Κατόπιν συζήτησης που προκάλεσε η «Συμπαράταξη για την Αθήνα», στη διάρκεια της χτεσινής συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης, ενεκρίθη ομόφωνα το ψήφισμα του Διοικητικού Συμβουλίου της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ), με το οποίο καταδικάζεται το αντικομμουνιστικό μνημόνιο και ζητείται η απόσυρσή του.

Σύμφωνα με το ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Αθηναίων, αποτελεί «πρόκληση προς την Ιστορική Μνήμη η προσπάθεια εξομοίωσης της ιδεολογίας του κομμουνισμού με το ναζισμό και το φασισμό», που επιχειρείται με το αντικομμουνιστικό μνημόνιο.

Χαρακτηριστικά στο ψήφισμα σημειώνεται: «Η επικείμενη συζήτηση στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης του αντικομμουνιστικού μνημονίου αποτελεί μια απαράδεκτη προσπάθεια, που κυοφορείται από αντιδραστικούς κύκλους, για να αλλάξει η Ιστορία της ανθρωπότητας και πρέπει άμεσα να σταματήσει. Η προσπάθεια εξομοίωσης της ιδεολογίας του κομμουνισμού με το ναζισμό και το φασισμό αποτελεί πρόκληση προς την Ιστορική Μνήμη. Εξισώνει τους θύτες με τα θύματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τους εγκληματίες με τους ήρωες. Θεωρεί τους μεγαλύτερους αντιπάλους του ναζισμού και του φασισμού, τους κομμουνιστές, εγκληματίες. Ανησυχεί και διαμαρτύρεται γιατί, ενώ οι χιτλερικοί καταδικάστηκαν από τη διεθνή κοινότητα, δε συνέβη το ίδιο και με τους κομμουνιστές.

Οι κύκλοι όμως αυτοί είναι οι ίδιοι που χωρίς αιδώ παραδέχονται σήμερα πως δε βρέθηκαν ποτέ τα περιβόητα όπλα στο Ιράκ, ενώ συνεχίζουν να φυλακίζουν, να βασανίζουν και να σκοτώνουν καθημερινά αθώους. Είναι οι ίδιοι που παραβιάζουν κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα διάφορα "Γκουαντάναμο". Είναι οι ίδιοι που κατάφεραν στο Ευρωκοινοβούλιο να πάρουν την πρωτοφανή απόφαση του περιορισμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με την παρακολούθηση όλων μας στο όνομα της δήθεν καταπολέμησης της τρομοκρατίας.

Και για αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν έχουν να πουν τίποτε. Η ιστορία όμως του δημοκρατικού κινήματος, αναπόσπαστο μέρος του οποίου ήταν και είναι οι κομμουνιστές, γράφτηκε με δημοκρατικούς και απελευθερωτικούς αγώνες στις πόλεις και τα βουνά, στις πλατείες και τα εργοστάσια. Και σφραγίστηκε με σημαντικές και πανανθρώπινες κατακτήσεις, όπως είναι ο σεβασμός της αυτοδιάθεσης των λαών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Οι λαοί της Ευρώπης έχουν πλούσια, μα και οδυνηρή εμπειρία. Εδωσαν εκατομμύρια νεκρούς για την απόκρουση του ναζισμού και του φασισμού. Δε θα επιτρέψουν τη νεκρανάσταση τέτοιων αντιδραστικών πρακτικών και μεθόδων, στη λογική της εμπέδωσης της "νέας τάξης πραγμάτων". Και η Ιστορία, που έχει κριθεί και εκτιμηθεί από την ανθρωπότητα, δεν είναι δυνατόν να ξαναγραφεί από σκοπιμότητες, ούτε να αλλοιωθεί προκειμένου να πετύχουν κάποιοι τα σχέδιά τους».

Τέλος, το Δημοτικό Συμβούλιο Αθήνας, στο ψήφισμά του, ζητά την απόσυρση του αντικομμουνιστικού μνημονίου.

Η σφοδρή αντίδραση κάθε προοδευτικού ανθρώπου στο «αντικομμουνιστικό μνημόνιο» που προωθείται από τους πιο αντιδραστικούς κύκλους στην Ευρώπη θεωρώ ότι είναι μονόδρομος.

Στην Ελλάδα, που ζήσαμε τις καταστροφικές συνέπειες του αντικομμουνισμού, τον εμφύλιο πόλεμο, το διωγμό των ηρώων της Εθνικής μας Αντίστασης, είμαστε βέβαιοι ότι τέτοιες ενέργειες είναι ο προθάλαμος που οδηγεί σε στέρηση των ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων όλων των αριστερών, προοδευτικών, δημοκρατικών ανθρώπων και κινημάτων, στην ένταση της λαϊκής καταπίεσης.

Η αντίθεσή μας πρέπει να είναι μαζική και οργανωμένη. Γιατί, μόνο με την κινητοποίηση όλων μας μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα.

Η αντίθεση στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο που προωθείται στο Συμβούλιο της Ευρώπης οφείλει να γίνει υπόθεση του κάθε εργαζόμενου.

Το γιατί μάς υπενθυμίζουν οι στίχοι του Μπρεχτ, βγαλμένοι από την εμπειρία στη ναζιστική Γερμανία:

«Πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές, αλλά δε διαμαρτυρήθηκα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.

Μετά ήρθαν για τους Εβραίους, αλλά δε διαμαρτυρήθηκα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.

Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές, αλλά δε διαμαρτυρήθηκα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.

Μετά ήρθαν για τους Καθολικούς, αλλά δε διαμαρτυρήθηκα γιατί ήμουν Προτεστάντης.

Μετά ήρθαν για μένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να διαμαρτυρηθεί».

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΙΑΝΑΣ

ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΥΜΗΤΤΟΥ