Eurokinissi |
«Ανύπαρκτη διαβάζουμε, έως ελάχιστη η φροντίδα για το παιδί, τη μητρότητα (παράλληλα κόπτονται για την υπογεννητικότητα) ενώ θα έπρεπε όλα αυτά να είναι φροντίδα της πολιτείας. Ετσι η γυναίκα ζει σ' ένα περιβάλλον τρεξίματος, άγχους, ανασφάλειας, χωρίς ελεύθερο χρόνο για ξεκούραση και ψυχαγωγία, που τη σπρώχνει έξω από τη συλλογική δράση και την κοινωνική ζωή.
Η γυναίκα είναι το μεγαλύτερο θύμα μέσα σ' αυτή την κοινωνική πραγματικότητα, μια και έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας, ημιαπασχόλησης, φορτωμένη με τόσους άλλους ρόλους και ευθύνες, όπως αυτές των παιδιών, των άρρωστων, των ηλικιωμένων...
Παρακολουθώντας την πολιτική επικαιρότητα διαπιστώνει κανείς, ότι τα πράγματα οδηγούνται συνεχώς στο χειρότερο.
Πόσο θα κρατήσει αυτό; Η Ιστορία μας δείχνει ότι πάντα υπάρχουν κύκλοι. Μετά από κάθε σύνθλιψη του ανθρώπου ακολουθεί το ξεσήκωμα».
«Ηδη υπάρχει μέσα στο λαό δυσαρέσκεια, αλλά ακόμη δεν έχει συντονιστεί σε ένα συλλογικό αγώνα για να ανατρέψει αυτή την κατάσταση.
Eurokinissi |
Ακονίζουν, βελτιώνουν, αναπτύσσουν τα στρατιωτικά τους μέσα, κάνουν στρατιωτικές συμμαχίες ανάλογα με την περίπτωση και όπως τους συμφέρει (ΝΑΤΟ, Ευρωστρατός, Στρατός ταχείας επέμβασης κλπ.).
Συνεργάζονται σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο να κατευθύνουν το μυαλό του ανθρώπου κατά κει που θέλουν, μέσα από τον αποπροσανατολισμό, τον εκφοβισμό, την αποχαύνωση που προωθούν τα ΜΜΕ και να κατασπαράζουν το σώμα του, με τα νέα βελτιωμένα σε τεχνολογία και βαρβαρότητα βασανιστήρια στα νέα στρατόπεδα - κολαστήρια που προβάλλουν καθημερινά μπροστά μας.
Παρακολουθούν κάθε πτυχή της ζωής μας από μυστικές και ποιος ξέρει τι άλλες υπηρεσίες, για να προλάβουν την κίνηση που φοβούνται και τους τρομάζει.
Και μέσα σ' όλα αυτά το Συμβούλιο της Ευρώπης έφερε τρεις φορές για ψήφιση ένα μνημόνιο, που ελάχιστα προβλήθηκε από τα ΜΜΕ και γι' αυτό ίσως στους πολλούς δεν είναι γνωστό, όπου προσπαθούν να εξομοιώσουν τον κομμουνισμό με το φασισμό.
Στόχος τους δεν είναι μόνο οι κομμουνιστές, αλλά κάθε φωνή αντίστασης στον κόσμο που έφτιαξαν να ζήσουμε».
Ενα πολιτιστικό κοινωνικό εντευκτήριο, ανοιχτό σ' όλες τις γυναίκες - αλλά και τους άντρες - της περιοχής Νέας Φιλαδέλφειας! Ονομάζεται «Κοινωνικός Πολυχώρος» και βρίσκεται στην οδό Πίνδου 39. Μια ζεστή γωνιά που δημιούργησε η κοινωνιολόγος Αφροδίτη Τεπέρογλου σε ισόγειο χώρο του σπιτιού της. Εδώ, μέσα σε μια φιλική ατμόσφαιρα, είδαμε γυναίκες της Ν. Φιλαδέλφειας να συζητάνε, να προβληματίζονται, να εκθέτουν τις κοινωνικές εμπειρίες τους, τις σκέψεις τους για τα προβλήματά της καθημερινής πραγματικότητας που γίνονται ολοένα και οξύτερα: Αναζητώντας το ρόλο της γυναίκας στη σύγχρονη εποχή, τις ακούσαμε να διαπιστώνουν τη διαρκή αποξένωση των μελών της οικογένειας, την έλλειψη χρόνου που στερεί από τους γονείς τη δυνατότητα να πλησιάσουν τα παιδιά και τα προβλήματά τους, την έλλειψη στους παιδικούς σταθμούς που τείνουν να γίνουν απλησίαστοι - καθώς γίνονται όλο και πιο ακριβοί, την κακή ποιότητα τροφής που προσφέρουν στα παιδιά ακόμα και οι ιδιωτικοί, τη δυσκολία των νέων να δημιουργήσουν οικογένεια καθώς αντιμετωπίζουν την ανεργία και την ανασφάλεια της μη σταθερής δουλιάς...
