Μας έλεγαν οι προηγούμενοι (και επιμένουν και οι επόμενοι) ότι αυτή η περίφημη πολιτική της «βήμα προς βήμα προσέγγισης» με την Αγκυρα οδηγεί σε «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο. Οτι το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» και το «μάλιστα» στην ΕΕ εγγυώνται ότι αφ' ενός οι «σύμμαχοι» θα ...συνετίσουν την Τουρκία και ότι αφ' ετέρου οι «εταίροι» θα την αναγκάσουν να διαλέξει την οδό του διεθνούς δικαίου.

*

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πλήττουν εξίσου τον τόπο.

Είναι η κυβέρνηση της ΝΔ που δηλώνει διά της κ. Μπακογιάννη ότι το χτεσινό συμβάν στο Αιγαίο «δε θα επηρεάσει» τις σχέσεις των δύο χωρών και ήταν η ΝΔ που παρακολουθούσε πέρσι τη «μίνι επανάληψη» των Ιμίων, τη στιγμή μάλιστα που ο Πέτρος Μολυβιάτης βρισκόταν στην Αγκυρα...

Είναι ο κ. Γιώργος Παπανδρέου που πριν λίγα χρόνια αποκαλούσε την πολιτική της «βήμα προς βήμα προσέγγισης» «προσωπικό του στοίχημα», συμπληρώνοντας ότι «θα μου φαινόταν περίεργο να πετάξει μια σοβαρή χώρα μια ολόκληρη πολιτική στον κάλαθο των αχρήστων, δηλαδή να την υποβαθμίσει, για κάποιες βραχονησίδες»! (Γιώργος Παπανδρέου, 23/10/2000, στα «Νέα»).

Το ίδιο, προφανώς, ισχύει και όταν πέφτουν «κάποια μαχητικά»...

*

Θα ήταν πολιτική αφέλεια αν δε συνιστούσε ενεργό πολιτική δράση στον ευρω-ατλαντισμό.

Είναι πολιτική απάτη εις βάρος του ελληνικού λαού η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να εμφανίζουν τους παράγοντες της διεθνούς αδικίας, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, σαν παράγοντες που θα επιβάλουν στην Αγκυρα να ενεργεί με όρους «δικαίου».

Οσο «λύθηκε» το Κυπριακό με την είσοδο της Κύπρου στην ΕΕ, όσο «ομαλοποιήθηκαν» οι ελληνοτουρκικές σχέσεις με τη συμμετοχή των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ, όσο «διευθετείται» η κατάσταση στο Αιγαίο με τις διαπραγματεύσεις της Τουρκίας για ένταξή της στην ΕΕ, άλλο τόσο θα μετατραπούν τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε «δίκαιο επιδιαιτητή» των σχέσεων Ελλάδας - Τουρκίας.

*

Το αντίθετο ακριβώς: Είναι η υπαγωγή των Ελληνοτουρκικών στην «επιδιαιτησία» των ΗΠΑ και της ΕΕ, που όχι μόνο δε λύνει τα προβλήματα, αλλά εμπλέκει βαθύτερα την Ελλάδα σε ένα παιχνίδι με τη φωτιά. Η χώρα μας σε κάθε ιμπεριαλιστικό παιχνίδι στην ευρύτερη περιοχή δηλώνει «παρούσα» (από Κόσσοβο μέχρι Αφγανιστάν και από Βοσνία μέχρι Ιράκ) και πάντα με ένα μόνιμο «επιχείρημα» από τους κυβερνώντες: «Αφού πάει η Τουρκία πρέπει να πάμε κι εμείς»...

*

Οι αποδείξεις για το, τουλάχιστον, ατελέσφορο της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι διαρκείς.

Ιδού τι λένε τα επίσημα στοιχεία - χωρίς να προσθέτουμε το «Casus belli» κατά της Ελλάδας, τις διαρκείς «πλάτες» των «συμμάχων» στις διεκδικήσεις της Τουρκίας, κλπ. - για το πώς επέδρασε η διαβόητη συμφωνία του Ελσίνκι (Δεκέμβρης 1999), εκεί που η Ελλάδα αποδέχτηκε (!) ότι πέραν της υφαλοκρηπίδας, στις σχέσεις της με την Τουρκία υπάρχουν κι άλλες (!) «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα»:

• Το 2000, είχαν σημειωθεί 1.203 είσοδοι τουρκικών μαχητικών στο FIR Αθήνας. Το 2003 ο αριθμός ξεπέρασε τις 4.500...
• Το 2000, είχαν σημειωθεί 398 παραβιάσεις του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου από τους Τούρκους. Το 2003, ο αριθμός έφτασε τις 3.900...
• Το 2000, είχαν σημειωθεί 31 εμπλοκές μεταξύ ελληνικών και τουρκικών μαχητικών. Το 2003, οι εμπλοκές έφτασαν τις 1.020...
• Το 2000, οι Τούρκοι είχαν χρησιμοποιήσει 74 οπλισμένα αεροπλάνα. Το 2003, πάνω από 1.000...

*

Τόσο προδιαγεγραμμένο ήταν αυτό που συνέβη χτες στο Αιγαίο. Αυτή είναι η κατάληξη της πολιτικής των «ζεϊμπέκικων» του κ. Γιώργου Παπανδρέου απέναντι στην Τουρκία. Αυτήν την πολιτική συνεχίζει ο κ. Καραμανλής με τις «κουμπαριές».

Σε αυτό το πλαίσιο, επί κυβέρνησης Σημίτη το ΠΑΣΟΚ «πειθόταν» από τους Αμερικάνους να αναγνωρίσει «τα νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο» (συμφωνία Μαδρίτης) και επί κυβέρνησης Καραμανλή ο πρώην υπουργός Αμυνας να δηλώνει ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να συζητήσει ακόμα και τη μείωση του εύρους του εθνικού εναέριου χώρου της...

*

Είναι, επομένως, επιτακτική ανάγκη η πλήρης ανατροπή της ακολουθούμενης πολιτικής. Οσο το Αιγαίο θα είναι μια θάλασσα όπου θα εκφράζονται οι αντιθέσεις μεταξύ του ελληνικού και του τουρκικού καπιταλισμού, με τοποτηρητή τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, θα αποτελεί μια εν δυνάμει εύφλεκτη περιοχή. Ευεπίφορη σε ιμπεριαλιστικά παιχνίδια. Χώρο όπου οι κάθε φορά «νέες ισορροπίες» θα θίγουν τα συμφέροντα των δύο λαών, παρασύροντας ζητήματα κυριαρχικών δικαιωμάτων και διατηρώντας εστίες έντασης.

*

Οι λαοί Ελλάδας και Τουρκίας, απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, έναν τρόπο έχουν να διασώσουν το Αιγαίο από το «πέλαγος» της αστάθειας και της όξυνσης:

Να ξεκαθαρίσουν με ένα αδιαπραγμάτευτο «ΟΧΙ» ότι δεν επιτρέπουν στους εγχώριους κυβερνώντες τους να υπαγάγουν την ειρήνη στην περιοχή στην «γκρίζα ζώνη» των γεωστρατηγικών συμφερόντων «συμμάχων», «εταίρων» και λοιπών «γκρίζων λύκων».