* Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αντιστασιακών Οργανώσεων (ΠΟΑΟ) αφιερώνει το 2006 στα εξήντα χρόνια από τη δημιουργία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και ο Σύλλογος Απογόνων και Φίλων του ΔΣΕ Περιστερίου κυκλοφορεί ένα θαυμάσιο Ημερολόγιο, πολύτιμη προσφορά στην Επέτειο και στη νεολαία της πατρίδας μας. Μαζί με φωτογραφίες και στοιχεία για τις αμαζόνες, αντάρτισσες του ΔΣΕ, βρίσκουμε στοιχεία όχι μόνο στατιστικά, αλλά και στοιχεία για τις αιτίες που οδήγησαν στον εμφύλιο πόλεμο, πληροφορίες για την πορεία του, μαθαίνουμε για τους άγνωστους λαϊκούς ήρωες και ηρωίδες...

Μια εποχή της νεότερης ιστορίας μας που προσπάθησαν επιμελώς να τη «θάψουν» ώστε να μη φτάσει ποτέ στη νέα γενιά ο απόηχός της...

Στα μάτια μας, μια φωτογραφία νεαρής γυναίκας πάνω στο άλογο με τα μαλλιά της να ανεμίζουν... Θα βρούμε το ημερολόγιο στη «Σύγχρονη Εποχή» και στο Συνδικάτο Οικοδόμων.

* Για το βιβλίο του Γιώργη Μωραΐτη «Ο γερο Τζιμ - η βίβλος ενός Αγίου» (εκδόσεις Καστανιώτη) έχει ήδη γράψει ο «Ρ». Εμείς να επισημάνουμε την εντύπωση που μας έκαναν οι ηρωίδες του μυθιστορήματος, που βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία: Οχι μόνο οι καπετάνισσες και οι αντάρτισσες όπως η Θύελλα, η Κούλα Ντάνου, η Μαρία από το Μαρτίνο, αλλά και η Ντοριά με την εκρηκτική ιδιοσυγκρασία - μια δυναμική, χειροδύναμη αγρότισσα που ήξερε να ξεσηκώνει τις γυναίκες του χωριού. Επικεφαλής των γυναικών θα περικυκλώσει τη χωροφυλακή και όλες μαζί θα απελευθερώσουν τον Τζιμ. Θα ξεσηκώσει ακόμα τις συγχωριανές της απαγορεύοντας τη χαρτοπαιξία των αντρών και κάνοντας κατάληψη στο καφενείο. Γραμμένο με χιούμορ το βιβλίο, παρά το οδυνηρό θέμα του, ζωγραφίζει με τρόπο απολαυστικό τις γυναικείες μορφές του λαού μας, τις αφανείς και πρωτοπόρες...

* «Η θειά μου η Κυριακού στον παλιό εκείνο τον καιρό» (Εκδόσεις Αιγαίας) του Αδαμάντιου Λεμού. Η πραγματική ιστορία μιας απλής γυναίκας του λαού, καταπιεσμένης αγρότισσας, που διηγείται με συναρπαστικό τρόπο ο γνωστός ηθοποιός, σκηνοθέτης, από τους πρωτοπόρους του ελληνικού θεάτρου, Αδαμάντιος Λεμός. Η πρωταγωνίστριά του, μια από τις αφανείς πρωτοπόρες της γυναικείας απελευθέρωσης. Η ιστορία αρχίζει γύρω στα 1920 και παρακολουθεί την πορεία μιας δυναμικής, ασυμβίβαστης γυναίκας, που παρά την αρχική αγραμματοσύνη της, τολμά να πάει κόντρα στο κατεστημένο του άμεσου και ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος.

Μαχητική, χειμαρρώδης, με εκρηκτική ιδιοσυγκρασία, κατορθώνει με την εξυπνάδα, την πρωτοβουλία και το θάρρος της να ξεπεράσει το «μάντρωμα» που επεφύλασσε η κοινωνία της εποχής στις γυναίκες, να επιβιώσει - στηριγμένη στα δικά της πόδια - και ακόμα να διακριθεί, προσφέροντας στα κοινά: Μια πρώιμη μαχήτρια του γυναικείου κινήματος.

