Μαθητές και γονείς του 8ου και του 17ου Δημοτικών Ηλιούπολης διαμαρτύρονται για τα προβλήματα των σχολείων τους

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, με τις αρμοδιότητες που της έχουν ανατεθεί, στο όνομα της δήθεν «αποκέντρωσης» των ευθυνών για την εκπαίδευση και ως μοχλός στήριξης των εκάστοτε κυβερνήσεων, είναι πλήρως εναρμονισμένη με την αντιεκπαιδευτική πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και με μια σειρά μέτρα και αποφάσεις οξύνει παραπέρα το πρόβλημα της σχολικής στέγης.

Πίσω από την «κωλυσιεργία» των εμπλεκόμενων υπηρεσιών για ζητήματα σχολικής στέγης (ΥΠΕΠΘ, ΟΣΚ ΑΕ, Δήμοι και Νομαρχίες), κρύβεται σωρεία ενεργειών και αποφάσεων, αναπόσπαστο μέρος της συνολικής αντιεκπαιδευτικής πολιτικής που εφαρμόζεται. Εξαιτίας αυτής της... κωλυσιεργίας, πολλοί ιδιοκτήτες οικοπέδων, τα οποία έχουν χαρακτηριστεί για σχολική χρήση, ζητούν τον αποχαρακτηρισμό τους και τις περισσότερες φορές το πετυχαίνουν.

«Ενώ το υπουργείο Παιδείας θα έπρεπε να έχει τη συνολική ευθύνη για τα σχολικά κτίρια, εμπλέκονται ένα σωρό υπηρεσίες, με αποτέλεσμα κι εμείς να μην ξέρουμε πού να απευθυνθούμε και να μας εμπαίζουν, να μας στέλνει ο ένας στον άλλο!», είπε στο «Ρ» ο Δ. Στασινόπουλος, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Παιδείας της Νομαρχίας Αθηνών. «Είναι τόσο πολύπλοκο το σύστημα για τους αρμόδιους της σχολικής στέγης - επίτηδες έτσι δομημένο - που ακόμα κι ένας δικηγόρος χάνεται. Θα έπρεπε να υπάρχει ένας κρατικός φορέας που θα ασχολείται με τη σχολική στέγη», μας είπε ο Β. Τόγιας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων Αθήνας.

Δήμοι και Νομαρχία, αντί να συμβάλλουν ουσιαστικά στο να βρεθούν χώροι για τη δημιουργία σχολείων, να πιέζουν το υπουργείο Παιδείας για αύξηση των κονδυλίων, τον ΟΣΚ ΑΕ για τις αναγκαίες απαλλοτριώσεις οικοπέδων κλπ, προσπαθούν να «κουκουλώσουν» το πρόβλημα και να εκτονώσουν τις αντιδράσεις με τη μέθοδο της συγχώνευσης σχολείων, με υποβαθμίσεις ή αναβαθμίσεις σχολείων και τη δημιουργία αιθουσών σε χώρους που είτε είναι ακατάλληλοι, είτε χρησιμοποιούνται για εκδηλώσεις, συνελεύσεις ή ακόμα και ως βοηθητικοί χώροι.

Εφαρμόζονται και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση - με την κατεύθυνση να τη δίνει το υπουργείο Παιδείας - οι λεγόμενες «έξυπνες λύσεις», λύσεις δηλαδή χωρίς κόστος για την οικονομία. Και μάλιστα αυτές οι λύσεις είναι τόσο... «έξυπνες», ώστε η δημόσια γη να δίνεται στους επιχειρηματίες στο πλαίσιο των συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Με τη συγχώνευση σχολείων, εκτός του ότι προκύπτουν υπεράριθμα τμήματα, μειώνονται και οι ανάγκες για εκπαιδευτικό προσωπικό, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παράδειγμα στο μέλλον, με τη μετατροπή των ΤΕΕ σε Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑΛ), όπου θα διευρυνθεί ο αριθμός των μαθημάτων γενικής παιδείας, και Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑΣ). Ταυτόχρονα, οι πανάκριβοι δημόσιοι χώροι μένουν ελεύθεροι, «βορά» στα χέρια των ιδιωτών να αναπτύξουν εκεί τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες...

