Απεργία! Αυτή πρέπει να είναι η απάντηση στις προκλήσεις των βιομηχάνων

Ως φυσικό αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι και η στάση του ΣΕΒ απέναντι στην υπογραφή της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης. Στόχος τους να παγώσουν τους μισθούς γύρω από τον επίσημο πληθωρισμό, και επί της ουσίας να ρίξουν την πραγματική αξία της εργατικής δύναμης. Αυτό δεν το έκρυψαν, άλλωστε, από την πρώτη στιγμή. Με αυτή την επιδίωξη προσήλθαν και στην πέμπτη κατά σειρά συνάντηση, που έγινε την περασμένη Πέμπτη. Ετσι, σέρνοντας μαζί τους και τις άλλες δύο εργοδοτικές οργανώσεις ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ, απαιτούν διετή σύμβαση εργασίας με μεσοσταθμική αύξηση 4,1% για το 2006 και 3,3% για το 2007. Αυτές είναι οι πραγματικές αυξήσεις που δίνουν πίσω από το νούμερο του 9,8% που αθροιστικά παρουσιάζουν στο τέλος της διετίας. Και τούτο διότι, οι αυξήσεις που προτείνουν θέλουν να δοθούν σε δύο ετήσιες δόσεις. Από δύο κάθε χρόνο. Που σημαίνει αύξηση 3% από 1/1/2006, συν 2% από 1/7/2006 και 2% από 1/1/2007, συν 2,5% από 1/7/2007. Αν, μάλιστα, η δεύτερη δόση της αύξησης καθοριστεί από την 1/9 όπως έγινε με την προηγούμενη σύμβαση, τότε η πραγματική ετήσια μεσοσταθμική αύξηση θα είναι ακόμα χαμηλότερη από το 4,1% τον τρέχον έτος και το 3,3% το 2007.

Πρόκειται για σκέτη κοροϊδία, αν όλα αυτά συνυπολογιστούν πάνω στο κατώτερο μεροκάματο που είναι 26,41 ευρώ και στον κατώτερο μισθό που είναι σήμερα 591 ευρώ. Με δυο λόγια, ο ΣΕΒ και οι άλλες δύο εργοδοτικές οργανώσεις προτείνουν ένα (1) ευρώ αύξηση τη μέρα για το 2006 και 70 λεπτά αύξηση το 2007!

Αυτό το αντεργατικό κρεσέντο εκδηλώνεται σε μια περίοδο που τα κέρδη των βιομηχάνων επιταχύνουν την τρελή τους κούρσα. Ετσι, μόλις προχτές ανακοινώθηκε ότι 171 επιχειρηματικοί όμιλοι και μεγάλες εμποροβιομηχανικές επιχειρήσεις που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο παρουσίασαν αύξηση των κερδών τους (και μάλιστα μετά φόρων) κατά 43,6% το 2005 σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Δεκαπέντε απ' αυτούς τους ομίλους είδαν τα κέρδη τους να φουσκώνουν κατά 192,5% και να φτάνουν από τα 682,3 εκατομμύρια ευρώ στα 1.995,5 εκατομμύρια ευρώ.

Και ενώ τα κέρδη των βιομηχάνων έχουν στήσει χορό, την ίδια στιγμή οι βιομήχανοι προτείνουν για το πρώτο εξάμηνο του 2006 αύξηση στα μεροκάματα 3%. Οταν μάλιστα, μόνο τον προηγούμενο μήνα - σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ - οι τιμές παραγωγού της βιομηχανίας αυξήθηκαν κατά 8,9%. Δηλαδή, οι βιομήχανοι ήδη έσπευσαν να αυξήσουν τις τιμές των προϊόντων που πουλάνε στους καταναλωτές 300% πιο πάνω, από την αύξηση που θέλουν να δώσουν σε αυτούς που παράγουν αυτά τα προϊόντα, στους εργατοϋπαλλήλους της χώρας μας.

Απέναντι σε αυτή την αδηφαγία του κεφαλαίου, απέναντι στο αντεργατικό μπαράζ που έχει εξαπολυθεί, οι εργάτες και οι εργάτριες μπορούν και πρέπει να απαντήσουν με τα δικά τους όπλα. Να συμμετέχουν μαζικά στην απεργία που έχουν προκηρύξει για τις 13 Απρίλη οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Να συμβάλουν με τη δράση τους, ώστε να δυναμώσει ακόμα περισσότερο το απεργιακό μέτωπο. Τώρα απεργία! Αυτή πρέπει να είναι η απαίτηση των εργατών σήμερα. Αυτό πρέπει να είναι η απόφαση των συνδικάτων.

