Το δίλημμα των σημερινών κρίσιμων προεδρικών εκλογών
Associated Press |
Σε ολόκληρη τη χώρα, όπου πραγματοποιήθηκαν προεκλογικές συγκεντρώσεις του Πόλου, η προσέλευση του κόσμου ήταν ιδιαίτερα μαζική.
Ας σημειωθεί ότι αυτές οι τελευταίες προεκλογικές συγκεντρώσεις μαζικής στήριξης κοινωνικών φορέων διεξήχθησαν σε κλίμα έντονων αγώνων, διαμαρτυριών και απεργιακών κινητοποιήσεων σε ολόκληρη τη χώρα. Ενάντια στη Συμφωνία Ελευθέρου Εμπορίου (TLC) με τις ΗΠΑ, ενάντια στην επανεκλογή του σημερινού Προέδρου φιλοφασίστα Αλβάρο Ουρίμπε Βέλες, καθώς και για αγροτική μεταρρύθμιση, δικαιώματα στην Παιδεία και στη Δημόσια Υγεία. Δικαστές και εργαζόμενοι στη δικαιοσύνη να απεργούν για καλύτερες εργασιακές συνθήκες, εργαζόμενοι στον αγροτικό τομέα, στην πολυεθνική «Drymmond» και την «Ecopetrol» να προχωρούν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, ενώ φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενοι σε δημόσια πανεπιστήμια να καταγγέλλουν και να απορρίπτουν τις απειλές ενάντια σε συντρόφους τους κλπ.
Αυτό το σύνθετο πανόραμα αγώνων εμψύχωσε την αλληλεγγύη και τη μαζική στήριξη στον υποψήφιο του Δημοκρατικού Εναλλακτικού Πόλου. «Γεγονός που τα ΜΜΕ μαζικής τρέλας», όπως χαρακτηριστικά έγραφε ο Ολάφο Μολταλμπάν στο Πρακτορείο Ειδήσεων Νέα Κολομβία (Anncol) «προσπαθούν να αμβλύνουν, να το εξαφανίσουν, ευελπιστώντας ότι ο υπόλοιπος πληθυσμός θα παραμείνει απληροφόρητος».
Είναι ολοφάνερη η χρησιμοποίηση ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού υπέρ της εκστρατείας επανεκλογής του σημερινού Προέδρου Ουρίμπε Βέλες, που αποδειγμένα έχει στενές σχέσεις με τους παραστρατιωτικούς και τους μαφιόζους. Με δηλώσεις τους ο Πρόεδρος, ο Αντιπρόεδρος και ο Υπατος Αρμοστής, που εμφανίζονταν καθημερινά σε όλα τα ΜΜΕ, προέτρεπαν σε επιθέσεις ενάντια σε οποιονδήποτε δε στηρίζει την εκστρατεία τους και βρίσκεται στην αντιπολίτευση, χαρακτηρίζοντάς τους «τρομοκράτες». Η κολομβιανή Δεξιά έχει, κυριολεκτικά, γαντζωθεί από την ιδέα ότι η καταστολή θα τη σώσει. Είναι η εναλλακτική λύση που της απομένει, να καταστείλει διά πυρός και σιδήρου τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας του λαϊκού κινήματος, δολοφονώντας κομμουνιστές, ιθαγενείς, συνδικαλιστές, φοιτητές, αγρότες, καθηγητές κλπ. Και φυσικά για όλα αυτά στηρίζεται στον «χωρίς όρους» σύμμαχό της, τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Γι' αυτό δεν εκπλήσσει η αναζωπύρωση του βρώμικου πολέμου και της κρατικής τρομοκρατίας ενάντια στην αντιπολίτευση, όπως για παράδειγμα στο Νότο (Ναρίνιο, Μέτα και Κάουκα) ενάντια στην Κοινωνική Διάσκεψη, όπου δολοφονήθηκαν, πολύ πρόσφατα, 5 ιθαγενείς, δεκάδες τραυματίστηκαν, ενώ έγιναν και συλλήψεις ή δολοφονώντας τον ιθαγενή ηγέτη Απαρταδό, στο Ουραμπά, ο οποίος είχε πάει στην προεκλογική συγκέντρωση του υποψηφίου του Δημοκρατικού Εναλλακτικού Πόλου, Κάρλος Γκαβίρια, την Παρασκευή 19 Μάη. Νομίζουν ότι ισοπεδώνοντας με τανκς και ελικόπτερα το κίνημα των ιθαγενών, των αγροτών και των Αφροκολομβιανών, που διαμαρτύρονται και αγωνίζονται για ιστορικά δικαιώματα και αιτήματα, θα τους κάνουν να σωπάσουν.
Με τον ίδιο τρόπο που προσπάθησαν να σωπάσουν και τους πατριώτες κομμουνιστές της Πατριωτικής Ενωσης (UP), ενώ πολύ πρόσφατα προχώρησαν σε άλλη μία άνανδρη ενέργεια, εξοντώνοντας, το περασμένο Σαββατοκύριακο, έναν ακόμα επιζώντα της Πατριωτικής Ενωσης, τον Αλεξάντερ ντε Χεσούς Γκαλίντο, του οποίου το πτώμα βρέθηκε την Κυριακή 21 του Μάη στο δήμο Κότα με σημάδια εγκαυμάτων και ακρωτηριασμών.
Οπως σημειώνει σε κεντρικό άρθρο του στο Πρακτορείο Ειδήσεων Νέα Κολομβία (Anncol) ο Μολταλμπάν: «Επιβάλλεται η πολιτική ήττα της ολιγαρχίας ως κυρίαρχης τάξης, ώστε να γεννηθεί ένας διαφορετικός κόσμος, με δικαιώματα για όλους, με αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη, που αυτός ο λαός δεν είναι διατεθειμένος να του τον στερήσουν και πάλι». Και συνεχίζει: «H κυρίαρχη τάξη της Κολομβίας δεν μπορεί να κρύψει πια την καινούρια πραγματικότητα που αναβλύζει στους δρόμους, όπως δεν μπόρεσε να αποσιωπήσει ότι πλέον δεν μπορεί να γεμίζει πλατείες, συγκεκριμένα την ιστορική πλατεία Μπολίβαρ στην Μπογκοτά, στην τελευταία προεκλογική συγκέντρωση των δυνάμεων της Δεξιάς. Σε αντίθεση με τις δυνάμεις της Αριστεράς, που με δυσκολία χώρεσαν στην ίδια πλατεία. Η δυσανασχέτησή τους ήταν τόσο μεγάλη, που δε δημοσίευσαν καν τις φωτογραφίες από την κατάμεστη πλατεία τη βραδιά της συγκέντρωσης του Δημοκρατικού Εναλλακτικού Πόλου».
Στο σύνθετο πολιτικό σκηνικό της χώρας με πάνω από 35 εκατομμύρια κατοίκους, εκτός από τους Ουρίμπε και Γκαβίρια που αναφέραμε και φαίνονται οι επικρατέστεροι, ως υποψήφιοι πρόεδροι συμμετέχουν και ο Οράσιο Σέρπα από το κόμμα των Φιλελευθέρων, ο Αντάνας Μόκους, ο Κάρλος Ρινκόν και μέχρι πρόσφατα (απέσυρε την υποψηφιότητά του την τελευταία βδομάδα) ο Αλβάρο Λέιβα, από το Εθνικό Κίνημα Συμφιλίωσης (προέρχεται από το συντηρητικό κόμμα που τώρα στηρίζει τον Ουρίμπε, αλλά έχει ανοιχτά τοποθετηθεί υπέρ της συμφωνίας ειρήνευσης με το αντάρτικο κίνημα). Από την πλευρά των υποψηφίων της αντιπολίτευσης εκφράζονται ανοιχτά φόβοι για εκτεταμένη επιχείρηση νοθείας από τις δυνάμεις του Ουρίμπε.
Πρέπει επίσης να συμπληρώσουμε ότι για την κρίσιμη εκλογική μάχη που δίνεται σήμερα και το ένοπλο αντάρτικο κίνημα (κυρίως οι Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις Κολομβίας - Στρατός του Λαού FARC - EP), ένα σημαντικότατο στοιχείο του λαϊκού κινήματος που αντιπαλεύει τον αυταρχισμό του κράτους πάνω από 40 χρόνια, έχει καλέσει στην καταψήφιση του φασίστα Ουρίμπε, χωρίς να δηλώνει ανοιχτά την υποστήριξή του σε κανέναν υποψήφιο της αντιπολίτευσης. Πάντως, όπως έχουν δημοσιοποιήσει οι Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις, σκοπεύουν, όποιος και αν εκλεγεί πρόεδρος της χώρας, να προχωρήσουν στη δημιουργία κυβέρνησης εθνικής αναδιοργάνωσης, που θα παλέψει για ένα φιλολαϊκό πρόγραμμα, κυβέρνηση που στην αρχή θα λειτουργεί μυστικά, αλλά που με τις επαφές που ήδη γίνονται, σε αυτή θα έχουν εκπροσώπηση αντιπροσωπευτικά οργανώσεις του λαϊκού κινήματος.
Ο χύμα δυτικόπληκτος κόσμος, αυτό το ετερογενές συνονθύλευμα, προσδοκά ευκαιρίες και οφίτσια στο νέο κράτος. Πρόκειται για την επανάληψη σε ήπια μορφή των αξέχαστων τυχοδιωκτισμών που προηγήθηκαν της ανατροπής του Σλ. Μιλόσεβιτς. Το ουσιαστικό φινάλε αυτής της ιστορίας είναι η νέα βεντάλια αποσταθεροποιητικών αποσχίσεων με τη μέθοδο του ντόμινο.