* «Ο Π. όπως Περιοδικός Τύπος ή Λόγος περιοδικός». Ο δημοσιογράφος Τάκης Ψαράκης εγκαινιάζει με το μικρό αυτό, όσο και πρωτότυπο πόνημά του τη μικρή βιβλιοθήκη της Ενωσης Συντακτών Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου, που ήταν και δική του ιδέα. Ενα μικρό βιβλίο που προϊδεάζει για το εύρος και την ποικιλία της μελλοντικής θεματογραφίας. Πολύτιμη συμβολή στην ιστορία του περιοδικού Τύπου, με κοινωνικές αναφορές, περιλαμβάνει ανάμεσα σε άλλα, στοιχεία για το πρώτο ελληνικό γυναικείο περιοδικό που ονομαζόταν «Πηνελόπη, η φιλόκαλος οικοδέσποινα» (1873), πληροφορίες για το γυναικείο περιοδικό «Πάνθεον», που τα χρόνια της μεγάλης κυκλοφορίας του συνδέθηκαν με την έξαρση του γυναικείου κινήματος στη δεκαετία του '80 αλλά και αναφορές σε οικογενειακά φιλολογικά περιοδικά, περιοδικά πολιτιστικά, φυσιολατρικά, φοιτητικά (όπως η περίφημη «Πανσπουδαστική»), περιοδικά της Ομογένειας, σατυρικά, λογοτεχνικά.

* «Ο ανυπότακτος» του δημοσιογράφου Γιάννη Πλαχούρη (εκδόσεις Ζαχαρόπουλος). Ενα βιβλίο για το πάθος της εξουσίας και του κέρδους αλλά και για τη φθορά που δημιουργείται στις ανθρώπινες και οικογενειακές σχέσεις από το διαρκές κυνηγητό της αυτοεπιβεβαίωσης. Ο ήρωάς του είναι διχασμένος: αν και ενσωματωμένος στο σύστημα, δεν έπαψε να έχει ευαισθησίες που τον οδηγούν σε μια περιπετειώδη έρευνα, που θα του κοστίσει υπόληψη και όλα σχεδόν τα κεκτημένα - χρήμα και καριέρα. Δημοσιογράφος ο πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος, συναναστρέφεται κομπιναδόρους και συμμετέχει σε διαπλοκές, στημένα ρεπορτάζ, γκρίζα διαφήμιση - αλλά δεν έχει αφομοιωθεί πλήρως και στο τέλος αντιδρά. Ομως το σύστημα χτυπά με τρόπο ανελέητο τους ανυπόταχτους με στόχο να τους συντρίψει!

* «Η νήσος Ζάκυνθος» - εντυπώσεις και εμπειρίες του Βερνάρδου Σμιτ (έκδοση του Μουσείου Σολωμού και επιφανών Ζακυνθίων). Μετάφραση Σπύρος Κάπαρης - Πλανύτερος: Γραμμένο από ένα διακεκριμένο Γερμανό επιστήμονα του 19ου αιώνα, τον καθηγητή Πανεπιστημίου Βερνάρδο Σμιτ που είχε ζήσει στα πρώτα νεανικά του χρόνια στη Ζάκυνθο και δεν περιορίστηκε στην έρευνα αλλά είχε και προσωπικά βιώματα από το «Φιόρο του Λεβάντε». Αρκετά αποσπάσματα του βιβλίου αφορούν τις Ζακυνθινές της εποχής του κι όχι μόνο την καλλονή τους! Αναφέρεται στις ταξικές διαφορές ανάμεσα στις γυναίκες, στον αναλφαβητισμό, στην αγραμματοσύνη ακόμα και των πλουσίων, στην καταπίεσή τους, στο κλείσιμό τους σε σιδερόφραχτα παράθυρα - τις τζελουτζιές - στις μαντίλες που έκρυβαν το πρόσωπό τους, στην προίκα που απαιτούσε ο γαμπρός, στις μάσκαρες που έδιναν για ελάχιστες μέρες τη δυνατότητα στις στερημένες γυναίκες να βγουν με μάσκα και να χαρούν τη ζωή στους δρόμους. Ενα ελκυστικό βιβλίο με μεγάλο κοινωνιολογικό ενδιαφέρον που αναφέρεται σε πλήθος θέματα: Από την πολιτική και κοινωνική ζωή μέχρι τα τοπία του πανέμορφου νησιού και τη ζωή των αγροτών...

* Επιτραπέζιο ημερολόγιο του Λυκείου Ελληνίδων, αφιερωμένο στο ακριτικό Πωγώνι του Νομού Ιωαννίνων και στη γυναικεία φορεσιά του με τον χαρακτηριστικό κεφαλόδεσμο. Η περιοχή Πωγωνίου, με σαράντα (40) χωριά, εκατοντάδες σπίτια και μόλις πέντε χιλιάδες κατοίκους - από τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές της Ελλάδας, που όσο πάει και ερημώνει. Την παράδοση του τόπου παρακολουθούμε μέσα από θαυμάσιες φωτογραφίες που δείχνουν μήνα μήνα τις λεπτομέρειες της στολής των γυναικών και πώς τη φοράνε - μέχρι και πώς δένουν τον κεφαλόδεσμο ή χορεύουν μ' αυτήν.