Χημικά όπλα στο Ιράκ δε βρέθηκαν ποτέ. Αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχαν. Ακόμα όμως κι αν το Ιράν διαθέτει πράγματι πυρηνικά όπλα ή τις τεχνικές δυνατότητες της παρασκευής τους, από πού ως πού κάτι τέτοιο συνιστά αιτία πολέμου και μάλιστα από μια χώρα που κατέχει την πρωτιά σε πυρηνικό εξοπλισμό, έχοντας το θλιβερό προνόμιο να είναι η μόνη που έχει προχωρήσει σε πυρηνικό χτύπημα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι;

Ισως τα παραπάνω να ακούγονται αυτονόητα. Δεν είναι όμως. Κάθε φορά τα τελευταία χρόνια που εκδηλώθηκε ιμπεριαλιστική επέμβαση, υπήρξαν πολλοί πρόθυμοι να αναπαράγουν την προπαγάνδα, συμβάλλοντας στη δημιουργία των απαραίτητων άλλοθι. Ας μην υπάρχει αμφιβολία πως κι αυτή τη φορά θα συμβεί το ίδιο. Εχει σημασία για το λόγο αυτό να είναι ξεκάθαρο στο μυαλό των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων πως ο πόλεμος είναι στη φύση του ιμπεριαλισμού, συστατικό στοιχείο της ύπαρξης και εργαλείο για την επέκταση και εδραίωση της κυριαρχίας του. Εχει σημασία να κατανοηθεί ο ιμπεριαλιστικός και κατά συνέπεια βαθιά άδικος, επιθετικός χαρακτήρας αυτού του πολέμου, εάν και εφόσον οι ΗΠΑ υλοποιήσουν τις απειλές που με ολοένα και μεγαλύτερη συχνότητα εκτοξεύουν το τελευταίο διάστημα. Η υλοποίηση των επικίνδυνων για την ανθρωπότητα σχεδιασμών τους, στο πλαίσιο των οποίων γίνεται λόγος ακόμα και για χτύπημα πυρηνικών εγκαταστάσεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ευρύτερη περιοχή, δεν αποτελεί παρά ένα βήμα για την υλοποίηση του στόχου του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, συνεπικουρούμενου από τον ευρωενωσιακό, να πατήσει πόδι σε μια περιοχή με πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου, ζωτικά για τις ανάγκες του. Μα, όχι μόνο γι' αυτό. Το να πατήσει πόδι σ' αυτή τη γεωστρατηγικής σημασίας περιοχή έχει σημασία, αφού ελέγχοντάς τη δημιουργεί ασφυκτικό κλοιό κατά αντιπάλων του, όπως π.χ. Ρωσία, Ινδία, Κίνα. Μάλιστα, σε περίοδο, όπως η τωρινή, που μαστίζεται από κρίσεις, αντιθέσεις και ανταγωνισμούς, η επιθετικότητά του βρίσκεται στο ζενίθ.

Η έλευση της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Κ. Ράις στην Ελλάδα την ερχόμενη Πέμπτη, της οποίας θα προηγηθεί επίσκεψη στην Τουρκία και θα ακολουθήσει μετάβασή της στη Βουλγαρία, όπου θα μετάσχει στην άτυπη σύνοδο των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ, κάθε άλλο παρά άσχετη είναι με τη δρομολογούμενη επίθεση εναντίον του Ιράν. Η υπουργός πολέμου των ΗΠΑ μοιάζει να εκτελεί ένα ρόλο ανιχνευτή διαθέσεων και προθέσεων, να βολιδοσκοπεί το έδαφος πάνω στο οποίο θα διαμορφωθούν οι νέες συμμαχίες των προθύμων να συνδράμουν στην υλοποίηση των στόχων. Πολύ περισσότερο που στόχος τους είναι τη νέα δολοφονική επιχείρηση να αναλάβει το ΝΑΤΟ. Κι ας μην υπάρχει αμφιβολία για την απάντηση που θα πάρει από την ελληνική κυβέρνηση, θα είναι η ίδια με αυτή που έδινε πριν μερικά χρόνια το ΠΑΣΟΚ, προσφέροντας γην και ύδωρ για την αποτελεσματικότητα των επιδρομών στη Βαλκανική, στο Ιράκ κλπ. Αλλωστε, στο ίδιο - εχθρικό για τους λαούς - στρατόπεδο βρίσκονται όλοι.