Ηδη, η πρώτη πιλοτική εφαρμογή του νόμου για τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) προβλέπει 27 δημόσια σχολεία μέσα στα επόμενα 25 χρόνια να τα κατασκευάσουν και να τα διαχειρίζονται ιδιώτες, σε χώρους που θα παραχωρούνται από τον ΟΣΚ! Σε χώρους, δηλαδή, που αποτελούν λαϊκή δημόσια περιουσία!!

Στα όρια της Νομαρχίας μισθώνονται 105 κτίρια που στεγάζουν 150 σχολεία, στα οποία φοιτούν πάνω από 15.000 μαθητές. Το κόστος ενοικίασης φτάνει τα 4,5 εκατ. ευρώ ετησίως. Συνολικά στην Αττική έχουν καταγραφεί 230 μισθωμένα κτίρια, όπου στεγάζονται 295 σχολεία (ΕΘΝΟΣ 4/9/2005). Σύμφωνα με τον υφυπουργό Παιδείας Γ. Καλό, σε απάντησή του έπειτα από Ερώτηση της βουλευτή του ΚΚΕ Λ. Κανέλλη (11/4/2005), το 27% των σχολείων του Δήμου της Αθήνας λειτουργούν με διπλοβάρδια, ενώ συνολικά για την Αττική το ποσοστό αυτό φτάνει στο 21,6%.

Η Νομαρχία και οι Δήμοι έχουν την αρμοδιότητα να χαρακτηρίζουν χώρους ως σχολικούς και να βρίσκουν κτίρια για ενοικίαση, προκειμένου να στεγαστούν σχολεία. Τις περισσότερες φορές τα κτίρια κρίνονται εντελώς ακατάλληλα ή είναι παμπάλαια, αλλά η ανακαίνισή τους είναι αρμοδιότητα του ιδιοκτήτη. Επιπλέον, όταν λήξει η εκμίσθωση, ο ιδιώτης μπορεί να ζητήσει την έξωση του σχολείου ή να αυξήσει το ενοίκιο ή η ίδια η Νομαρχία να μη συνεχίσει την εκμίσθωση λόγω... έλλειψης χρημάτων. Ας δούμε τρία από τα πολλά παραδείγματα που υπάρχουν:

• Τα 7ο εσπερινό ΤΕΕ, 6ο ΤΕΕ και το 1ο ΣΕΚ Αθηνών στεγάζονται σε εκμισθωμένο κτίριο ιδιοκτησίας του «Συλλόγου Προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων». Ο Σύλλογος ζητάει την έξωση των σχολείων (1.200 μαθητές και 150 εκπαιδευτικοί) τον Ιούνη του 2006.
• Το 4ο Λύκειο Χαλανδρίου στεγάζεται σε κτίριο ιδιώτη, το οποίο έχει μισθώσει η Νομαρχία. Φέτος το καλοκαίρι ο ιδιοκτήτης ζήτησε αύξηση του ενοικίου κι η Νομαρχία αρνήθηκε να ανταποκριθεί. Το αποτέλεσμα ήταν ο ιδιοκτήτης να τοποθετήσει κάγκελα στο προαύλιο, χωρίζοντάς το στη μέση και να καταστήσει αδύνατη την πρόσβαση των μαθητών στο μέρος όπου βρίσκονται οι μπασκέτες, οι βρύσες και το κυλικείο του σχολείου!
• Το 19ο Γυμνάσιο και Λύκειο Αθηνών συστεγάζονται σε ένα εκμισθωμένο κτίριο στην οδό Αχαρνών, πάνω από βενζινάδικο (!). Ενώ χτίστηκε νέο κτίριο για να φιλοξενήσει το Λύκειο και να σταματήσει η διπλοβάρδια, σύμφωνα με πληροφορίες θα μεταφερθούν και τα δυο στο νέο κτίριο, θα συνεχιστεί το σύστημα της διπλοβάρδιας, επειδή η Νομαρχία θέλει να σταματήσει την εκμίσθωση του κτιρίου! Μιλώντας στο «Ρ», ο Β. Τόγιας, είπε ότι το κτίριο στην Αχαρνών είναι μεγάλο και αν αγοραζόταν από τον ΟΣΚ, θα μπορούσε να ανακαινιστεί, να φύγει και το βενζινάδικο από το ισόγειο, και να γίνει ένα σχολείο.

