Associated Press

Η έκφρασή του θα μπορούσε να είναι η κραυγή των Αφρικανών, που για αιώνες υφίστανται την εκμετάλλευση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων

• Κάθε μέρα, υποστηρίζουν στοιχεία οργανώσεων του ΟΗΕ, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό πεθαίνουν 1.200 άτομα από πείνα, από το κοινό έγκλημα, από ελονοσία, διάρροια και άλλες εύκολα ιάσιμες ασθένειες.
• Σε τουλάχιστον 16.000.0000 υπολογίζονται οι Κογκολέζοι που βρίσκονται ήδη στα πρόθυρα λιμοκτονίας.
• Κάπου 14.000.000 άλλοι περιφέρονται σαν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, λόγω των συνεχιζόμενων (παρά την «ειρήνη») συγκρούσεων μεταξύ ένοπλων «ανταρτικών» ομάδων ή οργανωμένων συμμοριών. Περίπου 1.300.000 άλλοι είναι πρόσφυγες σε γειτονικές με τη ΛΔ Κονγκό χώρες.
• Το μέσο προσδόκιμο ζωής μειώθηκε την τελευταία δεκαετία κατά 11 χρόνια. Ετσι, ο μέσος Κογκολέζος πολίτης πεθαίνει πριν τα 44ά του γενέθλια (ενώ το 1995 ο μέσος όρος ζωής ήταν τα 56 χρόνια).

Πού υποτίθεται πως πήγαν τα 2 δισ. δολάρια; Μόνον το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα του ΟΗΕ (UNDP) υποτίθεται πως έδωσε από το 2003 έως σήμερα 48 εκατ. δολάρια για την αγορά ρουχισμού και εξοπλισμού σε επικοινωνιακά και μεταφορικά μέσα στην, υπό διαρκή «ανασχηματισμό», κογκολέζικη αστυνομία. Και ας μην έχουν οι περισσότεροι από τους Κογκολέζους αστυνομικούς (όσοι από αυτούς υπάρχουν κυρίως στην πρωτεύουσα Κινσάσα) ούτε ...ποδήλατο για να φθάσουν εγκαίρως στον τόπο του εγκλήματος...

Πού, επομένως, πήγε η βοήθεια της «διεθνούς κοινότητας»; Σε διεφθαρμένους Κογκολέζους αξιωματούχους της μεταβατικής κυβέρνησης του προσωρινού Προέδρου Τζόζεφ Καμπίλα; Σε ποικίλες «δραστήριες» πολυπλόκαμες «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» και ιδρύματα «μελετών»; Να χάθηκαν στη χοάνη κακοδιαχείρισης οργανώσεων και της αποστολής κυανοκράνων του ΟΗΕ (UNMIC); `Η χάθηκαν στο βωμό της έντονης αντιπαράθεσης οργανισμών του ΟΗΕ με θεσμικά όργανα του διεθνούς μεγάλου κεφαλαίου, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα; Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Ομως, το χειρότερο είναι πως κανείς δεν αναρωτιέται για τον πακτωλό δολαρίων, που υποτίθεται πως προορίζονταν για την επούλωση των μεταπολεμικών πληγών του κογκολέζικου λαού. Το πιο «ενδιαφέρον», δε, είναι πως αυτοί που εθελοτυφλούν μπροστά στο σκάνδαλο (ΟΗΕ, ΕΕ, Παγκόσμια Τράπεζα κλπ.) είναι έτοιμοι να συγκεντρώσουν ένα ακόμη μεγάλο κονδύλι, υποτίθεται και πάλι, για «την ευημερία» του κογκολέζικου λαού...

Αυτό τουλάχιστον φάνηκε την περασμένη Δευτέρα, στις Βρυξέλλες, όπου η κυβέρνηση του Βελγίου (που είχε στο παρελθόν επί μονάρχη Λεοπόλδου Β` μετατρέψει τη χώρα σε αποικία της) φιλοξένησε συνδιάσκεψη αξιωματούχων από την ΕΕ και τον ΟΗΕ με στόχο τη «σωτηρία» του κογκολέζικου λαού. Εκεί ανακοινώθηκε η δημιουργία του «Προγράμματος Ανθρωπιστικής Δράσης 2006» για τη ΛΔ Κονγκό. Εγινε, μάλιστα, και έκκληση για τη συγκέντρωση 680 εκατ. δολαρίων μέσα στους επόμενους μήνες, τα οποία, σύμφωνα με τους αξιωματούχους, είναι απαραίτητα για την επιβίωση του 50% του κογκολέζικου λαού των 60.000.000 που βρίσκεται σε άσχημη (ανθρωπιστικά) κατάσταση...

