-- Πώς εξελίσσεται η επίθεση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού;

-- Από την ίδια τη νίκη της επανάστασης οι διάφορες βορειοαμερικάνικες κυβερνήσεις έχουν εφαρμόσει μια πολιτική επιθέσεων και αποκλεισμού, το γνωστό οικονομικό εμπάργκο, με στόχο να χτυπηθεί η επανάσταση και να επανακατακτήσουν την Κούβα.

Συνολικά, στη διάρκεια των 45 χρόνων ο οικονομικός πόλεμος έχει δημιουργήσει ζημιά 82.000 εκατομμυρίων δολαρίων, ένα τεράστιο ποσό για τα δεδομένα της χώρας μας. Μόνο τον περασμένο χρόνο η ζημιά ήταν 2.200 εκατομμυρίων δολαρίων και αυτό χωρίς να περιλαμβάνονται τα σαμποτάζ και οι τρομοκρατικές δραστηριότητες. Αυτά τα μεγέθη δίνουν και μια μικρή εικόνα, όχι πλήρη, για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε.

Φυσικά η κυβέρνηση του Μπους συνεχίζει αυτή την πολιτική και με πιο εντατικό ρυθμό, πολλές φορές ασύλληπτο. Οπως απαγορεύει στους πολίτες των ΗΠΑ να ταξιδεύουν στην Κούβα. Και εδώ βλέπουμε το παράδοξο. Εμείς υποτίθεται είμαστε οι κακοί, αλλά η κυβέρνηση των ΗΠΑ απαγορεύει στους πολίτες τους να επισκεφτούν την Κούβα και μάλιστα υπάρχουν και πρόστιμα που μπορεί να φτάσουν τα 250.000 δολάρια και ποινή φυλάκισης μέχρι 10 χρόνια.

-- Μιλάμε για την εφαρμογή του γνωστού νόμου Χελμς - Μπάρτον;

-- Οχι, αυτά είναι συνέπεια του σχεδίου Μπους. Κοιτάξτε, πάντα υπήρχαν περιορισμοί για τις επισκέψεις. Στη διάρκεια της κυβέρνησης Κλίντον υπήρξε μια σχετική ευελιξία. Πίστευαν ότι αν πάνε πολλοί Βορειοαμερικάνοι στην Κούβα, οι Κουβανοί σιγά - σιγά θα σταματήσουν να στηρίζουν την επανάσταση και θα αρχίσουν να υποστηρίζουν τις ΗΠΑ. Ο σκοπός ήταν ο ίδιος, το χτύπημα της επανάστασης, με διαφορετική τακτική.

Η κυβέρνηση Μπους έχει κάνει τα ταξίδια στην Κούβα πολύ δύσκολα, συμπεριλαμβανομένων και των Κουβανών που οι ίδιοι έχουν δεχτεί στις ΗΠΑ. Ενας Κουβανός που μένει στις ΗΠΑ μπορεί να επισκεφτεί την Κούβα μια φορά κάθε τρία χρόνια, αν υπάρχουν κοντινοί συγγενείς, πατέρας, μάνα, αδέλφια. Υπάρχουν φυσικά περιορισμοί στα χρηματικά εμβάσματα που αποστέλλονται στο νησί.

Ταυτόχρονα οργανώνουν την παραπληροφόρηση του πληθυσμού. Εχουν αυξηθεί οι μεταδόσεις ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών κατά της Κούβας. Συνολικά είναι περισσότερες από 2.200 ώρες τη βδομάδα τέτοιων μεταδόσεων. Διαδίδονται ψέματα, διαβάλλεται η πολιτική της κουβανικής κυβέρνησης και καλείται ο πληθυσμός να ξεσηκωθεί. Μερικά προγράμματα καλούν στην εκδήλωση τρομοκρατικών ενεργειών και «διδάσκουν» πώς μπορούν να κατασκευαστούν εκρηκτικοί μηχανισμοί και βόμβες. Μιλάμε για προγράμματα των αντικουβανικών αντεπαναστατικών ομάδων στο Μαϊάμι, που είναι καθαρό ότι στηρίζονται από την αμερικανική κυβέρνηση. Τα «επίσημα» προγράμματα δεν έχουν τέτοιες πληροφορίες.

