Με την αγαστή συνεργασία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και των ομάδων τους στο Ευρωκοινοβούλιο, υπερψηφίστηκε στην Ολομέλεια, που ολοκληρώθηκε την περασμένη Πέμπτη στο Στρασβούργο, η «Εκθεση Γκέμπχαρντ», η οποία αποτελεί την εξωραϊσμένη έκδοση της αντιδραστικής «οδηγίας Μπολκεστάιν». Τόσο οι ευρωβουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, όσο και εκείνοι του ΠΑΣΟΚ, εκπλήρωσαν το χρέος τους απέναντι στις επιταγές του κεφαλαίου, ψηφίζοντας κατά της συνολικής απόσυρσης της οδηγίας, αλλά και υπέρ των προτάσεων εξωραϊσμού του άρθρου 16 για την «Αρχή της Χώρας Καταγωγής», στις οποίες κατέληξαν από κοινού οι ομάδες τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η απόφαση των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ να δηλώσουν αποχή από την ψηφοφορία για την τελική έγκριση της οδηγίας, εντάσσεται στα πλαίσια της αντιπολιτευτικής τακτικής απέναντι στη ΝΔ και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί στάση εναντίωσης στο νομοθετικό έκτρωμα, που τελικά εγκρίθηκε από το Ευρωκοινοβούλιο, όπως προσπαθεί να την παρουσιάσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το ΚΚΕ ψήφισε υπέρ της ολοκληρωτικής απόρριψης της Οδηγίας, τάχτηκε ξεκάθαρα κατά των δήθεν συμβιβαστικών προτάσεων του ΕΛΚ και των Σοσιαλιστών και καταψήφισε το τελικό κείμενο.

Η οδηγία - τη στήριξαν οι Σοσιαλδημοκράτες (ΕΣΚ), το Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) και οι Φιλελεύθεροι - εγκρίθηκε τελικά από την Ολομέλεια με 391 ψήφους υπέρ, 213 ψήφους κατά και 34 αποχές. Μετά την επανεξέταση και τροποποίησή της προς το χειρότερο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την υιοθέτησή της από το Συμβούλιο των υπουργών Απασχόλησης, η οδηγία θα επανέλθει στο Ευρωκοινοβούλιο, με στόχο την ενσωμάτωσή της στο εθνικό Δίκαιο των κρατών - μελών μέχρι το 2010.

Η σύμπλευση με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου εκφράστηκε από τα ελληνικά κόμματα του ευρωμονόδρομου. Με αποχρώσεις στην τακτική που το καθένα ακολούθησε πριν και κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Ευρωβουλή, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ δεν μπορούν να συγκαλύψουν τις ευθύνες που αναλογούν στον καθένα για την τελική έγκριση της «οδηγίας Μπολκεστάιν».

Οι ευρωβουλευτές της ΝΔ και η ελληνική κυβέρνηση τάχθηκαν αναφανδόν και εξ αρχής υπέρ της οδηγίας. Οι «ενστάσεις» που διατύπωσε η κυβέρνηση μια μέρα πριν από την έναρξη της ολομέλειας, ζητώντας ορισμένες «τροποποιήσεις» σε άρθρα της οδηγίας, αποτελούν έκφραση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για το μοίρασμα της πίτας στην απελευθερωμένη αγορά των υπηρεσιών. Οι ευρωβουλευτές της ΝΔ, με επικεφαλής τον Δ. Χατζηδάκη, πρωτοστάτησαν στην καλλιέργεια της αυταπάτης ότι η οδηγία που τελικά έφτασε στην Ευρωβουλή ήταν διαφορετική από εκείνη που αρχικά εκπόνησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η θετική τους ψήφος την Πέμπτη στο Ευρωκοινοβούλιο ήταν αναμενόμενη.

Το ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να κρύψει την ουσιαστική συμφωνία του με την οδηγία κάτω από την απόφαση να απέχει από την ψηφοφορία για την τελική της έγκριση. Η αποχή σ' ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα ταυτίζεται με τη θετική ψήφο, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από δυο ακόμα στοιχεία της ψηφοφορίας: Οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν κατά της απόσυρσης της οδηγίας και της έκθεσης (στη συγκεκριμένη πρόταση 153 ευρωβουλευτές ψήφισαν υπέρ, 486 κατά και 1 αποχή) και υπέρ των συμβιβαστικών προτάσεων Σοσιαλδημοκρατών και Χριστιανοδημοκρατών, για να ολοκληρώσει την αντεργατική του σύμπλευση με το «κερασάκι» της αποχής στην τελική έγκριση της οδηγίας. Η θητεία του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, η ταύτισή του με τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου στα πλαίσια της ΕΕ και το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο, με το οποίο φιλοδώρησε τους εργοδότες όσο καιρό ασκούσε τη διακυβέρνηση, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τη συνενοχή του στο πέρασμα της «οδηγίας Μπολκεστάιν».

