ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Φωνάζει ο κλέφτης...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Ακόμα και αν κάποιοι θεωρούν ότι ο ΣΥΝ έχει αριστερή πολιτική γιατί προβάλλει συνθήματα είτε αριστερά, είτε με αριστερή επικάλυψη, ας σκεφθούν ένα ζήτημα: ότι όλα τα χρόνια συνεργάστηκε στενά με το ΠΑΣΟΚ στο συγκεκριμένο χώρο, ότι δε διαφώνησε σε κεντρικά ζητήματα που χαρακτηρίζουν το θεσμό ούτε με τη ΝΔ, ότι τελικά συγκυβέρνησε και συνδιοίκησε μαζί με τα κόμματα του δικομματισμού στην ΚΕΔΚΕ, στην ΕΝΑΕ, στις τοπικές ενώσεις». Αυτά είπε προχτές η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, παρουσιάζοντας τις θέσεις του ΚΚΕ για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Και η χτεσινή «Αυγή», αφού χαρακτηρίσει τα παραπάνω ως «συκοφαντική επίθεση στον ΣΥΝ», σημειώνει και τα εξής: «Κι εδώ η κυρία Παπαρήγα έχει επιλεκτική μνήμη, ξεχνώντας ότι και το 1998 και το 2002 έκανε υπόγεια συμφωνία με τη Ρηγίλλης και τους υπευθύνους αυτοδιοίκησης της ΝΔ, γεγονός που παραδέχονται όλα τα στελέχη της ΝΔ».

Με άλλα λόγια, η περιγραφή και μόνο της δράσης του ΣΥΝ - της αδιαμφισβήτητης δηλαδή πραγματικότητας - είναι «συκοφαντική επίθεση», ενώ η εξόφθαλμη και προκλητική συκοφαντία σε βάρος του ΚΚΕ «αναβαθμίζεται» σε γεγονός και, μάλιστα, με... απόδειξη τα όσα υποτίθεται πως είπαν τα «στελέχη της ΝΔ» στον συντάκτη της «Αυγής». Μα καλά, τόσο πολύ υποτιμούν τους αναγνώστες τους..;

Θέλει ακόμη περισσότερα...

«Εμείς δε βλέπουμε σκληρά μέτρα λιτότητας στον προϋπολογισμό του 2006»! Αυτό δήλωσε χτες ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας (ΕΒΕΑ), δρ Φουντουκάκος, σχολιάζοντας το νέο προϋπολογισμό. Ο πρόεδρος των εμποροβιομηχάνων δε βρίσκει αρκετή τη νέα επιδρομή φορολογικής αφαίμαξης των λαϊκών στρωμάτων και τον περιορισμό της φορολογίας των ολοένα αυξανόμενων κερδών του μεγάλου κεφαλαίου, μέτρα που σκιαγραφούνται στον προϋπολογισμό του 2006. Αξιώνει, μάλιστα, «να διδαχτούμε από το παράδειγμα της Γερμανίας», όπου, όπως ο ίδιος ομολογεί, εκεί «βλέπουμε πραγματικά δυσάρεστα μέτρα» και καλεί την κυβέρνηση να αυξήσει ακόμα περισσότερο τους έμμεσους φόρους. Ε, δε θα περίμενε κανείς και τίποτε άλλο από τους εμποροβιομηχάνους...

Αντεργατική ποικιλία...

«Νέοι και ανεργία: Το μέλλον θέλει δουλειά». Αυτό ήταν το θέμα πρόσφατης ημερίδας της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, όπου μίλησε και ο Γ. Παπανδρέου, σημειώνοντας και τα εξής, ανάμεσα σε άλλα: «Για να αυξήσουμε τις ευκαιρίες απασχόλησης για όλους, δε σημαίνει πάντα ίδιες συνθήκες εργασίας και αμοιβών. Ισως πρέπει να ξεφύγουμε απ' την ιδέα ότι υπάρχει ένα μόνο πρότυπο απασχόλησης για όλους. Πρέπει να διευρύνουμε τις ευκαιρίες απασχόλησης με την επέκταση ποικίλων μορφών εργασίας, μερικής ή και προσωρινής απασχόλησης και αυτοαπασχόλησης».

Με άλλα λόγια, δεν τους φτάνει η μέχρι σήμερα αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (μερική απασχόληση, διευθέτηση χρόνου εργασίας, «απελευθέρωση» ωραρίου λειτουργίας καταστημάτων, κλπ., κλπ.). Θέλουν την εργατική δύναμη ακόμη φτηνότερη, ακόμη μεγαλύτερο το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων και ακόμη περισσότερα τα ήδη τεράστια επιχειρηματικά κέρδη. Κι όλ' αυτά, με το πρόσχημα της ανεργίας. Ταυτόχρονα, επιχειρούν την υπονόμευση και τον αφοπλισμό του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Γι' αυτό και καλλιεργούν την ιδέα «της επέκτασης των ποικίλων μορφών εργασίας», οι οποίες συμπορεύονται με τις «ποικίλες μορφές (αν)ασφάλισης» και τις «ποικίλες - μέχρι και ατομικές - συμβάσεις εργασίας» και, επομένως, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.

Πράγματι, κάτι περισσότερο γνωρίζουν οι ηγέτες των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης, που προτείνουν τον Γ. Παπανδρέου για πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς...

Ξεπούλημα...