Μπορούμε να μιλάμε για ώρες για τις μεθόδους που χρησιμοποιούν, αλλά σήμερα η επιθετική πολιτική μπορεί συνολικά να περιγραφεί στο λεγόμενο σχέδιο για τη «Μετάβαση στη δημοκρατία στην Κούβα», ένα κείμενο 400 και πάνω σελίδων με 6 κεφάλαια, όπου εξηγούνται αναλυτικά όλα τα μέτρα για να «στραγγαλιστεί» κυριολεκτικά η Κούβα, ώστε αυτό να δημιουργήσει κοινωνική αναταραχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αυτό περιλαμβάνονται σχέδια και περιγράφονται καταστάσεις για το πώς θα επιβληθούν οι ΗΠΑ στην Κούβα, ώστε να μην τη χάσουν ποτέ πια.

Φτάνουν και σε γελοιότητες, να λένε ότι θα εμβολιάσουν όλα τα παιδιά. Σαν να μην ξέρουν ότι στην Κούβα κάθε παιδί κάνει όλα τα εμβόλια δωρεάν και γι' αυτό έχουμε τη χαμηλότερη παιδική θνησιμότητα σε όλη τη Λατινική Αμερική, χαμηλότερη και από τις ΗΠΑ! Λένε ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα σύστημα υποστήριξης των ορφανών στην Κούβα. Και κανείς αναρωτιέται, γιατί σχεδιάζουν κάτι τέτοιο, αφού στη χώρα μας δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου ορφανά ή είναι ελάχιστα; Γιατί το κάνουν; Κυνικά ομολογούν ότι θα αυξηθεί ο αριθμός των ορφανών γιατί θα υπάρξουν δολοφονίες χιλιάδων κομμουνιστών και διοικητικών υπαλλήλων.

Επίσης λένε ότι αφού δεν είναι δυνατόν να διατηρηθεί το σύστημα συνταξιοδότησης που υπάρχει σήμερα στην Κούβα, άρα πρέπει αυτό να καταργηθεί. Προτείνουν στους συνταξιούχους να δουλέψουν στα έργα που θα χρηματοδοτήσει η αμερικανική κυβέρνηση, ακόμη και να δουλέψουν στην οικοδομή σε προχωρημένη ηλικία. Ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να το δεχτεί;

Επίσης λένε ότι πρέπει να τελειώνουμε με τη βιομηχανία βιοτεχνολογίας, τη βιομηχανία των φαρμάκων, που φτάνει να εξάγει 300 εκατ. δολάρια. Δεν μπορεί να αποδεχτούν ότι μια χώρα του Τρίτου Κόσμου έχει τέτοια βιομηχανία...

-- Αλλά αυτό είναι μια ξεκάθαρη ηλιθιότητα. Δεν καταλαβαίνουν ότι το αποτέλεσμα ενός τέτοιου σχεδίου είναι να συσπειρώνεται περισσότερο ο λαός;

-- Εχετε δίκιο, είναι ακριβώς έτσι. Αυτή η πολιτική δυναμώνει την απόφασή μας για αντίσταση, για τη διατήρηση των κατακτήσεών μας. Η απόφαση αυτή επιβεβαιώνεται καθημερινά και τελευταία την επανέλαβε ο ηγέτης μας, ο Φιντέλ Κάστρο, μιλώντας 5 ώρες στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας, κάνοντας αναφορά στα 60 χρόνια από τότε που ο ίδιος ξεκίνησε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή. Ελεγε λοιπόν ότι η Κούβα είναι άτρωτη από στρατιωτικής πλευράς, γιατί γίνεται πολύ καλή δουλιά στον τομέα της άμυνας, ενώ υπάρχουν και σημαντικές βελτιώσεις στην οικονομική κατάσταση της χώρας.