Πρόσφατα έγινε συζήτηση με θέμα: «Σχέσεις των δύο φύλων, σχέσεις, γονέων, σεξουαλική αγωγή παιδιών», που ανέπτυξε η Πόπη Τσέμπερη, καθηγήτρια ΤΕΙ και σύμβουλος εφηβικής και νεανικής γυναικολογίας Ιατρικής Σχολής Αθηνών. Στη συζήτηση που ακολούθησε επισημάνθηκαν η αύξηση των εκτρώσεων στις μικρές ηλικίες, η έλλειψη ενημέρωσης, οι επιπτώσεις της διακοπής της κύησης στις εφήβους αλλά και η αύξηση των κρουσμάτων του Εϊτζ τα τελευταία χρόνια.
Για πρώτη φορά, εφέτος, στο «κόλπο» μπήκαν και ιατροδικαστές! Σοβαροί - σοβαροί και αυτοί, ωσάν να ήτανε όλα αλήθεια, μιλούσαν με λεπτομέρειες για την «πληγή», για το βάθος που είχαν τα αγκάθια στο κρανίο, για την αιμορραγία που προκάλεσε η λόγχη, για το θάνατο και την ανάσταση. Και έλεγες, «Θεέ» μου να μην πάθω τίποτα και χρειαστώ την επιστημονική γνώση τους. Αυτοί μπορεί να με βγάλουν βρικόλακα. Να δούνε τις πληγές μου από το αυτοκινητικό και να αποφανθούνε πως είναι σημάδια και τιμωρία της «Θείας Δίκης» για την αθεΐα μου!
Αφήστε, πια, εκείνο το ηλικιωμένο ξανθό αγόρι, ο τραγουδιστής της Μεγάλης Βδομάδας! Κόντρα φωτισμένος και φίλτρο μπροστά στο φακό για να χαθούν οι ρυτίδες. Τα πλούσια μαλλιά του ξασμένα. Η πράγματι καλή φωνή του με echo σε play back. Και δίπλα του πάντα ένας παπάς, για να πιστοποιεί την αγνότητά του. «Αι γενεαί πάσαι», και να το κλάμα! Και μαζί του να κλαίει και ο παρουσιαστής. Και η συμπαρουσιάστρια. Και οι εικονολήπτες. Και η μακιγιέζ! Ακόμα και ο Κακαουνάκης να ρουφάει τη μύτη του από τη συγκίνηση! Για τον Αυτιά δε γίνεται λόγος! Αυτός δε ζει χωρίς το «θείο δράμα». Η τραγωδία είναι μέρος της ιδιοσυγκρασίας του. Το ίδιο και του Παπαδάκη!
Στ' αλήθεια, ο Χαρδαβέλλας, ο κάθε Χαρδαβέλλας, δεν άκουσε τίποτα για τη Θεογονία; Για την καταγωγή των θεών; Δεν έπεσαν στα χέρια του τα περίφημα ποιήματα του Ησίοδου, έστω; Ολοι ετούτοι οι θεόπληκτοι της τηλεόρασης έχουν μείνει κολλημένοι στον Αναξαγόρα και τον Πλάτωνα; Στη «Σοφία» και στο «Δημιουργό» αντίστοιχα, που κυβερνάει τον κόσμο; Στην «πρώτη μηχανή», του Αριστοτέλη, στην «πράξη χωρίς ύλη», όπως έλεγε; Στην «τελειότητα στην οποία τείνουν όλα τα όντα»; Δε μεσολάβησε γι' αυτούς τόση γνώση και τόση επιστημονική εξήγηση, για τους λόγους και την ανάγκη που ο άνθρωπος οδηγήθηκε στη μεταφυσική; Δεν ξέρουν, τάχα μου, όλα αυτά τα φερέφωνα του σκοταδισμού ότι η θρησκευτική λατρεία και οι άλλοι θρησκευτικοί θεσμοί «αποτελούν γνώρισμα όλων των καθυστερημένων κοινωνιών, γεννιούνται και αναπτύσσονται κάτω από συνθήκες κοινωνικής καθυστέρησης»;
Ολα τα ξέρουν, γι' αυτό μιλάνε σαν υστερικοί. Γι' αυτό μαλλιάζει η γλώσσα τους! Χωρίς θεούς και χωρίς ψέματα δεν έχουν λόγους ύπαρξης οι ίδιοι, γι' αυτό φωνάζουν! Ξέρουν πως η θρησκεία αποτελεί μια «πνευματική δύναμη καταπίεσης». Και γνωρίζουν πως φέρνοντας πρώτο πλάνο τις προλήψεις σπρώχνεις προς τα πίσω την επιστημονική αντίληψη για τον κόσμο. Και έτσι διατηρείς τα προνόμιά σου. Να λες ψευτιές και να αμείβεσαι, πλουσιοπάροχα μάλιστα, γι' αυτές!