Η γραμμή της υποχώρησης και του συμβιβασμού, που αποδεδειγμένα ακολουθεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, μόνο εκτραχύνει τον ΣΕΒ. Η εγκατάλειψη ακόμα και αυτών των μίζερων αξιώσεων που πρόβαλε αρχικά (από το 8% αυξήσεις στο 5,5% σήμερα), ρίχνει νερό στο μύλο των βιομηχάνων. Βέβαια, η κωλυσιεργία του κυβερνητικού και συναινετικού συνδικαλισμού μπορεί να ντοπάρει τον ΣΕΒ, το σίγουρο είναι όμως ότι δε θα μπορέσει να κάμψει τις αγωνιστικές διαθέσεις της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων. Οι ταξικές δυνάμεις, οι αγωνιστές εργάτες θα τραβήξουν μπροστά και θα δώσουν με αυταπάρνηση και τη μάχη για τις 13 Απρίλη.

Η απεργία στις 13 Απρίλη είναι μονόδρομος. Η προκλητικότητα των βιομηχάνων στο θέμα της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) και στις αντίστοιχες κλαδικές, η ενθάρρυνσή τους από την πολιτική της κυβέρνησης και των κομμάτων που στηρίζουν τις στρατηγικές επιλογές του ΣΕΒ, η υποχωρητικότητα της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, που αναλώνεται σε μια διαρκή μειοδοσία πάνω στα δικαιώματα των εργαζομένων, επιβάλλουν την απεργιακή απάντηση που έχουν ήδη αποφασίσει δεκάδες ταξικές Ομοσπονδίες και συνδικάτα σε όλη τη χώρα.

Η απεργία αποτελεί συνέχεια των συλλαλητηρίων του ΠΑΜΕ στις 21 Φλεβάρη σε 61 πόλεις όλης της χώρας, της απεργίας στις 15 Μάρτη, των μικρών και μεγάλων αγώνων που αναπτύχθηκαν με πρωτοπόρες τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ στους χώρους δουλιάς όλο το προηγούμενο διάστημα, με αιχμή τις κλαδικές Συμβάσεις. Ενας διαρκής αγώνας που βρίσκει συνέχεια και αύριο Δευτέρα, στη συγκέντρωση που καλεί το ΠΑΜΕ, οι ταξικές Ομοσπονδίες και τα συνδικάτα της Αθήνας, στις 3 μ.μ. στην πλατεία Μητροπόλεως, δίπλα στα γραφεία της Συνομοσπονδίας Εμπορίου, όπου είναι προγραμματισμένη η έκτη κατά σειρά συνάντηση ανάμεσα στο ΣΕΒ και τη ΓΣΕΕ για την ΕΓΣΣΕ.

Το απεργιακό μέτωπο διευρύνεται μέρα με τη μέρα. Μέχρι στιγμής, απεργία για τις 13 Απρίλη έχουν κηρύξει οι Ομοσπονδίες των Οικοδόμων, Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού και Δέρματος (ΟΕΚΙΔΕ), Φαρμάκου, Τροφίμων και Ποτών, Τύπου και Χάρτου, Λογιστών (ΠΟΛ) και Εργαζομένων στα Νοσηλευτικά Ιδρύματα (ΟΣΝΙΕ). Δίπλα σ' αυτές και τα Εργατικά Κέντρα Λάρισας, Κεφαλλονιάς - Ιθάκης, Λευκάδας, Ζακύνθου, Παλλεσβιακό, Αγρινίου, Αρτας και Ιωαννίνων, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των αντιπροσώπων του. Αλλά και δεκάδες ακόμα κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία από κάθε γωνιά της Ελλάδας, που μέσα από συνεδριάσεις των διοικήσεών τους αποφασίζουν τη συμμετοχή στην απεργία και ξεδιπλώνουν ήδη ένα πλούσιο πρόγραμμα δουλιάς και ανοίγματος στους εργαζόμενους ενόψει της κινητοποίησης.

Σ' αυτά τα πλαίσια, η Γραμματεία Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ διοργανώνει την Τρίτη 4 του Απρίλη πλατιά συνδικαλιστική σύσκεψη για την προετοιμασία της απεργίας, στις 7 μ.μ. στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου. Ενώ η Ομοσπονδία Φαρμάκου καλεί σε σύσκεψη τα ΔΣ των σωματείων της Αττικής, αύριο Δευτέρα, στις 6 μ.μ. στα γραφεία της Ομοσπονδίας.