Μαζικό διάβημα διαμαρτυρίας στη Βουλή πραγματοποίησαν χτες το απόγευμα οι δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου στις πρώην ΔΕΚΟ ενάντια στο νέο αντεργατικό νόμο, στα πλαίσια της 24ωρης απεργίας. Στο διάβημα παραβρέθηκε και ο Χρ. Σκεπετάρης, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ συγκεντρώθηκαν αρχικά στην πλατεία Κλαυθμώνος και από εκεί πορεύτηκαν μέχρι τη Βουλή όπου και κατέθεσαν ψήφισμα. Σε αυτό επισημαίνεται ότι με το νόμο για τις ΔΕΚΟ μεγαλώνει η εκμετάλλευση όλων των εργαζομένων σε αυτές. Ξεθεμελιώνονται οι εργασιακές σχέσεις και διευκολύνεται το μεγάλο κεφάλαιο να λεηλατήσει όσες ΔΕΚΟ έχουν απομείνει, αποκομίζοντας μόνο τεράστια κέρδη σε βάρος των εργαζομένων και του λαού. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα καλεί τους εργαζόμενους να παλέψουν για ενιαίους αποκλειστικά κρατικούς φορείς σε όλους τους τομείς στρατηγικής σημασίας (ΔΕΚΟ), οι οποίοι θα αποτελούν λαϊκή περιουσία και θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες.

Την ανάγκη για συσπείρωση των εργαζομένων στο ΠΑΜΕ, για οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα έρχεται να επιβεβαιώσει ακόμα μια φορά η χτεσινή συνέντευξη Τύπου που έδωσαν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΝ) - και στις Ομοσπονδίες Εργαζομένων στις ΔΕΚΟ.

Σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας διαπίστωσαν ότι οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα. Λες και δεν είναι αυτές που υπογράφουν τις κατάπτυστες Συλλογικές Συμβάσεις, αποδέχονται τον ανταγωνισμό και στηρίζουν τις διαδικασίες ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ. Και σήμερα τάχα ζητάνε την απόσυρση του νομοσχεδίου (που από χτες έγινε νόμος) γιατί η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων δε γίνεται μέσα από «διάλογο», όπως στον ΟΤΕ...

Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τις πρώην ΔΕΚΟ, η ψήφιση του οποίου ολοκληρώθηκε χτες στη Βουλή και το οποίο στόχο έχει την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης του δημόσιου τομέα και την κατάργηση της μονιμότητας και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, καταγγέλλουν οι καθηγητές της Κοζάνης, με ομόφωνο ψήφισμα που ενέκριναν στη Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ Κοζάνης. Οπως σημειώνεται στο ψήφισμα, «ο δημόσιος πλούτος και οι επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα ανήκουν στο λαό και πρέπει να λειτουργούν προς όφελός του. Γι' αυτό απαιτούν οι δημόσιες επιχειρήσεις να παραμείνουν 100% στο δημόσιο και να υπηρετούν το λαϊκό συμφέρον». Επίσης, εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στους εργαζόμενους που υπερασπίζονται τα παραπάνω αιτήματα, αλλά και στους νέους εργαζομένους που κυρίως θα πληγούν από τα νέα αυτά αντιλαϊκά μέτρα.

«Αν δεν ήταν το ΠΑΜΕ, δε θα έπαιρνε κανείς χαμπάρι για την απεργία». Η διαπίστωση αυτή είναι γενικής αποδοχής στη Θεσσαλία, καθώς όλοι αναγνωρίζουν ότι η επιτυχία της προχτεσινής απεργίας στην περιοχή οφείλεται στο ΠΑΜΕ. Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό ότι η εφημερίδα της Λάρισας «Ελευθερία» κυκλοφόρησε με τίτλο «Επίδειξη ισχύος από το ΠΑΜΕ».

Βεβαίως, αυτό που κινητοποίησε, εν πρώτοις, τους εργαζόμενους είναι η οξύτητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, εξαιτίας της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται και ο φόβος πως, αν δεν αντιδράσουν τώρα, αύριο θα είναι χειρότερα, αλλά ήταν και η παρέμβαση του ΠΑΜΕ που έδωσε μεγάλη ώθηση στην εργατική κινητοποίηση.

Οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις «τα 'δωσαν όλα» για την ενημέρωση των εργαζομένων, «οργώνοντας», καθημερινά, τα εργοστάσια και τους άλλους χώρους δουλιάς και για την καλή προετοιμασία της κινητοποίησης.

Και κατάφεραν να πετύχουν το διπλό στόχο που είχαν θέσει: Πρώτον, να είναι μαζική η συμμετοχή στην απεργία και, δεύτερον, να είναι μαζικές και δυναμικές οι απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, ώστε ν' αναδειχτεί το ταξικό περιεχόμενο και η προοπτική του αγώνα της εργατικής τάξης.

Ετσι, σε πολλά μεγάλα και μικρότερα εργοστάσια κι άλλες επιχειρήσεις της Λάρισας και του Βόλου η απεργιακή συμμετοχή ήταν καθολική, μεγάλα, σχετικά, ποσοστά είχαμε και στις πρώην ΔΕΚΟ, όπως και στους δήμους και σε άλλες υπηρεσίες, ενώ πετυχημένες ήταν οι απεργιακές συγκεντρώσεις κι είναι χαρακτηριστικό ότι στην κεντρική πλατεία της Λάρισας παραβρέθηκαν πάνω από 1.000 εργαζόμενοι.

Από την άλλη, φάνηκε καθαρά ότι η δυναμική κι αποτελεσματική παρέμβαση των δυνάμεων του ταξικού συνδικαλισμού στην περιοχή, δημιουργεί ιδιαίτερο πρόβλημα στις δυνάμεις του συμβιβασμένου συνδικαλισμού, που δεν μπορούν, πλέον, όχι μόνο να επηρεάσουν όσους εργαζόμενους επηρέαζαν, αλλά ούτε καν να διασφαλίσουν μια στοιχειώδη αγωνιστική παρουσία για να κρατήσουν τα προσχήματα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τοπικοί εκπρόσωποι των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, δεν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν ούτε μια συγκέντρωση - στη Λάρισα που το επιχείρησαν μαζεύτηκαν καμιά δεκαπενταριά, που επισκέφτηκαν το νομάρχη και αποχώρησαν ησύχως - ενώ δεν μπόρεσαν ν' ανταποκριθούν ούτε στην έκκληση για βοήθεια που τους απηύθυναν οι «πάτρωνές» τους, καθώς σ' όλη τη Θεσσαλία βρήκαν μόνο καμιά πενηνταριά άτομα που τα μετέφεραν, με ναυλωμένα λεωφορεία, στην Αθήνα, για να ενισχύσουν τη «σύναξη των συμβιβασμένων», που έστησαν εκεί, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ.

Ιδού και μερικά συγκριτικά στοιχεία, ανά νομό, που επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές:

• Στη Λάρισα, εκτός από τους 15 «λεβέντες» που πήραν μέρος στην ξεχωριστή «συγκέντρωση» που αποφάσισαν να διοργανώσουν, μέσω του Νομαρχιακού Τμήματος της ΑΔΕΔΥ, την παραμονή της απεργίας, κανένας άλλος δεν τους ακολούθησε κι έτσι αναγκάστηκαν να μη ναυλώσουν λεωφορεία για την Αθήνα.
• Στο Βόλο η συμβιβασμένη ηγεσία του τοπικού Εργατικού Κέντρου, δε διοργάνωσε, τελικά, ξεχωριστή συγκέντρωση και, μετά πολλών κόπων και βασάνων, κατάφερε να βρει 35 «πρόθυμους», που τους «φόρτωσε» σε δυο λεωφορεία και τους έστειλε στην Αθήνα.
• Στην Καρδίτσα, η ηγεσία του Εργατικού Κέντρου «ψάρεψε» 20 «εθελοντές» και μ' ένα λεωφορείο, τους μετέφερε στην πρωτεύουσα.
• Στα Τρίκαλα, είχε ναυλωθεί ένα λεωφορείο, αλλά δεν αναχώρησε ποτέ, αφού μαζεύτηκαν μόνο 3 νοματαίοι, οι οποίοι, φαίνεται το μετάνιωσαν και «γύρισαν στο σπίτι».