Παρουσιάζοντας τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για τη Συνδιάσκεψη, η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος αναφέρθηκε στις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί για τη ζωή και τη διαμόρφωση της συνείδησης της νέας γενιάς τα τελευταία 15 χρόνια, στην υποχώρηση του κινήματος, την επίθεση του ιμπεριαλισμού που έχει ως πρώτα θύματα τους νέους και τους παράγοντες που επιδρούν στη διαμόρφωση της συνείδησης της νέας γενιάς, ξεχωρίζοντας ιδιαίτερα την εργασία και τη μόρφωση. Εξήγησε ότι το ΚΚΕ εκτιμά το ζήτημα της νεολαίας - πέρα από τα κοινά ηλικιακά χαρακτηριστικά - κυρίως από την πλευρά της κοινωνικοταξικής διάρθρωσης και με το δεδομένο ότι η πλειοψηφία της νεολαίας είτε ως καταγωγή είτε ως θέση στην παραγωγή ανήκει ή προσεγγίζει την εργατική τάξη.

«Καταλαβαίνουμε πολύ καλά - και εδώ ζητούμε τη βοήθεια επιστημόνων, ανθρώπων που έχουν στα παιδαγωγικά ζητήματα ειδική πείρα - ότι η επικοινωνία με τη νεολαία δεν μπορεί να γίνεται με τους όρους γενικώς όπως γίνεται με τον υπόλοιπο λαό. Η επικοινωνία με τη νεολαία πρέπει να γίνεται με έναν τρόπο που να συνδέει την ιδεολογία, την πολιτική με τον πολιτισμό, πρέπει να ταιριάζει στη νεολαία, όχι για να την παραπλανήσουμε, να την κοροϊδέψουμε και να την κερδίσουμε με κόλπα και φιγούρες, αλλά γιατί καταλαβαίνουμε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να επεξεργαστούμε πιο πλούσια τις θέσεις και τις ιδέες μας στο διάλογο με τη νεολαία», είπε και πρόσθεσε σκέψεις για πολλαπλασιασμό των εκδόσεων του Κόμματος, για χώρο και χρόνο που πρέπει να δοθεί στη νεολαία από τα κομματικά μέσα ενημέρωσης.

Στη συνέχεια, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε: «Μας ενδιαφέρει να ενισχυθεί το μορφωτικό ρεύμα μέσα στο Κόμμα και ιδιαίτερα στην ΚΝΕ. Είναι μια δύσκολη υπόθεση. Τα νέα παιδιά βρίσκονται στο θρανίο και το θρανίο σήμερα, δυστυχώς, με τις λεγόμενες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις οδηγεί, κατά τη γνώμη μας, σε μια υποβαθμισμένη μόρφωση. Είναι σύνθετη η θέση μας, γιατί πρέπει ιδιαίτερα για τα πιο μικρά παιδιά να μην κλονίσουμε τη διάθεση να διαβάζουν και να μορφώνονται, απαξιώνοντας με την κριτική μας αυτό που γίνεται. Μας ενδιαφέρει η νεολαία να αναζητήσει τη μόρφωση - θα πάρει τη μόρφωση που δυστυχώς υπάρχει σήμερα - αλλά από την άλλη μεριά θα πρέπει να αναπτύξει κριτική σκέψη, να έρχεται σε επαφή με περισσότερα ρεύματα και απόψεις και να αναζητεί την αλήθεια, μπορεί να μη συμπίπτει πάντα με τη δική μας, αλλά να έχει μια τέτοια αναζήτηση.

Και ζητάμε ακριβώς τη βοήθεια πανεπιστημιακών, γενικότερα εκπαιδευτικών, να συμβάλουν σ' αυτή την προσπάθεια του Κόμματος, ανεξάρτητα αν συμφωνούν σε όλα με τις δικές μας θέσεις. Θεωρούμε ότι το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, ξεκινώντας από τους νηπιαγωγούς μέχρι τους καθηγητές πανεπιστημίου, χρειάζεται να αντισταθούν. Πέρα από αυτό που συντελείται στην Παιδεία και το ξέρουν (ιδιωτικοποίηση, εμπορευματοποίηση, χορηγίες, έρευνες για τις πολυεθνικές και το ΝΑΤΟ) να διαμορφώσουν ένα κλίμα αντίστασης μέσα στο πανεπιστήμιο, ούτως ώστε να μη μετατραπεί η μόρφωση σε κατάρτιση και "μονομπλόκ" οι φοιτητές να υφίστανται κυριολεκτικά μια πλύση εγκεφάλου. Καταλαβαίνουμε ότι μέσα στο πανεπιστήμιο, δεν είναι δυνατόν ο μαρξισμός να κυριαρχήσει, να διαδίδεται όπως εμείς θα θέλαμε σαν επιστήμη και μεθοδολογία, αλλά θεωρούμε ότι οι προοδευτικοί άνθρωποι, εκτός από τους κομμουνιστές, πρέπει να συμβάλουν, ώστε στα πανεπιστήμια να υπάρχει μια αναμέτρηση ιδεών που, βέβαια, θέλει επεξεργασία, γιατί δεν μπορεί η αναμέτρηση των ιδεών να γίνεται με τους όρους του συνδικαλιστικού κινήματος. Πρέπει να 'ναι μια αναμέτρηση που προσελκύει τους νέους στη μόρφωση και στη γνώση και να ανοιχτεί μέτωπο ιδεολογικό».

