Του Γιάννη Ιωάννου από το «ΕΘΝΟΣ»

πόσο, μάλλον, να κλαψουρίζει.

Δύο δεδομένα:

1. Το άγριο ξεπούλημα των εργατών από την ηγεσία της ΓΣΕΕ με τη συμφωνία για τα 0,77 λεπτά του ευρώ αύξηση στο μεροκάματο, που ισοδυναμεί με καθαρή μείωση στο εισόδημα, την ώρα που το κόστος ζωής αυξάνει με δραματικούς ρυθμούς (χτεσινή η ανακοίνωση ότι αυξήθηκε κατά 33% το χρέος των νοικοκυριών, φτάνοντας στα 69,9 δισ. ευρώ - από την αύξηση των 0,77 λεπτών του ευρώ θα ξεπληρωθούν αυτά;).

2. Η προκήρυξη νέας απεργίας για τις 13 Απρίλη από τα ταξικά συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και αιχμή τις κλαδικές συμβάσεις.

Τι είναι αυτό, λοιπόν, που συσπειρώνει τους εργάτες, ποιος τους οργανώνει, ποιος ενισχύει την αντίσταση και τη διεκδίκηση; Σε τελευταία ανάλυση, ποιος εκπροσωπεί εργάτες και ποιος είναι ανοιχτά και καθαρά, πλέον, η Πέμπτη Φάλαγγα;

Στοιχειώδης σκέψη χρειάζεται για ορισμένα πράγματα. Πολλές φορές αρκεί και μόνον η απάντηση στο ερώτημα «ποιος κερδίζει - ποιος χάνει».

Οταν μόνιμος στόχος σου είναι η υπονόμευση της ταξικής ενότητας των εργατών και η υπεράσπιση των εργατοπατέρων, έχεις ήδη δηλώσει πως είσαι μ' αυτούς που κερδίζουν στην πλάτη των εργατών.

Κανένας δεν μπορεί να πατάει σε δυο βάρκες. Δε γίνεται να 'σαι και με τον «κοινωνικό διάλογο», και με τους εργάτες που παλεύουν. Δε γίνεται να 'σαι και με τους εργατοπατέρες, και με τους εργάτες. Δε γίνεται να σε χειροκροτούν όσοι πανηγυρίζουν για την «εθνικής σημασίας» συμφωνία και να λες ότι υπερασπίζεις εργάτες.

Δε γίνεται να θεωρείς ιερό και όσιο την Ευρωπαϊκή Ενωση των καπιταλιστών και να παριστάνεις τον διαμαρτυρόμενο στο επιμέρους. Παράδειγμα: Δε γίνεται να προετοιμάζεις το κλίμα για αποδοχή της Μπολκεστάιν με άλλο όνομα και την ίδια ώρα να παριστάνεις τον διαδηλωτή... στο Παρίσι.

- «Ανταγωνιστικότητα με κοινωνική ευαισθησία» ο ένας...

- «Ιδιωτικό κέρδος χωρίς κερδοσκοπία», ο άλλος...

Κι όλα αυτά με διάλογο! Τι πιο καλό;

Τώρα, βέβαια, εσύ, ο πάντα καχύποπτος, ψάχνεις να βρεις το λάκκο στη φάβα. Ε, και να θες, δε σ' αφήνουν παραπονεμένο:

Το ΝΑΤΟ, λέει η ανάλυση, ετοιμάζεται για την επόμενη μεγάλη σύγκρουση. Και, ως γνωστόν, ένα από τα μέτρα που παίρνεις, όταν πας για πόλεμο, είναι το τσιμεντάρισμα του εσωτερικού μετώπου. Με κάθε τρόπο...

Διάλεξε, λοιπόν: Νεκρός στον πόλεμό τους, ή έγκαιρα μαχητής στο Μέτωπο ενάντια στον πόλεμο του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.

Ασχετο: «κάρφωμα ήταν αυτό ή ξεκάρφωμα;», αναρωτιόταν ο ναυτίλος του Στάθη Σ. χτες στην «Ελευθεροτυπία».