Associated Press

Ο Ελληνας πρωθυπουργός με την Αγγ. Μέρκελ

Σε επίδειξη πυγμής κατά των λαών, δίνοντας το «πράσινο φως» για τη νέα φάση της υλοποίησης της στρατηγικής της Λισαβόνας προχώρησαν οι ηγέτες των 25 κρατών - μελών της ΕΕ.

Παρά τις μεγάλες τους αντιθέσεις για τη μοιρασιά της πίτας της «ενιαίας αγοράς», οι «25» εμφανίστηκαν απόλυτα ενωμένοι στη στρατηγική της ανατροπής των εργασιακών δικαιωμάτων και της παραπέρα ισχυροποίησης των μονοπωλίων.

Στην πράξη οι «25» έδειξαν την αλληλεγγύη τους στη γαλλική κυβέρνηση του ντε Βιλπέν και στο νόμο για την ανασφάλιστη εργασία των νέων, αφού στην ίδια κατεύθυνση κινούνται τα μέτρα και οι πολιτικές που ενέκριναν.

Η «επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων» στις εργασιακές σχέσεις, στο ασφαλιστικό, στην Παιδεία βρέθηκε στο επίκεντρο των αποφάσεων της συνόδου κορυφής.

Τόσο από το σχέδιο των συμπερασμάτων όσο και από την πρόταση της Κομισιόν προκύπτουν ξεκάθαρα οι αντιλαϊκές προτεραιότητες για το επόμενο διάστημα.

Οσον αφορά τις εργασιακές σχέσεις ενθαρρύνονται οι «ευέλικτες συμβάσεις εργασίας», η στήριξη της μερικής απασχόλησης, ενώ επίκειται η δημιουργία ενός «σύγχρονου» εργατικού δικαίου που θα νομιμοποιεί τον εργασιακό μεσαίωνα.

Ο νόμος του ντε Βιλπέν μάλλον θα φαντάζει ως «παρωνυχίδα» μπροστά σε αυτά που σχεδιάζονται.

Εφιαλτικές είναι οι ανατροπές στα ασφαλιστικά δικαιώματα αφού προτείνεται η αύξηση των ορίων ηλικίας μέχρι... θανάτου, η μείωση των συντάξεων, τσεκούρι στις αναπηρικές ή «πρόωρες» συντάξεις καθώς και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Βασική επιδίωξη είναι «η βελτίωση της προσαρμοστικότητας» των εργαζομένων εννοείται στις ανάγκες του κεφαλαίου, ενώ «η εργασία θα πρέπει να βασίζεται στον κύκλο ζωής».

«Θα απαιτηθούν περαιτέρω διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και τη διατήρηση της ανάπτυξης», τονίζεται χαρακτηριστικά στο σχέδιο συμπερασμάτων, παρουσιάζοντάς τες ως αναγκαία προϋπόθεση για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Γενικότερα αυτό αποτέλεσε το κεντρικό προπαγανδιστικό πυροτέχνημα των «25», καθώς προχώρησαν σε ορισμένους ποσοτικούς στόχους προκειμένου να εξωραΐσουν τη βαρβαρότητα της πολιτικής τους, όπως η δημιουργία 6 εκατομμυρίων «νέων θέσεων απασχόλησης» στην τριετία 2005-2007.

Με ψίχουλα και απαράδεκτες προτάσεις - στόχους προσπαθούν να εκτονώσουν την οργή των νέων που τα όνειρά τους συνθλίβονται από την ανεργία. Ετσι στο σχέδιο συμπερασμάτων αναφέρεται - χωρίς να είναι καν βέβαιο ότι τελικά θα περάσει - ότι πρέπει να εξασφαλιστεί μέχρι το 2007 να προσφέρεται σε κάθε άνεργο νέο «μια προσφορά εργασίας, μαθητείας, συμπληρωματικής ενημέρωσης ή άλλης δυνατότητας απασχόληση εντός έξι μηνών, ενώ έως το 2010 η προθεσμία αυτή θα πρέπει να μειωθεί σε 100 μέρες». Είναι φανερό ότι πρόκειται για απροκάλυπτο εμπαιγμό αφού πρόκειται όχι για θέσεις εργασίας αλλά σκλαβιάς.

Στην κατεύθυνση του εξωραϊσμού της Λισαβόνας κινήθηκε στη δήλωσή του ο Κ. Καραμανλής υποστηρίζοντας: «η βασική μας προτεραιότητα παραμένουν η δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας, μια διαρκής μέριμνα για τους νέους και τις γυναίκες, η προώθηση της κοινωνικής συνοχής και η στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων».

Η έκθεση της Κομισιόν προς το Συμβούλιο Κορυφής που φέρει τον εύγλωττο τίτλο «Ωρα να ανεβάσουμε ταχύτητα», για την οποία εκφράζει την ικανοποίησή του το Συμβούλιο, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών για τα «επόμενα βήματα» στην κατεύθυνση της έντασης της αντιλαϊκής επίθεσης.

