Αντιπαρερχόμενος κανείς την προέλευση της πρότασης, οφείλει να παρατηρήσει ότι η Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης δε θα έπρεπε καν να περιλάβει στη θεματολογία και στη σκέψη της ένα τέτοιο μνημόνιο. Η συζήτηση, η έγκριση και η προώθησή του, αποδεικνύει δυστυχώς ανάγλυφα ποια είναι η κρατούσα νοοτροπία και πολιτική αντίληψη στα όργανα αυτά, τα οποία καθορίζουν τις τύχες του εργαζόμενου λαού της Ευρώπης.

Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλα τα πεδία, στην απασχόληση, στην Παιδεία, στην κοινωνική μέριμνα, στις ελευθερίες και στον πολιτισμό η ζωή μας γίνεται συνεχώς χειρότερη, ακριβώς επειδή ρυθμίζεται από αυτές τις πολιτικές της "νέας τάξης πραγμάτων" και τις σχετικές αποφάσεις. Είναι πια καιρός οι λαοί να αντιδράσουν ενεργά στις απρόκλητες επιθέσεις σε βάρος τους, που αμφισβητούν την αυτοτελή υπόσταση των πολιτών και επιδιώκουν να τους υποδουλώσουν εξαφανίζοντας κάθε μορφή οργάνωσης και πάλης για τη διεκδίκηση των απαράγραπτων δικαιωμάτων τους. Η αναδρομή στην πρόσφατη αλλά και στην παλιότερη ιστορία το δείχνει καθαρά, ότι στις μαύρες εποχές η ανθρωπότητα συνέχισε το δρόμο της χάρις σε εκείνους που στάθηκαν όρθιοι και συχνά με την προσωπική τους θυσία, εμπόδισαν την πορεία των βαρβάρων. Είναι πια καιρός να αντισταθούν οι λαοί γιατί δεν έχουν άλλο δρόμο».

Avaton

Ελπίζω πως, τελικά, το Συμβούλιο της Ευρώπης - παρόλο που τα τελευταία χρόνια έχει αποκλίνει σοβαρά από τον αρχικό ανθρωπιστικό προσανατολισμό του και έχει τεθεί στην υπηρεσία της διεθνούς οικονομικής και πολιτικής εξουσίας για την εδραίωση της κυριαρχίας της με τα μέσα της ποινικής καταστολής - θα σεβαστεί την παλιότερη ιστορία του και τον αρχικό του προορισμό και δε θα προχωρήσει στην ψήφιση αυτών των κειμένων.

α) Με τα σχέδια απόφασης και σύστασης επιχειρείται το ξαναγράψιμο της Ιστορίας των μέσων του περασμένου αιώνα, με την ανιστόρητη εξίσωση του Ναζισμού και του Κομμουνισμού στο πεδίο διάπραξης εγκλημάτων από τις αντίστοιχες εξουσίες και παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επιδιώκεται να παραπεμφθούν σε δίκη όσοι ζουν από τους κομμουνιστές «πρωτεργάτες» αυτών των εγκλημάτων όπως έγινε με τους ναζί εγκληματίες πολέμου. Επιδιώκεται, έτσι, να «διορθωθεί» η «πενιχρή δημόσια συνείδηση» αναφορικά με τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα και να «ενημερωθούν» σχετικά οι νέες γενιές με την επαναδιατύπωση της ευρωπαϊκής ιστορίας και την αναθεώρηση των σχολικών βιβλίων.

Οι συντάκτες των κειμένων παραβλέπουν το γεγονός ότι τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του ναζισμού και του φασισμού εξαπέλυσαν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εισβάλλοντας σε ξένες χώρες και εξοντώνοντας μειονοτικούς πληθυσμούς ξένων χωρών, όπως Εβραίους και Τσιγγάνους και όχι τα κομμουνιστικά ολοκληρωτικά καθεστώτα, τα οποία αμύνθηκαν κατά της φασιστικής θηριωδίας και οδήγησαν με την αποφασιστική συμβολή τους στην αναχαίτιση και την τελική συντριβή της.

β) Σε αντίθεση με την υποκριτική διακήρυξη των συντακτών των κειμένων ότι «η καθαρή θέση της διεθνούς κοινότητας θα ανοίξει το δρόμο για την παραπέρα συμφιλίωση», η τυχόν υιοθέτησή τους από την Ολομέλεια της ΚΣ του Συμβουλίου της Ευρώπης θα οδηγούσε στη δημιουργία επικίνδυνων διχαστικών καταστάσεων και σε «κυνήγι μαγισσών». Διότι η συμφιλίωση έχει ήδη επιτευχθεί στον ευρωπαϊκό χώρο με τη συμβολή όλων των πολιτικών δυνάμεων (όπως στην Ελλάδα) και οι πληγές έχουν κλείσει. Οπου υπάρχουν ακόμη τυχόν εκκρεμότητες, αυτό αποτελεί εσωτερική νομική και πολιτική υπόθεση των επιμέρους ευρωπαϊκών κρατών και δεν έχει κανένα λόγο επέμβασης το Συμβούλιο της Ευρώπης, διεθνοποιώντας το θέμα.

γ) Ολη αυτή η ιστορία νεκρανάστασης της αντικομμουνιστικής υστερίας λειτουργεί, βέβαια, στις μέρες μας εντελώς αποπροσανατολιστικά. Το Συμβούλιο της Ευρώπης θα είχε πολύ έργο να κάνει, αν ασχολούνταν με τα εγκλήματα των ισχυρών της σημερινής τάξης πραγμάτων και του παγκόσμιου ολοκληρωτισμού αντί να ανασκάπτει την Ιστορία. Και να στρέψει την προσοχή του, όπως έκανε τον προηγούμενο αιώνα, στις σημερινές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που γίνονται με το πρόσχημα της τρομοκρατίας από δημοκρατικές (υποτίθεται) κυβερνήσεις.

δ) Τέλος, η τυχόν ψήφιση των κειμένων της Πολιτικής Επιτροπής από την Ολομέλεια της ΚΣ του Συμβουλίου της Ευρώπης θα αποδυνάμωνε την αντίσταση στην προϊούσα κατάλυση του κοινωνικού κράτους στην ευρωπαϊκή ήπειρο και στην υιοθέτηση μιας άκρατης νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αφού η αντίσταση σ' αυτά προέρχεται κατά κανόνα από τα κόμματα της αριστεράς, των οποίων, όμως, ο λόγος και η πράξη θα τεθούν υπό συστηματικό διωγμό στο όνομα της «εκκαθάρισης των υπολειμμάτων του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού».

Στο υπόμνημα διαμαρτυρίας αναφέρουν:

«Οι υπογράφοντες αυτό το υπόμνημα θεωρούμε καθήκον μας, ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και ως άνθρωποι, να καταδικάσουμε την απόπειρα παραχάραξης της ιστορίας και διωγμού της κομμουνιστικής ιδεολογίας που επιχειρείται από το ψήφισμα Lindbland το οποίο θα συζητηθεί στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης στις 24 Ιανουαρίου.

Ανεξάρτητα από την τοποθέτηση που έχει ο καθένας από εμάς απέναντι στην κομμουνιστική ιδεολογία, θεωρούμε πρόκληση πρώτου μεγέθους την προσπάθεια εγκληματοποίησης του κομμουνισμού και εξομοίωσής του με το ναζισμό. Τη θεωρούμε πρώτα από όλα προσβολή στη μνήμη των εκατομμυρίων κομμουνιστών που θυσίασαν τη ζωή τους στον αντιφασιστικό αγώνα, στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη, 60 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου.

Η αντικομμουνιστική υστερία δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές και τους αριστερούς. Στρώνει το δρόμο για κυνήγι μαγισσών, για κλιμάκωση της επίθεσης κατά των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, κατά των συλλογικών και ατομικών δημοκρατικών δικαιωμάτων, κατά του δικαιώματος των λαών να αποφασίζουν την τύχη τους. Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι αντικομμουνιστικοί νόμοι και διώξεις επεκτάθηκαν σύντομα ενάντια σε όλους τους δημοκράτες και τους πατριώτες, προετοίμασαν το έδαφος για το φασισμό και τον πόλεμο. Ανάλογες επιδιώξεις φαίνεται ότι υπάρχουν και σήμερα.

1. Αλμπάνης Τ.

2. Αλυσσανδράκης Κ.

3. Γεωργάτος Σ.

4. Δραίνας Κ.

5. Τζων Καλέφ Εζρά

6. Καμπανός Θ.

7. Καψωμένος Ε.

8. Κοντομηνάς Μ.

9. Κοσμίδης Κ.

10. Κουφογιώργος Θ.

11. Λουκάς Σ.

12. Μαρμαρίδης Ν.

13. Μαυρογιώργος Γ.

14. Μαυρομάτης Ι.

15. Μπαικούσης Χ.

16. Ντούγιας Σ.

17. Πάντης Γ.

18. Πομώνης Φ.

19. Σακαρέλλος Κ.

20. Σακαρέλλου Μ.

21. Τσαμάτος Π.

22. Φίλος Χ.

23. Χατζηαράπογλου Λ.

1. Βαϊμάκης Τ.

2. Βαρβούνης Γ.

3. Γαλάνης Σ.

4. Γάλαρης Δ.

5. Δεμερτζής Π.

6. Δημητρόπουλος Γ.

7. Ζωγράφος Κ.

8. Καλπακίδης Β.

9. Λαζαρίδης Ι.

10. Λέκκα Μ.

11. Μιχαϊλίδης Α.

12. Μπάκας Θ.

13. Νούτσος Δ.

14. Παπαμιχαήλ Ε.

15. Πηλίδης Γ.

16. Ρούσσης Ι.

17. Σκούλικα Σ.

18. Τσίκαρης Β.

19. Τσελέπης Α.

20. Τσουκάτος Δ.

21. Φράγκου Μ.

1. Αγγελίδης Χ.

2. Ακρίδα Δεμερτζή Κ.

3. Βιδάλης Θ.

4. Βλεσσίδης Α.

5. Γαρούφης Α.

6. Δεμερτζής Μ.

7. Ελεμές Ι.

8. Ζαρκάδης Α.

9. Κεχαγιάς Ν.

10. Κούκλης Π.

11. Κούκου Α.

12. Λαδογιάννη Γ.

13. Λουλούδη Μ.

14. Μερσινιάς Σ.

15. Μπασιούκας Κ.

16. Μπόκαρης Θ.

17. Οικονόμου Ε.

18. Πάνου Ε.

19. Παπαμαρκάκη Θ.

20. Πετράκης Δ.

21. Πλακατούρης Ι.

22. Πολίτου Α.

23. Ρηγανάκος Κ.

24. Σίσκος Μ.

25. Τζαβάρας Θ.

26. Φριλίγγος Σ.

1. Αφένδρα Α.

2. Βλάχος Κ.

3. Κουρματζή Ε.

4. Λουκατζίκου Λ.

5. Μαλανδρινός Γ.

6. Μπαλτζής Σ.

7. Νάνος Χ.

8. Παντή Μ.

9. Περισυνάκης Α.

10. Τζαβάρας Θ.

11. Τριανταφυλλόπουλος Η.

12. Χατζηδάκης Ι.