Τα όσα βλέπουν τις μέρες αυτές τη δημοσιότητα, σχετικά με υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων ή παρακολουθήσεις γενικότερα. Τα όσα πολύ περισσότερα γίνονται - όπως καταλαβαίνει ο καθένας - χωρίς να δημοσιοποιούνται, έχουν την αφετηρία τους στο ποιοι έχουν την εξουσία (πολιτική - κρατική, οικονομική - επιχειρηματική, κλπ.) και, επομένως, τις σχετικές δυνατότητες και πώς χρησιμοποιούν αυτή την εξουσία. Με άλλα λόγια, ποιοι είναι οι βασικοί στόχοι και επιδιώξεις τους, τι συμφέροντα εξυπηρετούν, ποιους θεωρούν αντιπάλους και εχθρούς τους, κλπ. Εσείς τι λέτε, οι «έχοντες και κατέχοντες» την εξουσία της χώρας έχουν ως πρώτιστο στόχο τους τη διασφάλιση των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων;
Μια ανάγνωση να κάνει κάποιος στους «τρομονόμους», τις σχετικές με παρακολουθήσεις αποφάσεις και οδηγίες της Ευρωένωσης, τις ανάλογες συμφωνίες της χώρας μας με τις ΗΠΑ και άλλες χώρες, είναι αρκετή, για να καταλάβει ότι κάθε λογής μυστικές και παραμυστικές υπηρεσίες, διάφοροι μηχανισμοί και παρακλάδια, ιδιωτικές και «κρατικές» τηλεπικοινωνιακές εταιρίες κλπ., κλπ. αποτελούν ένα πραγματικό κουβάρι. Τα όσα ακούμε και διαβάζουμε τις τελευταίες μέρες αποτελούν ουσιαστικά μια μικρή λεπτομέρεια του κουβαριού αυτού. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός, βέβαια, ότι κανείς δεν πιστεύει στο ενδεχόμενο να βρεθεί κάποια άκρη και να ξετυλιχτεί το προαναφερόμενο κουβάρι. Αλλωστε, η κυβέρνηση ήταν και είναι σαφής. Απ' τη μια, αποκάλυψε τη «λεπτομέρεια» του κουβαριού κι από την άλλη... έκανε μήνυση σε αγνώστους, ενώ, σε όλους τους τόνους και με διάφορους τρόπους, προεξόφλησε την αποτυχία των όποιων παραπέρα ερευνών των αρμοδίων αρχών. Και σε ό,τι μας αφορά, βέβαια, δεν περιμέναμε μια διαφορετική στάση από τους κυβερνώντες. Οι κάθε λογής παρακολουθήσεις, το θεσμικό τους πλαίσιο, οι αντίστοιχες υπηρεσίες, οι ανάλογες διαπλοκές και διασυνδέσεις κλπ. αποτελούν ένα βασικό τομέα του κατασταλτικού μηχανισμού, ένα βασικό μοχλό προστασίας της εξουσίας των «εχόντων και κατεχόντων». Εξακολουθούν, όμως, να παραμένουν αναπάντητα τα ερωτήματα: Γιατί η κυβέρνηση δημοσιοποίησε τη «λεπτομέρεια»; Υποχρεώθηκε να το κάνει ή κρύβονται κάποιες άλλες επιδιώξεις πίσω από την ενέργειά της;
Τελικά, τα 60 τετραγωνικά μέτρα που έθετε το σχέδιο νόμου του υπουργείου Ανάπτυξης ως προϋπόθεση για την αδειοδότηση εγκαταστάσεων, όπου θα ψήνεται κατεψυγμένο ψωμί, έγιναν 40 στο τελικό νομοσχέδιο που κατέθεσε χτες ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας στη Βουλή. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση έκανε άλλο ένα βήμα πίσω από τους αρχικούς - επουσιώδεις σε κάθε περίπτωση - περιορισμούς που έθετε, κάτω από την πίεση των αρτοβιομηχάνων. Το γεγονός, τώρα, ότι οι τελευταίοι εμφανίζονται και πάλι δυσαρεστημένοι και - επικαλούμενοι τους νόμους της ΕΕ - ζητούν την άρση όλων των περιορισμών στη δραστηριότητά τους, δεν αναιρεί την ουσία και με άλλα λόγια, ότι νομιμοποιούνται οι μέθοδοι επέκτασης των «Κατσέληδων», των «Βενέτηδων» και των μεγάλων σούπερ μάρκετ σε βάρος των παραδοσιακών βιοτεχνών αρτοποιών.
