Κανένα περιθώριο «παρερμηνειών» για το ρόλο της Ελλάδας ως «βαστάζου» της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα Βαλκάνια (και) με «όχημα» τον πολιτιστικό τομέα, δεν άφησε ο πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, στην ομιλία του προς τους υπουργούς Πολιτισμού των χωρών - μελών του «Συμφώνου Σταθερότητας ΝΑ Ευρώπης» στη μεταξύ τους συνάντηση στη Θεσσαλονίκη.

Ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι «η Ευρωπαϊκή προοπτική της περιοχής μας είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να οδηγήσει σε σταθερότητα και ευημερία για τη ΝΑ Ευρώπη» και πως «για την Ελλάδα, αυτός είναι ένας στρατηγικός στόχος», αφού «υποστηρίζουμε ενεργά τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό όλων των γειτονικών χωρών, υπό την προϋπόθεση, φυσικά, ότι θα γίνουν σεβαστές οι ευρωπαϊκές αρχές και αξίες και ότι θα εφαρμοστούν πλήρως όλα τα κριτήρια και τα προαπαιτούμενα που έχει θέσει η ΕΕ».

Για τον πρωθυπουργό, σε αυτή τη διαδικασία εμβάθυνσης της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης των Βαλκανίων «ο πολιτισμός έχει να παίξει πρωτεύοντα ρόλο με την ιδιαίτερη ικανότητά του να συνδέει ανθρώπους και λαούς και να τους φέρνει πιο κοντά»!

Η ομιλία Καραμανλή ήταν ουσιαστικά η «σύνοψη» των όσων αντιδραστικών και επικίνδυνων για την πολιτιστική δημιουργία των βαλκανικών λαών συμφωνήθηκαν κατά την πρώτη συνάντηση των υπουργών Πολιτισμού του «Συμφώνου» των Βαλκανίων στην Πάτρα την Παρασκευή και το Σάββατο.

Οι υπουργοί επαναβεβαίωσαν την προσήλωσή τους στις επιταγές του κεφαλαίου, όπως προκύπτει και από τις αποφάσεις τους που παρουσίασε ο υπουργός Πολιτισμού, Γ. Βουλγαράκης, σε συνέντευξη Τύπου την Παρασκευή. Μεταξύ άλλων, έκανε λόγο για «κινητικότητα» και «ελεύθερη κυκλοφορία των δημιουργών πολιτισμού», καθώς και για «εναρμόνιση της νομοθεσίας για την προστασία της Πνευματικής Ιδιοκτησίας σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα». Επανέλαβε δε τα περί «ανάδειξης της δημιουργικής βιομηχανίας για την κάλυψη των απαιτήσεων της παγκόσμιας πολιτιστικής αγοράς», δηλαδή για πλήρη εμπορευματοποίηση της καλλιτεχνικής δημιουργίας και υποταγής της στις απαιτήσεις της «πολιτιστικής βιομηχανίας» και «αγοράς».

Σημαντικό μέρος αυτής της πολιτικής καλύπτει η εμπορευματοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η δήλωση του Γ. Βουλγαράκη το Σάββατο από την Αρχαία Ολυμπία, όπου συνόδευε τους υπουργούς Πολιτισμού, από την οποία προκύπτει ότι η κυβέρνηση θέλει να κατασκευάσει μόνιμο σύγχρονο στάδιο στίβου στην Αρχαία Ολυμπία. Επαναβεβαιώνοντας έτσι την πρόθεσή της να «υπακούσει» στις πολυεθνικές - «χορηγούς» της Διεθνούς Ομοσπονδίας Στίβου (ΙΑΑF) για τέλεση διεθνών αγώνων στίβου στο αρχαίο στάδιο και ενώ εκκρεμεί η γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου για σχετικό αίτημα διεξαγωγής στις 14/5!

Ο Γ. Βουλγαράκης ουσιαστικά «προεξόφλησε» τη γνωμοδότηση (σ.σ. εδώ τίθεται και ζήτημα πολιτικής και ηθικής τάξης έναντι του ΚΑΣ), λέγοντας ότι «ένας συνδυασμός του υπάρχοντος αρχαιολογικού χώρου με ένα σύγχρονο στάδιο, το οποίο θα μπορεί να λειτουργεί ως πόλος έλξης αθλητικών διοργανώσεων παγκόσμιου ενδιαφέροντος, είναι μια προοπτική που θα πρέπει να εξεταστεί πολύ προσεκτικά». Πρόσθεσε - στέλνοντας «μήνυμα» προς κάθε κατεύθυνση - ότι «υπάρχει η βούληση της Πολιτείας για την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του εξαιρετικού αυτού χώρου»!

Αποκαλυπτικός ήταν ο υπουργός και στις απαντήσεις του σχετικά με την «Πολιτιστική Πρωτεύουσα». Στη δημοσιογραφική εκτίμηση ότι «υπάρχει η αίσθηση πως στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα απαξιώθηκε το ντόπιο καλλιτεχνικό δυναμικό» απάντησε, κυνικά, ότι «η Πολιτιστική Πρωτεύουσα είναι ένας θεσμός, ο οποίος δεν απευθύνεται αποκλειστικά στη διοργανώτρια πόλη (...) Με αυτή την έννοια, δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία αν το πρόγραμμα εξυπηρετεί μόνο τους κατοίκους της»!

