις αναθέσεις). Επιπλέον ζητά «να σταματήσουν να λειτουργούν στο ΥΠΠΟ οι μηχανισμοί και "συμβουλευτικοί" παρα-μηχανισμοί που "διευκολύνουν" τη δυνατότητα ανάθεσης έργων εκτός των Υπηρεσιών του Δημοσίου (...)» και να διακοπεί η χρηματοδότηση της Αρχαιολογικής Εταιρίας για έργα του Δημοσίου.

Στη συνέχεια όμως το ICOMOS... «μαζεύεται». Αν και γράφει ότι η χρηματοδότηση του στεγάστρου με όλους τους παραπάνω όρους συνεχίστηκε και από την παρούσα πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ, χωρίς να υπάρχει κρατική επίβλεψη και υπηρεσία οικονομικού ελεγκτικού μηχανισμού, αυτά «ξαφνικά» δεν αποτελούν πολιτική ευθύνη του ΥΠΠΟ, αλλά υποβαθμίζονται στο «ερώτημα»: «Πώς οι διαχειριστικές αρχές επέτρεψαν τέτοιες τεράστιες υπερβάσεις;» (!)

Εμμέσως - πλην σαφώς - το ICOMOS επιτίθεται και στον υπεύθυνο της ανασκαφής στο Ακρωτήρι, καθηγητή, Χρ. Ντούμα, σημειώνοντας ότι είναι και «σύμβουλος της μελέτης του στεγάστρου και εκπρόσωπος του «κυρίου του έργου» (σ.σ. της Αρχαιολογικής Εταιρίας), «συμπεραίνοντας» πως «έχουμε μια τυπική περίπτωση ταύτισης κριτή και κρινόμενου».

Το ICOMOS, λοιπόν, «ρίχνει» ευθύνες στους υπαλλήλους του ΥΠΠΟ («διαχειριστικές αρχές») και στον ανασκαφέα, αφήνοντας στο «απυρόβλητο» τη σημερινή ηγεσία του ΥΠΠΟ. Μάλιστα, στον καταμερισμό ευθυνών «βλέπει» «σφάλμα μελέτης ή αστοχία υλικών ή κακή εφαρμογή της μελέτης ή και συνδυασμοί αυτών» υπογραμμίζοντας, ουσιαστικά, τη «ρήση» του Π. Τατούλη ότι «δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες. Το θέμα είναι τεχνικό»...