Associated Press

Σε κατάσταση έντονης οικοδομικής δραστηριότητας βρίσκεται το Πεκίνο λόγω της προετοιμασίας για του Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008

«Θεωρητικώς, συνεχίζει, θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε θέσει 3 στόχους: Τη βελτίωση της επιστημονικής μας αντίληψης σε θέματα ανάπτυξης, την οικοδόμηση αρμονικής κοινωνίας και τη βελτίωση ικανοτήτων άσκησης εξουσίας». Παραδέχεται, βέβαια, ότι «υπάρχουν διαφορές από περιοχή σε περιοχή και από πόλεις σε ύπαιθρο και γίνεται προσπάθεια να τις αντιμετωπίσουμε».

Γλαφυρότερος στις περιγραφές του, παραθέτοντας και αρκετά παραδείγματα, ήταν ο Ζανγκ Ζιγιούν, υφυπουργός Διεθνών Σχέσεων του ΚΚ Κίνας. «Ο σοσιαλισμός που οικοδομείται σε ένα κράτος δεν είναι αποκλεισμένος από τον έξω κόσμο. Οι πολίτες γνωρίζουν τι γίνεται στις άλλες χώρες. Η ΕΣΣΔ, λίγο πριν την τραγωδία (σ.σ. αναφέρεται στην ανατροπή), είχε ελλείψεις σε 1.000 από τα 1.200 αναγκαία αγαθά», επισημαίνει.

Και συνεχίζει λέγοντας ότι «η Κίνα, πριν την έναρξη της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων το 1978, βρισκόταν στο χείλος της οικονομικής καταστροφής: το 50% του αγροτικού πληθυσμού ήταν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ολα τα βασικά αγαθά διανέμονταν με κουπόνια. Ο κόσμος, δικαίως, αναρωτιόταν "τι είναι τελικά ο σοσιαλισμός και γιατί αγωνιζόμαστε γι' αυτόν αφού πεινάμε;"» Κατά τη γνώμη του, «ένα κοινωνικό σύστημα που δεν καλύπτει τις ανάγκες των ανθρώπων, θα απορριφθεί αργά ή γρήγορα».

Επισημαίνει ότι στην, προ μεταρρυθμίσεων, Κίνα και στην τότε ακολουθούμενη πολιτική «είχαν γίνει λάθη: δε δώσαμε την πρέπουσα σημασία στην οικονομική βάση της οικοδόμησης σοσιαλισμού. Η Κίνα ήταν, ούτως ή άλλως, καθυστερημένη οικονομικά χώρα πριν την επανάσταση και η λαϊκή κινεζική κομμούνα είναι περισσότερο μια ιδανική παρά μια ρεαλιστική δομή, τουλάχιστον στην εφαρμογή της. Εχοντας τη σχετική εμπειρία, έχοντας ζήσει σε κομμούνες, θεωρούμε, πλέον, ότι είναι μια μορφή μη αποδοτική τουλάχιστον, για την παρούσα φάση της οικοδόμησης σοσιαλισμού», καταλήγει.

Ο υφυπουργός Διεθνών Σχέσεων του ΚΚ Κίνας υποστηρίζει ότι «ήταν λάθος να ξεκινήσουμε, μετά την επανάστασή μας το '49, μη δίνοντας σημασία στις ιδιαίτερες συνθήκες της χώρας μας και έχοντας την πεποίθηση ότι θα υπάρξει "επιτυχής κατάληξη" της προσπάθειάς μας βραχυπρόθεσμα. Σήμερα, πιστεύουμε ότι ο δρόμος της οικοδόμησης του σοσιαλισμού είναι πολύ μακρύς και ότι η Κίνα βρίσκεται ακόμη στο πρώτο στάδιο. Και για να συνεχίσουμε, συμπληρώνει εμφατικά, θα πρέπει ο πληθυσμός να μην αναγκάζεται, γενικώς, να κάνει υπομονή επ' αόριστον χωρίς να βλέπει βελτίωση στην καθημερινότητά του».

Ο Ζανγκ Ζιγιούν υπενθυμίζει ότι «και άλλες σοσιαλιστικές χώρες προσπάθησαν να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις και απέτυχαν». Διευκρινίζει ότι αυτό δε σημαίνει ότι «στην Κίνα θεωρούμε ότι είμαστε καλύτεροι, απλώς θεωρούμε ότι η αποτελεσματικότητα των εφαρμοζόμενων πολιτικών κρίνεται στην πράξη και εμείς, τώρα, βρισκόμαστε στην πράξη». Σπεύδει να συμπληρώσει ότι «στόχος δεν είναι ο καπιταλισμός αλλά η σοσιαλιστική οικονομία, γι' αυτό και δεν εφαρμόσαμε εντελώς ελεύθερη αγορά. Ούτως ή άλλως, πάντως, η παρούσα πρώτη φάση της πορείας μας, όπως είχε επισημανθεί και από τον Ντενγκ Ξιάο Πινγκ, είναι πολύ δύσκολη, γιατί κατά τη διάρκειά της, οξύνονται οι κοινωνικές αντιθέσεις».

Ο Κινέζος επίσημος παραδέχεται ότι «σε σύγκριση με τους τομείς της οικονομικής παραγωγής, οι τομείς της πρόνοιας παρουσιάζουν καθυστέρηση. Σήμερα, το 97% των νοσοκομείων είναι κρατικά όπως και το 90% των σχολείων. Υπάρχουν, όμως, σοβαρά προβλήματα και στην Υγεία και την Παιδεία. Ο ασθενής και ο μαθητής συμμετέχει οικονομικά».

«Συγκεκριμένα, συνεχίζει ο Ζανγκ Ζιγιούν, το κράτος καλύπτει το 50% της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους κατοίκους των πόλεων και η συμμετοχή του αυξάνεται στις περιπτώσεις βαριάς ασθένειας. Στην ύπαιθρο, το κράτος συμμετέχει με 40 γιουάν (περίπου 4 ευρώ) στις περιπτώσεις βαριών ασθενειών. Στα σχολεία, οι μαθητές πληρώνουν τα βιβλία και τα τετράδιά τους. Παραδεχόμαστε, καταλήγει ο υφυπουργός Διεθνών Σχέσεων του ΚΚ Κίνας, ότι υπάρχουν παράπονα και ελλείψεις. Υπάρχει αίτημα για μεγαλύτερη κρατική συμμετοχή στους δύο αυτούς τομείς, και γίνεται προσπάθεια ανταπόκρισης σε αυτά τα αιτήματα.

«Και θα το προσπαθήσουμε, τονίζει, επιμένοντας στην κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων, χωρίς, παράλληλα, να επιτρέψουμε να δημιουργηθεί κεφάλαιο που θα καλλιεργήσει κεφαλαιοκρατικές σχέσεις σε βαθμό τέτοιο που να οργανωθεί και πολιτικά ως στρώμα. Οι έλεγχοί μας ως προς αυτό το σημείο είναι αυστηροί μέσα από τη φορολογία και τους νόμους».

(Συνεχίζεται...)