Τον Ιούλη του 2003 το «ανταποδοτικό τέλος» υπέρ της ΕΡΤ, το οποίο πληρώνεται απ' όλα τα ελληνικά νοικοκυριά, αφού επιβαρύνει κάθε μετρητή της ΔΕΗ, έγινε 3,04 ευρώ. Το Γενάρη του 2004 έφτασε τα 3,24 ευρώ. Και τώρα, με τροπολογία που κατέθεσε προχτές η κυβέρνηση στη Βουλή, θα φτάσει τα 4,24 ευρώ. Με άλλα λόγια, μέσα σε δύο μόνο χρόνια και κάτι μήνες επιβάλλεται μια τεράστια συνολική αύξηση, που φτάνει το 40%. Κι όλ' αυτά, για μια κατ' ευφημισμόν κρατική και στην πραγματικότητα κυβερνητική ραδιοτηλεόραση, η οποία συναγωνίζεται τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς στην προβολή του δικομματισμού, στο «θάψιμο» του ΚΚΕ και των μικρότερων κομμάτων και στην αποσιώπηση των λαϊκών αγώνων. Τουλάχιστον, ας αλλάξει η κυβέρνηση την ονομασία του χαρατσιού. Ας το ονομάσει τέλος χειραγώγησης ή τέλος παραπληροφόρησης. Πληρώνουμε, που πληρώνουμε, ας μη μας κοροϊδεύουν κι από πάνω...

Οι πάντες έχουν καταλάβει ότι η επέμβαση και η κατοχή του Ιράκ έγινε για το πετρέλαιο. Αυτός είναι βέβαια και ο βασικός λόγος που δε θέλουν να φύγουν οι κατακτητές και μακελάρηδες του ιρακινού λαού. Τα τελευταία στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι τα υπερκέρδη που προσδοκούν τα επόμενα χρόνια οι αμερικανικές και βρετανικές πολυεθνικές που έχουν αρχίσει τη λεηλασία του ιρακινού πετρελαίου, είναι ασύλληπτα και «αξίζουν» τον πόλεμο. Συγκεκριμένα, όπως εκτιμά η βρετανική μη κυβερνητική οργάνωση «Platform» (Πλάτφορμ) σε αναφορά της που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα, τα κέρδη των ξένων πετρελαϊκών εταιριών - κυρίως αμερικανικών και βρετανικών - στο Ιράκ θα κυμανθούν από 63 έως 165 δισεκατομμύρια ευρώ με βάση τα συμβόλαια που διαπραγματεύονται σήμερα για την εξασφάλιση της παραγωγής και εκμετάλλευσης του ιρακινού πετρελαίου. Αυτό που επιχειρούν τώρα οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της Βρετανίας, σε συνεργασία με τους Ιρακινούς κουίσλινγκς, είναι να ανατεθούν σε συγκεκριμένες πολυεθνικές μακροπρόθεσμα συμβόλαια για τα οποία μάλιστα δε θα υπάρχει δυνατότητα ακύρωσης στο μέλλον από τα ιρακινά δικαστήρια! Μάλιστα τα συμβόλαια αυτά εγγυώνται τρελά κέρδη τις επόμενες δεκαετίες...

«Οι εταιρίες αναπόφευκτα εκμεταλλεύονται την παρούσα αστάθεια στο Ιράκ για να ασκήσουν πιέσεις, να αποσπάσουν πολύ κερδοφόρους όρους, υποχρεώνοντας τη χώρα να υποστεί τους όρους αυτούς για δεκαετίες» αναφέρεται στην έκθεση.

Σε μια περίοδο όπου η κυβέρνηση μιλά για ένα μακρόπνοο «κοινωνικό διάλογο» για το ασφαλιστικό - προαναγγέλλοντας νέο χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων - τέτοιου είδους συζητήσεις αβαντάρουν και νομιμοποιούν την ένταση της αντιασφαλιστικής επίθεσης. Και σ' αυτή την κατεύθυνση η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ παίζει επάξια το ρόλο της.