Ο ΣΥΝ ψήφισε υπέρ της απόρριψης της οδηγίας. Φρόντισε, ωστόσο, από νωρίς να καλλιεργήσει την ψευδαίσθηση ότι ο λεκτικός εξωραϊσμός της θα μπορούσε να αλλάξει το αντιδραστικό της περιεχόμενο, γι' αυτό και συμμετείχε στα παζάρια των τροπολογιών. Η τεράστια ευθύνη του δεν έγκειται μόνο στο γεγονός ότι συμφώνησε και συμφωνεί με το συνολικό ευρωενωσιακό προσανατολισμό, όπως, άλλωστε, δηλώνει και η ψήφος του στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και όχι μόνον. Ο ΣΥΝ, πολιτικά και συνδικαλιστικά, αγκάλιασε και υιοθέτησε τη δημαγωγία της ξεπουλημένης Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ), ο γγ της οποίας δήλωνε ευθαρσώς τη συμπάθειά του σε μια πιο εξωραϊσμένη οδηγία, φτάνοντας στο σημείο να ισχυριστεί ότι η τελική μορφή της «ικανοποιεί το 90% των αιτημάτων που έθεσε η ΣΕΣ». Κι αυτό, όταν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι απαιτούσαν έξω από το Ευρωκοινοβούλιο την απόσυρση της οδηγίας.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, η οποία, μέσα σε μια νύχτα, κατέβασε τις κορόνες ενάντια στην οδηγία, προφανώς ικανοποιημένη από το γεγονός ότι ο μανδύας που της φόρεσαν Σοσιαλδημοκράτες και Χριστιανοδημοκράτες μπορεί να κρύψει το αντεργατικό της περιεχόμενο και να κάμψει την πανεργατική κατακραυγή. Αλλωστε, η συμβιβασμένη πλειοψηφία, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, δε χάνει την ευκαιρία να δηλώσει υπέρμαχος της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων (της κερδοφορίας, δηλαδή, του κεφαλαίου), στην ενίσχυση της οποίας στοχεύει και η «οδηγία Μπολκεστάιν».

Η συμμαχία Σοσιαλδημοκρατών - Λαϊκού Κόμματος για την υπερψήφιση της οδηγίας είναι ενδεικτική της στρατηγικής τους απέναντι στα όσα επιτάσσει η Ενωση των Βιομηχάνων της ΕΕ (UNICE) για την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Η ανακοίνωση της UNICE ότι δεν έμεινε ευχαριστημένη από το τελικό κείμενο της οδηγίας, δυο στόχους εξυπηρετεί: Πρώτον, να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων για το βαθιά αντιδραστικό της χαρακτήρα και, δεύτερον, να χτυπήσει το μαστίγιο στις πλάτες των πολιτικών εκφραστών του κεφαλαίου, προκειμένου πιο γρήγορα να προωθήσουν τις αναδιαρθρώσεις προς όφελος των μονοπωλίων, όπως άλλωστε προβλέπει ξεκάθαρα, τόσο η Συνθήκη του Μάαστριχτ, όσο και η στρατηγική της Λισαβόνας.

Η από κοινού προσπάθεια Σοσιαλδημοκρατών και Λαϊκού Κόμματος να πείσουν ότι με τις τροπολογίες που ενσωματώθηκαν στο αρχικό κείμενο της οδηγίας διασφαλίζονται τα εργασιακά και άλλα δικαιώματα, αποτελεί πρόκληση για τα εκατομμύρια των εργαζομένων της ΕΕ. Στην πρόκληση αυτή, συμμετέχει ενεργά και η πλειοψηφία του ευρωπαϊκού και ελληνικού αστικού Τύπου, που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, παρουσιάζει σαν «επιτυχία» το δήθεν «συμβιβασμό» που επιτεύχθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά τη συζήτηση και ψήφιση της αντιδραστικής οδηγίας. Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν ξεκάθαρο ότι αν το Ευρωκοινοβούλιο και τα άλλα όργανα της ΕΕ μπορούσαν να πάρουν έστω και μια φιλολαϊκή απόφαση, την ίδια στιγμή θα υπέγραφαν και την αυτοκατάργησή τους.

Μετά και την ψήφιση της οδηγίας, τα εργασιακά, μισθολογικά, συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα εκατομμυρίων εργαζομένων στις υπηρεσίες - και όχι μόνο - δέχονται ένα καινούριο, καίριο πλήγμα. Η «Αρχή της Χώρας Καταγωγής» συνεχίζει να υφίσταται, ενώ οι «εξαιρέσεις» από την οδηγία ορισμένων από τις λεγόμενες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας αποτελεί ελιγμό, αφού η πλήρης απελευθέρωσή τους ορίζεται από άλλα νομοθετήματα της ΕΕ.

Οι δεκάδες χιλιάδες εργαζομένων από όλη την Ευρώπη, ανάμεσά τους και η ελληνική αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ, που διαδήλωσαν την περασμένη Τρίτη έξω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο, με αίτημα την απόσυρση της οδηγίας, φανερώνουν ότι το νέο αντεργατικό έκτρωμα είναι καταδικασμένο στη συνείδηση της εργατικής τάξης.

Η εντεινόμενη επιθετικότητα του κεφαλαίου και η στήριξη που παρέχουν στις στρατηγικές επιλογές τα πολιτικά και συνδικαλιστικά του δεκανίκια, κάνουν ακόμα πιο επιτακτικό το κάλεσμα που απηύθυνε το ΚΚΕ προς τους εργαζόμενους στη χώρα μας και στην Ευρώπη, με δήλωση της Ευρωκοινοβουλευτικής του Ομάδας, αμέσως μετά τη λήξη της ψηφοφορίας την Πέμπτη: Να δυναμώσουν τον αγώνα τους ενάντια στην Οδηγία και τις συνέπειές της, να δώσουν στην πάλη τους αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο, βάζοντας στο στόχαστρο το σύνολο της αντιδραστικής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της.