Σε περισσότερα των 250 εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων ανέρχονται τα κάθε λογής ακίνητα (διαμερίσματα, αστικά οικόπεδα, ημιδασικές εκτάσεις, κλπ.), που ανήκουν στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας και πολλά εξ αυτών βρίσκονται σε προνομιούχες περιοχές. Κι όπως λένε οι σχετικές πληροφορίες, παίρνουν κι αυτά την άγουσα για ξεπούλημα. Μάλιστα, το υπουργείο Εθνικής Αμυνας - σε συνεργασία με το υπουργείο Οικονομικών - σχεδιάζει την ίδρυση ανώνυμης εταιρίας, η οποία θα αναλάβει να φέρει σε πέρας την επιχείρηση αξιοποίησης (διάβαζε: ξεπουλήματος), αφού, βέβαια, της μεταβιβαστούν τα κάθε λογής ακίνητα.

Αντε να δούμε, τι άλλο θα βρουν να ξεπουλήσουν...

Ως εδώ και μη παρέκει

Μας χωρίζουν περίπου 40 μέρες από την εκπνοή του τρέχοντος έτους και όλα μαρτυρούν πως το 2005 ήταν μια ακόμη «χαμένη» χρονιά για την ελληνική οικονομία. Χαμένη, όμως, όχι για όλους, αλλά μόνο για τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, που είδαν το βιοτικό τους επίπεδο να υποβαθμίζεται παραπέρα. Αντίθετα, για το μεγάλο κεφάλαιο το 2005 - όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια, που την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας είχαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - ήταν μια ακόμη καρποφόρα χρονιά, με μπόλικα κέρδη, που ενισχύονται από τις φοροαπαλλαγές, τις κρατικές επιχορηγήσεις και άλλα προνόμια.

Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από τον κρατικό προϋπολογισμό του 2006 - με τον απολογισμό του 2005 - απ' όπου προκύπτει πως οι βασικοί στόχοι της κυβέρνησης για τα δημόσια οικονομικά δεν εκπληρώθηκαν, αφού σημειώθηκαν υπερβάσεις αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ, τόσο στο έλλειμμα όσο και το δημόσιο χρέος. Και οι υπερβάσεις αυτές, σε σχέση με τους επίσημους στόχους, σημειώθηκαν παρά το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι κλήθηκαν και πλήρωσαν τα σπασμένα της αντιλαϊκής πολιτικής (εισοδηματικής, φορολογικής, τιμολογιακής, εκποίησης της δημόσιας περιουσίας κλπ). Ωστόσο, η κυβέρνηση έσπευσε να αξιοποιήσει την αποτυχία της να περιορίσει το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος και προανήγγειλε συνέχιση της λιτότητας υποστηρίζοντας - διά στόματος του αρμόδιου υπουργού Οικονομίας - πως «το 2006 πρέπει να γίνει ό,τι χρειάζεται για να πέσει το έλλειμμα κάτω από το 3%»!

Ο υπουργός Οικονομίας, με δηλώσεις του στη ΝΕΤ, έκανε αρχικά λόγο για κάποιες «επιτυχίες» στην κατεύθυνση «εξυγίανσης» των δημόσιων οικονομικών, με την καταπολέμηση της «σπατάλης», της φοροδιαφυγής και άλλα παρόμοια, που ακούμε επί δεκαετίες τώρα. Στη συνέχεια, όμως προανήγγειλε παράταση και παραπέρα σκλήρυνση της λιτότητας για τα πλατιά λαϊκά στρώματα, επ'... αόριστον, υποστηρίζοντας πως «δεν αρκεί ένας ή δύο προϋπολογισμοί για να αντιμετωπιστεί το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας». Αφού χαρακτήρισε «βαθύ» το δημοσιονομικό και οικονομικό πρόβλημα της χώρας στο «διά ταύτα» - προετοιμάζοντας το έδαφος για τα χειρότερα - δήλωσε πως «χρειάζεται μια ολόκληρη οκταετία, για να μπορέσουμε να πούμε ότι το έχουμε αντιμετωπίσει οριστικά. Και γι' αυτό πρέπει να γίνουν βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις στις ΔΕΚΟ, το Ασφαλιστικό και γενικότερα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και σε άλλους τομείς όπου το δημοσιονομικό πρόβλημα είναι οξύ».

Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί. Οι εργαζόμενοι, δεκαετίες τώρα καλούνται και πληρώνουν τα σπασμένα των πολιτικών που συναποφασίζουν οι γαλαζοπράσινες ελληνικές κυβερνήσεις, μαζί με το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, εισπράττοντας υποσχέσεις για «καλύτερες μέρες», όταν λυθεί το δημοσιονομικό και τα άλλα προβλήματα της χώρας. Απέναντι σ' αυτές τις πολιτικές - που υποτάσσουν τα πάντα στη μεγιστοποίηση των μονοπωλιακών κερδών και αναπαράγουν τα προβλήματα της χώρας και του λαού - οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να πουν το δικό τους μεγάλο «φτάνει πια»! Καλύτερες μέρες για τα πλατιά λαϊκά στρώματα θα ξημερώσουν, μόνο όταν οι εργαζόμενοι οργανωθούν, συσπειρωθούν και καταφέρουν, με τη συντονισμένη πάλη τους, να ανατρέψουν τους πολιτικούς συσχετισμούς και μαζί τους την αντιλαϊκή πολιτική του «ευρωμονόδρομου».