Εδωσε, επίσης, μεγάλη έμφαση στην «επικοινωνιακή στρατηγική» του «θεσμού», λέγοντας ότι «βρίσκεται σε εξέλιξη μια διαδικασία εξεύρεσης χορηγιών, προκειμένου να ενισχυθεί»...

Με την επαπειλούμενη καταστροφή ενός μοναδικού στην Ελλάδα -και ίσως στην ευρύτερη περιοχή - βιομηχανικού μνημείου, του εργοστασίου της «Κολούμπια» στον Περισσό, «γιορτάζει» η κυβέρνηση τη σημερινή Διεθνή Μέρα Μνημείων, η οποία, κατά ειρωνική σύμπτωση, αφιερώνεται στη βιομηχανική αρχιτεκτονική κληρονομιά!

Πριν δύο μήνες, η ομόφωνη γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεοτέρων Μνημείων (ΚΣΝΜ) του ΥΠΠΟ - η οποία κήρυσσε διατηρητέο μόνο το κεντρικό κτίριο του συγκροτήματος, ως «δείγμα της βιομηχανικής πολιτιστικής μας κληρονομιάς», αλλά άφηνε ακήρυχτα (δηλαδή προς κατεδάφιση) τα άλλα επτά - χαιρετίστηκε πανηγυρικά από μερίδα του Τύπου, ως «διάσωση» του εργοστασίου.

Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι και θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο: το εργοστάσιο και το οικόπεδο (14 στρέμματα), που ανήκουν τώρα στην εταιρία «ΜΑΡΜΙΝ Τεχνική Κατασκευαστική Τουριστική Κτηματική ΑΕ» (ανήκει στην οικογένεια Μάτσα) με τη σχετική υπουργική απόφαση που επικύρωσε τη γνωμοδότηση του ΚΣΝΜ, κινδυνεύουν να «αλωθούν» από εμπορικές και άλλες χρήσεις, αφού η ευρύτερη περιοχή, στην οποία εντάσσεται και το κτίριο της «Κολούμπια», βρίσκεται σε «μεταβατικό» στάδιο για τον αποχαρακτηρισμό της από βιοτεχνική - βιομηχανική σε οικιστική. Αυτό πρακτικά θα σημάνει τον εντυπωσιακό υπερπολλαπλασιαμό της αξίας κάθε τετραγωνικού μέτρου του οικοπέδου και δε χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία για να καταλάβει κανείς, ότι ο χαρακτηρισμός του ενός κτιρίου θα αποτελεί ένα «πιασάρικο» άλλοθι της κυβέρνησης και των ιδιοκτητών για την εξαφάνιση αυτού του σημαντικού μνημείου.

Ενός μνημείου, όπου έχει γραφτεί ουσιαστικά η νεότερη μουσική ιστορία της χώρας (από το 1928 που ξεκίνησε να χτίζεται από τους Βρετανούς) και το οποίο εγκαταλείφθηκε από όλους, από το 1991 που έκλεισε οριστικά, με αποτέλεσμα να χαθεί για πάντα ένας απροσδιόριστος - πάντως πολύ μεγάλος - αριθμός τεκμηρίων της ελληνικής δισκογραφικής ιστορίας. Με την απόφαση αυτή θα δοθεί η «χαριστική βολή» στο συγκρότημα, αφού προς κατεδάφιση οδεύουν και τα τρία ιστορικά στούντιο, μεταξύ αυτών και το ...θρυλικό «Στούντιο ΙΙΙ».

Η «δέσμευση» της εταιρίας ότι θα μετατρέψει το διατηρητέο κτίριο σε μουσείο - ιδιωτικό εννοείται- μπορεί να «χάιδεψε» τα αυτιά των μελών του ΚΣΝΜ, αλλά απέχει από κάθε έννοια διατήρησης και ανάδειξης της πολιτιστικής κληρονομιάς, ακόμη και με τα κριτήρια που θέτει η σχετική εγχώρια και διεθνής αστική νομοθεσία. Εξάλλου, ακόμη κι αν ισχύει η εκτίμηση της υπουργικής απόφασης ότι τα επτά κτίρια γκρεμίζονται «διότι έχουν υποστεί αλλοιώσεις σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην πληρούν πλέον τις προϋποθέσεις» που ορίζει ο αρχαιολογικός νόμος, αυτό σε τίποτα δε «νομιμοποιεί» πολιτικά την κυβέρνηση να απολέσει το δικαίωμα του κράτους για απαλλοτρίωση όλου του χώρου, ως έχει, και μετατροπή του σε ένα δημόσιο (κρατικό ή δημοτικό) μουσείο της μουσικής ιστορίας μας. Ηδη, υπάρχουν αντιδράσεις κατοίκων και φορέων της περιοχής, οι οποίοι ζητούν την απαλλοτρίωση του χώρου και τη μετατροπή του σε δημόσιο μουσείο.