Από πρόσφατη παράσταση διαμαρτυρίας της ΟΒΣΑ έξω από το Ταμείο του κλάδου

Ομως, η ανάλυση των συντάξεων που λαμβάνουν σήμερα οι 191.420 χιλιάδες συνταξιούχοι του ΤΕΒΕ καταρρίπτουν το μύθο που σκόπιμα καλλιεργείται περί υψηλών συντάξεων και πως οι συντάξεις αυτές είναι η αιτία των οικονομικών δυσχερειών του Ταμείου.

Σύμφωνα, λοιπόν, με επίσημα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του ο «Ρ», ένας στους δύο συνταξιούχους του ΤΕΒΕ (95.600 άτομα) παίρνουν σήμερα σύνταξη μέχρι 450 ευρώ το μήνα. Απ' αυτούς, μάλιστα, σχεδόν οι μισοί, δηλαδή 42.650 συνταξιούχοι παίρνουν σύνταξη μέχρι 300 ευρώ! Και αυτή η κατάσταση δεν αφορά αυτούς που βρίσκονται στον «πάτο του βαρελιού», αφού οι χαμηλές συντάξεις, οι «συντάξεις πείνας» - όπως τις χαρακτηρίζουν οι ίδιοι οι συνταξιούχοι - διαπερνούν όλη την κλίμακα των συντάξεων. Ετσι, ακόμα και όταν ανέβουμε την κλίμακα, η κατάσταση δεν αλλάζει ουσιαστικά. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, προκύπτει ότι επτά στους δέκα συνταξιούχους του ΤΕΒΕ, δηλαδή 133.000 άτομα λαμβάνουν σύνταξη μέχρι 600 ευρώ το μήνα. Ενώ μέχρι 900 ευρώ παίρνει το 90% των συνταξιούχων, δηλαδή 173.400 συνταξιούχοι. Για το σύνολο των συνταξιούχων η μέση σύνταξη του ΤΕΒΕ για το 2005 διαμορφώνεται στα 528,63 ευρώ.

Επειδή, όμως, πολλές φορές οι μέσοι όροι συσκοτίζουν την πραγματικότητα, αξίζει να αναφερθεί ότι ένας σημαντικός αριθμός συνταξιούχων βρίσκεται πολύ κάτω και απ' αυτό το μέσο όρο. Ετσι, σχεδόν έξι στους δέκα συνταξιούχους, από τους 66.326 που λαμβάνει σύνταξη λόγω θανάτου, παίρνουν το μήνα σύνταξη κάτω από 300 ευρώ. Ενώ το 90% αυτής της κατηγορίας έχει σύνταξη κάτω από 500 ευρώ.

Και όμως, ενώ η πραγματικότητα βοά, ορισμένοι υπηρεσιακοί παράγοντες τολμούν να διοχετεύουν στον Τύπο «αναλύσεις» ότι οι συντάξεις στο ΤΕΒΕ διαμορφώνονται στο πενταπλάσιο των καταβληθέντων εισφορών και πως με εισφορές 560 ευρώ απολαμβάνουν συντάξεις άνω των 2.600 ευρώ το μήνα..! Μόνο που τέτοιοι «πλούσιοι» συνταξιούχοι υπάρχουν μόνο στη φαντασία όσων σκαρφίζονται αυτά τα επιχειρήματα. Για την ακρίβεια, υπάρχουν ακριβώς τόσοι, όσοι χρειάζονται για να δικαιολογήσουν τη νέα επίθεση που εξυφαίνουν ενάντια στα ασφαλιστικά δικαιώματα ενός περίπου εκατομμυρίου ελεύθερων επαγγελματιών και συνταξιούχων, ασφαλισμένων στον ΟΑΕΕ.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα επίσημα στοιχεία του ΤΕΒΕ, σύνταξη άνω των 2.500 ευρώ λαμβάνουν μόλις 13 άτομα από τους 191.420 συνταξιούχους. Αυτή είναι η περίφημη γαλαντομία του συστήματος που διέπει το ΤΕΒΕ. Οι κατά επάγγελμα συκοφάντες της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης «καταπίνουν την κάμηλο και διυλίζουν τον κώνωπα». Ψάχνουν και βρίσκουν «ψύλλους στ' άχυρα», για να δικαιολογήσουν τη νέα τους επίθεση. Γιατί, βέβαια, η «αναπροσαρμογή» του νομοθετικού πλαισίου δε θα αφορά τους 13 συγκεκριμένους συνταξιούχους, αλλά το σύνολο των ασφαλισμένων και συνταξιούχων, δηλαδή τις εκατοντάδες χιλιάδες και τις οικογένειές τους, που ενώ πληρώνουν για μια ζωή, είναι καταδικασμένοι να επιβιώνουν με «τρεις και εξήντα».

Το μέλλον χιλιάδων αυτοαπασχολουμένων και μικρών επαγγελματοβιοτεχνών προδιαγράφεται εξίσου άθλιο με το παρόν. Περίπου 150.000 από αυτούς, σύμφωνα με στοιχεία του 2003, δεν ήταν σε θέση να καταβάλουν στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών τις εισφορές για την ίδια την ασφάλισή τους! Μια ασφάλιση που υπόσχεται χαμηλές συντάξεις και διακρίνεται για λειψές παροχές με υψηλό αντίτιμο, ενώ εσχάτως τίθεται υπό αμφισβήτηση η μελλοντική δυνατότητά της να καλύψει ακόμη και αυτές τις τυπικές υποχρεώσεις της, προκειμένου βεβαίως να καλλιεργηθεί το «έδαφος» αποδοχής νέων αντιασφαλιστικών μέτρων.