Από το κακό στο χειρότερο πηγαίνει ο προσανατολισμός του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού των ΗΠΑ. Στο συμπέρασμα αυτό οδηγούν τα βασικά στοιχεία του προϋπολογισμού του οικονομικού έτους 2007, τον οποίο παρουσίασε προχτές ο Λευκός Οίκος. Σύμφωνα με τα σχετικά στοιχεία, οι αμυντικές (διάβαζε: πολεμικές) δαπάνες θα σημειώσουν αύξηση κατά 6,9%, σε σύγκριση με την προηγούμενη χρήση και οι αφορώσες την εσωτερική ασφάλεια (δυνάμεις καταστολής κλπ.) αύξηση κατά 3,3%, ενώ εντυπωσιακή προβάλλει στο νέο ομοσπονδιακό προϋπολογισμό η αύξηση (12,2%) των δαπανών για τις εξωτερικές σχέσεις των ΗΠΑ.
Από την άλλη, μειώνονται δραστικά οι δαπάνες για τον τομέα της γεωργίας κατά 6,5%, για την παιδεία κατά 3,8%, για την υγεία κατά 2,3%, για τη λειτουργία της ομοσπονδιακής δικαιοσύνης κατά 7,2% και για τις μεταφορές κατά 9,4%. Δε νομίζουμε πως χρειάζεται να συμπληρώσουμε το παραμικρό σχετικά με τα όσα συνεπάγεται ο προσανατολισμός αυτός. Τα νούμερα «μιλάνε» από μόνα τους...
Είναι η πολιτική που ικανοποιεί την απαίτηση του αδηφάγου κεφαλαίου για διείσδυση σ' όλους τους τομείς παροχής κοινωνικών υπηρεσιών, που θα έπρεπε να είναι αποκλειστικά υποχρέωση του κράτους χωρίς καμιά επιχειρηματική δραστηριότητα, όπως είναι ο τομέας της Υγείας, βασικό δικαίωμα όλων.
Το αποτέλεσμα ήταν οι ανάγκες των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων γενικότερα, να καλύπτονται σε μικρότερο βαθμό και με χειρότερο τρόπο από το δημόσιο σύστημα Υγείας. Οι ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, η υποχρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων, σε συνδυασμό με την απουσία υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας, υγιεινής και ασφάλειας, έχουν μετατρέψει το δημόσιο σύστημα σε προθάλαμο των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων.
Το δικαίωμα του εργαζομένου σε πλήρεις, σύγχρονες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας (τις οποίες εξάλλου έχει χρυσοπληρώσει με τις ασφαλιστικές του εισφορές και τους φόρους) έχει καταργηθεί προ πολλού. Και μόνο το γεγονός ότι το 48% των συνολικών δαπανών για την υγεία στη χώρα μας είναι δαπάνες ιδιωτικές (απ' τις τσέπες των εργαζομένων) δείχνει ότι έχει ενισχυθεί κατακόρυφα η εμπορευματοποίηση της παροχής υπηρεσιών Υγείας, και μάλιστα έχουν μετατραπεί σε πανάκριβο εμπόρευμα.
Και όλα αυτά, την ώρα που βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη η επίθεση κατά των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, με τη σαφή πρόθεση κυβέρνησης και εργοδοτών να κόψουν κάθε δίχτυ ασφαλείας.
Το ότι η πρόσφατη ανακοίνωση του ΚΚΕ για την Υγεία υποβαθμίστηκε και αποσιωπήθηκε από τα αστικά μέσα ενημέρωσης δείχνει και το βαθμό ενόχλησης των επιχειρηματικών συμφερόντων και των πολιτικών τους υπαλλήλων. Γεγονός που υπογραμμίζει την ανάγκη της πάλης και της αλλαγής των συσχετισμών σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο για να γίνουν η δουλιά, η Υγεία, η Παιδεία, δικαιώματα εξασφαλισμένα από την κοινωνία, στις συνθήκες μιας λαϊκής οικονομίας με λαϊκή εξουσία.