Ενα μηχανισμό ανυπολόγιστου ύψους φοροκλοπής και φοροαποφυγής έχουν στήσει οι τράπεζες με τη συγκάλυψη και ανοχή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ (στο παρελθόν) και της ΝΔ (σήμερα), με αφορμή τον τρόπο φορολόγησης των κρατικών ομολόγων. Το «μυστικό» της υπόθεσης βρίσκεται στο γεγονός ότι τα ομόλογα που εκδίδει το ελληνικό δημόσιο και βρίσκονται στα χέρια τρίτων (κατοίκων ή εταιριών του εξωτερικού) δε φορολογούνται. Οι τράπεζες εκμεταλλεύονται τη συγκεκριμένη διάταξη κι έτσι, λίγες ημέρες πριν τη λήξη των τοκομεριδίων, τα μεταφέρουν στο εξωτερικό και εμφανίζονται «εικονικά» σε χέρια τρίτων. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγουν την παρακράτηση φόρου 10% επί των εισοδημάτων από κινητές αξίες (τόκους). Αφού παρέλθει η ημερομηνία λήξης των τοκομεριδίων, αυτά επιστρέφουν στην Ελλάδα.

Βέβαια, το αναφερόμενο στο διπλανό σχόλιο παράδειγμα δεν είναι το μοναδικό. Φοροδιαφυγή ανυπολόγιστης έκτασης συντελείται και με τις τοποθετήσεις Ελλήνων (κατοίκων, ή εταιριών) - μέσω των τραπεζών πάντα - σε κινητές αξίες του εξωτερικού. Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, το εισόδημα από τέτοιες τοποθετήσεις, πρέπει να δηλώνεται στην Ελλάδα και να φορολογείται, αφού πρώτα αφαιρεθεί ο φόρος που παρακρατήθηκε στο εξωτερικό. Οι τράπεζες, όμως, που μεσολαβούν για την αγορά των τίτλων αυτών «ξεχνούν» να δηλώσουν στο ελληνικό δημόσιο τα εισοδήματα των πελατών τους από τοποθετήσεις σε κινητές αξίες, με αποτέλεσμα το τελευταίο να χάνει τεράστια έσοδα. Ολα αυτά βέβαια είναι σε γνώση των ελληνικών κυβερνήσεων, οι οποίες, από τη μια πλευρά κάνουν τα «στραβά μάτια» στις παρανομίες των τραπεζιτών, ενώ από την άλλη, στο όνομα των ελλειμμάτων και της δημοσιονομικής εξυγίανσης, φορτώνουν με όλο και νέους φόρους τα λαϊκά στρώματα.