Συγκεκριμένα, φέτος το Σεπτέμβρη, γύρω στα 10 σχολεία της Αθήνας κινδύνευσαν με έξωση, ενώ για πάνω από 40 στο Δήμο Αθήνας και στους γύρω δήμους έχουν λήξει ή λήγουν μες στη χρονιά τα μισθωτήριά τους. Χιλιάδες μαθητές κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς σχολική στέγη, τη στιγμή που «με τις πλάτες» Δήμων και Νομαρχίας οικόπεδα όπου θα μπορούσαν να ανεγερθούν σχολεία, ξεπουλιούνται σε ιδιώτες!

Σε πάγια τακτική του Δήμου και της Νομαρχίας έχει εξελιχθεί η παραχώρηση σε ιδιώτες οικοπέδων, που έχουν χαρακτηριστεί για σχολική χρήση. Μέσα σε λίγα χρόνια έχουν «χαθεί» δεκάδες χώροι στην Αττική, είτε γιατί ο Δήμος ή η Νομαρχία δεν τους χαρακτήρισαν έγκαιρα, είτε γιατί ο ΟΣΚ καθυστέρησε την απαλλοτρίωσή τους, είτε γιατί «ενεπλάκη» η Πολεοδομία κλπ. Δικαιολογίες βρίσκονται πολλές και στην περίπτωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, του κράτους και του ΟΣΚ ΑΕ ισχύει η λαϊκή ρήση, «το 'να χέρι νίβει τ' άλλο...». Ας αναφερθούμε σε μερικές περιπτώσεις «απώλειας» οικοπέδων:

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του 60ού Γυμνασίου και Λυκείου Αθηνών, όπου ενώ υπάρχει θεσμοθετημένο οικόπεδο για την ανέγερση σχολείου, που θα λύσει το πρόβλημα της διπλοβάρδιας (Κυψέλης 46), εδώ και τρία χρόνια λειτουργεί εκεί παράνομα με την ανοχή του ΟΣΚ και της Νομαρχίας χώρος στάθμευσης.

Το οικόπεδο επί των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Ηπείρου είχε χαρακτηριστεί από το ΥΠΕΧΩΔΕ σταθμός αυτοκινήτων, έπειτα από τον ΟΣΚ ως χώρος σχολείου και το 2002 μετά από ενέργεια του Δήμου και πάλι ως σταθμός αυτοκινήτων! Σήμερα είναι χαρακτηρισμένος και πάλι για σχολείο, αλλά αν δεν επισπευσθούν οι διαδικασίες αποπληρωμής και ανέγερσης του σχολείου κινδυνεύει να χαθεί, καθώς ο ιδιοκτήτης ζητά την αποδέσμευση του χώρου.

Χώρος 2.300 τ.μ. επί των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Ιουλιανού, που προοριζόταν για ανέγερση 1ου ΤΕΕ και 1ης και 4ης ΤΕΣ Αθηνών, δόθηκε σε ιδιώτη για την κατασκευή σταθμού αυτοκινήτων, μετά από παρέμβαση του ΟΣΚ για αποχαρακτηρισμό του χώρου.