«Νέοι και ανεργία: Το μέλλον θέλει δουλειά». Αυτό ήταν το θέμα πρόσφατης ημερίδας της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, όπου μίλησε και ο Γ. Παπανδρέου, σημειώνοντας και τα εξής, ανάμεσα σε άλλα: «Για να αυξήσουμε τις ευκαιρίες απασχόλησης για όλους, δε σημαίνει πάντα ίδιες συνθήκες εργασίας και αμοιβών. Ισως πρέπει να ξεφύγουμε απ' την ιδέα ότι υπάρχει ένα μόνο πρότυπο απασχόλησης για όλους. Πρέπει να διευρύνουμε τις ευκαιρίες απασχόλησης με την επέκταση ποικίλων μορφών εργασίας, μερικής ή και προσωρινής απασχόλησης και αυτοαπασχόλησης».

Με άλλα λόγια, δεν τους φτάνει η μέχρι σήμερα αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (μερική απασχόληση, διευθέτηση χρόνου εργασίας, «απελευθέρωση» ωραρίου λειτουργίας καταστημάτων, κλπ., κλπ.). Θέλουν την εργατική δύναμη ακόμη φτηνότερη, ακόμη μεγαλύτερο το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων και ακόμη περισσότερα τα ήδη τεράστια επιχειρηματικά κέρδη. Κι όλ' αυτά, με το πρόσχημα της ανεργίας. Ταυτόχρονα, επιχειρούν την υπονόμευση και τον αφοπλισμό του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Γι' αυτό και καλλιεργούν την ιδέα «της επέκτασης των ποικίλων μορφών εργασίας», οι οποίες συμπορεύονται με τις «ποικίλες μορφές (αν)ασφάλισης» και τις «ποικίλες - μέχρι και ατομικές - συμβάσεις εργασίας» και, επομένως, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.

Πράγματι, κάτι περισσότερο γνωρίζουν οι ηγέτες των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης, που προτείνουν τον Γ. Παπανδρέου για πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς...