Με μια πρωτοφανή αντεργατική απόφαση το Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου μείωσε το οικογενειακό επίδομα των εργαζομένων στα ΚΤΕΛ. Οι απασχολούμενοι στα ΚΤΕΛ - διά της δικαστικής οδού - διεκδίκησαν επέκταση του οικογενειακού επιδόματος, ζητώντας να ισχύσει και για τα άγαμα αγόρια ό,τι ισχύει για τα άγαμα κορίτσια.

Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία οι εργαζόμενοι στα ΚΤΕΛ δικαιούνται οικογενειακό επίδομα για τα άγαμα αγόρια μέχρι τα 18 χρόνια ή μέχρι το 25ο έτος εφόσον σπουδάσουν, ενώ για τα κορίτσια όσο χρόνο παραμένουν άγαμα.

Ο Αρειος Πάγος με μια «ταχυδακτυλουργική» απόφαση και ερμηνεύοντας ανάποδα τη νομοθετική διάταξη του Συντάγματος περί ισότητας, έκρινε ότι αντί να εφαρμοστεί η ευνοϊκή διάταξη και στα άγαμα αγόρια, υιοθέτησε τη δυσμενή εκδοχή των αγοριών και στα άγαμα κορίτσια, με αποτέλεσμα να μειωθούν οι αποδοχές των απασχολούμενων στα ΚΤΕΛ.

Τελικά, οι εργαζόμενοι «πήγαν στη Δικαιοσύνη για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι»...

Δέκα ολόκληρες σελίδες περιλαμβάνει το πόρισμα της Ενορκης Διοικητικής Εξέτασης για το σκορπιό που βρέθηκε στο χειρουργείο του «Βενιζέλειου» Νοσοκομείου Κρήτης. Σε μια - επίσης ολόκληρη - σελίδα είναι τα συμπεράσματα της ΕΔΕ, όπου μεταξύ των άλλων αναφέρεται: (Ο σκορπιός) «δε διαβιούσε στο χώρο του χειρουργείου, αλλά μεταφέρθηκε μαζί με αναλώσιμο υλικό στο χειρουργείο από κάποια αποθήκη» και ότι «δε διαπιστώθηκε για το εν λόγω γεγονός κανενός είδους ευθύνη».

Και για όλα αυτά τα σχεδόν αυτονόητα πράγματα χρειαζόταν ΕΔΕ και όλα τα συναφή τρεξίματα; Ουαί και αλίμονο δηλαδή.

Οσα τραγελαφικά είδαν το φως της δημοσιότητας με αφορμή τον εντοπισμό του σκορπιού στα χειρουργεία θυμίζουν στη στήλη την ιστορία με τη σβουνιά στο μαδέρι στο υπόγειο κάποιου παλιού σπιτιού.

Παλιά ένας πατέρας έστειλε - με πολλές στερήσεις - το γιο του να σπουδάσει. Μετά από χρόνια ο γιος του γύρισε και δήλωσε στον πατέρα ότι μετά από τόσες σπουδές μπορούσε να λύσει οποιοδήποτε πρόβλημα. Τότε, ο πατέρας του τον κάλεσε στο κατώι και δείχνοντας μια σβουνιά πάνω στο μαδέρι που στήριζε το πάτωμα τον ρώτησε: «Θέλω να βρεις πώς κατάφερε το βόδι και έχεσε εκεί ψηλά;». Ο γιος άνοιξε τα συγγράμματα, επισκέφτηκε ξανά τις σχολές όπου φοίτησε, αλλά γύρισε απογοητευμένος. «Δε βρήκα λύση για αυτό το πρόβλημα». Πικραμένος ο πατέρας του είπε: «Κρίμα τις στερήσεις που έκανα για να σπουδάσεις».

-- Και γιατί, ξέρεις εσύ τη λύση; απόρησε ο σπουδαγμένος γιος.

Ο γέρος ξαμόλησε μια βλαστήμια λέγοντας: «Οταν το μαδέρι ήταν στο χώμα πέρασε ένα βόδι και το έχεσε. Ο ξυλουργός βαρέθηκε να ξύσει τη σβουνιά και κάρφωσε το μαδέρι, όπως ήταν»!

-- Εγώ δεν έχω κανενός είδους ευθύνη, γιατί στα βιβλία που διάβασα δε βρήκα τέτοιο πρόβλημα, ούτε και τη λύση του, δικαιολογήθηκε ο γιος...