Αξίζει να σημειωθούν ορισμένες «οδηγίες» ή «δράσεις» που υποδεικνύει η Κομισιόν, ακριβώς γιατί είναι απλά θέμα χρόνου η υλοποίησή τους.

- Ασφαλιστικό: «Στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων των δημόσιων συνταξιοδοτικών συστημάτων τους, τα κράτη - μέλη πρέπει να ενισχύσουν τα χρηματοδοτικά κίνητρα έτσι ώστε οι εργαζόμενοι μεγαλύτερης ηλικίας να παραμείνουν ενεργοί, πρέπει να επιδιώξουν στενότερο συσχετισμό μεταξύ των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και του προσδόκιμου ζωής των συνταξιούχων, για παράδειγμα με την προσαρμογή της νόμιμης ηλικίας συνταξιοδότησης, και να περιορίσουν συγχρόνως τις αιτήσεις πρόωρης συνταξιοδότησης». Και ακόμα:

«Τα καθεστώτα αναπηρίας καθώς και τα συστήματα ιατρικής περίθαλψης και μακροπρόθεσμης περίθαλψης πρέπει να επανεξεταστούν...».

- Ευέλικτες εργασιακές σχέσεις: «Η Επιτροπή θα υποβάλει έκθεση με σκοπό να διευκολύνει την επίτευξη συμφωνίας (μεταξύ όλων των κρατών - μελών) έως το τέλος του 2007, με τα ακόλουθα στοιχεία:

• Ενα σύγχρονο εργατικό δίκαιο, που προβλέπει αρκετά ευέλικτες εργασιακές ρυθμίσεις καθώς και μείωση της κατάτμησης της αγοράς εργασίας, θα πρέπει να επιτρέπει στα άτομα να αξιοποιούν καλύτερα τις συνθήκες απασχόλησης καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
• Η δημιουργία αξιόπιστων συστημάτων διά βίου μάθησης... Τα κράτη - μέλη πρέπει να τηρήσουν τη δέσμευσή τους να χαράζουν συνολικές στρατηγικές διά βίου μάθησης έως το τέλος του 2006».

- Γνώση - Παιδεία: «Εως το τέλος του 2007 τα πανεπιστήμια θα πρέπει να εξουσιοδοτηθούν και να ενθαρρυνθούν να αναζητήσουν συμπληρωματικές πηγές χρηματοδότησης στον ιδιωτικό τομέα. Τα νομικά και άλλα εμπόδια για τη δημιουργία δημόσιων-ιδιωτικών συμπράξεων μεταξύ των πανεπιστημίων και των επιχειρήσεων πρέπει να αρθούν».

- Στήριξη επιχειρήσεων: «Οι διαδικασίες σύστασης και διαχείρισης μιας επιχείρησης πρέπει να διευκολύνονται περισσότερο σε όλα τα κράτη-μέλη. Εως το τέλος του 2007 κάθε κράτος-μέλος θα πρέπει να έχει δημιουργήσει διαδικασίες για να παρέχει συνδρομή στους δυνητικούς επιχειρηματίες και να επιτρέπει στις επιχειρήσεις να εκπληρώνουν τις διοικητικές υποχρεώσεις τους από ένα μόνο σημείο - ει δυνατόν με ηλεκτρονικό μέσο - και σε σύντομο χρονικό διάστημα».

Στη συνέχεια διευκρινίζεται να μειωθεί κατά το ήμισυ ο απαιτούμενος χρόνος για τη δημιουργία μιας επιχείρησης, δηλαδή σε 15 μέρες.

Κεντρικό ρόλο στην προώθηση της στρατηγικής της Λισαβόνας διαδραματίζουν τα «Προγράμματα μεταρρυθμίσεων» που καταρτίζουν οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών, μέσω των οποίων αναλαμβάνουν δεσμεύσεις πάνω σε συγκεκριμένες πολιτικές και μέτρα. «Τα προγράμματα αυτά αποτελούν και τα βασικά εργαλεία εφαρμογής της στρατηγικής της Λισαβόνας» αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση της Κομισιόν, όπου επισημαίνεται ότι «περιλαμβάνουν μια σειρά εθνικών δεσμεύσεων για την παρακολούθηση της προόδου τους μήνες και τα έτη που έρχονται».

Παράλληλα η Κομισιόν διατηρεί το δικαίωμά της, πέρα από την άμεση καθοδήγηση και έλεγχο των εθνικών προγραμμάτων, «να χρησιμοποιεί τα μέσα που έχει στη διάθεσή της, περιλαμβανομένης και της διατύπωσης συστάσεων ειδικά για μια χώρα, εφόσον κρίνει ότι με τον τρόπο αυτό συμβάλλει στην ομαλή εφαρμογή της στρατηγικής της Λισαβόνας».