Την επίσημη «πρώτη» της παράδοσης των σχολικών εγκαταστάσεων στις μεγάλες κατασκευαστικές επιχειρήσεις σηματοδότησε η χτεσινή συνεδρίαση της Διυπουργικής Επιτροπής για τις «Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα», που αποφάσισε να αναθέσει την κατασκευή και τη συντήρηση 27 σχολικών κτιρίων της Αττικής, σε ιδιώτες. Στη συνεδρίαση συμμετείχαν οι υπουργοί Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης, Παιδείας Μ. Γιαννάκου, Ανάπτυξης Δ. Σιούφας και ο υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ Θ. Ξανθόπουλος. Οπως δήλωσε αργότερα ο Γ. Αλογοσκούφης, τον επόμενο μήνα πρόκειται να επιλεγεί, μετά από διαγωνισμό, χρηματοοικονομικός σύμβουλος, ο οποίος θα αναλάβει τη διεξαγωγή μειοδοτικών διαγωνισμών για την ανάθεση του έργου. Σύμφωνα με το σχετικό προγραμματισμό, ακολουθεί η παράδοση σε ιδιώτες: της κατασκευής και συντήρησης σχολικών κτιρίων στην περιφέρεια της Θεσσαλονίκης, σωφρονιστικών ιδρυμάτων (φυλακών), κτιρίων για τις ανάγκες της Πυροσβεστικής, καθώς και η κατασκευή αθλητικών εστιών και έπεται συνέχεια...

Στις δηλώσεις του ο Γ. Αλογοσκούφης, έκανε λόγο για «απόφαση σταθμό» επειδή «ξεκινά στη χώρα μας η εφαρμογή ενός θεσμικού πλαισίου που θα συμπληρώσει και θα ενισχύσει το ρόλο του κράτους στη δημιουργία καλύτερων υποδομών». Παράλληλα, εκθείασε το ρόλο των ιδιωτών, υποστηρίζοντας, ότι «τα σχολεία θα κατασκευαστούν σε περιοχές, στις οποίες υπάρχει μεγάλη ανάγκη για αναβάθμιση της εκπαιδευτικής υποδομής και αν επρόκειτο να περιμένουμε να κατασκευαστούν μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, θα περιμέναμε πολύ χρόνο...».

Αν λάβουμε υπόψη, ότι τα περιβόητα ΣΔΙΤ έχουν ξεκινήσει από το χώρο των λεγόμενων μεγάλων έργων (Αττική Οδός, γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου, Αεροδρόμιο Σπάτων) - τα οποία κατασκευάστηκαν με κυριολεκτικά ληστρικούς και αποικιοκρατικούς όρους υπέρ των ιδιωτών - σήμερα έρχεται η σειρά παράδοσης στο μεγάλο (κατασκευαστικό και τραπεζικό) κεφαλαίο, των μεσαίων και μικρότερων έργων υποδομής. Ηδη, από τον πρώην υπουργό Υγείας Ν. Κακλαμάνη, έχει ανακοινωθεί η δημιουργία 5 νέων νοσηλευτικών μονάδων, μέσω των ΣΔΙΤ.

Πρόκειται για μια στρατηγική επιλογή, η οποία λειτουργεί στα πλαίσια του μηχανισμού των κρατικομονοπωλιακών παρεμβάσεων στην οικονομία, με στόχο τη διεύρυνση του πεδίου δράσης του κεφαλαίου σε χώρους στους οποίους παραδοσιακά δραστηριοποιείται το δημόσιο, και οι οποίοι κρίνονται ιδιαίτερα προσοδοφόροι. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκουν να διατηρήσουν σε υψηλά επίπεδα την επιχειρηματική κερδοφορία και να δώσουν διέξοδο σε λιμνάζοντα, «αδρανή» κεφάλαια, τα οποία έχουν σχηματιστεί στη διαδικασία της συσσώρευσης του κεφαλαίου σε άλλους τομείς δράσης, οι οποίοι είναι επενδυτικά κορεσμένοι.

Το «μάρμαρο» βέβαια, τα εγγυημένα υπερκέρδη που θα καρπωθούν οι ιδιώτες - κατασκευαστές των έργων, θα το πληρώσει και πάλι ο ελληνικός λαός, μέσω της φορολογίας. Αν και δεν είναι γνωστά τα χρηματοδοτικά σχήματα που θα δημιουργηθούν (από πού και πώς θα αντληθούν τα κεφάλαια που υποτίθεται πως θα επενδύσουν οι εταιρίες), ούτε οι ακριβείς όροι με βάση τους οποίους θα λειτουργήσουν αυτές οι σχολικές μονάδες, η φιλοσοφία του εγχειρήματος στηρίζεται στο σχήμα: Κατασκευή του έργου από τον ιδιώτη - μακροχρόνια ενοικίασή του στο Δημόσιο. Η σύμβαση ενοικίασης, με το νοίκι που θα αποκαλείται «Τέλος Διαθεσιμότητας», θα έχει ισχύ 25 - 30 χρόνια, μετά την πάροδο των οποίων, η υποδομή παραδίδεται στο Δημόσιο. Εννοείται βέβαια, ότι στο διάστημα αυτό, ο ιδιώτης επιχειρηματίας, θα έχει αποσβέσει το προκαταβλημένο κεφάλαιο και θα έχει αποσπάσει ένα κέρδος, σαφώς υψηλότερο από τα επίπεδα κερδών που διαμορφώνονται στον ιδιωτικό τομέα.

Επιπρόσθετα, με την υπόθεση παραχώρησης των σχολείων σε ιδιωτικές εταιρίες, μέχρι να δουν το φως της δημοσιότητας οι όροι των διαγωνισμών και των συμβάσεων, θα μένουν ανοιχτά και άλλα σημαντικά ζητήματα γύρω από το εύρος των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση της ΝΔ απέναντι στους ιδιώτες - επιχειρηματίες, οι οποίοι, πρέπει να σημειωθεί, ζητωκραύγαζαν όταν ψηφιστηκε ο σχετικός νόμος. Αυτή τη στιγμή, γνωστές είναι μόνο οι γενικές ρυθμίσεις που προβλέπονται από το νόμο και δεν είναι γνωστές πλευρές του θέματος, ούτε καν το ζήτημα αν τα σχολικά κτίρια θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για τις εκπαιδευτικές ανάγκες, ή αν ο ιδιώτης θα μπορεί να τα χρησιμοποιεί και για άλλες χρήσεις, πως θα διαμορφωθούν οι κανονισμοί λειτουργίας των κτιρίων κλπ.