Ο ελληνικός λαός οφείλει να έχει ακόμα καθαρό πως το Ιράν είναι ένας στόχος. Οχι ο μόνος. Οποιος ορμώμενος από αντιιμπεριαλιστικά, φιλειρηνικά αισθήματα, από αισθήματα αλληλεγγύης σε ένα λαό που βρίσκεται στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού, βρεθεί στους δρόμους, να μην ξεχνά πως μάχεται συγχρόνως για την Κύπρο ενάντια στα σχέδια διχοτόμησής της, για το Αιγαίο και ενάντια στα σχέδια ΝΑΤΟποίησής του, για τη Βαλκανική που εξακολουθεί να ανεβαίνει τον Γολγοθά της, για τον παλαιστινιακό λαό που σταυρώνεται κάθε μέρα, χρόνια τώρα. Για το μέλλον του ίδιου και το δικαίωμά του, όπως και των παιδιών του, να ζει και να εργάζεται σε ειρήνη και ασφάλεια. Για το μέλλον που οι ιμπεριαλιστές στέρησαν από τα εκατομμύρια θύματά τους σε όλο τον κόσμο.

Είναι πολλοί οι ανοιχτοί λογαριασμοί με τον ιμπεριαλισμό. Για όλους διαδηλώνουμε την ερχόμενη Πέμπτη, στις 10 το πρωί στα Προπύλαια και πορευόμαστε στην αμερικάνικη πρεσβεία. Για όλους κηρύττουμε ανεπιθύμητη την εκπρόσωπό του στην Ελλάδα και την υποδεχόμαστε όπως αρμόζει σε δολοφόνους λαών, δικαιωμάτων, ελπίδων και προσδοκιών.

Την Πέμπτη θα είμαστε όλοι στις συγκεντρώσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, σ' όποιες άλλες πόλεις γίνουν. Και πάλι όλοι από την επόμενη μέρα στη δράση γιατί η ανάπτυξη ενός πλατιού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος δεν είναι έργο μιας πράξης. Απαιτεί δουλιά μόνιμη, σε βάθος, ώστε να γίνεται σαφές σε όλο και περισσότερους ανθρώπους του μόχθου ποιος είναι ο εχθρός, ποιος πρέπει να είναι ο προσανατολισμός της λαϊκής πάλης, ώστε να μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα, ώστε να πείθονται ολοένα και περισσότεροι πως μόνο η πλατιά συσπείρωση, η οργάνωση της πάλης σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση μπορεί να αποτελέσει ισχυρή ασπίδα προστασίας των δικαιωμάτων του, να δώσει διέξοδο και να ανοίξει προοπτική προς όφελός του.

Η απειλή ενός νέου πολέμου, η στάση που θα τηρήσουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όπως και η στάση που τήρησαν στους προηγούμενους, ως στοιχεία της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής που ακολουθούν, οφείλουν να προβληματίσουν και να ωθήσουν στην εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων, που δεν μπορεί παρά να οδηγούν στην καταδίκη τους και την εγκατάλειψή τους από πλατιά λαϊκά στρώματα. Αυτό μπορεί και πρέπει να εκφραστεί στις επικείμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, με ψήφο αντιπολεμική - αντιιμπεριαλιστική, ψήφο στις δυνάμεις που μάχονται εναντίον των πολέμων της Νέας Τάξης, για μη εμπλοκή της χώρας μας, για να κλείσει η βάση της Σούδας, να γυρίσουν πίσω οι Ελληνες φαντάροι από το Αφγανιστάν, τη Βαλκανική, το Ιράκ, να φύγει το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια.