ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Χαμένοι από χέρι...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Απλός αλλά ουσιαστικός και αποκαλυπτικός ο λογαριασμός που έκανε τις προάλλες στη Βουλή ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Γκατζής, τινάζει κυριολεκτικά στον αέρα τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης, για τα 20,1 δισ. ευρώ, που θα πάρει η χώρα μας από την ΕΕ για την επταετία 2007 - 2013 με το Δ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (ΚΠΣ).

Η ετήσια συμμετοχή της Ελλάδας στα έσοδα της ευρωένωσης ανέρχεται στο 1,27% του ελληνικού ΑΕΠ. Το ποσοστό αυτό, με τα 193 δισεκατομμύρια ευρώ που είναι φέτος το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν ανέρχεται περίπου στα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Επομένως, για επτά χρόνια, θα ανέλθει στα 17,5 δισ. ευρώ. Κι αν συνυπολογιστεί μια ελάχιστη ετήσια αύξηση του ΑΕΠ κατά 3% -οι κυβερνώντες μιλάνε για αρκετά μεγαλύτερη - τότε το συνολικό ποσό, που θα δώσει η χώρα μας στην ευρωένωση ξεπερνά τα 19 δισ. ευρώ, ενώ θα έχει δικαίωμα να πάρει 20,1 δισ. ευρώ. Δικαίωμα, το οποίο θα εξαρτηθεί από τον βαθμό απορρόφησης. Και μέχρι σήμερα, οι απορροφήσεις των σχετικών κονδυλίων φθάνουν στο 50%, 60%, 70% και στην καλύτερη περίπτωση στο 75%. Ολοφάνερο, λοιπόν, το συμπέρασμα: Χαμένη από χέρι είναι η Ελλάδα στο «πάρε - δώσε» με την ευρωένωση.

Οι μόνοι κερδισμένοι

Και να σκεφθείτε ότι όλα όσα αναφέρονται στο προηγούμενο σχόλιο αφορούν στην ποσοτική και μόνο πλευρά της όλης υπόθεσης. Γιατί, εκτός απ' αυτή, υπάρχει και η ποιοτική. Δηλαδή, ποιοι δίνουν τα δισεκ. ευρώ, που πηγαίνουν στα ταμεία της Ευρωένωσης και τι γίνονται, όπως και ποιοι τσεπώνουν αυτά, που παίρνει η χώρα μας από τις Βρυξέλλες.

Και σε ό,τι αφορά το πρώτο ερώτημα, δε χρειάζονται και πολλά λόγια. Ο λαός πληρώνει τη συμμετοχή της χώρας στον προϋπολογισμό της ΕΕ, αφού τα χρήματα αυτά αποτελούν μέρος της έμμεσης φορολογίας. Σε ό,τι αφορά στο δεύτερο, αρκεί να σημειώσουμε δυο πράγματα: Πρώτον, ότι η αξιοποίηση των κονδυλίων προϋποθέτει την έγκριση των Βρυξελλών και δεύτερον την προχτεσινή δήλωση του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφη. Σύμφωνα με την τελευταία, τα χρήματα του Δ' ΚΠΣ θα χρησιμοποιηθούν κυρίως για την ενίσχυση της παρουσίας των κεφαλαιοκρατών στα Βαλκάνια και την προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων και των γενικότερων στόχων της διαβόητης στρατηγικής της Λισαβόνας.

Με δυο λόγια, επομένως, ο λαός πληρώνει και οι κεφαλαιοκράτες ωφελούνται και, μάλιστα, πολύμορφα. Και με την παροχή «ζεστού» χρήματος (επιδοτήσεις, κίνητρα, κλπ.), και με την προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής και των αντεργατικών μέτρων...

Μοχλός ενσωμάτωσης και καταλήστευσης

Σκόπιμο είναι, επίσης, να σημειωθούν ορισμένες ακόμη πλευρές, σχετικά με τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης (ΚΠΣ), που έχουν τη δική τους σημασία. Εχοντας οι Βρυξέλλες το δικαίωμα της έγκρισης των όποιων προγραμμάτων, έχουν ουσιαστικά τη δυνατότητα του προσανατολισμού και ελέγχου των σχετικών οικονομικών δραστηριοτήτων. Κι όχι μόνον όσων αντιστοιχούν στο ύψος του εκάστοτε ΚΠΣ, αλλά και των καθόλου ευκαταφρόνητων κονδυλίων από τους κρατικούς προϋπολογισμούς, που αποτελούν προϋπόθεση για την εκταμίευση των ευρωενωσιακών κονδυλίων. Με δυο λόγια, η διαβόητη «βοήθεια» της ΕΕ αποτελεί στην πραγματικότητα το μοχλό, για τον εντεινόμενο συνεχώς εγκλωβισμό και ενσωμάτωση της ελληνικής οικονομίας και της χώρας συνολικά στην ευρωένωση και, ταυτόχρονα, για την καταλήστευση του παραγόμενου πλούτου από τους ντόπιους και ξένους κεφαλαιοκράτες.

Τέλος, ας σκεφτεί ο καθένας, γιατί οι κάθε λογής οπαδοί του «λιγότερου κράτους», από την κυβέρνηση μέχρι και τον ΣΕΒ, πανηγυρίζουν τις μέρες αυτές, για το ύψος του Δ' ΚΠΣ. Πανηγυρίζουν, δηλαδή, επειδή το κράτος θα διαχειριστεί το τεράστιο ποσό των 20,5 δισ. ευρώ, χώρια τα δισ. της υποχρεωτικής εθνικής συμμετοχής. Προφανώς, δεν πανηγυρίζουν τυχαία...

Πολιτικές που παράγουν απαισιοδοξία

Αυξημένο εμφανίζεται, σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές, το ποσοστό των Ελλήνων που πιστεύει ότι το νέο έτος θα είναι χειρότερο και όχι καλύτερο απ' αυτό που πέρασε, ενώ η Ελλάδα καταλαμβάνει τη θέση τής πλέον απαισιόδοξης χώρας του κόσμου. Αυτά είναι τα βασικά ευρήματα της παγκόσμιας έρευνας, για τις «προσδοκίες» των πολιτών το 2006, που διενεργήθηκε από την TNS ICAP και την «Gallup International» σε 62 χώρες του πλανήτη.

Και δεν είναι αβάσιμες, βέβαια, οι απαισιόδοξες προσδοκίες των Ελλήνων. Αλλωστε, το «κάθε φέτος και χειρότερα» έχει στρογγυλοκαθίσει για τα καλά, εδώ και χρόνια, στα λαϊκά νοικοκυριά. Μόνο που τα ευρήματα της παραπάνω έρευνας έχουν τις αιτίες τους και αποκαλύπτουν με το δικό τους τρόπο τα «επιτεύγματα» των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Είναι ολοφάνερο, πως η εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων και πολιτικών, που συναποφασίζονται στις Βρυξέλλες και υπηρετούν το ίδιο καλά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, παράγουν όλο και μεγαλύτερη απαισιοδοξία για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα.

Στόχος οι λαοί

Τα λαϊκά κινήματα στο σύνολό τους και πολύ περισσότερο όσα εκφράζουν έναν κάποιο ριζοσπαστισμό, εμφανή στον προσανατολισμό της δράσης τους και στο διεκδικητικό τους πλαίσιο, βρίσκονται από καιρό «κλειδωμένα» στο στόχαστρο της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Ενας πραγματικός καταιγισμός μέτρων λαμβάνονται για τον παροπλισμό τους, με το προσφιλές στους ιμπεριαλιστές πρόσχημα της αντιμετώπισης της «τρομοκρατικής» απειλής. Με μια κάπως πιο διασταλτική ερμηνεία της έννοιας «τρομοκρατία», εύκολα μπορεί να αποδοθεί σαν τέτοια κάθε μορφή πάλης που διεκδικεί τα δίκια του λαού, ιδιαίτερα δε κάθε μορφή πάλης που δύναται να θίξει τον καπιταλισμό και τα στηρίγματά του.

Το χτεσινό πρωτοσέλιδο θέμα του «Ριζοσπάστη» ήταν πράγματι αποκαλυπτικό. Η κυβέρνηση Σημίτη στις 29 Μάη του 2000 υπογράφοντας τη συμφωνία για την «αμοιβαία δικαστική συνδρομή επί ποινικών υποθέσεων μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ» παραχώρησε τη δυνατότητα στις ξένες μυστικές υπηρεσίες να δρουν ανεξέλεγκτα στο ελληνικό έδαφος και να πραγματοποιούν ακόμα και χωρίς προηγούμενη συνεννόηση έρευνες υπό «απόρρητη ή πλαστή ταυτότητα». Σημειώνουμε το προφανές, η συμφωνία αυτή υπογράφτηκε πριν το χτύπημα στη Νέα Υόρκη το 2001, το οποίο έδωσε το τέλειο άλλοθι στα ιμπεριαλιστικά κέντρα για την εξαπόλυση μιας άνευ προηγουμένου επίθεσης στα λαϊκά δημοκρατικά δικαιώματα!

Αναρωτιέται κανείς, βάσει ποιας ανάγκης υπογράφτηκε αυτή η συμφωνία και πολλές άλλες ακόμη, αν όχι της ανάγκης για χτύπημα των λαϊκών κινημάτων προληπτικά, με δεδομένη την όξυνση των αντιθέσεων του καπιταλισμού που αποτελεί παράγοντα υπονόμευσής του, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της κοινωνικοπολιτικής πάλης ενάντιά του. Επιδιώκει να προλάβει την πάλη των λαϊκών κινημάτων πριν αυτά γιγαντωθούν για την αντιμετώπιση της αντιλαϊκής πολιτικής, που όσοι την ασκούν και όσοι δέχονται τις ευεργετικές της επιδράσεις, το μεγάλο κεφάλαιο δηλαδή, γνωρίζουν πως θα σκληρύνει περισσότερο για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Αυτή η συμφωνία βέβαια είναι μια σταγόνα σε έναν ωκεανό μέτρων με την ίδια πάντα στόχευση. Μέτρα όπως το γιγαντιαίων διαστάσεων φακέλωμα των επικοινωνιών των Ευρωπαίων πολιτών που πήρε πρόσφατα η ΕΕ, η πρωτοφανής επέκταση των κατασταλτικών μηχανισμών, η παρακολούθηση κάθε πτυχής της ζωής και της δραστηριότητας των εργαζομένων. Ακόμα ακόμα και αυτό το αντικομμουνιστικό μνημόνιο που οδεύει προς ψήφιση στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Στις γραμμές του ανιχνεύει κανείς με ευκολία την πρόθεση ποινικοποίησης της αγωνιστικής λαϊκής δράσης, ενώ ρητά χαρακτηρίζεται απειλή η νοσταλγία για το σοσιαλισμό που παρατηρείται....

Είναι λοιπόν σαφές πως στόχος είναι οι λαοί και τα κινήματά τους, που δεν πρέπει να βρουν τη διέξοδο από τη σημερινή βαρβαρότητα. Ας μην επιτρέψουμε να το πετύχουν. Ας μην επιτρέψουμε να μας τρομοκρατήσουν. Να τους τρομοκρατήσουμε εμείς. Με ισχυρό μέτωπο λαϊκό και ακατάπαυστη πάλη αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή, οργανώνοντας την αντεπίθεση ως την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.