Λέγεται ότι το καλύτερο ψέμα έχει στοιχεία αλήθειας. Αυτό ισχύει και στην προκειμένη περίπτωση, καθώς συνολικά οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ πλήττονται από μια πολιτική ξεκάθαρα εχθρική απέναντι στην ύπαρξή τους, μια πολιτική που χτυπά άμεσα και έμμεσα τον ασφαλιστικό τους φορέα. Η «επιχειρηματική δράση» των ΕΒΕ διακρίνεται από τη διαρκώς εντεινόμενη χειροτέρευση της κατάστασής τους. Μείωση τζίρων, μείωση κερδών, παραμερισμός τους από τα πολυκαταστήματα και τους μεγαλοεισαγωγείς, χρηματοδοτική απαξίωση, πιέσεις στην επαγγελματική στέγη, φορολογική αφαίμαξη. Ολα αυτά τους οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια και στην ασφαλιστική απαξίωση, μέσω της αδυναμίας τους προοπτικά να αντεπεξέλθουν στις «τσουχτερές» εισφορές για πενιχρά δικαιώματα.

Είναι ενδεικτικό ότι το 50% της ελληνικής αγοράς κατακλύζεται από εισαγόμενα προϊόντα, ενώ οι εξαγωγές καλύπτουν μόνο το 35% των εισαγωγών και οι μικροί ΕΒΕ έχουν από ελάχιστη έως μηδαμινή συμβολή σε αυτές. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική που ασκείται επιταχύνει τη διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης της παραγωγής και του κεφαλαίου, με αποτέλεσμα κλάδοι, όπως το ξύλο - έπιπλο, το μέταλλο, η ένδυση, η υπόδηση, να πλήττονται ανεπανόρθωτα. Η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας, σε μια από τις τελευταίες Γενικές Συνελεύσεις της, ανέφερε:

• «Τα εισαγόμενα στην ελληνική αγορά το 2002 ανέβηκαν στο 50% έναντι του 25% που ήταν το 1991, σύμφωνα με τα στοιχεία του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εξαγωγέων»
• Παράλληλα, «η βιοτεχνία στους κλάδους μεταποίησης, όπως, ένδυση, καλτσοποιία, λαϊκή τέχνη, αργυροχρυσοχοΐα, υπόδημα, τσάντες, κ.ά., πληρώνει τις συνέπειες από την ασύδοτη δράση των πολυεθνικών επιχειρήσεων»
• Ειδικά στη μεταποίηση «το 2002 η απασχόληση ήταν κατά 4% μικρότερη από το 1998. Να σημειώσουμε ότι η φυγή κεφαλαίων ενισχύεται από την κοινοτική πολιτική της παθητικής τελειοποίησης που επιτρέπει την παραγωγή σε τρίτες χώρες του 50% της παραγωγής χωρίς να επιβάλλονται δασμοί όταν επανεισάγονται. Αυτή η πολιτική οδηγεί σε αύξηση της ανεργίας»
• Επίσης, το 2002 «ενώ ο μέσος όρος αύξησης της κατανάλωσης ήταν 5,2%, η αύξηση του τζίρου των πολυκαταστημάτων ήταν 11,5%. Αυτό σημαίνει συνέχιση της μετατόπισης της αγοράς από τις μικρές επιχειρήσεις στα πολυκαταστήματα».

Η κατάσταση αυτή ευνοείται από πολύπλευρες ρυθμίσεις που σκοπό έχουν να κάμψουν την αντίσταση των «μικρών». Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ υλοποιήθηκε ήδη η πρώτη φάση μείωσης της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων και έχουν δρομολογηθεί οι περαιτέρω μειώσεις, για τους μικρούς ΕΒΕ ισχύει η εκβιαστική πρακτική των λεγόμενων «ανέλεγκτων χρήσεων» στη λογική της φορολογίας με εξωλογιστικά στοιχεία. Μια πρακτική στη βάση της οποίας καλούνται να καταβάλουν ένα επιπλέον ποσό που ορίζει η εφορία για να μην ελεγχθούν, γιατί τότε ακόμη και μια μικρή παρατυπία θα τους χαρακτηρίσει «φοροφυγάδες».

Η κυβέρνηση - που μέσω του «αναπτυξιακού νόμου» αλλά και πολλών άλλων οδών - γεμίζει πλουσιοπάροχα τις τσέπες των μεγαλοβιομηχάνων και των μεγαλεμπόρων για να κάνουν «επενδύσεις», επικαλείται την ένταξη μικρών επιχειρήσεων σε χρηματοδοτικά προγράμματα για να πείσει ότι ενδιαφέρεται για την ανάπτυξή τους. Ωστόσο, οι απαιτήσεις - προδιαγραφές είναι απαγορευτικές και αποτρεπτικές για τη συντριπτική πλειοψηφία των περίπου 300.000 αυτοαπασχολουμένων και των 315.000 που απασχολούν κυρίως άτομα της οικογένειάς τους σε επιχειρήσεις με 1 έως 4 εργαζόμενους.