Περάσαμε μια δύσκολή περίοδο στη δεκαετία του '90 με τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Η Κούβα πραγματοποιούσε το 85% των εμπορικών της συναλλαγών με την ΕΣΣΔ και με τις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, το οποίο το χάσαμε. Υπήρξε μια πτώση της οικονομίας κατά 35%. Μια δύσκολη κατάσταση, που δεν έχει ακόμα ξεπεραστεί οριστικά. Αλλά που τα τελευταία χρόνια έχουμε μια επανάκαμψη της οικονομίας και κάνουμε τεράστια προσπάθεια για να βελτιώσουμε τη ζωή του λαού, όπως πχ να δώσουμε λύση στο σημαντικό πρόβλημα της κατοικίας. Μέσα σε αυτό το χρόνο υπάρχει απόφαση της Εθνοσυνέλευσης για να χτίζονται 100.000 κατοικίες κάθε χρόνο. Θα είναι μια καλή αρχή, αφού πέρσι καταφέραμε και υλοποιήσαμε ένα πρόγραμμα για 15.000 σπίτια. Και στο ζήτημα της μεταφοράς γίνονται βήματα... Με μια συνεργασία με τη ΛΔ Κίνας στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας γίνεται προσπάθεια τον επόμενο χρόνο να βελτιώσουμε στο 50% τη δυνατότητα παραγωγής νέας και καλύτερης ποιότητας ενέργειας. Ταυτόχρονα τεράστια προσπάθεια γίνεται για την Παιδεία, την Υγεία. Και όλα αυτά τη στιγμή που η Κούβα προσφέρει 25.000 γιατρούς σε 67 χώρες του κόσμου. Αυτή την εποχή υπάρχουν 1.100 γιατροί που βοηθάνε τους σεισμοπαθείς του Πακιστάν. Υπάρχουν 3.000 γιατροί στην Αφρική. Η αντίληψή μας είναι το λίγο που έχουμε και αυτό να το μοιραζόμαστε. Προσφέρουμε την ειλικρινή αλληλεγγύη μας και πιστεύουμε ότι αυτό δυναμώνει ταυτόχρονα και εμάς για να αντιμετωπίσουμε την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα.

-- Ωραία όλα αυτά θα πει κάποιος, «αλλά στην Κούβα δεν υπάρχει ελευθερία. Υπάρχει καταπάτηση των ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων;»... Αυτό το ακούμε πολύ συχνά στον καπιταλιστικό κόσμο. Πώς απαντάτε;

-- Πρόκειται για τον απόλυτο αποπροσανατολισμό. Ανθρωπινά δικαιώματα τι σημαίνει; Πρώτον, το δικαίωμα στη ζωή. Οπως είπαμε πριν γίνεται μεγάλη προσπάθεια και γι' αυτό έχουμε τη μικρότερη παιδική θνησιμότητα στη Λατινική Αμερική και όχι μόνο. Είναι το δικαίωμα στη διατροφή, στη μόρφωση. Το εκπαιδευτικό σύστημα της Κούβας είναι δημόσιο και δωρεάν σε όλα τα επίπεδα. Φέτος, για παράδειγμα, έχουμε 500.000 φοιτητές Πανεπιστημίου, σε μια χώρα με 12 εκατομμύρια κατοίκους και γίνεται παραπέρα προσπάθεια, ώστε όλος ο λαός, κάθε άνθρωπος να έχει πρόσβαση στη μόρφωση.

Το δικαίωμα της δωρεάν δημόσιας υγείας. Το δικαίωμα της δουλιάς (το '90 ανέβηκε πολύ η ανεργία μέχρι 8%, λόγω της οικονομικής κρίσης, τώρα έχει κατέβει στο 2,5%). Το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή, είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Και φυσικά είναι και τα πολιτικά δικαιώματα. Στην Κούβα υπάρχει ένα πολιτικό σύστημα όπου έχει πολλά και διαφορετικά επίπεδα εκλογών. Και βέβαια όταν αυτές οι διαδικασίες δεν εξυπηρετούν το ιμπεριαλιστικό σύστημα, ξεσηκώνονται όλες αυτές οι εκστρατείες κατά της Κούβας, ότι δεν υπάρχει δημοκρατία...

Αλλά θα σας εξομολογηθώ κάτι. Πραγματικά, στην επικράτεια της Κούβας, υπάρχει ένα μέρος όπου γίνεται συνεχής και διαπιστωμένη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπου οι κρατούμενοι υπόκεινται σε βασανιστήρια (όπως αναγνωρίζει και το βορειοαμερικανικό κογκρέσο) δεν έχουν δικαίωμα δικηγόρου, δεν έχουν κανένα δικαίωμα, δεν τους επιτρέπεται η επίσκεψη κανενός συγγενή. Αυτή η περιοχή, που έχει παράνομα καταληφθεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, είναι η ναυτική στρατιωτική βάση του Γκουαντάναμο.

