Η καθολική - μαχητική συμμετοχή των ναυτεργατών και η δυναμική αλληλεγγύη των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ αχρήστευσαν στην πράξη το αντιδραστικό - αυταρχικό μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης που επέβαλε η κυβέρνηση της ΝΔ.

Το ταξικό μίσος των εφοπλιστών και των πολιτικών εκπροσώπων τους ενάντια στους ναυτεργάτες, εκφράστηκε στη διάρκεια της απεργίας, με την κινητοποίηση των κατασταλτικών μηχανισμών - ειδικές δυνάμεις Λιμενικού, βατραχανθρώπους, ΜΑΤ - τις απειλές και τους εκβιασμούς στους απεργούς, την κατασυκοφάντηση του αγώνα τους. Η λυσσαλέα προσπάθειά τους να σπάσουν την απεργία με κάθε μέσο έπεσε στο κενό, μπροστά στην αποφασιστικότητα των ναυτεργατών και την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης. Η εκστρατεία κατασυκοφάντησης του αγώνα των ναυτεργατών συνεχίζεται και μετά την απεργία.

Οι ναυτεργάτες με την πολυήμερη πανελλαδική απεργία τους καταδίκασαν την αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ - που συνεχίζει να υπηρετεί τα εφοπλιστικά συμφέροντα όπως και τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - συγκρούστηκαν με τον απεργοσπαστικό μηχανισμό των εφοπλιστών και της κυβέρνησης, περιφρούρησαν την απεργία τους.

Με το διεκδικητικό τους πλαίσιο, οι ναυτεργάτες αγωνίζονται ενάντια στο αντιναυτεργατικό νομοσχέδιο που χτυπάει το δικαίωμα στη δουλιά, υπονομεύει τα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα, ιδιωτικοποιεί και υποβαθμίζει τη ναυτική εκπαίδευση στα πλαίσια του νέου μοντέλου εργαζόμενου, του «απασχολήσιμου» και ταυτόχρονα δίνει «προίκα» τα λιμάνια της χώρας στους χρυσοκάνθαρους καπιταλιστές.

Στο άρθρο 25 του νομοσχεδίου - έκτρωμα που έχει καταθέσει στη Βουλή, καταργεί τις διατάξεις της παρ. β του άρθρου 3 του Ν.2932/2001, που περιλαμβάνει τους ελάχιστους - ελλιπείς διεθνείς κανόνες περί της «αστικής ευθύνης των πλοιοκτητών», οι οποίοι δεν εφαρμόστηκαν ποτέ από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ γιατί, σύμφωνα με δήλωση στη Βουλή του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας Μ. Κεφαλογιάννη, σε σχετική Επερώτηση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, είναι οικονομικά ασύμφοροι για τους εφοπλιστές, αυξάνοντας έτσι τους κινδύνους για τις ζωές των επιβατών και των ναυτεργατών. Κίνδυνο για την ανθρώπινη ζωή δεν αποτελούν οι εργατικοί, λαϊκοί αγώνες, αλλά το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα που απομυζά κέρδη από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης θυσιάζοντας ανθρώπινες ζωές στο μινώταυρο της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Βασικό διακύβευμα αυτής της μάχης αποτέλεσε η υπεράσπιση του δικαιώματος της απεργίας, του δικαιώματος της εργατικής τάξης να επιλέγει τις μορφές πάλης της, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων του, αλλά και για να ανταποκριθεί στον ιστορικό της ρόλο, της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Η επιβολή της πολιτικής επιστράτευσης από τη ΝΔ ανέδειξε, για ακόμη μία φορά, ότι κάτω από το μανδύα της αστικής δημοκρατίας παραμένει το αποκρουστικό πρόσωπο της δικτατορίας της αστικής τάξης.

Ποτέ η ΝΔ δεν καταδίκασε το μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης που επέβαλε ως κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, ενάντια στους ναυτεργάτες το 2002 και γενικότερα όποτε αυτό επιβλήθηκε σε άλλους κλάδους εργαζομένων.

Οι λόγοι που επικαλέστηκε το ΠΑΣΟΚ το 2002 για την πολιτική επιστράτευση των ναυτεργατών είναι ταυτόσημοι με αυτούς που επικαλέστηκε και τώρα η ΝΔ, τα «όσια και ιερά», τα κέρδη του εφοπλιστικού κεφαλαίου! Το ΠΑΣΟΚ, πάλι κατ' απαίτηση των εφοπλιστών, επέβαλε την πολιτική επιστράτευση των ναυτεργατών, την τρίτη μέρα εξέλιξης της απεργίας τους και συγκεκριμένα στις 21 - 6 - 2002, ενώ η απεργία είχε ξεκινήσει στις 18 - 6 - 2002. Φυσικά, σκόπιμα αποσιωπάται από το ΠΑΣΟΚ ότι στις 29 - 5 - 2002 είχε ματοκυλίσει το λιμάνι του Πειραιά με τις ειδικές δυνάμεις του Λιμενικού, στέλνοντας 78 εργαζομένους στα νοσοκομεία και υποβάλλοντας σε φρικτά βασανιστήρια 2 νεολαίους στο Α' Λιμενικό Τμήμα Πειραιά.