Παράλληλα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, υπογράμμισε: «Σήμερα δεν πρέπει να υπάρξει οργανωμένο κίνημα, μαζικό, που να μην προτάξει στην πάλη του τα προβλήματα της νεολαίας, που να μην εμπλουτίσει τη δράση του με τέτοιες μορφές και περιεχόμενο που προσελκύουν τη νεολαία στην οργανωμένη συμμετοχή, αναπτύσσουν την πρωτοβουλία της. Δυστυχώς, σήμερα - και εκεί που εμείς έχουμε τη δυνατότητα να επηρεάζουμε με τις προτάσεις μας - υπολείπεται πάρα πολύ η δράση για τη νεολαία. Ας το πούμε καθαρά: Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να παλέψει για τα προβλήματα της νεολαίας, ως προβλήματα των παιδιών της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων, ως νέους εργαζόμενους στο χώρο και μάλιστα πρέπει να υπάρχει συντονισμός όλων των κινημάτων και για τα προβλήματα της νεολαίας, όπως και συντονισμός όλων των τμημάτων των νέων - είτε δουλεύουν, είτε σπουδάζουν - πάνω στα κοινά τους προβλήματα». Πρόσθεσε την ανάγκη να ενθαρρυνθούν διάφορες πρωτόβουλες μορφές συνάντησης των νέων, που μπορεί να μην είναι η τυπική οργανωμένη μορφή ενός μαζικού φορέα, όπως είπε «πρέπει στους χώρους δουλιάς και στις γειτονιές να ανθίσει η πρωτοβουλία και η συμμετοχή των νέων. Εμείς θα προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε με τις ιδέες και τις προτάσεις. Μας ενδιαφέρει να δημιουργηθεί ένα κλίμα και μια έμπνευση στους νέους, γύρω από διάφορα θέματα που θα βοηθήσουν στην αλληλεγγύη μεταξύ τους και κυρίως στο να γίνουν πιο αγωνιστικοί».

Αναφέρθηκε ακόμα αναλυτικά στο στόχο της Συνδιάσκεψης για ουσιαστική στήριξη του Κόμματος προς την ΚΝΕ, ώστε να είναι ακόμα πιο αποτελεσματική στην προσέγγιση και την πάλη για τα προβλήματα της νεολαίας, αλλά και για να καλλιεργηθεί στις γραμμές της ΚΝΕ ένα μορφωτικό πολιτικό πολιτιστικό ρεύμα. «Η ΚΝΕ είναι σήμερα σε θέση, από τη φύση της αλλά και από τη δράση της, να εκφράσει τα συμφέροντα, να συσπειρώσει πολύ περισσότερες νεολαιίστικες δυνάμεις, νεολαίους που δεν είναι κομμουνιστές, γιατί αυτή τη στιγμή είναι η Νεολαία εκείνη που μπορεί ακριβώς να δώσει ένα ενιαίο νόημα και σκοπό στον αγώνα των παιδιών που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα, που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εργαζόμενου λαού», υπογράμμισε.

Τόνισε ότι το ΚΚΕ «βλέπει τη συγκρότηση του Μετώπου και της συμμαχίας και σαν υπόθεση του ίδιου του νεολαιίστικου κινήματος. Για μας, όπως ξέρετε, η συμμαχία δεν είναι μια υπόθεση κομμάτων, είναι και πολιτικών δυνάμεων βεβαίως, αλλά μέσα σε αυτή τη συμμαχία εκφράζονται και μετέχουν κινήματα και εμείς βλέπουμε το νεολαιίστικο κίνημα, το πιο ριζοσπαστικό τμήμα του, να γίνεται παράγοντας σύστασης του Μετώπου».