Γιατί μας κατηγορούν οι ΗΠΑ; Οταν υπάρχουν και περιπτώσεις πολιτών από την Ευρώπη που είναι κρατούμενοι στο Γκουαντάναμο; Γιατί έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά; Γιατί το θέμα αυτό αποπροσανατολίζει σε όφελος των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού και ενάντια στους λαούς.

-- Μιλάνε πολύ για το πολιτικό σύστημα. Κατηγορούν το «μονοκομματισμό». Εδώ στην Ευρώπη θέλουν να μας πείσουν ότι δημοκρατία είναι ο «πολυκομματισμός»...

-- Είναι άλλο ένα στοιχείο του αποπροσανατολισμού. Στην Κούβα έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που διαμορφώθηκε στη διάρκεια δεκαετιών και πηγάζει από την πάλη του κουβανικού λαού για την ελευθερία ενάντια στην αποικιοκρατία. Είναι ένα σύστημα λαϊκής συμμετοχής. Οι εκλογές στην Κούβα είναι μυστικές και παρόλο που δεν είναι υποχρεωτικές συμμετέχει πάνω από το 98% του πληθυσμού. Αυτοί που δε συμμετέχουν δεν έχουν καμία επίπτωση. Σύμφωνα με το νόμο, δεν μπορεί να υπάρχει μόνο ένας υποψήφιος για μια θέση. Πρέπει να είναι τουλάχιστον 2 και ο λαός επιλέγει. Και στην περίπτωση που ένας υποψήφιος δεν έχει το 50 συν 1 υπάρχει 2ος γύρος. Αυτές οι εκλογές είναι της βάσης και με τον τρόπο αυτό διαρθρώνεται και η εκλογή σε εθνικό επίπεδο.

Ετσι με την ενεργητική λαϊκή συμμετοχή, αλλά τον απολογισμό των εκλεγμένων 2 φορές τουλάχιστον το χρόνο, υπάρχει η δυνατότητα του ελέγχου αλλά και της ανάκλησης των αντιπροσώπων. Ετσι οι εκλογείς μπορούν να ανακαλέσουν την εντολή ενός αντιπροσώπου. Πιστεύουμε ότι όλες αυτές οι πλευρές του εκλογικού συστήματος (παρόλο που δεν είναι τέλειο και επιδέχεται βελτιώσεων) δείχνουν την ανωτερότητά του σε σχέση με συστήματα στον καπιταλιστικό κόσμο, που όλο και περισσότερο χαρακτηρίζονται από απάθεια των πολιτών και από χαμηλή εκλογική συμμετοχή.

Η αλληλεγγύη προς το Νησί της Επανάστασης, ασπίδα προστασίας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές βλέψεις των ΗΠΑ. Η υπόθεση των Πέντε Κουβανών αγωνιστών, Εράρδο Ερνάντες Νορδέλο, Ραμόν Λαμπανίνιο Σαλαζάρ, Αντόνιο Γκέρερο Ροντρίγκες, Φερνάντο Γκονζάλες και Ρενέ Γκονζάλες που εξακολουθούν να βρίσκονται φυλακισμένοι στις ΗΠΑ. Αυτά ήταν θέματα που απασχόλησαν τη σύντομη συζήτησή μας με τον Ελιο Σοτέρο Γκάμες Νέιρα, υπεύθυνο για την Ευρώπη του «Κουβανικού Ινστιτούτου Φιλίας και Αλληλεγγύης των Λαών» που βρέθηκε πρόσφατα στη χώρα μας. Συγκεκριμένα, προσκεκλημένος από τον Ελληνοκουβανικό Σύνδεσμο Φιλίας και Αλληλεγγύης μίλησε σε εκδηλώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Ξεκινήσαμε τη συζήτηση με την ερώτηση για το πού βρίσκεται η υπόθεση των πέντε Κουβανών αγωνιστών και πώς αναπτύσσεται το κίνημα αλληλεγγύης για την απελευθέρωσή τους.

-- Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι θεωρητικά οι Πέντε Κουβανοί Ηρωες, μετά την απόφαση του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου της Ατλάντα είναι ελεύθεροι. Εντούτοις, εξακολουθούν να παραμένουν φυλακισμένοι, διασκορπισμένοι σε φυλακές ανά την αμερικανική επικράτεια, παρά τη δικαστική απόφαση που αναίρεσε την απόφαση του δικαστηρίου του Μαϊάμι και διατάχθηκε η επανάληψη της δίκης, εξαιτίας των σφοδρών παραβιάσεων της δικαστικής διαδικασίας... Τώρα πότε θα εκδικαστεί η υπόθεση είναι άγνωστο, καθώς η αμερικανική Δικαιοσύνη κωλυσιεργεί.

Το κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε σταδιακά για την απελευθέρωσή τους, σχηματίζοντας επιτροπές που σήμερα ανέρχονται σε εκατοντάδες σε δεκάδες χώρες της Ευρώπης της αμερικανικής ηπείρου, της Ασίας, της Αυστραλίας και της Αφρικής, ασκεί πιέσεις προς την αμερικανική κυβέρνηση, με κάθε νόμιμο και πολιτικό μέσο - μέσω επιστολών, μέσω Κοινοβουλίων κ.ά. - για την άμεση απελευθέρωσή τους.

-- Συνεπώς ποια θα είναι τα επόμενα βήματα;

-- Το σημείο αιχμής για εμάς αλλά και του κινήματος αλληλεγγύης είναι η άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση των Πέντε. Παράλληλα, αναμένουμε την απόφαση για επανεξέταση της υπόθεσης με αίτημα να πραγματοποιηθεί σε πόλη, για ευνόητους λόγους, μακριά από το Μαϊάμι. Ετσι, εξακολουθούμε τον αγώνα και το συνδέουμε άμεσα με την «τρομοκρατία» που ασκούν οι ΗΠΑ έναντι της Κούβας. Εξάλλου και οι Πέντε Νέοι σε αυτόν τον αγώνα είχαν ταχθεί, καθώς προσπαθούσαν να αποτρέψουν τρομοκρατικές επιθέσεις ορμώμενες ή υποκινούμενες από τις ΗΠΑ ή από το έδαφός της.

Την ίδια στιγμή, στις Ηνωμένες Πολιτείες τελείως διαφορετική μεταχείριση στα χέρια των αρχών, έχει ο Λουίς Ποσάδα Καρίλες, ο οποίος έχει ηγηθεί και οργανώσει δεκάδες τρομοκρατικές επιθέσεις ενάντια στην Κούβα και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως δολοφονικές απόπειρες εναντίον του Φιντέλ Κάστρο ή την κατάρριψη του αεροσκάφους της «Κουμπάνα» το 1976. Και μόνο τα δύο αυτά περιστατικά, η υπόθεση των Πέντε Ηρώων και η υπόθεση του Καρίλες που οι ΗΠΑ δε θέλουν να εκδώσουν στη Βενεζουέλα για να δικαστεί, αποδεικνύουν περίτρανα την ιμπεριαλιστική και δολοφονική πολιτική των ΗΠΑ.

-- Θεωρείτε ότι τελικά ο Ποσάδα Καρίλες θα απελευθερωθεί;

-- Δεν μπορούμε να πούμε τίποτα με βεβαιότητα. Παρ' όλα αυτά, αυτό που διακρίνουμε από την εξέλιξη της υπόθεσης είναι ότι οι αμερικανικές αρχές αναζητούν τον τρόπο που θα δρομολογήσουν την απελευθέρωσή του.

-- Η υπόθεση Καρίλες αλλά και η υπόθεση των Πέντε Κουβανών Αγωνιστών έχουν συμβάλει στην ενδυνάμωση του κινήματος αλληλεγγύης προς το Νησί της Επανάστασης;

-- Ναι, κατά πολύ, καθώς έχουν γίνει ένα ακόμη μέτωπο αποκάλυψης και αγώνα ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ όχι μόνο ενάντια στην Κούβα αλλά και σε όλη τη Λατινική Αμερική, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι εξελίξεων. Και επ' ευκαιρία, θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες του κουβανικού λαού για το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης του ελληνικού λαού που εκδηλώνεται συνεχώς και με κάθε ευκαιρία εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ειδικά μάλιστα, θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες του κουβανικού λαού για την αγάπη και την αλληλεγγύη που μας έδειξε ο ελληνικός λαός κατά την ειδική περίοδο, δηλαδή τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '90 οπότε δίναμε αγώνα ζωής και θανάτου.