Στις μεθοδεύσεις τους, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αξιοποιούν τους μηχανισμούς του αστικού κράτους. Χαρακτηριστικό είναι ότι στην πολιτική επιστράτευση που είχε κηρύξει το ΠΑΣΟΚ, η αίτηση αναστολής της ΠΝΟ απορρίφθηκε από το αρμόδιο τμήμα του ΣτΕ, χωρίς τη δυνατότητα παρέμβασης των εκπροσώπων των ναυτεργατών, ενώ το ίδιο έγινε και με την Προσφυγή κατά της Υπουργικής Απόφασης περί πολιτικής επιστράτευσης που απορρίφθηκε ως «άνευ αντικειμένου», μια και στο μεταξύ, το Σεπτέμβρη του 2002, το ΠΑΣΟΚ, είχε φροντίσει να αποσύρει την επαίσχυντη απόφαση της πολιτικής επιστράτευσης των ναυτεργατών, αφού από τη μια ο στόχος είχε επιτευχθεί και από την άλλη ήθελε να υφαρπάξει άλλη μια φορά τη λαϊκή ψήφο, ενόψει των επερχόμενων τότε δημοτικών -νομαρχιακών εκλογών.

Κυβέρνηση και μεγαλοεργολάβοι των ΜΜΕ ενεργοποίησαν ακόμη μία φορά τη μέθοδο του «κοινωνικού αυτοματισμού», επιδιώκοντας «μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»: Να φέρουν σε αντιπαράθεση τους ναυτεργάτες με τμήματα των μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματοβιοτεχνών και να φορτώσουν τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης στους αγώνες των εργαζομένων.

Ο εκνευρισμός της ηγεσίας του ΣΥΝ δεν οφείλεται μόνο στην κριτική που εισέπραξε από τους ναυτεργάτες, ότι οι εκπρόσωποί του εμφανίστηκαν πρώτη φορά στο λιμάνι του Πειραιά, μόλις την πέμπτη μέρα της απεργίας, αλλά και γιατί ο αγώνας αυτός αποκάλυψε ότι η μήτρα των προβλημάτων είναι η «απελευθέρωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών», η διεύρυνση δηλαδή της εφοπλιστικής ασυδοσίας, που θέσπισε ο αντιλαϊκός Κανονισμός 3577/92 της ΕΕ, που θεμελιώνεται στις περιβόητες τέσσερις ελευθερίες κίνησης (κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργαζομένων) της Συνθήκης του Μάαστριχτ, που ψήφισαν και με τα δυο τους χέρια ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ.

Η εργατική τάξη πρέπει να αξιοποιήσει τα συμπεράσματα από την πάλη των ναυτεργατών. Η επίθεση του κεφαλαίου εναντίον της είναι γενικευμένη και αφορά στο σύνολο της ζωής και των δικαιωμάτων της. Από την εκπαίδευση, στο σύνολο των εργασιακών σχέσεων, στις συλλογικές συμβάσεις, στα συνδικαλιστικά της δικαιώματα, στο ίδιο το δικαίωμα της απεργίας. Γι' αυτό απαιτείται γενικευμένη αντίδραση και αντεπίθεση σε όλη τη γραμμή. Ενότητα και αλληλεγγύη, συμμαχία με την αγροτιά, τους επαγγελματοβιοτέχνες, τους αυτοαπασχολούμενους.

Η άμεση ανάκληση της επαίσχυντης απόφασης της κυβέρνησης της ΝΔ για την πολιτική επιστράτευση των ναυτεργατών, η υπεράσπιση του δικαιώματος της απεργίας και των συνδικαλιστικών ελευθεριών, αποτελούν πρώτιστο καθήκον για το ταξικό εργατικό κίνημα.

Το ΚΚΕ ακούραστα και με συνέπεια, με τους αγώνες και τις θυσίες του, 88 χρόνια τώρα αναδεικνύει και διεκδικεί την επίλυση των προβλημάτων της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων γενικότερα. Ετσι και στην απεργία των ναυτεργατών, οι κομμουνιστές στάθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα, το ίδιο θα συνεχίσουν να κάνουν σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα της εργατικής τάξης, αυξάνοντας την απαιτητικότητα και τη συλλογική δράση του Κόμματός μας, για να ανταποκριθούμε στις σημερινές απαιτήσεις. Το ΚΚΕ θα συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις για την κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα μεσαία στρώματα, για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, με στόχο τη λαϊκή ευημερία, μέσα από τη λαϊκή εξουσία.