Τέλος, αναφέρθηκε στο δεύτερο μέρος του κειμένου των Θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, όπου παρατίθεται ένα πλαίσιο για την ευρύτερη συσπείρωση των νέων ανθρώπων με διεκδικήσεις και στόχους πάλης. Απευθυνόμενη στους πανεπιστημιακούς δασκάλους, ζήτησε και σε αυτόν τον τομέα τη συμβολή τους, τις επεξεργασίες και τις παρατηρήσεις τους, είτε για να ενσωματωθούν στο πλαίσιο είτε για περαιτέρω επεξεργασία στην πορεία. Γιατί, όπως είπε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «η νεολαία σήμερα, πέρα από τις γενικές θέσεις, τις αξίες και τους άξονες, πρέπει να οργανωθεί και να παλέψει και με συγκεκριμένα αιτήματα. Σε αυτό το έδαφος διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για κοσμοθεωρητικούς προσανατολισμούς».

Με βάση την εμπειρία τους από την καθημερινή επαφή με χιλιάδες νέους ανθρώπους, οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι κι οι καθηγητές των ΤΕΙ, που συμμετείχαν στη χτεσινή εκδήλωση, έθεσαν κάποιες πρώτες σκέψεις, ως συμβολή στη συζήτηση που ανοίγει το ΚΚΕ για τη δράση γύρω από τα προβλήματα της νέας γενιάς.

Για «ώρα μηδέν» για την Ανώτατη Εκπαίδευση, με τις αποφάσεις της ΕΕ, απ' την Μπολόνια έως το Μπέργκεν, έκανε λόγο στην παρέμβασή της η Ευαγγελία Ξηρουχάκη, αναπληρώτρια καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Διαπίστωσε την υποτίμηση όλων των πτυχίων, με σκοπό τη δημιουργία φθηνού επιστημονικού δυναμικού στην υπηρεσία του κεφαλαίου, την υποβάθμιση και ταξική κατηγοριοποίηση στα προγράμματα σπουδών, τη χειραγώγηση και εμπορευματοποίηση της πανεπιστημιακής έρευνας και εκπαίδευσης και την αποδημοκρατικοποίηση του πανεπιστημίου.

Χρειάζεται άμεση δράση για ένα δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο που να ικανοποιεί τις ανάγκες του λαού, τόνισε, και πρότεινε: Τη διοργάνωση ενημερωτικών ημερίδων, την ουσιαστική συμβολή των φοιτητών στα πανεπιστημιακά όργανα, τη δημιουργία επιτροπών ενημέρωσης και δράσης από φοιτητές και πανεπιστημιακούς καθώς και προτάσεις που αφορούν στη λειτουργία των Ιατρικών σχολών.

Να δώσουμε όλες τις πνευματικές δυνάμεις και στην ανύψωση του μορφωτικού επιπέδου της νεολαίας, να κατακλύσουμε τον κόσμο με εκδόσεις, με πρωτότυπες μαρξιστικές εργασίες, είπε, μεταξύ άλλων, ο Τηλέμαχος Λουγγής, πρόεδρος του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών (ΚΜΕ). Σ' αυτή την προσπάθεια πρέπει να αξιοποιηθούν όλα τα μέσα που διαθέτει το Κόμμα, οι εκδόσεις, η εφημερίδα, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, το ΚΜΕ, η ιδεολογική επιτροπή, κατέληξε.

Ο Γιώργος Σαρηγιάννης, καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, σημείωσε πως το θέμα δεν είναι να περιμένουμε να μπει ο μαρξισμός ως μάθημα στις σχολές, αλλά αυτό που θέλουμε είναι μαρξιστική διαπαιδαγώγηση φοιτητών και καθηγητών, όχι μόνο σε γενικό επίπεδο αλλά και στο ειδικό επιστημονικό αντικείμενο.

Η Μαρία Παραλίκα, επίκουρος καθηγήτρια στο ΤΕΙ Αθήνας, μέσα απ' την εμπειρία της διαπίστωσε πως χρόνο με το χρόνο η γνώση απαξιώνεται όλο και περισσότερο και πολλοί είναι οι παράγοντες που θέλουν να την κατευθύνουν. Αναφέρθηκε επιπλέον στην ανάγκη, παρά τα προβλήματα στον τρόπο παροχής της γνώσης, οι φοιτητές να συμμετέχουν, να δίνουν το «παρών» στα αμφιθέατρα.

Στην παρέμβασή του ο Κώστας Μπουντόλος, καθηγητής ΤΕΦΑΑ, είπε πως χρειάζεται να δεθεί η πανεπιστημιακή εκπαίδευση με τις υπόλοιπες βαθμίδες εκπαίδευσης. Ανέδειξε την ανάγκη να αντιταχθούμε στη σημερινή κατάσταση που έχει ονομάσει την επιστήμη κατάρτιση, το πτυχίο φάκελο, την εργασία απασχόληση και τη γνώση πιστωτικές μονάδες.

