ΧΑΡΑ ΤΟ «ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ»: «"Ναι" στο ψήφισμα για τα εγκλήματα του κομμουνισμού. Η κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης καταδίκασε χθες τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από κομμουνιστικά καθεστώτα» (τίτλος και είδηση στα «ΝΕΑ»).

ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ ΧΩΡΙΣ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ... «ο Γιάννης Δραγασάκης (...) ξεκαθάρισε ότι η αντίθεση όσων διαφωνούν με το ψήφισμα δεν εκπορεύεται από νοσταλγία για εκείνα τα καθεστώτα (...) επισήμανε ότι "το ψήφισμα δεν καταδικάζει συγκεκριμένες πράξεις και γεγονότα που συνέβησαν κατά την περίοδο του σταλινισμού, καταστάσεις που έχει καταδικάσει η αριστερά"» (αντιγραφή από την «ΑΥΓΗ»).

ΕΝΑΣ ΑΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΑΠΑΣ: «Αναφερόμενος στο ρόλο της εκκλησίας στη νέα πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης, ο Πάπας επισημαίνει ότι ο λόγος της αποκτά πλέον διεθνική σημασία και γίνεται καθοριστικός σε μία - όπως τη χαρακτηρίζει - κρίσιμη περίοδο, στην οποία ο "μαρξισμός", ως ιδεολογία υπέρβασης του καπιταλισμού και ανατροπής της εξουσίας, με στόχο μια κοινωνία δικαιότερη, έχει πλέον "σβήσει"» (στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).

ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΘΩΟΣ «ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ»: «για άλλους όνειρο, για άλλους εφιάλτης (...) ο κεντρικός άξονας πάνω στον οποίο χτίζει το ανατρεπτικό του μυθιστόρημα (...) η επικράτηση του Κομμουνιστικού Κόμματος στον εμφύλιο (...) στο κέντρο της αφήγησης τοποθετεί τα γεγονότα του Πολυτεχνείου (...) η εξέγερση των φοιτητών γίνεται ενάντια στο φανταστικό κομμουνιστικό καθεστώς (...) απορρίπτει κάθε κατηγορία περί αντικομμουνισμού: "αμφισβητώ τη βάση της ερώτησης. Τι σημαίνει αντικομμουνισμός; Η ίδια η λέξη εμπεριέχει θέση. Υποστηρίζοντας τον κομμουνισμό είσαι αυτομάτως καλός και δεν ενοχλείς, αν ασκείς κριτική κατατάσσεσαι αυτομάτως στους αντικομμουνιστές, δηλαδή στους κακούς. Το θέμα είναι αν μιλάμε για ένα καλό ή για ένα κακό βιβλίο" (...) "στην ελληνική κοινωνία βιώνουμε μια ιδιόμορφη συμμαχία των ολοκληρωτισμών. Δεν είναι τυχαίο που ο λόγος του ΚΚΕ και του Χριστόδουλου συχνά συμπίπτει με κοινό άξονα την αντιδυτική ρητορεία. Και ο λόγος αυτός έχει ερείσματα σε όλο το πολιτικό φάσμα, είναι πλειοψηφικό ρεύμα. Απουσιάζει ο κοινός νους και η αίσθηση των πραγμάτων. Στην πραγματικότητα είναι ένα βιβλίο για την ελευθερία και την αλήθεια» (από μια χρονικά αθώα παρουσίαση, μιας επίσης χρονικά αθώας επανέκδοσης ενός εντελώς αθώου βιβλίου, που ο συγγραφέας του αξιώνει να κριθεί ως λογοτέχνημα! / «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).