«Το Κονγκό έχει τεράστιες προοπτικές, που μπορούν να αναπτυχθούν. Υπάρχουν λίγα μέρη στη Γη, όπου η διαφορά ανάμεσα στις ανθρωπιστικές ανάγκες και στους διαθέσιμους πόρους είναι τόσο μεγάλη όσο στο Κονγκό, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν εξίσου λίγα μέρη στον κόσμο, όπου η ειρήνη και η σταθερότητα μπορούν να αντιστρέψουν ριζικά αυτήν την κατάσταση», δήλωσε ο Βέλγος Λουί Μισέλ, αρμόδιος επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την Ανάπτυξη και την Ανθρωπιστική Βοήθεια, που συμμετείχε ως οικοδεσπότης στην παρουσίαση του «Σχεδίου Δράσης» στις Βρυξέλλες. Κάτι θα «ξέρει» ο Βέλγος από τον τεράστιο φυσικό πλούτο της ΛΔ Κονγκό. Ωστόσο τόσο αυτός, όσο και άλλοι ομόλογοί του, που συμμετείχαν στη φιέστα των Βρυξελλών για τη «σωτηρία» του κογκολέζικου λαού, εκπροσωπούν τις ίδιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, οι οποίες στο παρελθόν, αλλά και σήμερα απομυζούν τον πλούτο και το μέλλον των Κογκολέζων...

Εντούτοις, οι λύκοι, με την προβιά του «ανθρωπιστικού προβάτου», δεν εμφανίστηκαν τυχαία, στην παρούσα συγκυρία, πρόθυμοι να βάλουν ένα «χέρι» στην ανοικοδόμηση και στη σταθεροποίηση της ΛΔ Κογκό. Σε περίπου δύο μήνες (29 Απρίλη 2006) θα διεξαχθούν (με κάποιον τρόπο...) στη χώρα προεδρικές και βουλευτικές εκλογές. Οι πρώτες μετά το τέλος της πολυετούς στυγνής δικτατορίας Μομπούτου και τον τερματισμό του λεγόμενου «μεγάλου αφρικανικού» πολέμου με την ειρηνευτική συμφωνία στο Σαν Σίτι της Ν. Αφρικής το 2002. Το πώς ακριβώς θα προσέλθουν στις κάλπες περίπου 25 εκατ. εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι, από τη στιγμή που λιμοκτονούν ή ζουν επισφαλώς λόγω της μεταπολεμικής αποσταθεροποίησης που μαστίζει τη χώρα, αυτό είναι μάλλον απορίας άξιον.

Ομως, τα προσχήματα για την εδραίωση συμφερόντων διαφόρων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων δεν είναι απαραίτητο να είναι μόνον «ανθρωπιστικά» ή «εκλογικά». Ο Βρετανός υπουργός Τζακ Στρο έδωσε, μεσοβδόμαδα, μία ακόμη ιδέα για το «ξαναζεσταμένο» ενδιαφέρον ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην Αφρική. Οπως είπε στη διάρκεια επίσκεψής του στη Νιγηρία, η «Αφρική είναι πόλος έλξης τρομοκρατών και πιθανό ορμητήριο για την εξαπόλυση επιθέσεων στο εξωτερικό... Αυτό θα ενταθεί στην επόμενη δεκαετία»...

Σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο γνωρίζουμε ότι ο διεθνής καπιταλισμός υποχρεωνόταν να υπολογίζει τις αντιδράσεις της ΕΣΣΔ, σε ιμπεριαλιστικές του ενέργειες. Στο απόγειο της πολεμικής πυρηνικής ανάπτυξης της δεκαετίας του 1980 η «ισορροπία του τρόμου» γινόταν ο μπούσουλας αποφυγής ιμπεριαλιστικών ενεργειών που θα «έσπρωχναν» τρίτες χώρες στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Το όλο διεθνές σκηνικό ενώ βρισκόταν στο τελευταίο σκαλοπάτι της πολεμικής πυρηνικής απειλής δε χαρακτηριζόταν από την έκταση και τη βαναυσότητα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων της μετασοβιετικής περιόδου του 1990 έως και σήμερα.