Ο Τρύφωνας Κωστόπουλος, πανεπιστημιακός από τα ιδρύματα Πειραιά και Μακεδονίας, σημείωσε πως το φοιτητικό κίνημα χρειάζεται να επηρεάσει τη γνώση και οι ριζοσπαστικές δυνάμεις να απαιτήσουν τη διδασκαλία και μέσα από τη μαρξιστική και λενινιστική θεώρηση των πραγμάτων.

Η Σοφία Σταματάκη, καθηγήτρια του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, εστίασε στο θέμα του πολιτισμού, ο οποίος, όπως είπε, μπορεί να αποτελέσει το σκοινί, που θα οδηγήσει στο πέρασμα από τη μοναξιά του νεολαίου στην επαφή του με την ιδεολογία. Μίλησε για την ανάγκη πιο επισταμένης προσέγγισης σε θέματα, όπως, τα καθημερινά προβλήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας, η ποιότητα της εκπαίδευσης, η στάση του καθηγητή.

Στο κλείσιμο της συζήτησης η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, εξηγώντας την πηγή από την οποία το κόμμα αντλεί την αισιοδοξία του, τόνισε ότι «γίνεσαι περισσότερο αισιόδοξος όταν έχεις μελετήσει τις συνθήκες στις οποίες ζεις, όταν βλέπεις τις τάσεις, ξέρεις τις δυσκολίες και εν γνώσει των δυσκολιών προσπαθείς να βρεις τον κατάλληλο τρόπο να τις υπερπηδήσεις».

Και συμπλήρωσε πως το Κόμμα αντλεί αισιοδοξία και από την πίστη του στο λαϊκό κίνημα και τη νεολαία, σημειώνοντας ότι «μπορεί να υπάρχει τα τελευταία 15 χρόνια ένα πισωγύρισμα και μια δυσκολία να υπάρξει λαϊκή αντεπίθεση παντού. Παρ' όλα αυτά, όλα αυτά τα χρόνια γίνεται μια δουλιά με αδυναμίες, με σοβαρές ελλείψεις αλλά καλλιεργείται ένα έδαφος».

Η Αλ. Παπαρήγα, εξήγησε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε το κόμμα τα τελευταία 20 χρόνια, την ανάγκη που προέκυψε να ξαναδεί ζητήματα και πώς οι δυσκολίες αυτές αντανακλάστηκαν στην ΚΝΕ. Ξεκαθάρισε όμως, σε σχέση με τις ανατροπές στις χώρες που οικοδομούσαν το σοσιαλισμό και την κρίση στο κίνημα, ότι «εμείς δεν τα βλέπουμε όπως οι αντίπαλοι ή αυτοί που αποσκίρτησαν, δηλαδή: να γράψουμε ένα λάθος σε ό,τι έγινε τον 20^ο αιώνα και να πούμε ξεκινάμε από την αρχή. Εμείς προσπαθούμε να δούμε τι έγινε, πώς έγινε, πού ήταν το λάθος, πού ήταν η έλλειψη. Και ακριβώς μέσα σε αυτή τη συνέχεια να ωριμάσουμε και να βγάλουμε συμπεράσματα. Πιστεύουμε στο λαϊκό κίνημα, πιστεύουμε ότι πραγματικά τα επόμενα χρόνια θα υπάρξει μια διαφορετική κατάσταση».

Αναφερόμενη στις περιόδους ανόδου και ύφεσης του λαϊκού κινήματος, τόνισε ότι το κλειδί είναι η μεγαλύτερη ωριμότητα, και «να είναι πιο ενοποιημένο το ριζοσπαστικό ρεύμα που υπάρχει στην κοινωνία, να ριζοσπαστικοποιούνται περισσότερες δυνάμεις», ακριβώς ούτως ώστε με την άνοδο, το κίνημα να περνάει κάθε φορά σε ένα διαφορετικό επίπεδο, να αλλάζουν οι συσχετισμοί δύναμης.

Και πρόσθεσε ότι «δεν αρκεί ο αγώνας για τα διάφορα προβλήματα. Ο παράγοντας ιδεολογία, ο παράγοντας γνώση παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και στον προσανατολισμό και στη σταθερότητα του αγώνα και στο να στέκεσαι ορθός, ακόμα και όταν δεν έχεις άμεσα αποτελέσματα».

Κλείνοντας την παρέμβασή της πρόσθεσε ότι πρέπει μέσα στα Πανεπιστήμια «η αντιπαράθεση να γίνεται καθαρή αναμέτρηση και να βγάζουμε από μέσα μας αυτό που πραγματικά σαν Κόμμα πιστεύουμε: ότι ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει».